ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Αυτοδύναμο ή συνεργασίας» (το πετσόκομμα του λαού);

Αυτό το κάλπικο δίλημμα βάζει τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ, αραδιάζοντας παραδείγματα από την ΕΕ. Τι πραγματικά συμβαίνει όμως;

Eurokinissi

Αλλο ένα παράδειγμα κυβέρνησης συνεργασίας με άρωμα ακροδεξιάς, που θα το θυμάται για χρόνια ο λαός...

«Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στις 24 από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι το σύγχρονο στοιχείο της Ευρώπης. Η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Ισπανία, η Πορτογαλία έχουνε κυβερνήσεις συνεργασίας. Και καλά πάνε, δεν πάνε άσχημα! Πάνε πάρα πολύ καλά. Η αντίληψη στην Ελλάδα ότι δεν περνάει η συνεργασία είναι μία αντίληψη που θέλει να επιβεβαιώσει τον μονοκομματισμό ως στοιχείο αλαζονείας. Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις οδήγησαν με την αλαζονεία τους στην οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας. Θέλουμε κυβερνήσεις συνεργασίας με ελέγχους δημοκρατικούς».

Τάδε έφη σε τηλεοπτική εκπομπή Νίκος Φίλης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρουμε αν ισχύει πως 24 από τις 27 χώρες της ΕΕ έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας και μικρή σημασία έχει.

Ωστόσο, αυτά που πραγματικά ισχύουν είναι τα εξής:

Οι λαοί των χωρών, που επικαλούνται ο Νίκος Φίλης και ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτήν την περίοδο είναι στους δρόμους γιατί τους έχουν διαλύσει οι κυβερνήσεις τους με την πολιτική τους. Το δίκιο που δίνουμε στον Φίλη είναι ότι όντως οι κυβερνήσεις αυτές «πάνε πάρα πολύ καλά» στην άσκηση της πολιτικής της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται άσχετα από το χρώμα και τη σύνθεση της συγκυβέρνησης. Γι' αυτό άλλωστε και οι μεταφράσεις τέτοιων σχημάτων στην Ελλάδα καθόλου δεν θα αλλάξουν το «με ποια πολιτική» θα κυβερνήσουν οι όποιοι συγκυβερνήτες. Αλλωστε, αυτή η πολιτική αποτελεί το κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
Στις κυβερνήσεις τις οποίες επικαλείται ο Ν. Φίλης συγκαταλέγεται και η συγκυβέρνηση διαφόρων ακροδεξιών, ακόμα και νοσταλγών του Μουσολίνι, στην Ιταλία. Δεν ξέρουμε τι καλό μπορεί να σημαίνει για τον λαό της Ιταλίας ότι και αυτή η κυβέρνηση τα «πάει πάρα πολύ καλά», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ότι η αλαζονεία των μονοκομματικών κυβερνήσεων έφερε την κρίση, το αφήνουμε ασχολίαστο. Τέτοια μπαρούφα δεν είχαμε ακούσει από το 2008... Αλλωστε, μέσα στην καρδιά της προηγούμενης κρίσης - 2011 έως 2017 - στην Ελλάδα είχαμε διαδοχικές, διαφορετικές κυβερνήσεις συνεργασίας...
Τα όνειρα... τζάμπα είναι, αλλά οι μπούρδες ότι οι συγκυβερνήσεις υπόκεινται σε «ελέγχους δημοκρατικούς» δεν μπορούν να σταθούν ειδικά στην Ελλάδα της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και της επόμενης συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ, που συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ για 4 χρόνια, λέει τώρα ότι οι συγκυβερνήσεις είναι πιο «δημοκρατικά ελεγχόμενες», ενώ για να δικαιολογήσει τα αίσχη που νομοθέτησε ως κυβέρνηση λέει ότι τα έκανε γιατί δήθεν πιεζόταν από την τρόικα! Πιάσ' τ' αυγό και κούρευ' το!

Το μόνο φρέσκο που έχουν οι χώρες που ανέφερε ο Φίλης δεν είναι οι κυβερνήσεις τους, που μυρίζουν ναφθαλίνη, αλλά οι λαοί τους που έχουν βγει στους δρόμους να διεκδικήσουν ό,τι διεκδικεί και ο δικός μας λαός: Αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις, μέτρα για τη στέγαση του λαού, την ακρίβεια και την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας. Γιατί παντού οι κατευθύνσεις της ΕΕ και οι απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων φέρνουν αστάθεια και ανασφάλεια για τους λαούς. Τα κυβερνητικά σενάρια των κομμάτων του συστήματος είναι για «κάψιμο»! 21 Μάη ψηφίζουμε ΚΚΕ γιατί το μόνο φρέσκο που μπορεί να προκύψει από τις εκλογές είναι ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ!

(Αναδημοσιεύεται από το portal «902.gr»)

Τα... ναζιστίδια

Ανοιξε πάλι η μαύρη ατζέντα. Αυτή που ανοίγει κάθε φορά πριν από τις εκλογές και γεμίζει με μουτζούρες την ήδη γκρίζα πραγματικότητα, με ορατό κι αόρατο στόχο να μη φανεί και να μην ακουστεί πουθενά το φως των λαϊκών ονείρων. Να μη λάμψει η νεανική αυτοπεποίθηση ότι μπορεί ο κόσμος να γίνει καλύτερος αν τα αν, τα εάν, τα if μωρέ αδερφέ των αυτοπροσδιοριζόμενων ως «ανώτερων» ταξικά, αυτοκρατορικά, αποικιακά, ιμπεριαλιστικά κ.λπ. της Γης, δεν απαντηθούν από τους κατασκευαστές τους, αλλά από τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που δουλεύουν για να ζουν και δεν ζουν για να δουλεύουν.

Ετσι πετιέται μια καραμπινάτη ναζιστόφατσα, προσωρινώς καταδικασμένη και φυλακισμένη σε - εδώ προσοχή! - προνομιακό κελί, για να σκεπάσει τα ταχύτατα και εντατικώς καλλιεργούμενα ναζιστίδια που φυτρώνουν σε σχολεία, γραφεία, χωράφια, καφενεία και σπίτια. Κι έτσι κοιτώντας τον Κασιδιάρη και το τάχα μου δήθεν ανθρώπινο του δικαίωμα του εκλέγεσθαι... ινά εισέλθει πανηγυρικώς εις το ιερόν τέμενος του Κοινοβουλίου, που θα έλεγε και ο κ. Κανελλόπουλος (όχι ο άλλος του ...Παρθενώνα της Μακρονήσου, ο τωρινός κρυφοναζιστούλης Καλαβρυτινός) μας διαφεύγουν τα ναζιστίδια. Κάτι βιαστές της διπλανής πόρτας και του σογιού, κάτι κοριτσάκια που τραβάνε μαχαίρι για την ιδιοκτησία στον γκόμενο, κάτι αγοράκια που δοκιμάζουν την πολυπαιγμένη στις οθόνες δολοφονική μέθοδο της πετονιάς στον λαιμό ενός δεκαπεντάχρονου για εκφοβισμό και πλάκα. Είναι ο υποβιβασμός μιας ανθρωποθυσίας στις ράγες των συμφερόντων στα Τέμπη και αλλαχού, στο επίπεδο μιας... τράκας. Είναι στο πλασάρισμα μιας σοσιαλδημοκράτισσας Φινλανδής πρωθυπουργού, που δήθεν έχασε επειδή ήταν μοντέρνα και ελαφρών ηθών, αλλά τώρα χαρούμενη οδεύει στο να χτυπήσει τη θέση της γενικής γραμματέα του ΝΑΤΟ. Το βραβείο των ηττημένων αυτού του είδους είναι να πάρεις την ηγεσία της στρούγκας του πολέμου, στην οποία έμπασες τη χώρα σου χάνοντας τις εκλογές για κάλυψη.

Δεν υπάρχει κόμμα, ούτε καν το κυβερνών, που να εξασφάλισε τέτοια γκαλερί πορτρέτων, με οπτικά εφέ του αρχηγού του, όπως αυτό που γεννήθηκε σ' ένα κελί στο Δομοκό, κρύβοντας το αίμα του Φύσσα, των τραυματισμένων Αιγύπτιων ψαράδων, καθώς και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, πίσω από υιοθεσία δικαστού. Και να μην τα καταφέρει τώρα έγκλειστος να πολιτευθεί, ή θα βρούνε άλλον ή θα τον ξαναβαφτίσουν, εντός εκτός κι επί ταυτά του αστικοδημοκρατικού συστήματος, πολύ σύντομα. Οταν οι λαϊκές αντιδράσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας, του Περού, ή ακόμα και της Μαδαγασκάρης... πολλαπλασιαστούν. Οταν το λαϊκό κίνημα που τώρα φουντώνει, θα απειλεί και άνδρες και ΜΑΤ και στρατά με τη δύναμή του, θα πρέπει να βρει στα σπλάχνα του έναν ύπουλο στρατό από σημερινούς μπούλερς, σέξουαλ πρέντατορς, τράφικερς, σικάριος, όλον αυτό τον εσμό των κοινωνικών βίαιων προβάτων που θα κουρέψουν το μαλλί κι από ναζιστίδια θα μετατραπούν εύκολα σε φαιοχίτωνες και μελανοχίτωνες, όπου Γης. Οταν η μαύρη ατζέντα ανοίγει, δεν θέλει παρά μόνο έναν κόκκινο λεκέ από αίμα για να πετύχει. Αίμα που θα το χρεώσει στους κατασκευαστές κόκκινων δανείων, στους παραβάτες των κόκκινων γραμμών, στα κόκκινα φανάρια των υγειονομικών μπορντέλων, όπου επιτρέπονται όλοι οι χειραγωγημένοι από την ανάγκη φτωχοδιάβολοι, φτάνει να μη γίνουν επαναστάτες ως κομμουνιστές.

Είναι μια χρυσή ευκαιρία να καταλάβει κανείς γιατί είναι χρυσή η αυγή. Είναι γιατί εμποδίζει κάθε μορφής ήλιο να ανατείλει και στο μέσα και στο έξω, και στις σκέψεις και στις πράξεις των ανθρώπων, ώστε να εξορύσσεται το χρυσάφι των κόπων του κόσμου από αόρατους δούλους. Τα ναζιστίδια είναι το πρόβλημα. Είναι το φίδι στον κόρφο κάθε κοινωνίας που σκύβει σε αφεντικά για να επιζήσει, και με νόμο και τάξη συνηθίζει και μαθαίνει να βαφτίζει ελευθερία τη σκλαβιά της.

Μεταξύ μας, αθώα κοινωνία σε εποχή που μπορείς να κλωνοποιήσεις το τηλέφωνο του διπλανού σου και να νομίζεις ότι έτσι αντιστέκεσαι στους κολοσσούς της σύγχρονης τεχνολογίας, δεν υπάρχει. Οι υπεύθυνοι για την κλωνοποίηση των κασιδιαραίων δεν είναι μονάχα οι δικαστές, αλλά κι οι δάσκαλοι κι οι γιατροί, κι οι γραμματιζούμενοι κι οι αγράμματοι, οι ευεπίφοροι στο κέρδος που συνεπάγεται η εξουσία. Τα ναζιστίδια παράγονται στο εργαστηριακό σύστημα της κερδοφορίας. Και σε υποθέσεις σαν τη μεγάλη απόφαση του Αρείου Πάγου, δεν παγώνει την παραγωγή τους, την καταψύχει για να την θερμάνει όποτε το σύστημα τα χρειαστεί. Το μόνο που φοβούνται και τους ακυρώνει είναι μήπως ο ύπνος μας μυρίζει πυρκαγιά κι άμα ξυπνήσουμε τα σχέδιά τους θα καούν...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ