Παρά τη βελτίωση του ρυθμού στρατολογίας το πρώτο εξάμηνο του 2022, το πρόβλημα παραμένει και αποτελεί κρίσιμο θέμα, που πηγάζει από τον χαρακτήρα του Κόμματος και που από αυτό εξαρτάται η ικανότητά μας να ηγηθούμε της εργατικής - λαϊκής πάλης, στην προσπάθεια διαμόρφωσης πανελλαδικού κινήματος που θα παλεύει και θα συντονίζεται σε κατεύθυνση αμφισβήτησης και ανατροπής της αστικής πολιτικής, για την εργατική εξουσία. Πολύ περισσότερο αυτό το ζήτημα αποκτά φλέγοντα χαρακτήρα, στις συνθήκες που διαμορφώνονται για την εργατική τάξη και τον λαό που βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια, από τις μεγάλες επιπτώσεις του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, του ενεργειακού και οικονομικού πολέμου μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των αστικών τάξεων, την πιθανότητα εμφάνισης νέας καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη. Σε αυτές τις συνθήκες, αν και πολύ ρευστές, θα διαμορφώνονται εκ των πραγμάτων και δυνατότητες ανόδου της κινητοποίησης των εργατικών - λαϊκών μαζών. Ομως, το να γίνουν πραγματικότητα και να πάρουν κατεύθυνση ρήξης με το σύστημα, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσους και κυρίως το πού έχουμε δυνάμεις, ΚΟΒ και κομματικούς πυρήνες ικανούς για να ηγηθούν σε αυτήν την προσπάθεια από τα κάτω, μέσα στους χώρους δουλειάς, πρώτα και κύρια στους κρίσιμους και μεγάλους χώρους της βιομηχανίας, των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, των κατασκευών, του εμπορίου, του τουρισμού και άλλων υπηρεσιών, στις μεγάλες πόλεις και στους εργατικούς - λαϊκούς δήμους της Αθήνας, του Πειραιά και συνολικά της Αττικής.

Για να το πετύχουμε αυτό υπάρχει ανάγκη να σκύψουμε πιο καλά πάνω στη λειτουργία της κάθε ΚΟΒ και Κομματικής Ομάδας, στο πώς κατακτάμε, μέσα από τη λειτουργία τους, να γίνεται υπόθεση όλων των κομμουνιστών και κομμουνιστριών η πολιτική δράση, εξασφαλίζοντας σαφές σχέδιο, προσανατολισμό, πλήρη και ουσιαστική διάταξη δυνάμεων, που να υπηρετούν συγκεκριμένους στόχους σε κάθε χώρο για την οικοδόμηση, τη στρατολογία, τη διεύρυνση της πολιτικής επιρροής με νέους ηλικιακά και κοινωνικοταξικά, την απόσπαση δυνάμεων από την επιρροή της αστικής πολιτικής και του οπορτουνισμού. Να καταφέρνουμε λειτουργία και δράση που εξασφαλίζουν τη συνειδητή στράτευση, στην παραπάνω κατεύθυνση, όλων των κομματικών δυνάμεων, των δυνάμεων της ΚΝΕ, των οπαδών και συμπορευόμενων με το Κόμμα στα διάφορα μέτωπα.

Ζήτημα που δεν θα βελτιώνεται «έξω», αλλά «μέσα» στο ξεδίπλωμα του σχεδίου της μαζικής πολιτικής δράσης των ΚΟΒ, με βελτίωση της ικανότητας και ένταση στη διεξαγωγή του ιδεολογικοπολιτικού αγώνα στον κάθε χώρο, εκεί όπου αποτυπώνονται στην καθημερινότητα των εργαζομένων οι επιπτώσεις της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου. «Μέσα» στην εύστοχη επεξεργασία και στο δυνάμωμα της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις που καλλιεργούν την ενσωμάτωση και την αναμονή σε «λύσεις από τα πάνω» ή και την τρομοκράτηση, και που δρουν στον συγκεκριμένο χώρο με συγκεκριμένους τρόπους και επιχειρήματα. «Μέσα» στην τολμηρή πρωτοβουλία, μαχητικότητα και εφευρετικότητα στην προσπάθεια οργάνωσης αγώνων και διαμόρφωσης εστιών πάλης σε κάθε χώρο για τα προβλήματα που πονάνε την εργατική τάξη και τον λαό, με καλλιέργεια κινήτρων συμμετοχής πολλαπλάσιων δυνάμεων, που ξεκινούν από «μακρινή» πολιτική αφετηρία και συμμετέχουν σε έναν αγώνα για να αντιπαλέψουν τα προβλήματα της ζωής τους, που τα γεννούν τα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Από αυτήν τη σκοπιά εξετάζουμε το αν και το πώς εξασφαλίζουμε τέτοιο σχέδιο, καταρχάς στους χώρους δουλειάς, που ιεραρχούμε για οικοδόμηση και στρατολόγηση δυνάμεων αλλά και στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές της Αττικής. Ωστε η στρατολογία να αποτελεί βασικό και ασφαλή δείκτη των αποτελεσμάτων αυτής της προσπάθειας. Παρά επιμέρους προσπάθειες, δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι. Υπάρχουν δυνατότητες που βρίσκονται στη μεγάλη συμπόρευση χιλιάδων συνδικαλιστών εργατών - εργατριών στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που στηρίζουν τα μέλη του ΚΚΕ στις αρχαιρεσίες σωματείων, τους εκατοντάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες που συμμετέχουν μαζί με τους κομμουνιστές στις εστίες αγώνα, στην αντιπαράθεση στους κλάδους και στις απεργιακές μάχες σε πολλούς χώρους και περιοχές της Αττικής. Αντιμετωπίζοντας συγκεκριμένα το αν έχουμε καταφέρει στην κάθε ΚΟΒ και Κομματική Ομάδα να έχουμε σχέδιο πολιτικής παρέμβασης που να ωριμάζει πολιτικά αυτές τις δυνάμεις, που θα ξεχωρίζει τη δουλειά με τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία που αναδεικνύονται στο πλευρό μας και θα τους ετοιμάζει για τη στρατολόγησή τους στο Κόμμα. Εχουμε θετική και αρνητική πείρα, που σε κάθε περίπτωση θέλει αξιολόγηση του καθοδηγητικού οργάνου, της ΚΟΒ και της Κομματικής Ομάδας, και αντίστοιχα μέτρα που δεν θα μένουν «στα χαρτιά». Με σχέδιο που δεν θα αρκείται μόνο στη συμμετοχή τους σε μια κεντρική εκδήλωση - κάτι που πολλές φορές ούτε αυτό το έχουμε σταθερά στον προσανατολισμό μας. Αλλά που θα διαμορφώνει τον υποψήφιο ή την υποψήφια για να γίνει μέλος του Κόμματος, με ανάληψη ευθυνών στο πλάι της ΚΟΒ, στη συμμετοχή του στον κομματικό πυρήνα στο χώρο δουλειάς ή σε ομάδα παρέμβασης στη γειτονιά του, που θα τον εξοπλίζει για την ιδεολογική - πολιτική, μαζί με την αγωνιστική, δράση, που θα ενισχύεται με την κατάκτηση της επαφής και της μελέτης του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ και του μαρξιστικού - λενινιστικού και λογοτεχνικού βιβλίου, που θα αξιοποιεί πρωτοβουλίες που ενισχύουν το μορφωτικό ρεύμα, την επαφή με την πολύχρονη πείρα από την Ιστορία του Κόμματος, του κομμουνιστικού κινήματος και τα συμπεράσματα από την ταξική πάλη.

Εξίσου ουσιαστικό είναι να καταφέρουμε στην Αττική το παραπάνω σχέδιο να ξεδιπλώνεται με ενιαία αντίληψη, στόχους και καταμερισμό των κλαδικών και εδαφικών Οργανώσεων, ειδικά σε περιοχές που συγκεντρώνεται μεγάλο μέρος κρίσιμων χώρων δουλειάς και η σύνθεση των κατοίκων τους ακουμπά σε αυτούς τους χώρους, αφού κατοικούν δεκάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που πολλοί εργάζονται οι ίδιοι σε αυτούς τους χώρους ή έχουν οικογενειακό και φιλικό περίγυρο μέσα σε αυτούς. Τέτοια πείρα διαμορφώνουμε από προσπάθειες στον Πειραιά, στον δήμο της Αθήνας, στη Δυτική και Ανατολική Αττική και αλλού. Δεν πρέπει να αρκεστούμε μόνο σε αυτή. Είναι αναγκαίο να δράσουμε σαν μια γροθιά για να περικυκλωθούν μεγάλοι χώροι δουλειάς, Υγείας, Παιδείας, επιχειρήσεις, καταστήματα, άλλοι χώροι Δημοσίου. Απαιτεί ποιοτικό βήμα στον συντονισμό των Τομεακών Επιτροπών που έχουν ευθύνη σε αυτές τις περιοχές. Τέτοια δυνατότητα μπορεί να υπάρξει, για παράδειγμα, στις κινητοποιήσεις για την τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τα χειρουργεία των παιδιών στο Νοσοκομείο «Αγία Σοφία», ζήτημα που απασχολεί τόσο τους γιατρούς και τους νοσηλευτές όσο και τους γονείς, εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους.

Με βάση αυτό το σχέδιο, τους στόχους και τον προσανατολισμό να δρουν τόσο οι δυνάμεις μας μέσα στον εργασιακό χώρο, ακόμα και εκεί που υπάρχει ένας, όσο και οι δυνάμεις μας έξω από αυτόν. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αναγκαία εξόρμηση σε έναν χώρο δουλειάς, αλλά το πώς μέσα από σχέδιο μαζικής πολιτικής δράσης που ακουμπά το σύνολο των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, θα ανοίγονται δίαυλοι επικοινωνίας με το Κόμμα, τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες. Ο εργάτης ή η εργάτρια ενός χώρου δουλειάς που αντιμετωπίζει την εκμετάλλευση του κεφαλαίου σε αυτόν, την ίδια ώρα μένει σε μια γειτονιά και αντιμετωπίζει προβλήματα που γεννά η αντιλαϊκή πολιτική, χρυσοπληρώνει το ρεύμα και τα βασικά είδη διαβίωσης, το παιδί του πηγαίνει σε ένα σχολείο που έχει κενά, περνάει «Γολγοθά» για να νοσηλευτεί στο σύστημα Υγείας, έχει ενδιαφέροντα που αφορούν τον ίδιο και την οικογένειά του στον πολιτισμό και στον αθλητισμό, έχει ανησυχίες και ευαισθησίες για φαινόμενα όπως της τοξικοεξάρτησης, της βίας κατά των γυναικών, της κρατικής καταστολής, έχει ανάγκες ψυχαγωγίας, διακοπών, ελεύθερου ποιοτικού χρόνου. Αυτά είναι ζητήματα που φωτίζουν και ενισχύουν τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες για να ζήσουν καλύτερα η εργατική τάξη και ο λαός, συμβάλλουν στην αντιπαράθεση με το αστικό κράτος σε όλες τις βαθμίδες του, τις κυβερνήσεις και τις άλλες δυνάμεις. Είναι κίνητρα κινητοποίησης νέων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Είναι πεδίο δράσης για νέα ηλικιακά κομματικά στελέχη και μέλη, που μπορούν μέσα από αυτά να διευρύνουν τον περίγυρό τους με πολλαπλάσιο νέο κόσμο. Αποκτάμε τέτοια πείρα με την παρέμβαση των δυνάμεών μας σε ζητήματα κτιριακών προβλημάτων σε σχολεία, αποκλεισμού παιδιών από βρεφονηπιακούς σταθμούς, για τα ζητήματα της υγείας και άλλα, τα οποία όμως είναι σημαντικό να γενικευτούν.

Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να καταφέρουμε όλα αυτά να αποτελούν σταθερό και κλιμακούμενο σχέδιο πολιτικής και μαζικής δράσης των ΤΕ, των ΚΟΒ και των ΚΟ, που θα υπηρετεί την ανανέωση του περίγυρου και την απόσπαση από την επιρροή του αντιπάλου, τη συμπόρευση νέων δυνάμεων με το Κόμμα σε μέτωπα πάλης, την οικοδόμηση και τη στρατολογία πρώτα και κύρια στην εργατική τάξη και στους χώρους που ιεραρχούμε.

Η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 9 του Νοέμβρη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μια μεγάλη μάχη για την εργατική τάξη και τον λαό μας, που μέσα στη διεξαγωγή της έχουμε στόχο να μετρηθούν ουσιαστικά βήματα στην κατεύθυνση ισχυροποίησης του Κόμματος με νέες κομματικές δυνάμεις. Εχουμε δυνατότητες να περάσουμε σε φάση νέας ανόδου: Η μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ πανελλαδικά και ειδικά στην Αθήνα, τα βήματα που εκφράστηκαν στην πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ στη Δραπετσώνα το καλοκαίρι, σημαντικές αρχαιρεσίες σε σωματεία, ΕΚ και Ομοσπονδίες που εκφράζουν αυτήν τη δυναμική, δείχνουν τις δυνατότητές μας. Ο στόχος να «νεκρώσουν» οι χώροι δουλειάς στις 9 Νοέμβρη είναι στόχος που υπηρετεί και υπηρετείται από το να μετρήσουμε τώρα αποφασιστικά βήματα, στην κατεύθυνση διαμόρφωσης κλαδικού και επιχειρησιακού απεργιακού σχεδίου, στον σχηματισμό ομάδων πρωτοπόρων εργατών και εργατριών που προετοιμάζουν και την απεργιακή αναμέτρηση μέσα στους χώρους δουλειάς, στη συνειδητή στράτευση όλων των δυνάμεων, στην αξιοποίηση οπαδών και συμπορευόμενων σε αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια, κατεύθυνση που αποτελεί εκ των πραγμάτων διαδικασία που διαμορφώνει πρωτοπόρους, τα επόμενα μέλη του Κόμματος.