Μετά την εισηγητική τοποθέτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Λευτέρη Νικολάου - Αλαβάνου, ακολούθησαν εισηγήσεις από την Αφροδίτη Αυγερινού, περιφερειακή σύμβουλο Αττικής, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, και τον Δρ. Παναγιώτη Κλουκίνα, επίκουρο καθηγητή Γεωτεχνικής Σεισμικής Μηχανικής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Greenwich. Παρεμβάσεις πραγματοποίησαν επίσης οι: Δημήτρης Λιοντόγλου, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γαλατά του δήμου Μινώα Πεδιάδας, Φωτεινή Κουτράκη, πρόεδρος της Πρωτοβουλίας πολιτών για τη Διάσωση και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδας Ηρακλείου Κρήτης, και Ασημίνα Γιαννείου, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ.

Εισάγεται σε όλες τις κατευθύνσεις το κριτήριο του "κόστους - οφέλους" για την εξεύρεση των "βιώσιμων" λύσεων, γενικότερα η οικονομική αποδοτικότητα, δηλαδή η κερδοφορία. Σε αυτήν τη βάση θα καθορίζονται και οι επιλογές για την αντισεισμική θωράκιση και αντιπυρική ασφάλεια, επομένως θα υπονομεύονται εξαρχής. Γιατί προτάσσεται σε όλο τον σχεδιασμό η ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, επομένως και η χρήση των δομικών υλικών θα υπηρετεί αυτόν τον στόχο, και όχι οι ανάγκες ασφάλειας και θωράκισης των κτιρίων».

Ανέφερε επίσης ότι «οι όροι κινητοποίησης του Ταμείου Αλληλεγγύης της ΕΕ είναι απαγορευτικοί, ότι τα ποσά που δίνονται είναι ελάχιστα και δίνονται καθυστερημένα, ότι στην πραγματικότητα για τους ίδιους τους πληγέντες δεν μένει τίποτα (...)

Είναι ανάγκη επομένως ο ελληνικός λαός και η νεολαία του να βγάλουν συμπεράσματα από τη στρατηγική ταύτιση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ σε όλα τα κομβικά, στρατηγικής σημασίας ζητήματα - και σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική προστασία (...) Αποδεικνύεται ξανά ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό και να κάψει τα αντιλαϊκά σενάρια, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, με ΚΚΕ πιο ισχυρό».

Στην εισήγησή της η Αφροδίτη Αυγερινού στάθηκε στο γεγονός ότι «πολλές περιοχές της χώρας παραμένουν αθωράκιστες απέναντι σε έναν μεγάλο σεισμό, την ώρα που η Ελλάδα είναι η πιο σεισμογόνος χώρα στην Ευρώπη και η 6η παγκόσμια, με καταστροφικούς σεισμούς στο πρόσφατο παρελθόν. Η πλειοψηφία των κτιρίων της χώρας έχει χτιστεί είτε χωρίς αντισεισμικό κανονισμό (δηλαδή πριν από το 1959) είτε με ανεπαρκή αντισεισμικό κανονισμό (1960 - 1985). (...) Για τους χώρους κατοικίας η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Ποτέ δεν εφαρμόστηκε, με ευθύνη του κράτους, ουσιαστικό πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης».

Στο τέλος της εισήγησής της τόνισε ότι «υπάρχει διέξοδος απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Ενας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, ο σοσιαλισμός, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, όπου σκοπός της παραγωγής θα είναι η κάλυψη του συνόλου των κοινωνικών αναγκών. Για να ανοίξει η ελπιδοφόρα προοπτική οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουμε σήμερα μπροστά και παλεύουμε μαχητικά και αγωνιστικά για κατασκευή έργων αντισεισμικής θωράκισης με ευθύνη του κράτους, χωρίς ΣΔΙΤ και χωρίς οικονομική επιβάρυνση του λαού».

Τον λόγο έπειτα πήρε ο Δρ. Παναγιώτης Κλουκίνας, ο οποίος σημείωσε μεταξύ άλλων: «Η ύπαρξη αντισεισμικών κανονισμών και οδηγιών δεν εξασφαλίζει και την πιστή εφαρμογή τους στην πράξη (...) Η πιστή εφαρμογή των κανονισμών κοστίζει παραπάνω σε υλικά και μεροκάματα». Συνέχισε ότι «αναδεικνύονται πλευρές ενός παγκόσμιου φαινομένου (...) Ακραίες κοινωνικές αντιθέσεις παρατηρούνται όχι μόνο στις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά ακόμα και στις πιο ισχυρές χώρες του G7, που είναι ένα φαινόμενο καθαρά ταξικό».

Πρόσθεσε ότι «είναι η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής με όρους εμπορεύματος στον καπιταλισμό, που δικαιολογεί το κέρδος έναντι της ασφάλειας. Οι κοινωνικοί πόροι για την κατασκευή ασφαλών κατοικιών για όλους υπάρχουν, αλλά οι αστικές κυβερνήσεις έχουν άλλες προτεραιότητες. Για παράδειγμα, κάποια πρώτα οικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών στην Τουρκία, σε μια περιοχή δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων όπου ζει σχεδόν το 20% του πληθυσμού, αντιστοιχεί σε ένα ποσό συγκρίσιμο με τις πρόσφατες στρατιωτικές δαπάνες της χώρας ή το κόστος των εξοπλισμών που έχουν ήδη αναλωθεί στον έναν χρόνο του πολέμου στην Ουκρανία από τη Ρωσία και τις χώρες του ΝΑΤΟ».

Στη συνέχεια ακολούθησε η παρέμβαση του Δημήτρη Λιοντόγλου, ο οποίος ανέλυσε τις συνέπειες στη ζωή των σεισμοπλήκτων από τον σεισμό στο Αρκαλοχώρι και κατέληξε στο ότι «δεν χωράει άλλος συμβιβασμός! Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς που μας έφεραν σε τέτοιο αδιέξοδο. Ο μόνος δρόμος είναι αυτός του να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες και να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους για την περιοχή».

Στην παρέμβασή της η Φωτεινή Κουτράκη αναφέρθηκε στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι σημειώνοντας ότι «χτίζεται ένα αεροδρόμιο πάνω σε ένα ενεργό ρήγμα (...) Πολύ φοβόμαστε ότι και στην περίπτωσή μας αντί να προλάβουμε και να αποφύγουμε μια τραγωδία αντίστοιχη, θα τρέχουμε κατόπιν εορτής μάταια να ζητάμε να αποδοθούν ευθύνες. Αλλά το κακό θα έχει γίνει».

Στην παρέμβασή της η Α. Γιαννείου στάθηκε στην κατεύθυνση σύνδεσης, από ΕΕ - αστικές κυβερνήσεις, της επιστημονικής γνώσης με τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων, λέγοντας ότι «είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών με το Εργαστήριο Αντισεισμικής Τεχνολογίας, που είναι εξοπλισμένο με σεισμικό προσομοιωτή. Θα περίμενε κάποιος πως στο κορυφαίο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας, σε μια από τις πιο σεισμογόνους χώρες του πλανήτη, το εργαστήριο θα ήταν επαρκώς στελεχωμένο με την άμεση επαφή των φοιτητών μέσω θεωρίας και πειραμάτων και την εξέλιξη της έρευνας για τις ανάγκες της κοινωνίας. Ομως μιλάμε για ένα "κλειστό" εργαστήριο για τους φοιτητές, με μόλις 2 μέλη ΔΕΠ, που αξιοποιείται κυρίως από εγχώριες και ξένες επιχειρήσεις για δοκιμές και έρευνα».

Στην εκδήλωση μίλησαν ο Ευθύμης Δημάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και σεισμολόγος, ο Δημήτρης Μαβίδης - Πέσιτς, δημοσιογράφος, απεσταλμένος του «Ριζοσπάστη» και του «902.gr» στις περιοχές του καταστροφικού σεισμού στην Τουρκία, ενώ ακολούθησαν παρεμβάσεις και ερωτήσεις.

Ο Ευ. Δημάκης αναφέρθηκε συγκεκριμένα στα προβλήματα που εντοπίζονται στη Θεσσαλονίκη, όπου ένα σημαντικό μέρος του κτιριακού αποθέματος αντιμετωπίζει τη γήρανση και την υποβάθμιση, ιδιαίτερα στην Α' Δημοτική Κοινότητα του δήμου Θεσσαλονίκης, αλλά και σε άλλες Δημοτικές Κοινότητες καθώς και σε όμορους δήμους. Ζήτημα που οξύνθηκε από την καπιταλιστική οικονομική κρίση, η οποία εκδηλώθηκε ιδιαίτερα στον κλάδο των κατασκευών, αφού σταμάτησε σε έναν μεγάλο βαθμό η ανανέωση του κτιριακού αποθέματος.

Ακόμα, αναφέρθηκε στις σημαντικές καθυστερήσεις στον προσεισμικό έλεγχο, σε όλες τις βαθμίδες του, και στην ενίσχυση σχολείων, νοσοκομείων, άλλων δημόσιων κτιρίων, χώρων εργασίας.

Οπως τόνισε, η διαπιστωμένη αδυναμία του συνόλου των αστικών κυβερνήσεων να διαμορφώσουν και κυρίως να υλοποιήσουν ένα σχέδιο «ολιστικής αντιμετώπισης» των ζητημάτων που έχουν να κάνουν με την Πολιτική Προστασία οφείλεται όχι σε διαχρονική αδιαφορία ή ανεπάρκεια των κυβερνητικών στελεχών, αλλά στην ίδια την οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος, που καθιστά αδύνατη την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των προβλημάτων πολιτικής προστασίας μέσα στον καπιταλισμό.

«Η συνολική αντίληψη του ΚΚΕ για την αναγκαιότητα μιας ολοκληρωμένης αντισεισμικής στρατηγικής, που να υλοποιείται στην πράξη με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, διαπερνά όλες τις πρωτοβουλίες μας, τις διεκδικήσεις μας, μέσα και έξω από τη Βουλή, το Περιφερειακό και τα Δημοτικά Συμβούλια», είπε, ενώ αναφέροντας διεξοδικά τις προτάσεις του ΚΚΕ για την αντισεισμική θωράκιση του λαού, σημείωσε:

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι για να προχωρήσουν έστω και κάποια από αυτά χρειάζεται κινητοποίηση, πίεση, ανυποχώρητος αγώνας. Χρειάζεται να ξεδιπλώσουμε την αντεπίθεσή μας και να πετύχουμε ρήγματα στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Γι' αυτό χρειάζεται να βγάλουμε από τη μέση το βασικό εμπόδιο, το καπιταλιστικό κέρδος. (...) Η ενίσχυση του ΚΚΕ στην κάλπη είναι στόχος που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, θα δώσει αέρα και δυναμική στη μάχη για μια καλύτερη ζωή, θα κάνει την πραγματική διαφορά.

Γιατί τελικά το πραγματικό δίλημμα μπροστά σε όλες τις εξελίξεις και στις εκλογικές μάχες είναι αν θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο που αποδεδειγμένα φέρνει νέα δεινά και καταστροφές ή αν θα αντεπιτεθούμε μαζικά, αποφασιστικά, δυναμικά παντού, ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί, για να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο στην ελληνική κοινωνία για τους εργαζόμενους, για τη νεολαία».

Ο Δημήτρης Μαβίδης - Πέσιτς μίλησε για την τεράστια έκταση της καταστροφής που καταγράφηκε στο οδοιπορικό του «Ριζοσπάστη» στη σεισμόπληκτη Τουρκία, αλλά και για τις εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους τόσο σε επίπεδο μέτρων προστασίας πριν τους σεισμούς όσο και σε επίπεδο ανταπόκρισης μετά από αυτούς. «Ο τουρκικός λαός θάφτηκε στα συντρίμμια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της πολιτικής του κόστους - οφέλους», σημείωσε μεταξύ άλλων, «σε ένα κράτος - μέλος του γκρουπ των 20 μεγαλύτερων καπιταλιστικών οικονομιών του κόσμου, που διαθέτει τον 2ο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, που διατηρεί στρατεύματα σε Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν, Ιράκ, Κόσοβο, Λιβύη, Κύπρο, Κατάρ, Σομαλία και Συρία σε εκατοντάδες βάσεις».

Ακόμα αναφέρθηκε στο πώς με καθοριστική και έγκαιρη δράση οι κομμουνιστές στην Τουρκία μπήκαν μπροστά στην οργάνωση της τιτάνιας προσπάθειας στήριξης του σεισμόπληκτου λαού, με εργαλείο τη λαϊκή αλληλεγγύη, κάνοντας και εκεί πράξη το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό».