Με ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της ισραηλινής επιθετικότητας κατά των Παλαιστινίων ξεκίνησαν την Παρασκευή οι εργασίες της 23ης Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που φέτος φιλοξενεί το ΚΚ Τουρκίας, με θέμα: «Οι πολιτικές και ιδεολογικές μάχες στην αντιπαράθεση ενάντια στους καπιταλιστές και τον ιμπεριαλισμό. Τα καθήκοντα των κομμουνιστών για την ενημέρωση και κινητοποίηση της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των γυναικών και των διανοουμένων, στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση, στην καταπίεση, στα ιμπεριαλιστικά ψέματα και τον ιστορικό αναθεωρητισμό, για τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών, ενάντια στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, για την ειρήνη και τον σοσιαλισμό».

Η Συνάντηση πραγματοποιείται σε συνεδριακό χώρο στα περίχωρα της Σμύρνης, με τη συμμετοχή εκπροσώπων 68 Κομμάτων από 53 χώρες, ενώ μια σειρά κομμάτων δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν λόγω των τελευταίων αιματηρών εξελίξεων, όπως π.χ. το ΚΚ Ισραήλ, το Ιορδανικό ΚΚ κ.ά.

Την εισηγητική ομιλία έκανε ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας.

Οι εργασίες συνεχίστηκαν με τις παρεμβάσεις των εκπροσώπων των Κομμάτων από όλο τον κόσμο, που καταδίκασαν την επίθεση του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ στον λαό της Γάζας και συνολικά της Παλαιστίνης. Μάλιστα, για πρώτη φορά στα χρονικά των Διεθνών Συναντήσεων, εγκρίθηκε την πρώτη κιόλας μέρα των εργασιών ένα Κοινό Ντοκουμέντο της Συνάντησης, μια Κοινή Ανακοίνωση των ΚΚ αλληλεγγύης με τον λαό της Παλαιστίνης.

Κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων των ΚΚ παρουσιάζεται η πείρα από την πάλη τους για τα δικαιώματα των εργαζομένων ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στην πάλη για τον σοσιαλισμό, τις επιτυχίες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, τα συμπεράσματα από τη δράση τους. Από τις Διεθνείς Συναντήσεις δεν απουσιάζει η έντονη ιδεολογικοπολιτική διαπάλη για τα ζητήματα στα οποία υπάρχουν σοβαρές συγχύσεις στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Τέτοια ζητήματα, όπως και την πείρα από τους αγώνες και την κατάσταση στην Ελλάδα, παρουσίασε στην ομιλία του ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι παρεμβάσεις θα διαρκέσουν έως την Κυριακή το μεσημέρι, ενώ οι εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης θα ολοκληρωθούν την ίδια μέρα με την έγκριση των Κοινών Δράσεων, που μπορούν να αναπτυχθούν από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα την επόμενη περίοδο, καθώς και των ψηφισμάτων αλληλεγγύης που έχουν κατατεθεί.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα πραγματοποιηθεί μεγάλη πολιτική εκδήλωση του ΚΚ Τουρκίας στη Σμύρνη, στην οποία έχουν προσκληθεί και οι ξένες αντιπροσωπείες.

Καταδικάζουμε τη δολοφονική στρατιωτική επίθεση του κατοχικού κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας και τον βάρβαρο αποκλεισμό, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και απαιτούμε να σταματήσει αμέσως αυτή η γενοκτονία.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό και τον δίκαιο αγώνα του. Ενώνουμε τη φωνή μας μαζί του, μαζί με τους άλλους λαούς, για τον τερματισμό της απάνθρωπης ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς και τους αγώνες τους, στο ΚΚ Κούβας και τον κουβανικό λαό και απαιτούμε τον τερματισμό του αποκλεισμού που έχει επιβάλει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και κάθε επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της Κούβας.

Ο Γ. Μαρίνος στο βήμα της 23ης ΔΣΚΕΚ στη Σμύρνη

Η διεθνής πείρα, την οποία εξετάζει η 23η ΔΣΚΕΚ, τονίζει πως δυναμώνει η επίθεση του κεφαλαίου, μειώνεται το πραγματικό λαϊκό εισόδημα, ανατρέπονται κοινωνικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, παραμένουν σε υψηλά επίπεδα ο πληθωρισμός, η ακρίβεια, η ανεργία, επεκτείνονται οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης και αυξάνεται ο εργάσιμος χρόνος, εμπορευματοποιούνται παραπέρα η Παιδεία, η Πρόνοια, η Υγεία, οξύνεται το πρόβλημα της λαϊκής στέγης.

Είναι πολύ βαριές οι συνέπειες από την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδιασμού και των αναγκαίων υποδομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και των πλημμυρών, την αντισεισμική θωράκιση, που στοιχίζουν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, καταστροφή λαϊκών περιουσιών, όπως έγινε φέτος σε Τουρκία, Ελλάδα και άλλες χώρες.

Η φτώχεια και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι αυξάνουν τα κύματα των προσφύγων και μεταναστών που αντιμετωπίζουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, πέφτουν θύματα των δουλεμπορικών κυκλωμάτων και χιλιάδες χάνουν τη ζωή τους. Το ΚΚΕ απλώνει χέρι αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και μετανάστες, παλεύει για τα δικαιώματά τους, φροντίζει να οργανωθούν στα συνδικάτα και τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία στο ΚΚ.

Το συμπέρασμα είναι προφανές:

Το εκμεταλλευτικό σύστημα, που στηρίζεται στην εξουσία της αστικής τάξης και στην ατομική - καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και έχει κινητήρια δύναμη το κέρδος των μονοπωλίων, έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια. Γίνεται πιο αντιδραστικό, επιθετικό και επικίνδυνο. Εντείνεται η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, χειροτερεύει η κατάσταση των λαών, δυναμώνουν η κρατική και εργοδοτική καταστολή, ο αντικομμουνισμός. Η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου οδηγεί σε νέα καπιταλιστική κρίση, όπως δείχνουν η επιβράδυνση της καπιταλιστικής οικονομίας και η ύφεση στη Γερμανία.

Η αποκαλούμενη 4η βιομηχανική επανάσταση, η τεχνητή νοημοσύνη, η «πράσινη» και ψηφιακή οικονομία είναι στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου, σμιλεύοντας νέα δεσμά για τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, οξύνοντας την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους βρίσκεται πίσω από την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη λεγόμενη κλιματική αλλαγή, που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη δικαιολόγηση της αντιλαϊκής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων.

Στις συνθήκες αυτές επιβάλλεται το κάθε ΚΚ στον τόπο του να δυναμώσει την απαιτητικότητά του και να παρέμβει αποφασιστικά στην ταξική πάλη, να ενισχύσει τους δεσμούς του με την εργατική τάξη και να αναλάβει την ευθύνη για τη διαφώτιση και την οργάνωση του αγώνα, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.

Γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί και τις βαριές συνέπειες της ιδεολογικοπολιτικής κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά οι κομμουνιστές έχουν καθήκον να πιάνουν το νήμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, να εξαντλούν όλες τις δυνατότητες και να συνδυάζουν την καθημερινή πάλη με το καθήκον της επαναστατικής ανασυγκρότησης, παίρνοντας υπόψη πως η εποχή μας εκφράζει την αναγκαιότητα μετάβασης από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.

Η επαναστατική ανασυγκρότηση έχει επείγοντα χαρακτήρα. Είμαστε αντιμέτωποι με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και στρατηγικής σημασίας οικονομικών - εμπορικών δρόμων που είναι η αιτία των ιμπεριαλιστικών πολέμων, όπως αυτός που βιώνουν οι λαοί σήμερα στην Ουκρανία, ανάμεσα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και την καπιταλιστική Ρωσία.

Ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός έζησαν μαζί δεκαετίες κτίζοντας τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, μαζί αντιμετώπισαν τον ναζισμό στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και σήμερα αλληλοσκοτώνονται για τα συμφέροντα των αμερικανικών, ευρωπαϊκών, ουκρανικών και ρωσικών μονοπωλίων, μετρώντας δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους.

Η αντεπανάσταση και η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Eνωση και τις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αποδείχθηκε τραγωδία για τους λαούς.

Μετά την αντεπανάσταση επεκτάθηκε ο ΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη, στήριξε στην Ουκρανία φασιστικές και φιλοφασιστικές δυνάμεις που προχώρησαν στη δίωξη των κομμουνιστών και του λαού που κατοικεί στην περιοχή του Ντονμπάς. Ομως, οι εξελίξεις αυτές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την απαράδεκτη ρωσική εισβολή στα ουκρανικά εδάφη.

Η αστική τάξη, το ρωσικό αστικό κράτος και η κυβέρνηση Πούτιν, φορείς της αντεπανάστασης και του αντικομμουνισμού, που έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την ενίσχυση των φασιστικών δυνάμεων στην Ουκρανία από το 1991 έως το 2014, προχώρησαν στην εισβολή στην Ουκρανία το 2022 για να προωθήσουν το δικό τους σχέδιο για τον έλεγχο της περιοχής, σε αντιπαράθεση με τον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό με θύματα τους δύο λαούς. Ο πόλεμος διεξάγεται με ευθύνη και για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές κι αυτό είναι καθοριστικό ζήτημα για τη στάση των κομμουνιστών.

Η θέση πως η ρωσική κυρίαρχη τάξη και ο Πούτιν ανέλαβαν να καθαρίσουν την Ουκρανία από τους φασίστες είναι εκτός πραγματικότητας. Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι πως η ρωσική εισβολή συνέβαλε στη λεγόμενη αποκομμουνιστικοποίηση της Ουκρανίας. Ο φασισμός είναι γέννημα του καπιταλισμού και ο αγώνας ενάντιά του συνδέεται άμεσα με τον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου συστήματος που τον χρησιμοποιεί ως εφεδρεία, για τους δικούς του σκοπούς.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία παγιώνεται, οι αποφάσεις της ΝΑΤΟικής συνόδου στο Βίλνιους, η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στην ευρωατλαντική συμμαχία και η προμήθεια σύγχρονων οπλικών συστημάτων στον ουκρανικό στρατό, σε συνδυασμό με την ένταση των επιθέσεων του ρωσικού στρατού, οδηγούν σε κλιμάκωση και κίνδυνο επέκτασης του πολέμου.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται. Η αναμέτρηση ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο καπιταλιστικό σύστημα παίρνει μεγάλες διαστάσεις στο οικονομικό και γεωστρατηγικό πεδίο, στον Ινδικό - Ειρηνικό, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές.

Τόσο το «ευρωατλαντικό» μπλοκ, όσο και το υπό διαμόρφωση «ευρασιατικό», μέσα από τις αντιθέσεις που εκδηλώνονται στο εσωτερικό τους, προωθούν διεθνώς τα συμφέροντά τους ενάντια στους λαούς.

Οι προσδοκίες που καλλιεργούνται για τον ρόλο των BRICS είναι απατηλές. Τα μονοπώλια που βρίσκονται στον πυρήνα των BRICS ανταγωνίζονται με τα μονοπώλια των ΗΠΑ και της ΕΕ. Το μερίδιο των BRICS στο παγκόσμιο ΑΕΠ ξεπερνά το ΑΕΠ του G7 και είναι σε εξέλιξη η ένταξη και άλλων καπιταλιστικών κρατών, της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου, του Ιράν, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Αργεντινής και της Αιθιοπίας. Το κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών σχέσεων μπλέκεται παραπέρα.

Ο λεγόμενος πολυπολικός κόσμος, που διαφημίζεται από τα αστικά κανάλια της ενσωμάτωσης συνειδήσεων, εκφράζει την κίνηση του ιμπεριαλιστικού συστήματος στις μέρες μας και όχι προοδευτικές τάσεις, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να «δαμάσει» τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που οδηγούν στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Είναι αβάσιμες οι αντιλήψεις που καλλιεργούνται, πως είναι δυνατόν χωρίς ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας να υπάρξει ένας δήθεν «ειρηνικός κόσμος», μέσω της ανασύνθεσης του ΟΗΕ ή περιφερειακών συστημάτων ασφαλείας.

Στην πράξη σήμερα δημιουργούνται νέες συμμαχίες, άξονες και αντιάξονες, συνυπάρχουν ο ανταγωνισμός και η συνεργασία μεταξύ καπιταλιστικών κρατών που έχουν ενταχθεί στο ένα ή το άλλο μπλοκ, ανεξαρτήτως του συμμαχικού σχήματος που επιλέγουν. Η Κίνα, που πρωταγωνιστεί στους BRICS, διατηρεί υψηλού επιπέδου σχέσεις με τις ΗΠΑ, είναι κράτος πιστωτής, τα κινεζικά μονοπώλια εξάγουν κεφάλαια στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, στην Αφρική, σε όλη την υδρόγειο.

Αφετηριακό σημείο για το κομμουνιστικό κίνημα είναι πως ο ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, το τελευταίο στάδιο του εκμεταλλευτικού συστήματος και δεν περιορίζεται στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ή τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η κυριαρχία των μονοπωλίων διαπερνά τα καπιταλιστικά κράτη και κάθε κράτος, ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική του δύναμη στο πλαίσιο της ανισόμετρης ανάπτυξης, που καταλαμβάνει τη δική του θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, επιδιώκει οικονομική και γεωστρατηγική αναβάθμιση, αξιοποιώντας τη συμμετοχή του στη μια ή την άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, σημειώνονται αλλαγές του συσχετισμού και ανακατατάξεις.

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν εξανθρωπίζεται. Οι λεγόμενες προοδευτικές κυβερνήσεις, που χρησιμοποιεί η σοσιαλδημοκρατία για τη διαχείριση του συστήματος, διατηρούν την οικονομική βάση του καπιταλισμού και το αστικό κράτος, αναπαράγουν τα αδιέξοδα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, σε εναλλαγή με φιλελεύθερα κόμματα.

Γι' αυτά και άλλα ζητήματα που υπάρχουν στρατηγικής σημασίας διαφωνίες επιβάλλεται να ενταθεί η συζήτηση, η ιδεολογική - πολιτική διαπάλη. Τα ΚΚ απαιτείται να κρατήσουν μαχητική αυτοτελή στάση αρχών απέναντι στην αστική τάξη των χωρών τους, σε κάθε αστική τάξη και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία τους.

Από αυτό θα εξαρτηθεί αν το κομμουνιστικό κίνημα θα αντιπαλέψει τους παράγοντες που το καθηλώνουν και θα βαδίσει σε πορεία επαναστατικής ανασυγκρότησης, παίρνοντας υπόψη ότι η εποχή μας εκφράζει την αναγκαιότητα μετάβασης από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό και ο χαρακτήρας της επανάστασης είναι σοσιαλιστικός.

Υπερασπιζόμαστε τις αρχές της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης, την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον επιστημονικό, κεντρικό σχεδιασμό που δέχονται οργανωμένη επίθεση. Ο σοσιαλισμός δεν έχει καμία σχέση με τη διατήρηση των μονοπωλίων, το κριτήριο του κέρδους, την αντιμετώπιση της εργατικής δύναμης ως εμπορεύματος και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο. Ο λεγόμενος σοσιαλισμός της αγοράς διαιωνίζει το καπιταλιστικό σύστημα.

Τα παραπάνω είναι κρίσιμα ζητήματα για το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και ακολουθεί το πολύ σημαντικό ζήτημα της πληροφόρησης, των καναλιών επικοινωνίας. Πολύ περισσότερο που σήμερα τα κόμματα έχουν διάφορα ενημερωτικά εργαλεία στα χέρια τους, όπως και το SOLIDNET, που προβάλλει τις απόψεις όλων των ΚΚ τα οποία συμμετέχουν στις ΔΣΚΕΚ. Από τη Διεθνή Συνάντηση της Αβάνας έως αυτή της Σμύρνης 75 κόμματα έκαναν χρήση του, δημοσιεύοντας συνολικά πάνω από 1.150 ντοκουμέντα, ειδήσεις, πληροφορίες. Το ΚΚΕ, που έχει την ευθύνη του SOLIDNET, είναι ανοιχτό σε εποικοδομητικές προτάσεις για την παραπέρα βελτίωση αυτού του σημαντικού καναλιού ενημέρωσης των ΚΚ.

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και είναι πολύ σημαντικό που το Κόμμα μας μαζί με δεκάδες ΚΚ και Κομμουνιστικές Νεολαίες, από όλο τον κόσμο, κράτησαν συνεπή, επαναστατική στάση και καταδίκασαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μεταξύ δύο «ληστών». Σε εκατοντάδες ανέρχονται οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έξω από τις βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε όλη τη χώρα, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, για τον απεγκλωβισμό από ΕΕ και ΝΑΤΟ με την εγγύηση της εργατικής εξουσίας.

Στις επιθέσεις που οργανώνουν διάφορα «κέντρα» κατά του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή οπορτουνιστικών ανυπόληπτων ομάδων, χωρίς εργατική - λαϊκή αναφορά, και κομμάτων που βρίσκονται σε παρακμή, απαντάμε με ένταση της δράσης.

Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην ταξική πάλη, στους αγώνες της εργατικής τάξης, των βιοπαλαιστών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων της πόλης, των γυναικών και της νεολαίας, εργατικής - λαϊκής προέλευσης, με κριτήριο τις ανάγκες τους. Συγκρούεται με το κεφάλαιο και την εξουσία του, την πολιτική της κυβέρνησης του φιλελεύθερου κόμματος της ΝΔ και των κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, των φασιστικών - ακροδεξιών μορφωμάτων.

Ο κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους πληγέντες από τις πυρκαγιές και τις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες. Συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και καταδικάζουν μαζί με τον λαό την πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων που αντιμετωπίζουν τις λαϊκές ανάγκες ως κόστος και όφελος τα συμφέροντα και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Η πλούσια δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), της ταξικής συσπείρωσης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα στην οποία παλεύουν οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές που πιστεύουν στην ταξική πάλη, στηρίζεται και εκτιμιέται από τους εργάτες και τις εργάτριες.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αναδείχθηκαν δεύτερη δύναμη στις δύο συνομοσπονδίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, με ποσοστό πάνω από 20%, 1η δύναμη στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, και σε άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερες πόλεις, σε κλαδικές Ομοσπονδίες και σε μεγάλο αριθμό σωματείων, που πρωτοστατούν στους μεγάλους απεργιακούς και κάθε μορφής εργατικούς αγώνες κόντρα σε κυβέρνηση, κεφάλαιο και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Οι φοιτητές εκτίμησαν τη δράση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ) και έφεραν και φέτος, για 2η χρονιά, πρώτη δύναμη στις φοιτητικές εκλογές την παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ, με 35%.

Η επίμονη ιδεολογική - πολιτική πάλη όλη την προηγούμενη περίοδο επέδρασε καταλυτικά στις εκλογικές μάχες που έδωσε το ΚΚΕ τον Μάη και τον Ιούνη του 2023 και από κοινού με την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική της, την αποκάλυψη του αντιλαϊκού ρόλου της σοσιαλδημοκρατίας και της στρατηγικής σύμπλευσης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση, οδήγησε στο θετικό εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ μέσα στον γενικότερο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Η αύξηση του ποσοστού στο 7,7% και η εκλογή 21 βουλευτών, το γεγονός πως η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ είναι αυξημένη σε μεγάλα αστικά - βιομηχανικά κέντρα και κατέλαβε την 3η θέση στην Αττική, τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, δίνουν δύναμη στον αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Εχει σημασία να σημειώσουμε ως πείρα για το κομμουνιστικό κίνημα πως σημαντικό ρόλο για τον απεγκλωβισμό εργατικών - λαϊκών δυνάμεων και τη συμπόρευση με το ΚΚΕ εκπλήρωσε η σταθερή αντιπαράθεση με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ως αστικό κόμμα στην υπηρεσία των μονοπωλίων.

Το ΚΚΕ δικαιώθηκε πολιτικά για τη στάση του την περίοδο 2012 - 2015 απέναντι στην άνοδο των σοσιαλδημοκρατικών αυταπατών που έφερε η τότε εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, και παρά τις εκλογικές απώλειες που είχε το Κόμμα μας, στάθηκε όρθιο, δεν συναίνεσε στη στήριξη της αστικής κυβερνητικής εναλλαγής.

Θυμάστε όλοι σας πως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ένα οπορτουνιστικό κόμμα, για το οποίο καλλιεργήθηκαν ψεύτικες προσδοκίες σε Κομμουνιστικά Κόμματα, μετασχηματίστηκε σε βασικό πυλώνα της σοσιαλδημοκρατίας και της αστικής διαχείρισης στην Ελλάδα και διαφημίστηκε ανάλογα δήθεν ως «ανατρεπτική δύναμη» στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Κυβέρνησε για 5 χρόνια και επέβαλε στον λαό μνημόνια, σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, στήριξε με όλα τα μέσα το μεγάλο κεφάλαιο, ενσωμάτωσε βαθύτερα τη χώρα στην ΕΕ, στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, επέκτεινε τις αμερικάνικες βάσεις.

Μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη στις πρόσφατες εκλογές, επιχειρείται ανασύνθεση του κόμματος αυτού και γενικότερα της σοσιαλδημοκρατίας.

Προβάλλεται ως νέος «σωτήρας» ο εφοπλιστής, επιχειρηματίας νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που προέκυψε μέσα από τον αμερικάνικο «δοκιμαστικό σωλήνα» και τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης.

Η εκφυλιστική πορεία αυτού του κόμματος ήταν αναμενόμενη και αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα του πραγματικού, αντιλαϊκού χαρακτήρα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, της επικίνδυνης λογικής της αναζήτησης του «μικρότερου κακού» και τονίζει την αναγκαιότητα να τελειώσει το κομμουνιστικό κίνημα με τις αυταπάτες που έχουν χρόνια καλλιεργηθεί περί των αριστερών - προοδευτικών, σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και κυβερνήσεων.

Το ΚΚΕ συνεχίζει με περισσότερες δυνάμεις τον αγώνα του. Στον 1ο γύρο των πρόσφατων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, οι συνδυασμοί που στηρίζει το ΚΚΕ ψηφίστηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές δυνάμεις, καταγράφοντας πανελλαδικό ποσοστό πάνω από 10% (από 6,86% στις περιφερειακές εκλογές του 2019).

Κομμουνιστής δήμαρχος από τον 1ο γύρο εκλέχτηκε στο νησί της Ικαρίας, ενώ ο κομμουνιστής δήμαρχος στην 3η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, την Πάτρα, συγκέντρωσε στον α' γύρο 41% και επανεκλέχτηκε στον 2ο γύρο με 56%. Επίσης, στον δεύτερο γύρο εκλέχτηκαν κομμουνιστές δήμαρχοι σε 4 ακόμη δήμους (Καισαριανή, Πετρούπολη, Χαϊδάρι και Τύρναβο). Συνολικά εκλέχτηκαν 6 κομμουνιστές δήμαρχοι και εκατοντάδες κομμουνιστές και άλλοι συμπορευόμενοι αγωνιστές δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι.

Συνολικά, το Κόμμα μας εκτιμά ότι μέσα στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων ενισχύεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, του ταξικού της χαρακτήρα, των κομμάτων και των κυβερνήσεων που την υπηρετούν, του κράτους του κεφαλαίου.

Συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα. Η διέξοδος βρίσκεται στον δρόμο της ταξικής πάλης, στη μάχη για την αλλαγή του αρνητικού πολιτικού συσχετισμού, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ισχυροποίηση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στη συγκρότηση ενός ρωμαλέου εργατικού - λαϊκού κινήματος που θα συγκρούεται με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, θα αντιστέκεται και θα διεκδικεί, θα ανοίγει τον δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, με ευρύτερη συσπείρωση γύρω από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, το Πρόγραμμά του για την εργατική - λαϊκή εξουσία, για τον σοσιαλισμό.