Με σύνθημα «Σίτιση και στέγαση, δωρεάν σπουδές, δεν είναι πελάτες οι φοιτητές» διαδήλωσαν προχθες οι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη την απαίτησή τους για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Εκπαίδευση, τις πανεπιστημιακές υποδομές και τη φοιτητική μέριμνα.

Η κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των Φοιτητικών Συλλόγων Μαθηματικού, Φυσικού, Χημικού, Βιολογικού, Γεωλογικού, Γεωπονίας, Δασολογίας, Φαρμακευτικής, Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων Μηχανικών, Χωροταξίας, ΣΜΗ, ΣΕΥ και του ΣΟΦΕΘ, και στο επίκεντρό της βρέθηκαν τα προβλήματα φοιτητικής μέριμνας, αλλά και το τραγικό περιστατικό στην Οδοντιατρική Σχολή.

Σε συνέντευξη Τύπου, εκπρόσωποι των φοιτητών περιέγραψαν τα προβλήματα και τις ελλείψεις, επεσήμαναν τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων και τόνισαν ότι τα δωμάτια δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών, αφού όπως αναφέρθηκε, από τις 600 αιτήσεις που κατατέθηκαν και πληρούσαν τις προϋποθέσεις για ένταξη, μόλις 200 φοιτητές κατάφεραν να πάρουν δωμάτιο.

«Η χρόνια υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων έχει ως αποτέλεσμα οι Εστίες να λειτουργούν με λειψό προσωπικό και τελικά έχει διαμορφώσει υποδομές ακατάλληλες για τη φιλοξενία των φοιτητών», σημείωσε ο Γιάννης Μικές, πρόεδρος του Συλλόγου Οικοτρόφων Φοιτητικών Εστιών Θεσσαλονίκης (ΣΟΦΕΘ), και πρόσθεσε ότι «την ίδια που ώρα που για να επισκευαστεί κάτι στην Εστία, από ένα χαλασμένο τζάμι έως και το ασανσέρ, πρέπει να περιμένουμε μήνες, σε ένα βράδυ βρήκαν 30 εκατομμύρια για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Την ίδια περίοδο που στην Α' Εστία δεν υπήρχε ζεστό νερό και θέρμανση, η διοίκηση του ΑΠΘ πρόβαλε το σύγχρονο πανεπιστήμιο και τους τζίρους (70 εκατ.) που κάνει».

Στις παρεμβάσεις και κατακτήσεις του ΣΟΦΕΘ αναφέρθηκε ο Αναστάσης Πολυχρονιάδης, μέλος του ΔΣ, ο οποίος διαμένει στη Δ' Εστία, ενώ χαρακτηριστικά περιέγραψε ότι σήμερα για 200 φοιτητές λειτουργεί μόλις ένα πλυντήριο. Οι εκπρόσωποι του ΣΟΦΕΘ θύμισαν επίσης ότι κατάφεραν να κρατήσουν τις Εστίες ανοιχτές στην καραντίνα, να λειτουργήσει το εστιατόριο, να παρθούν μέτρα προστασίας.

Στο μεγάλο κύμα αλληλεγγύης των υπόλοιπων φοιτητικών συλλόγων προς τον αγώνα των οικοτρόφων αναφέρθηκε ο Γιώργος Χρυσόπουλος, μέλος του ΔΣ του ΣΟΦΕΘ.

Ο Ηλίας Κυρίτσης, πρόεδρος του ΦΣ Γεωπονίας και μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΜΑΣ, ανέδειξε ότι αυτή η κατάσταση «είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης της φοιτητικής μέριμνας, που ακολουθούν σταθερά όλες κυβερνήσεις. Είναι η πολιτική που βάζει στο ζύγι την ανάγκη μας να ζούμε αξιοπρεπώς και μας αντιμετωπίζει σαν φοιτητές β' κατηγορίας», συμπληρώνοντας ότι οι φοιτητές θα δυναμώσουν τον αγώνα για τις σπουδές και τη ζωή που τους αξίζουν.

Οι φοιτητές προβάλλουν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων για άμεση επισκευή και αντικατάσταση μιας σειράς υποδομών, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με ευθύνη του κράτους για τη φύλαξη, σίτιση σύμφωνα με τις ανάγκες των φοιτητών, με επαναλειτουργία του εστιατορίου χωρίς εργολαβίες, δωρεάν μετακίνηση. Παράλληλα παλεύουν για ανέγερση νέων Εστιών με ευθύνη του κράτους, ασφαλή και κατάλληλα κτίρια, σίτιση και κάλυψη των αναγκών για όσους μείνουν στις Εστίες το καλοκαίρι και την περίοδο των γιορτών, με ευθύνη του κράτους να διατεθούν διαμερίσματα και ξενοδοχεία σε όσους δεν έχει δοθεί δωμάτιο και κατάργηση κάθε είδους χαρατσιού.

Τη συμπαράσταση «στις αγωνίες, στον προβληματισμό και στον αγώνα που δίνει η συντριπτική πλειοψηφία του μάχιμου εκπαιδευτικού κόσμου απέναντι στην "ατομική αξιολόγηση", την οποία προωθεί το υπουργείο Παιδείας», εκφράζει το ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων.

«Εκτιμούμε ότι η εκπαιδευτική πολιτική αξιολόγησης, η οποία ασκείται τα τελευταία χρόνια, επιταχύνει τις κατηγοριοποιήσεις σχολικών μονάδων, μαθητών και εκπαιδευτικών αντί να τις αμβλύνει, διασπά τον ενιαίο χαρακτήρα της γνώσης, την οποία κατακερματίζει και υποβαθμίζει σε δεξιότητες, ενώ περιορίζει ασφυκτικά το εκπαιδευτικό έργο, διαμορφώνοντας κλίμα ανασφάλειας, το οποίο προκαλεί τόσο η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εκπαιδευτικό κόσμο όσο και η απουσία ενθάρρυνσης των μάχιμων εκπαιδευτικών. Η "ατομική αξιολόγηση" αποκρύπτει, επί της ουσίας, τον συστημικό χαρακτήρα χρόνιων παθογενειών και αστοχιών, οι οποίες αποτυπώνουν την αποτυχία της ενιαίας πολιτικής που εφαρμόζεται, εδώ και δεκαετίες, στην Εκπαίδευση. Υπεύθυνοι, κατά πάγια τακτική, γι' αυτές τις παθογένειες και τις αστοχίες θεωρούνται οι συντελεστές του εκπαιδευτικού έργου (γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί), οι οποίοι αντιμετωπίζονται σαν "αποδιοπομπαίοι τράγοι"».

«Πέρα από τη διαπίστωση ότι η επιχειρούμενη αξιολογική διαδικασία έχει εφαρμοστεί σε εκπαιδευτικά συστήματα του εξωτερικού χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, η εξατομίκευση της αξιολόγησης δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθεί επιστημονικά», τονίζει η ΠΕΦ, σημειώνοντας μια σειρά παραδείγματα, και επισημαίνει πως «η εξατομίκευση της αξιολόγησης, ως βάση για να αξιολογηθεί το εκπαιδευτικό έργο, επιβεβαιώνει την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να διατηρηθεί η ισχύουσα κατάσταση, να μην υπάρχει δηλαδή κεντρική ευθύνη για την εξασφάλιση πιστοποιημένης, ενιαίας, έγκριτης επιστημονικά, δημόσιας και δωρεάν κατάρτισης των εκπαιδευτικών, ώστε αυτοί να προετοιμάζονται κατάλληλα για να ανταποκριθούν επαρκώς στις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού έργου. Ταυτόχρονα, παραμένει ζητούμενο η επαγγελματική και πανεπιστημιακή επιμόρφωση καθ' όλη τη διάρκεια του επαγγελματικού βίου του εκπαιδευτικού».

«Η ασφαλής και σύγχρονη σχολική στέγη είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής!», δηλώνει η ΑΣΓΜΕ, που με αφορμή τον καταστροφικό σεισμό σε Τουρκία και Συρία επαναφέρει επιτακτικά το ζήτημα του αντισεισμικού ελέγχου και θωράκισης των σχολικών κτιρίων.

Οπως αναφέρει μεταξύ άλλων, «από την τραγική είδηση του σεισμού - και παράλληλα με το πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης που εκφράστηκε και από τις αξιέπαινες πρωτοβουλίες Ομοσπονδιών, Ενώσεων και Συλλόγων Γονέων, που με μεγάλη ταχύτητα αλλά και σοβαρότητα έφεραν σε πέρας αυτό το έργο - οι γονείς ξύπνησαν με ερωτήματα, αγωνίες, φόβο σχετικά με την ασφάλεια των σχολικών κτιρίων, την ασφάλεια των παιδιών μας και όλης της σχολικής κοινότητας γενικότερα». Η ΑΣΓΜΕ, αφού καταγράφει την κατάσταση των σχολικών κτιρίων σήμερα, καλεί όλους τους φορείς του εκπαιδευτικού κόσμου «να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις για τα σχολεία των παιδιών μας», προβάλλοντας συγκεκριμένα αιτήματα.

Κλείνοντας καλεί τις Ομοσπονδίες, τις Ενώσεις και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να συζητήσουν το ζήτημα στα Διοικητικά τους Συμβούλια, να προβληματιστούν για την ασφάλεια των σχολικών μονάδων και να προβούν σε αποφάσεις και ενέργειες.