Η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ πραγματοποιεί τριήμερη έκθεση στις 9, 10 και 11 Δεκέμβρη, αφιερωμένη στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (30/12/1922), με τίτλο: «ΕΣΣΔ... κ' είσαι τραγούδι κ' είσαι φως στης εργατιάς το στόμα» (Γ. Ρίτσος).

Η έκθεση, που θα φιλοξενηθεί στον χώρο του πρώην Στρατοπέδου ΕΑΤ - ΕΣΑ (Μουσείο ΣΦΕΑ) στο Πάρκο Ελευθερίας (πλησίον σταθμού Μετρό «Μέγαρο Μουσικής»), θα περιλαμβάνει πλούσιο υλικό για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και των επιτευγμάτων του κατά την 70χρονη πορεία της ΕΣΣΔ. Θα λειτουργεί και τις τρεις μέρες από τις 10 π.μ. έως τις 9 μ.μ. και θα υπάρχει δυνατότητα ξενάγησης των επισκεπτών. Επίσης, θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» (Για τις οργανωμένες ξεναγήσεις επικοινωνία στο τηλ: 210.5282.607, καθημερινές 11 π.μ. - 7 μ.μ. και Σάββατο 11 π.μ. - 1 μ.μ.).

Η έκθεση θα συνοδευτεί και από πολύμορφες εκδηλώσεις, σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα:

-- Την Παρασκευή στις 7.30 μ.μ., θα προβληθεί η ταινία «Το δύσκολο πόστο του επαναστάτη», που αναφέρεται στον ρόλο του Λένιν στη μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση σε σκηνοθεσία Ι. Βεσαράμποφ.

-- Το Σάββατο στις 7 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί συναυλία κλασικής μουσικής δωματίου, με έργα Σοβιετικών συνθετών (είσοδος με προσκλήσεις).

-- Την Κυριακή, στις 12 μ., θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα «100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ: Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ο δρόμος χαράχτηκε...». Θα μιλήσει ο Δημήτρης Ξεκαλάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος της διοίκησης του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό».

«Το μεγαλύτερο ευτύχημα για το Σοβιετικό καλλιτέχνη είναι ότι το δημιουργικό του έργο είναι αξεχώριστο από τους γενικότερους μεγάλους στόχους της ανθρώπινης κουλτούρας, ότι νιώθει δική του υπόθεση τη ζωή και τις τύχες του λαού του και δεν μετράει την κοινωνική πρόοδο, παρά με το μέτρο του κοινού συμφέροντος. Αυτό το κρίνω σαν μεγάλο πλεονέκτημα για έναν καλλιτέχνη, γιατί τον γλιτώνει από άκαρπες περιπλανήσεις και από ατομικιστικές αυταπάτες».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον σπουδαίο Σοβιετικό συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Σε αυτήν τη χώρα που γέννησε τέτοιους συνθέτες είναι αφιερωμένο το πρόγραμμα της συναυλίας κλασικής μουσικής δωματίου.

Ο «Ριζοσπάστης» είχε τη χαρά να συνομιλήσει με την σολίστα βιολιού, μαέστρο και καθηγήτρια βιολιού Νίνα Πατρικίδου. Η Ν. Πατρικίδου γεννήθηκε στην πρώην ΕΣΣΔ, όπου και ολοκλήρωσε τις μουσικές της σπουδές στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι το 1977, αποφοιτώντας με δίπλωμα σολίστ. Την ίδια χρονιά επαναπατρίζεται στην Ελλάδα και ξεκινά την πλούσια καριέρα της. Οπως μας εξηγεί η ίδια:

«Στη συναυλία θα παρουσιαστούν έργα των Ντμίτρι Σοστακόβιτς (1906-1975), Αραμ Χατσατουριάν (1903-1978), Αλεξάντρ Αρουτιουνιάν (1920-2012) και Ολεγκ Ταγκάνοβ (1971).

Ο Σοστακόβιτς υπήρξε, ίσως, ο πιο σπουδαίος και πολυγραφότατος Σοβιετικός συνθέτης με μεγάλη κοινωνική και ανθρωπιστική δράση. Πρωτοτύπησε σε πολλά είδη της μουσικής. Εγραψε 15 συμφωνίες, 15 κουαρτέτα εγχόρδων, όπερες, μπαλέτα, μουσική κινηματογράφου, τζαζ σουίτες, πληθώρα τραγουδιών και πολλά άλλα. Στη συναυλία θα ακουστούν 5 κομμάτια για 2 βιολιά και πιάνο.

Ο Χατσατουριάν είναι ο πρώτος Αρμένιος συνθέτης που έτυχε διεθνούς αναγνώρισης. Εγραψε όπερες, μουσική για μπαλέτο, κινηματογράφο (14), θέατρο (21), καθώς και έργα για βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, πιάνο, ανδρική χορωδία a capella. Στη συναυλία θα ακουστεί το Τρίο για κλαρινέτο, βιολί και πιάνο.

Ο Αρουτιουνιάν (δημιουργός του ύμνου της Αρμένικης Σοβιετικής Δημοκρατίας) έγραψε μουσική κωμωδία, καντάτες, έργα για ορχήστρα, κοντσέρτα για διάφορα μουσικά όργανα (πιάνο, φωνή, τρομπέτα, κόρνο) καθώς και έργα για σύνολα μουσικής δωματίου, χορωδία a capella, τραγούδια, μουσική για θέατρο και κινηματόγραφο. Θα παρουσιαστεί το έργο "Αρμένικες Σκηνές" του 1984 για κουιντέτο χάλκινων πνευστών.

Τέλος, θα παρουσιαστεί το έργο "Πέτρικον" για κουιντέτο χάλκινων του Ταγκάνοβ. Ο Ταγκάνοβ είναι συνθέτης, μουσικολόγος, καθηγητής, οργανωτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του διεθνούς διαγωνισμού νέων συνθετών "ΠενταΤΟΝ".

Η επιτυχία και δύναμη της σοβιετικής μουσικής τέχνης οφείλεται στο καλά οργανωμένο και πολύπλευρο σύστημα εκπαίδευσης των νέων μουσικών. Πιο συγκεκριμένα: Υπήρχε δυνατότητα δωρεάν μουσικής εκπαίδευσης για όλους, ενώ τα τρία επίπεδα καλλιέργειας μουσικών ταλέντων, πρωτοβάθμιο, ανώτερο και ανώτατο ήταν πολύ καλά οργανωμένα. Εξασφαλιζόταν η δυνατότητα στον σπουδαστή να έχει δωρεάν πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, νοτοθήκες, ηχογραφημένο υλικό, αλλά και να παρακολουθεί συναυλίες μεγάλων ντόπιων και ξένων μουσικών και καλλιτεχνών, ενώ και οι εκπαιδευτικοί περνούσαν από κρατικό έλεγχο για να διασφαλιστούν η απόλυτη κατάρτιση στο αντικείμενό τους και η καλλιτεχνική καλλιέργειά τους. Σημαντική ήταν και η προσπάθεια για ανάπτυξη της ολόπλευρης καλλιέργειας των σπουδαστών. Για να πάρει π.χ. κανείς το δίπλωμα σολίστ σε κάποιο μουσικό όργανο όφειλε να γνωρίζει και εξεταζόταν σε μαθήματα που ακόμα και σήμερα σε πολλές χώρες θεωρούνται "ειδικά".

Σίγουρα, θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα και ελπίζω να μας δοθεί κάποια στιγμή αυτή η ευκαιρία. Ομως νομίζω ότι και με αυτά τα λίγα γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν τυχαίο που στην ΕΣΣΔ αναπτύχθηκε πληθώρα σπουδαίων μουσικών».

Στη συναυλία συμμετέχουν οι μουσικοί: Γιαννακάκης Παναγιώτης (πιάνο), Ζιάβρας Παναγιώτης (κρουστά), Κλαβανίδης Σταύρος (τρομπόνι), Κοτζιά Μαριλένα (βιολί), Κούσης Ρενάτο (τρομπόνι), Μαυρόπουλος Αλέκος (τρομπέτα), Μπακούρης Τάσος (κόρνο), Πατρικίδου Νίνα (βιολί), Πραματευτάκη Αναστασία (βιολί), Σαρρή Μαρία (κλαρινέτο), Σαρρής Νίκος (τρομπέτα), Τριανταφύλλου Ντίνος (τούμπα).

Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από τον χαμό του Αλκη Αλκαίου η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ διοργανώνει συναυλία - αφιέρωμα τη Δευτέρα 19 Δεκέμβρη, στις 20.00 στο «Arce Club Live Stage» (Ελασιδών 6, Γκάζι).

Θα χαιρετίσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Τραγουδούν οι: Ρίτα Αντωνοπούλου, Παντελής Θαλασσινός, Κώστας Θωμαΐδης, Δημήτρης Κανέλλος και Μανώλης Μητσιάς. Η μουσική επιμέλεια είναι του Μανόλη Ανδρουλιδάκη.

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις.

Για κρατήσεις και προσκλήσεις μπορεί κανείς να απευθυνθεί στα τηλέφωνα 693.6376.273, 698.3772.243 (9 π.μ. - 3 μ.μ.) και στα τηλέφωνα 697.3010.641, 698.8630.394 (5 μ.μ. - 9 μ.μ.).

Το 1977 ξεκίνησε ο Αλκης Αλκαίος τη συνεργασία του με τον «Ριζοσπάστη». Στην εφημερίδα μας δημοσιεύτηκε και το ποίημά του «Φλεβάρης 1848», με το οποίο ξεκίνησε και «επίσημα» η στιχουργική και ποιητική του πορεία, αφού το μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και περιλήφθηκε στον δίσκο του «Πολιτικά τραγούδια».

Η ξεχωριστή και συνάμα τόσο τρυφερή γραφή του Αλκαίου φαίνεται και σε αυτά τα πρώτα του κείμενα. Χαρακτηριστικό είναι το κείμενό του, «Εργάτες σαν το ατσάλι», το οποίο δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» τον Γενάρη του 1977:

Η μπόρα εδώ ερχόταν πάντα ξαφνικά. Ευαισθητοποιούσε στο έπακρο τις αντέννες, λαχτάριζε τις πόες της αυλής και μολοταύτα η αλήτισσα απορούσε με την αμάχη μας. Υστερα κατέβαιναν τα συνεργεία: Οι Υπηρεσιακοί παράγοντες - οι Εκατομμυριομέδιμνοι - οι αφελείς περιπατητές, καθ' ολοκληρίαν έντιμοι αφού η μπόρα εδώ ερχόταν πάντα ξαφνικά. Οπως η ανεργία. Οπως ο στασιμοπληθωρισμός. Υστερα μ' ανακοινωθέν όλα κάλμα. Ο κράχτης της υπόγας διαλαλούσε την πραμάτεια του, οι δεξιώσεις ξανάβρισκαν την αρρυθμία τους, το τραίνο ξανάβρισκε το ρυθμό του - μόνο ο ουρανός προκλητικά γυμνός κουρασμένος απ' τις θηλές τ' ουρανού - το τρίξιμο της πόρτας στη νύχτα - ο μπόμπιρας που τουρτουρίζει - οι γενιές που θα 'ρθουν - η Μάρθα στη γωνιά να συλλαβίζει: Αββ - ρόοο - ρρα.

«Καθένας πράττει κατά το χρέος του» είπε. Κι έτσι καθώς το πρόσωπό του αντιγύριζε τον ήλιο πάνω μας χάθηκε σα στοχασμός. Ετσι απλά, στο πρώτο φέγγος των πραγμάτων, κει που τελειώναν οι σκαλωσιές κι άρχιζε η απεραντοσύνη, εκμηδενίστηκε η απόσταση: Μπαμ! Κείνη την ώρα οι εργάτες κατάχαμα παίρνανε το κολατσό τους - χρονομετρημένες μπουκιές - χρονομετρημένες γουλιές - χρονομετρημένες ανάσες. Μπαμ. Κι ο αγέρας γελαστός μας άγιαζε με την ανάσα του. Μπαμ. Κι ο ήλιος ανέβαινε, ολοένα ανέβαινε κι άστραφτε πάνω στα λουλούδια, χωνόταν παιχνιδιάρικα ανάμεσα στις φυλλωσιές, τίναζε το βλέμμα μας στην ιονόσφαιρα, στο δεύτερο φέγγος των πραγμάτων. Πάνω που άρχιζε να ξεμουδιάζει ο ερωδιός. Πάνω που άρχιζε να τραγουδάει ο Εργάτης.

Νάσαι ωραίος έτσι χαμένος;

Τι άνοιξη θε μου καταχείμωνα! Η Αλίκη με το κόκκινο φουστάνι πηλαλάει, ανεβαίνει τις σκάλες - οι πόρτες που ανοίγουν - οι καρδιές που ανοίγουν - οι πληγές που κλείνουν - εφτά δραχμές για την εφημερίδα - καλημέρα πάρτα δεν είναι πολλά... Τι άνοιξη θε μου καταχείμωνα! Ο Αλκης με το καφετί αδιάβροχο τι σφίγγει στη μασχάλη του, τι κρύβει στις φλέβες του, ποια αρμονία κανοναρχεί το πέλμα του, ποια Γένεση ποιο θάνατο χλευάζει το στέρνο του - ωστόσο τρέμω μην εκραγούν οι ηφαιστειακές αρτηρίες του.

Λοιπόν πατέρα, δεν ξέρεις τι όμορφη πούναι τούτη η κυψέλη. Δεν έχει βασίλισσα, δεν έχει κηφήνες - μονάχα εργάτες. Κι έχει κάτι εργάτες πατέρα, μουντζούρικους, μα με τη λάμψη στα μάτια, ιδρωμένους, μα με το γέλιο στα χείλη. Κι έχει κάτι εργάτες, απλούς σαν το χάδι της μάνας, γοργούς σαν το πιο ατίθασο άτι, ανυπόμονους σαν το πιο βουερό ποτάμι. Δεν ξέρεις τι όμορφη πούναι τούτη η κυψέλη. Δεν έχει βασίλισσα, δεν έχει κηφήνες - μονάχα εργάτες. Κι έχει κάτι εργάτες πατέρα, ίδια με το ατσάλι δυνατούς. Ιδια με θαλασσόλυκους άφοβους. Ιδια περίσκεπτους με σοφούς της πράξης. Δες την κερήθρα, άρχισε να γιομίζει μέλι!