Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας επισήμανε ότι οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου όσο και αν η κυβέρνηση τις ντύνει με διάφορες εύηχες λέξεις, αυτό που φέρνουν είναι η «πολύ - πολύ παλιά στρατηγική της ΕΕ», όπως αυτή έχει κωδικοποιηθεί με τη «διακήρυξη της Μπολόνια», για την ανώτατη εκπαίδευση, που προωθείται και στην Ελλάδα βήμα, βήμα από όλες τις κυβερνήσεις με σειρά νόμων με τους πιο εμβληματικούς Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ, Γαβρόγλου του ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός, τόνισε, ότι ακόμα αυτή η στρατηγική δεν έχει εφαρμοστεί πλήρως στην Ελλάδα πιστώνεται στο φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα, που έμεινε ζωντανό σε δύσκολες συνθήκες, αποδεικνύοντας όμως τι μπορεί να καταφέρει ο λαός μέσα από την πάλη του.

Μετά από 20 χρόνια, σημείωσε ο Γ. Γκιόκας, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, η στρατηγική αυτή έχει εφαρμοστεί και έχουμε πλήρη εικόνα πλέον για τα αποτελέσματα που παράγει.

Στη Γερμανία, ολόκληρα τμήματα με υβριδικά προγράμματα σπουδών από διάφορες σχολές φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες ανάγκες εταιρειών. Προγράμματα σπουδών με τίτλους όπως «Συστήματα Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης», αποτελούν ένα μείγμα, ολίγον από οικονομικά, πληροφορική και κοινωνιολογία για γρήγορη παραγωγή εξειδικευμένων μεν εργαζομένων, όμως με δεξιότητες που δεν έχουν επιστημονική συνοχή και αποτελούν κομμάτια διαφορετικών επιστημών που συνενώνονται για ευκαιριακούς λόγους βάσει των απαιτήσεων της αγοράς.

Τα πανεπιστήμια αξιολογούνται ως επιχειρήσεις, κυρίως με γνώμονα την οικονομική τους διαχείριση και την προσέλκυση εταιρειών σε προγράμματα σπουδών, ενώ πολλές φορές μάλιστα οι ίδιες οι εταιρείες μπορεί να αναλαμβάνουν απευθείας τη διδασκαλία, όπως η «Unilever» στην Oλλανδία και η «Solvay» στο Βέλγιο.

Στη Βρετανία, το κάθε ίδρυμα αναζητά, χορηγούς οι οποίοι με τη σειρά τους αναζητούν μελλοντικούς εργαζόμενους, με αποτέλεσμα να προσαρμόζουν αντίστοιχα και το πρόγραμμα σπουδών, φτάνοντας και σε πιο χυδαία αποτελέσματα όπως η μετονομασία τμήματος του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, όπου μπήκε στον τίτλο του και το όνομα του χορηγού μετά από χορηγία 15 εκατομμυρίων λιρών. Επιπλέον, το κάθε ίδρυμα λειτουργεί απροκάλυπτα σαν επιχείρηση.

Αυτή είναι η διεθνής και ευρωπαϊκή πείρα που «λέτε ότι πρέπει να αντιγράψουμε», «αυτή είναι η ποιότητά σας, αυτή είναι η αριστεία σας, που μας κοπανάτε, για να μη μιλήσουμε φυσικά για το κόστος που αναλαμβάνει ένας φοιτητής και για να μπει στο πανεπιστήμιο και για να βγει από αυτό» σημείωσε ο Γ. Γκιόκας. «Αυτά είναι - πρόσθεσε - τα αποτελέσματα μιας στρατηγικής που υπηρετήσατε άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο όλες οι κυβερνήσεις και που στην ουσία της συμφωνείτε όλοι». Και δεν είναι, σημείωσε, «καθόλου τυχαίο ότι αυτές τις μέρες η αντιπαράθεση εδώ στη Βουλή, ιδιαίτερα ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αφορά κυρίως το μοντέλο διοίκησης, ποιος, δηλαδή, θα παίρνει τις αποφάσεις, με τη μεν κυβέρνηση να υπερασπίζεται ένα μοντέλο πιο κοντά στο αγγλοσαξονικό και τον δε ΣΥΡΙΖΑ να αποθεώνει το κεντροευρωπαϊκό», δηλαδή τα παραδείγματα της Γερμανίας κ.ά.

Τόνισε ότι δεν πρόκειται για ...«στρεβλώσεις», αλλά για το πανεπιστήμιο που έχει ανάγκη ο σύγχρονος καπιταλισμός. «Αυτό το πανεπιστήμιο, λοιπόν, αντιπαλεύουμε και αγωνιζόμαστε για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας».

«Θέλετε ένα πανεπιστήμιο παράρτημα των επιχειρηματικών ομίλων», ανέφερε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, καθώς όπως τόνισε οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που είναι και οι μόνοι ωφελημένοι από τον νέο νόμο - πλαίσιο, θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν τι μεταπτυχιακά πρέπει να γίνονται, θα εκμεταλλεύονται τσάμπα υποδομές, επιστημονικό προσωπικό και, βέβαια, τα ίδια τα αποτελέσματα του επιστημονικού έργου και της έρευνας, που θα κόβεται και θα ράβεται στα μέτρα τους. Γι' αυτό άλλωστε είναι και οι μόνοι που στηρίζουν το αντιδραστικό νομοθέτημα της κυβέρνησης, «και αυτό κάτι λέει».

Αυτοί είναι και οι λόγοι που η κυβέρνηση έφερε το νομοσχέδιό της κατακαλόκαιρο, με τα πανεπιστήμια κλειστά, συνέχισε, υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει αντιεκπαιδευτικός νόμος - της ΝΔ παλιότερα, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ πιο πρόσφατα - ο οποίος να ψηφίστηκε σε «κανονικό χρόνο», δηλαδή με πανεπιστήμια και σχολεία ανοιχτά. Για παράδειγμα, ο νόμος Γαβρόγλου ψηφίστηκε Μεγάλη Βδομάδα, ενώ ο δεύτερος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ στις 2 Αυγούστου. Καλοκαίρι είχε ψηφιστεί και ο νόμος Διαμαντοπούλου. Νόμοι που ο ένας είναι συνέχεια του άλλου, ανέδειξε ο Θ. Παφίλης, καθώς εδώ και 20 χρόνια οι κυβερνήσεις διαδοχικά ενσωματώνουν κάθε φορά και ένα τμήμα της στρατηγικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για πανεπιστήμιο - εμπορικό κέντρο και ανώνυμη εταιρεία, όπου όλα πωλούνται και αγοράζονται στην υπηρεσία των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου, όπως είναι η έκδοση φτηνών και αναλώσιμων εργαζομένων.

Γι' αυτόν τον λόγο, ανέφερε, αποχώρησε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί «όχι μόνο συμφωνεί με αυτήν τη στρατηγική, αλλά την εφάρμοσε κατά γράμμα όταν ήταν κυβέρνηση, και καταψηφίζοντας θα ήταν υποχρεωμένος να αρνηθεί τον εαυτό του», πέρα από «διάφορες δεσμεύσεις που μπορεί να έχει». Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που αποχωρεί στα «δύσκολα», όπως έκανε και με τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο της ΝΔ, όπου τα περισσότερα άρθρα ήταν από νόμους του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανέφερε ότι η κυβέρνηση διατείνεται πως έδωσε επίδομα ενοικίου σε 43.000 φοιτητές όταν οι φοιτητές είναι πάνω από 500.000! Την κάλεσε να πει αν υπάρχει έστω και ένα άρθρο στο νομοσχέδιο που να αφορά αυτά τα προβλήματα που βασανίζουν τις λαϊκές οικογένειες, που να μιλάει για φοιτητική μέριμνα, για δωρεάν ποιοτική σίτιση, για αξιοπρεπές στεγαστικό επίδομα, για δωρεάν μεταφορά, για δωρεάν βιβλία ή για δωρεάν πρόσβαση σε ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες. Αντίθετα, θα μπει ενοίκιο για τις νέες φοιτητικές εστίες που θα κατασκευαστούν με ΣΔΙΤ, μπαίνουν κριτήρια ακόμα και για τη λήψη δωρεάν συγγραμμάτων και «απελευθερώνονται» τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Την ίδια ώρα δημιουργούνται ξενόγλωσσα και θερινά τμήματα, επίσης με δίδακτρα, υποβαθμίζοντας τη γνώση που περιέχεται στο πτυχίο.

Από αυτήν τη στρατηγική δεν ωφελούνται ούτε τα μέλη ΔΕΠ και το επιστημονικό προσωπικό, πρόσθεσε ο Θ. Παφίλης, καθώς οι μισθοί τους θα συνεχίσουν να είναι «πετσοκομμένοι από τα μνημόνια, το ενιαίο μισθολόγιο που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ» και θα συνεχίσουν να δουλεύουν χωρίς ανάσα, εξαιτίας των ελλείψεων προσωπικού. Οπως τόνισε, η υπουργός Παιδείας είπε για 1.450 προσλήψεις στα πανεπιστήμια αλλά δεν είπε πόσοι έχουν φύγει.

Το έγκλημα που διαπράττει η κυβέρνηση σε βάρος των πανεπιστημιακών δασών του ΑΠΘ, με τα όσα προβλέπει το κατάπτυστο άρθρο 296 του νόμου - πλαίσιο για τα ΑΕΙ, ανέδειξε η βουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, η οποία απαίτησε έστω και την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση να αποσύρει το άρθρο αυτό όσο και συνολικά το νομοσχέδιο.

Οπως σημείωσε, το άρθρο αυτό έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων γιατί «είναι κακούργημα πραγματικό σε βάρος του εκπαιδευτικού ρόλου για τους φοιτητές, αλλά και της έρευνας για τις σχολές της Γεωπονίας και Δασολογίας του ΑΠΘ».

Η Δ. Μανωλάκου ανέδειξε ότι το άρθρο αυτό καταργεί την αυτοτέλεια του Ταμείου Διαχείρισης Αγροκτήματος και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που διαχειρίζεται τα πανεπιστημιακά δάση σε Περτούλι, 33 χιλιάδων στρεμμάτων, Χαλκιδική, 58 χιλιάδων στρεμμάτων και το αγρόκτημα 1.200 στρεμμάτων στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να παραδοθούν τα δάση αυτά και οι περιοχές - φιλέτο στα επιχειρηματικά συμφέροντα μέσω της ένταξής τους στην εταιρεία αξιοποίησης περιουσίας του ΑΠΘ, που συστήνεται με βάση το νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια.

Οπως τόνισε η Δ. Μανωλάκου, σταματά η πρότυπη και υποδειγματική διαχείριση των δασών και των εκτάσεων, στις οποίες απασχολούνται εργαζόμενοι, συνεργάζονται με δασικούς συνεταιρισμούς, πραγματοποιείται πρακτική των φοιτητών Γεωπονίας, πωλείται ξυλεία με έσοδα για το Πανεπιστήμιο, ενώ εξυπηρετούνται άμεσα οι κάτοικοι των χωριών των περιοχών.

Με το καταστροφικό αυτό άρθρο, όλες οι παραπάνω δραστηριότητες «στραγγαλίζονται» και καταστρέφονται ολόκληρες τοπικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα, αποδεδειγμένα υποβαθμίζονται η έρευνα και η εκπαίδευση των φοιτητών για να δοθούν οι εκτάσεις στα σαγόνια των επιχειρηματικών ομίλων, στις αδηφάγες ορέξεις τους, σύμφωνα πάντα με τη στρατηγική της ΕΕ.

Κατέθεσε στα πρακτικά τα έγγραφα διαμαρτυρίας που υπογράφουν ο πρόεδρος του Ταμείου Διαχείρισης Δασών, η πρόεδρος του Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τα συνυπογράφουν οι πρόεδροι των χωριών και των δασικών συνεταιρισμών, οι αυτοδιοικητικοί και οι κοινωνίες που διαμαρτύρονται, όπως και τα έγγραφα διαμαρτυρίας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου.