Οι κεντρικές εκδηλώσεις κορύφωσης του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» χαρακτηρίστηκαν από την πρώτη μέρα τους από ένα πλήθος συγκλονιστικό, που κατέκλυσε με την παρουσία και την ορμή του από τις πρώτες ώρες όλους τους χώρους. Γέμισε τις Σκηνές στις συζητήσεις που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον, κέντρισαν την περιέργεια και γέννησαν ερωτήματα, αλλά έδωσαν και απαντήσεις, άνοιξαν ορίζοντες. Πλημμύρισε τις Σκηνές στις συναυλίες πολλών και διαφορετικών ειδών μουσικής και στα αφιερώματα, συνοδεύοντας με πάθος τους καλλιτέχνες που παρουσίαζαν το πρόγραμμά τους.

Η μαζική παρουσία νέων ανθρώπων, αλλά και μεγαλύτερων, καθώς και πολύ μικρών σε κάθε γωνιά του Πάρκου «Τρίτση» επιβεβαιώνει ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» αποτελεί το μεγαλύτερο πολιτικό - πολιτιστικό γεγονός, πόλο έλξης χιλιάδων ανθρώπων που στο πλήθος εκδηλώσεων, μουσικών συναυλιών, συζητήσεων, στεκιών, περιπτέρων έχουν να βρουν κάτι δικό τους, έχουν να μοιραστούν κάτι κοινό... Και έχουν πολλά ακόμα περισσότερα κοινά να βρουν και να βαδίσουν μαζί με το ΚΚΕ, για «το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό»...

Ηδη, πριν από τις 8.30 το βράδυ τα ανθρώπινα ποτάμια άρχιζαν να κατακλύζουν κάθε σημείο του Φεστιβάλ, τις εκθέσεις, τα βιβλιοπωλεία, τις σκηνές. «Κάθε χρόνο και περισσότερη νεολαία», «κάθε χρόνο και πιο νέο, πιο γιορτινό, πιο φωτεινό, πιο αγωνιστικό». Η εικόνα σχεδόν σε όλους τους χώρους του Φεστιβάλ ήταν η ίδια, αν και πρωτόγνωρη.

Δεν υπήρχε ΚΝίτης ή ΚΝίτισσα που να μην πλαισιώνεται από νέους και νέες, μαθητές, σπουδαστές, με τους περισσότερους να έρχονται φέτος για πρώτη φορά. Το «νέο αίμα» φέτος φάνηκε να είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

«Δεν μπορεί να μην νιώθεις ενθουσιασμό, ότι οι θυσίες, οι κόποι, οι αγώνες σου πιάνουν τόπο. Η σταθερή και μεγάλη ενίσχυση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, όλος αυτός ο νέος κόσμος που συνεχίζει να είναι στο πλευρό μας, που εντάσσεται στις γραμμές μας, οι νέοι που έρχονται εδώ για πρώτη φορά και είναι όλο και περισσότεροι, σου δίνει και εσένα δύναμη να συνεχίσεις. Λες "ναι ρε φίλε, η νεολαία έχει ιδανικά. Ναι, το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός. Πάμε, προχωράμε μπροστά"», όπως μας λέει ο Αλέξης που έχει έρθει στο Φεστιβάλ με μία μεγάλη παρέα από νέους και νέες.

Μία από αυτές, η Δέσποινα είναι 18 χρονών και κατάφερε να περάσει πριν μερικούς μήνες στο Μαθηματικό της Πάτρας. Εχει οργανωθεί στην ΚΝΕ πριν 5 μήνες και μας λέει: «Ηταν εύκολο για μένα να πάρω αυτή την απόφαση. Δεν μπορεί να βλέπεις όλα αυτά γύρω σου, πολέμους, τόση αδικία και να μιλήσεις με ΚΝίτη και να μην καταλάβεις τις αιτίες, να μη θυμώσεις και να πεις "κάτι πρέπει να κάνω". Ξέρω τη δύναμη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, τα έχω ζήσει στους μαθητικούς αγώνες σε κινητοποιήσεις που έχω πάει και είπα εδώ είναι η θέση μου».

Δίπλα η φίλη της, Ελενα, επίσης 18 χρονών, συμπληρώνει: «Εγώ δεν στάθηκα τόσο τυχερή. Δεν κατάφερα να περάσω. Δουλεύω σε εστιατόριο και θα προσπαθήσω να ξαναδώσω. Στο σπίτι με δυσκολία τα βγάζουμε πέρα. Οι γονείς μου γίνονται έξαλλοι κάθε φορά με τις τιμές και τους λογαριασμούς. Ακούω ότι φταίει ο πόλεμος. Ομως εμείς είχαμε το πρόβλημα και πριν. Πέρσι που πήγαινα στη Β' Λυκείου, οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα να με στείλουν φροντιστήριο. Δεν έφταναν κάποιες φορές να μου δώσουν ένα ευρώ για να αγοράσω τυρόπιτα στο σχολείο. Εχω επηρεαστεί πολύ με όσα μου λέει η Δέσποινα. Μου λέει ότι μπορούμε οι νέοι, ο κόσμος να ζήσουμε καλύτερα. Μέχρι τώρα δεν το πίστευα και πολύ. Ομως με τόσο κόσμο γύρω μου, τόσους νέους, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι μάλλον ναι υπάρχει φως. Και από ό,τι μου είπαν, ακόμα δεν έχω δει τίποτα».

Στην παρέα και η 19χρονη Δήμητρα: «Αυτό που άκουγα μέχρι τώρα είναι το "κοίτα την πάρτη σου", "κοίτα τη δουλειά σου και μην ασχολείσαι", που μας λένε κάποιοι καθηγητές, στη δουλειά, οι φίλοι στο facebook. Εδώ ακούω ακριβώς το αντίθετο. Οπου πήγαμε μέχρι τώρα, στις εκθέσεις, αυτά που γράφουν τα τεράστια πλακάτ που βλέπω τριγύρω, οι συζητήσεις που έχουμε κάνει, δείχνουν ότι είναι ωραίο να είσαι μαζί με άλλους ανθρώπους της ηλικίας σου και να αγωνίζεσαι για κάτι καλύτερο. Σκέφτομαι πια πράγματα που πριν ούτε τα φανταζόμουν. Βλέπω τον κόσμο διαφορετικό και με βλέπω και εμένα στην ΚΝΕ».

Στο Φοιτητικό Στέκι ο 22χρονος Στέλιος, φοιτητής στη Φιλοσοφική με την παρέα του είναι, όπως είπαν, κατενθουσιασμένοι από το φετινό φεστιβάλ. «Πραγματικά τι να πω; Ερχομαι στο Φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια και κάθε χρόνο είναι και καλύτερο. Νιώθω να φεύγω από εδώ ακόμα πιο εξοπλισμένος και πιο δυνατός. Ποιος είναι αυτός που θα περάσει από τις εκθέσεις και δεν θα καταλάβει τι φταίει για τον πόλεμο, για την ακρίβεια, γιατί το ρεύμα είναι τόσο ακριβό, γιατί δεν σε αφήνουν να αξιοποιήσεις τις δικές σου δυνατότητες σαν χώρα; Ποιος δεν θα καταλάβει ότι "στην οργάνωση είναι η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα"; Δεν έχω πάρει απόφαση ακόμα να οργανωθώ, όμως το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Είδα τι σημαίνει ΚΝΕ στις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει για την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Εχουν "σπάσει κόκαλα" και σίγουρα αυτό οφείλεται ότι πρώτη δύναμη είναι η "Πανσπουδαστική". Γι' αυτό πρέπει να γίνει ακόμα πιο δυνατή».

Η 34χρονη Λίνα τέλειωσε Γεωπονική και, όπως μας λέει, «δουλεύω ως "ενοικιαζόμενη" εργαζόμενη στα τηλέφωνα της "Cosmote"». «Ευτυχώς που έχουμε στο πλευρό μας το Σωματείο Τηλεπικοινωνιών. Εμένα προσωπικά η δράση του Σωματείου μού έχει δώσει θάρρος και δύναμη να μην κλείνω το στόμα μου, να μη σκύβω το κεφάλι, να ξέρω ότι έχω δικαιώματα και ότι πρέπει να τα διεκδικήσω. Αυτοί που είναι στην πρώτη γραμμή στο σωματείο είναι κομμουνιστές. Μου εξήγησαν γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που ζούμε και τι πρέπει να κάνουμε. Μου μίλησαν για την ιστορία του, την προσφορά του συνολικά στον λαό και στη χώρα. Ας μου πει τώρα πια ένας συνάδελφος και αν μπορεί ας με πείσει ότι δεν χρειάζεται τόσο εγώ όσο και αυτός ένα δυνατό ΚΚΕ. Τώρα πια σκέφτομαι να ενταχθώ και στις γραμμές του».