Στην τελετή αποχαιρετισμού παρευρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Αρβανιτάκης, Κώστας Παρασκευάς και Λουίζα Ράζου, καθώς και τα μέλη της ΚΕ του Κόμματος Δημήτρης Τζαβάρας, Νίκος Καραθανασόπουλος, Σωτήρης Παρίσης, Κώστας Μπάτσικας, Γιάννης Μανουσογιαννάκης και Νίκος Κουτουμάνος. Παρευρέθηκε επίσης αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον Στάθη Κεντρή, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου και Γραμματέα του Συμβουλίου Περιοχής Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ.

Σύσσωμη έδωσε το «παρών» η δημοτική αρχή της Πάτρας, με επικεφαλής τον δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη. Παρευρέθηκαν επίσης αντιπροσωπείες του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, με επικεφαλής τον Δημήτρη Μαρμούτα, του Συνδικάτου Οικοδόμων Πάτρας και της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας.

Τιμητική φρουρά, δίπλα στο φέρετρο με τη σημαία του Κόμματος, στάθηκαν τα μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλη της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Ελλάδας και της Τομεακής Επιτροπής Αχαΐας του ΚΚΕ, σύντροφοι από τη δημοτική αρχή της Πάτρας, αλλά και σύντροφοι οικοδόμοι.

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής και των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αχαΐα τον επικήδειο εκφώνησε ο Σωτήρης Παρίσης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του ΓΠ Δυτικής Ελλάδας.

«Σήμερα είμαστε όλοι εδώ. Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, είναι εδώ όλοι οι σύντροφοί σου, όλοι αυτοί με τους οποίους έδινες καθημερινά τη μάχη, αταλάντευτος και σεμνός μέχρι το τέλος. Είμαστε όλοι εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε όπως πραγματικά αρμόζει σε έναν σύντροφο και στέλεχος του ΚΚΕ που σε όλη του τη ζωή πάλεψε ακούραστα για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού μας», σημείωσε μεταξύ άλλων και αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του συντρόφου Αντρέα:

«Ο Αντρέας, γεννημένος το 1958, παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας από την Αρλα Αχαΐας, ήρθε σε επαφή με το Κόμμα τα δύσκολα χρόνια της χούντας, όντας ακόμη μαθητής του Νυχτερινού Γυμνασίου Πατρών.

Η συμμετοχή του τις μέρες του Πολυτεχνείου στην κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου της Πάτρας, παρά το νεαρό της ηλικίας του, η συμμετοχή του στη συνέλευση της κατάληψης και στη μεγάλη πορεία των φοιτητών και των εργατών της Πάτρας εκείνες τις μέρες, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ένταξή του στην ΚΝΕ τον Νοέμβρη του 1974 και αμέσως μετά στο Κόμμα.

Από νωρίς ο σύντροφος Αντρέας ήξερε πού ανήκει, γέννημα - θρέμμα της εργατικής τάξης, οικοδόμος, συνδικαλιστής με πείσμα και αφιερωμένος στο Κόμμα μας, που ήταν μέλος του από το 1976.

Γρήγορα πέρασε αποκλειστικά στη δουλειά του Κόμματος και εκλέχτηκε στο Γραφείο της Εργατικής Αχτίδας της Πάτρας. Τον Αύγουστο του 1978 παρουσιάζεται φαντάρος στο Ναύπλιο, μετατίθεται στις Σέρρες και τον Σεπτέμβρη του 1979 στο Διδυμότειχο, από όπου και απολύθηκε. Μέσα στον Στρατό ο σ. Αντρέας συνέχισε την πολιτική δουλειά, κόντρα στις απειλές, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής των φαντάρων στα στρατόπεδα που υπηρέτησε.

Μετά την απόλυσή του από τον Στρατό, αναλαμβάνει γρήγορα χρεώσεις, ανταποκρινόμενος ακούραστα σε μια σειρά από καθήκοντα που είχε σε όλη την πορεία της κομματικής του ζωής. Το 1985 εκλέχτηκε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας, ενώ το 1989 μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου με ευθύνη την εργατική δουλειά, την οποία είχε μέχρι το 1993. Διετέλεσε επίσης επί σειρά ετών μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Ελλάδας και μέλος της Τομεακής Επιτροπής Αχαΐας του ΚΚΕ.

Ο σύντροφος Αντρέας έδωσε ακούραστα τη μάχη μέσα από κάθε μετερίζι. Πρωτοστάτησε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της Πάτρας, υπήρξε για χρόνια μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Οικοδόμων, ενώ από το 1996 έως το 2000 διατέλεσε πρόεδρός του. Ηταν επίσης μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας από το 1998 έως το 2004, αλλά και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πάτρας επί σειρά ετών, από το 1992 μέχρι το 2010. Ηταν από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΜΕ.

Ο σύντροφος Αντρέας ανέπτυξε πολύτιμη δράση και στο φιλειρηνικό κίνημα της περιοχής, μάλιστα για αρκετά χρόνια υπήρξε πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Πάτρας.

Με την ίδια αποφασιστικότητα πάλεψε για τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις του πατραϊκού λαού ως δημοτικός σύμβουλος του δήμου Πατρέων από το 2000 έως το 2013.

Από το 2014, όταν πια τη δημοτική αρχή ανέλαβε η "Λαϊκή Συσπείρωση", ο σ. Αντρέας με κατεύθυνση του Κόμματος χρεώθηκε στη δουλειά στον δήμο Πατρέων, όπου βοήθησε από διάφορα κρίσιμα πόστα και κύρια το Γραφείο Τύπου του δήμου, του οποίου είχε την ευθύνη μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ολα τα χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στο Κόμμα του, χωρίς να ταλαντευτεί ούτε στιγμή, ακόμη και τα δύσκολα χρόνια της περιόδου '90 - '91, όπου μαζί με άλλους συντρόφους υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος ενάντια στις δυνάμεις του οπορτουνισμού και όσους προσπάθησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ (...)

Ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες προσπαθούσε να βοηθήσει, μελετούσε, έγραφε συνεχώς σκέψεις, αφού είχε πάντα δίπλα του ένα στιλό και ένα τετράδιο. Η αρρώστιά του δεν τον νίκησε ποτέ, δεν του στέρησε την έγνοια για το Κόμμα μας, για τους αγώνες του λαού μας, τίμησε τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.

Σύντροφε Αντρέα, στον ίδιο δρόμο του αγώνα και των διεκδικήσεων, που και εσύ πορεύτηκες μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, στην πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, να είσαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουμε.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στη γυναίκα σου Μαρία, την κόρη σου Νίκα, τον γαμπρό σου Βασίλη και όλους τους οικείους σου.

Και να είσαι σίγουρος ότι όλα έγιναν όπως τα ζήτησες, όπως ακριβώς τα είπες στον καρδιακό σου φίλο και σύντροφο Αντώνη...

Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας σύντροφε».

Εκ μέρους της δημοτικής αρχής τον σύντροφο Αντρέα αποχαιρέτησε ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων, λέγοντας «ένα μεγάλο "ευχαριστούμε Ανδρέα", που πρόσθεσες και συ στη ζωή μας αξίες, ιδέες και ιδανικά.

Πορεύτηκες όρθιος, λεβέντης, τίμιος, ανιδιοτελής, σεμνός, ευγενής, με απαράμιλλη κομματικότητα και το χαμόγελο στα χείλη. Εδειξες με τη ζωή σου τον ωραίο δρόμο που μπορεί να ακολουθήσει η νέα γενιά. Δίκαια, με τα χαρίσματά σου, κατέκτησες την εκτίμηση όσων σε γνώρισαν.

Ενα λαϊκό παιδί, παιδί της εργατικής τάξης, αυτών που κτίζουν τα πάντα, που χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά, απέδειξες ζωντανά ότι δεν αρκεί να περιγράφεις τα προβλήματα, πρέπει να βρίσκεις την αιτία - και αυτό έκανες. Διάβασες, μελέτησες, έδρασες, κατανόησες ότι ο λαός, η εργατική τάξη του χεριού και του πνεύματος μπορεί και πρέπει να ηγηθεί, να κάνει κουμάντο στην κοινωνία.

Κατάλαβες ότι αυτό καθόλου δεν το θέλουν τα οικονομικά συμφέροντα, ο πλούτος, ότι θα χρειαστεί αντιπαράθεση πολιτική, αγώνες και γι' αυτό εντάχθηκες στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Ησουν για χρόνια πρωταγωνιστής με τους αγώνες, σ' όλα τα μετερίζια, και στην προσπάθεια η πόλη μας, η χώρα μας, να γίνει όμορφη, να μην υπάρχει φτώχεια, ανεργία, παιδιά στην εξάρτηση. Να ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα λίγων.

Με τη δράση σου έβαλες ένα λιθάρι ώστε να χαρούν τα λαϊκά στρώματα, τα παιδιά της πόλης μας. Γνώρισε η πόλη μας έναν άλλο τρόπο διοίκησης, με ανιδιοτέλεια.

Μέχρι την τελευταία στιγμή αγωνιούσες, ήθελες να δώσεις και την τωρινή μάχη, για να παραμείνει ο δήμος στα χέρια του λαού. Η λαβωμένη καρδιά σου δεν το επέτρεψε, η ψυχή σου, Ανδρέα, όμως είναι εδώ, δεν έφυγες, θα μας συντροφεύεις για πάντα, με το ωραίο σου χαμόγελο θα μας δίνεις δύναμη να συνεχίσουμε τον δύσκολο, δημιουργικό δρόμο.

Ο,τι ξεχνώ θα μου το θυμίζει ο Χρήστος». Στη συνέχεια εξέφρασε τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τόνισε ότι «οι αγαπημένοι δεν φεύγουν. Μας συντροφεύουν καθημερινά».

«Συνάδελφε Αντρέα, οι οικοδόμοι είναι σήμερα εδώ, στέκονται τιμητική φρουρά μπροστά σου. Ησουν και εσύ, συνάδελφε Αντρέα, ένας κρίκος από "τη μεγάλη των οικοδόμων σχολή" στην πόλη μας, όπως μας λένε οι αντίπαλοί μας», τόνισε μεταξύ άλλων στον αποχαιρετισμό του ο Νίκος Σαράντης, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Πάτρας και μέλος του ΓΣ της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, αναφερόμενος στη συμβολή του στην ανασυγκρότηση του σωματείου των μπογιατζήδων αμέσως μετά την πτώση της χούντας, στον καθοριστικό του ρόλο τη δεκαετία του '80 για να στηθεί το Συνδικάτο Οικοδόμων στην Πάτρα, στην ανάδειξή του το 1988 ως μέλους της διοίκησης του Συνδικάτου Οικοδόμων και από το 1996 έως το 2000 ως προέδρου του, στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων από το 1998 ως το 2004 και για πολλά χρόνια στη διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου της Πάτρας. Αλλά και στον «καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία και στη συγκρότηση του ΠΑΜΕ στην περιοχή μας το '99. Ηταν ο ιθύνων νους του ΠΑΜΕ εκείνη την περίοδο στην πόλη. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπόθεση της εργατικής τάξης και στον αγώνα για τα δίκια της. Σε αυτήν την πορεία δεν ταλαντεύτηκε ούτε μια στιγμή και τίμησε την εμπιστοσύνη που του έδειξαν οι οικοδόμοι».

Καταλήγοντας σημείωσε:

«Σου δίνουμε υπόσχεση αυτά που εσύ πάλευες από μικρό παιδί μέσα στον κλάδο των οικοδόμων, συνολικότερα στο εργατικό κίνημα της πόλης μας, θα συνεχίσουμε να τα υπηρετούμε, για να αλλάξουμε την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο εργατικό κίνημα της χώρας μας.

Παίρνοντας υπόψη και τη δική σου συμμετοχή στη μεγάλη προσπάθεια που κάναμε τα τελευταία χρόνια να αλλάξουμε - και αλλάξαμε - την κατάσταση στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, μέλος της διοίκησης του οποίου υπήρξες για πολλά χρόνια».