Μεγάλο ενδιαφέρον συγκέντρωσε η εκδήλωση της ΤΕ Πανεπιστημίου Πατρών του ΚΚΕ και της αντίστοιχης Περιφερειακής Οργάνωσης της ΚΝΕ με θέμα «Σπάμε τον φαύλο κύκλο της βίας - Βαδίζουμε στον δρόμο της ανατροπής της γυναικείας ανισοτιμίας», με ομιλήτρια την Βιβή Δάγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνη του Τμήματος για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της Γυναίκας.

Στην αίθουσα του Τμήματος Νηπιαγωγών βρέθηκαν φοιτητές και φοιτήτριες από αρκετές σχολές, που νωρίτερα ξεναγήθηκαν σε έκθεση των Οργανώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ.

«Το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ισοτιμία της γυναίκας. Τον 21ο αιώνα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, με βάση την πρόοδο της επιστήμης, της τεχνολογίας, της παραγωγικότητας, ώστε κάθε κοπέλα να παίρνει τα αναγκαία εφόδια για να μπορεί στην πορεία της ζωής της να στέκεται στα πόδια της, πραγματικά ισότιμη με τον άνδρα. Για να μπορεί να ζει χειραφετημένη. Χωρίς να εξαρτώνται η πορεία της στην εργασία, η δημιουργία οικογένειας από οικονομικούς, κοινωνικούς παράγοντες κι εμπόδια», σημείωσε εισηγητικά η Βιβή Δάγκα. Σχετικά με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία υπογράμμισε:

«Ασπίδα προστασίας απέναντι στις γυναίκες της Ουκρανίας, που βιώνουν την ανασφάλεια, την απελπισία, αναζητώντας καταφύγιο για να ξεφύγουν από τους βομβαρδισμούς ή παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς και βρίσκονται εκτεθειμένες σε διάφορα κυκλώματα trafficking, είναι να δυναμώσει η φωνή των εργατικών, λαϊκών δυνάμεων, της νεολαίας, που παλεύουν όχι για μια "ειρήνη" μέσα από μια εύθραυστη συμφωνία μεταξύ ιμπεριαλιστών - ληστών, όχι για μια "ειρήνη" που θα είναι με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών και θα προετοιμάζει τη νέα ιμπεριαλιστική σύγκρουση, αλλά για την ειρήνη που μπορεί να εγγυηθεί ο επαναστατικός εργατικός, λαϊκός, ένοπλος αγώνας ενάντια στη γενεσιουργό αιτία κάθε ιμπεριαλιστικού πολέμου, της φτώχειας, της προσφυγιάς».

Για την προσπάθεια της αστικής τάξης να ενσωματώσει τη στάση των γυναικών, φαινόμενο όχι καινούργιο στον ανελέητο ανταγωνισμό των εύθραυστων συμμαχιών καπιταλιστικών κρατών, επισήμανε:

«Πλέκει το εγκώμιο της "πατριώτισσας γυναίκας" που συμβάλλει στην "εθνική ενότητα" και τους "εθνικούς στόχους". Είναι ο γνωστός μύθος για να κρυφτεί το αντικειμενικό γεγονός: Σε οποιεσδήποτε συνθήκες, οι ταξικές αντιθέσεις, δηλαδή οι αντιθέσεις μεταξύ των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων, δεν αναστέλλονται.

Στο πλαίσιο της ταξικής κοινωνίας, είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής "ειρήνης" είτε σε συνθήκες πολέμου, δεν υπάρχει καμία ενότητα συμφερόντων μεταξύ της αστικής τάξης, από τη μία, και της εργατικής τάξης, των σύμμαχων στρωμάτων των αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, από την άλλη. Είναι μια κοινωνία που στηρίζεται στην ταξική, κοινωνική ανισότητα.

Εξάλλου, η καπιταλιστική εξουσία επιβεβαιώνει τον σκληρό χαρακτήρα της ακόμα και με "άρωμα γυναίκας" στην Ευρωβουλή, στα εθνικά Κοινοβούλια, στις διευθύνσεις επιχειρήσεων, κρατικών μηχανισμών, ενώσεις καπιταλιστών κι ιμπεριαλιστικών οργανισμών».

Στάθηκε στις θέσεις της κυρίαρχης σήμερα αστικής τάξης και των κομμάτων της για τη γυναικεία ανισοτιμία, υπογραμμίζοντας: «Παρουσιάζουν ως κύρια αιτία για την ανισότιμη θέση της γυναίκας στην κοινωνία την "πατριαρχία". Δεν αναφέρονται, όμως, στις πατριαρχικές αντιλήψεις που επιβιώνουν από περασμένους αιώνες στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία. Προσδιορίζουν την πατριαρχία ως ένα αυτόνομο σύστημα, αποσπασμένο από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις, στο οποίο κυριαρχεί η "εξουσία του ανδρικού φύλου στο γυναικείο", τόσο στην οικογένεια όσο και στο κράτος, στην κοινωνική ζωή. Ετσι, προσπαθούν να θολώσουν ότι ο πυρήνας των κοινωνικών σχέσεων, της εξουσίας δεν είναι το φύλο που κυριαρχεί αλλά η ατομική - καπιταλιστική ιδιοκτησία». Εξηγώντας σε άλλο σημείο: «Οι πατριαρχικού τύπου αντιλήψεις που επιβιώνουν και σήμερα αφορούν, λοιπόν, σε κατάλοιπα από κοινωνίες προγενέστερες της καπιταλιστικής, που δεν έχουν ξεριζωθεί στο επίπεδο της συμπεριφοράς, της ηθικής, των αξιών κ.λπ.».

Αναφέρθηκε στα δισ. ευρώ που δίνονται σε επιχειρηματικούς κολοσσούς παγκοσμίως για τη δημιουργία «γενιάς ισότητας», στη δράση των αστικών θεσμών σε όλες τις εκφράσεις τους και στα πανεπιστήμια, στη διαμόρφωση των θεωριών για το κοινωνικό φύλο, αλλά και στα απανωτά περιστατικά κακοποίησης γυναικών, τονίζοντας:

«Καθρεφτίζουν τις κοινωνικές αντιλήψεις που κυριαρχούν για τη θέση της γυναίκας, τις σχέσεις των δύο φύλων στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία. Οι αναλύσεις γι' αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα, συνολικά για τη βία κατά των γυναικών, στέκονται μόνο στην επιφάνεια αυτού του σύνθετου κοινωνικού ζητήματος.

Δηλαδή, τέτοιου τύπου εγκλήματα, το κίνητρο των δραστών, που έφτασαν στη δολοφονία της γυναίκας, δεν αναπτύσσονται σε κοινωνικό κενό, αλλά στο έδαφος των αντιδραστικών, αναχρονιστικών απόψεων για την κοινωνική θέση της γυναίκας».

Σχετικά με τα αίτια αυτών των συμβάντων, σημείωσε: «Η ερωτική σχέση συνδέεται με τάση "ιδιοκτησίας" της συζύγου ή συντρόφου, αντανακλώντας με υποκειμενικό τρόπο τις διαστρεβλωμένες αντιλήψεις περί αφοσίωσης. Αλληλεπιδρούν, δηλαδή, πολλοί παράγοντες στην πορεία κοινωνικοποίησής τους, στην πορεία που αυτές οι στρεβλές κοινωνικές αντιλήψεις και παθογόνες συμπεριφορές διαμεσολαβούνται στην ατομική τους συνείδηση και προσωπικότητα. Το κίνητρο του δράστη, λοιπόν, δεν είναι το φύλο του θύματος, αλλά η σχέση του θύματος μαζί του, η οποία διαμορφώνεται στο έδαφος και των παραπάνω στρεβλών προτύπων για τις διαπροσωπικές σχέσεις που στηρίζονται στην οικονομική και κοινωνική εξάρτηση ενός ανθρώπου από έναν άλλο στο πλαίσιο του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης».

Κάλεσε και τη νεολαία σε συμμετοχή στην ταξική πάλη που «αναπτύσσει ολόπλευρα την προσωπικότητα καθενός και καθεμιάς, σφυρηλατεί τις αξίες της συλλογικότητας, της συντροφικότητας, του αμοιβαίου σεβασμού, της ανιδιοτέλειας, την ικανότητα κάθε προσωπικότητας να βελτιώνεται συνεχώς, χωρίς να συμβιβάζεται με ό,τι έχει καταφέρει, χωρίς να εγκλωβίζεται στις κυρίαρχες αξίες του ατομισμού, του εγωιστικού τρόπου ζωής και στα κοινωνικά στερεότυπα για τον άνδρα και τη γυναίκα», κάτι που «μπορεί να το διασφαλίσει οριστικά και αμετάκλητα μια κοινωνία στην οποία ο εργαζόμενος άνθρωπος, απελευθερωμένος από τα καπιταλιστικά δεσμά, θα απελευθερώσει μαζί και τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της εποχής μας και θα τις θέσει στην υπηρεσία των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών».

Σε εκδήλωση - σύσκεψη στο κλειστό θέατρο της Νεάπολης, με θέμα: «Συναγερμός, καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, καμιά διευκόλυνση στους ιμπεριαλιστές, να κλείσουν τώρα οι βάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ», μίλησε το βράδυ της Τετάρτης η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Κάλεσε τους εργαζόμενους, τα μέλη των λαϊκών οικογενειών να μη δεχτούν να πληρώσουν τον πόλεμο. Να μη συμβιβαστούν με τον νέο αντιλαϊκό «κορσέ» και τα μέτρα που τους ετοιμάζουν στο όνομα των έκτακτων αναγκών. Να βάλουν εμπόδια στη θέληση του κεφαλαίου να εντείνει την εκμετάλλευση. Να διαλέξουν τον δρόμο της σύγκρουσης με αυτές τις επιλογές, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά.

Είπε ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία «δεν είναι τίποτε περισσότερο, παρά ένας ακόμη κρίκος σε αυτήν την αιματηρή αλυσίδα των πολέμων και των ανταγωνισμών, που δυνάμωσαν ιδιαίτερα μετά το 1991, έχασαν τον προηγούμενο ιδεολογικό μανδύα τους ως δήθεν υπεράσπιση του "δυτικού ελεύθερου κόσμου" από τον "κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό". Το καινούργιο είναι ότι τώρα ξαναεπεκτείνονται σε ευρωπαϊκό έδαφος, αφού δεν υπάρχει σοσιαλιστική ασπίδα, το άλλοτε αντίπαλο δέος».

Στάθηκε στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία από τις αρχές του 1990, που ξεκίνησαν με τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οδήγησαν στη ΝΑΤΟική επέμβαση του 1999. «Τα προσχήματα τότε, που αξιοποιήθηκαν από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είναι τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιεί η Ρωσία για τη δική της στρατιωτική επέμβαση, η "προστασία από εθνοκάθαρση" και το "δικαίωμα αυτοδιάθεσης". Οι πληγές στα Βαλκάνια είναι ακόμα ανοιχτές και οι κίνδυνοι ακόμα μεγάλοι για νέες αναφλέξεις και αντιπαραθέσεις», είπε.

Αναφέρθηκε στις διάφορες σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που, όπως είπε, «επιδιώκουν να καλλιεργήσουν μια αντίληψη περί δήθεν δυνατότητας ενός "ειρηνικού ιμπεριαλισμού". Ομως η αλήθεια είναι πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, όπως και κάθε καπιταλιστική διακρατική ένωση, είναι λυκοσυμμαχίες που έχουν βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα, δεν μπορούν να γίνουν φιλολαϊκές, ενώ ο "πολυπολικός κόσμος" είναι ο κόσμος των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων».

Τόνισε ότι «από τη μια βρίσκονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, που έχουν κοινή γραμμή ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και σε αυτήν τη φάση προκρίνουν την ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με πυρομαχικά, όπλα και στην πορεία στρατιωτικές δυνάμεις. Από την άλλη μεριά, βρίσκεται το ΚΚΕ, που πρόταξε την ανάγκη να παλέψουμε ενάντια στην προπαγάνδα των αστικών δυνάμεων που σπρώχνουν τους λαούς στην "κρεατομηχανή" του ιμπεριαλιστικού πολέμου με διάφορα ψεύτικα προσχήματα».

Και ξεκαθάρισε: «Δεν είμαστε "ουδέτεροι", αδιάφοροι, όπως προσπαθούν να μας προσάψουν ορισμένες αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, επειδή δεν επιλέγουμε ληστή. Είμαστε με την πλευρά της εργατικής τάξης, των λαών, που πρέπει να χαράξουν τη δική τους αυτοτελή, ανεξάρτητη γραμμή, μακριά από τα σχέδια των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεών τους. Αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας για τον ελληνικό λαό, για τους λαούς όλου του κόσμου!».

Τέλος, σημείωσε ότι «είναι πατριωτικό και διεθνιστικό μας καθήκον να μην αφήσουμε να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα ως στρατιωτικά - πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε. Να δυναμώσουν οι πρωτοβουλίες παρεμπόδισης και αντίδρασης απέναντι στις πολεμικές μηχανές, όπως έγινε στον Πειραιά με το αεροπλανοφόρο "Ντε Γκωλ", στον Εβρο χτες με το πέταγμα μπογιών στα ΝΑΤΟικά άρματα μάχης. Οπως κάναμε κι εδώ στη Θεσσαλονίκη το '99 όσο διήρκεσε η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, που σταματούσαμε τα τρένα και τα κομβόι που μετέφεραν ΝΑΤΟικό στρατό που μακέλευε τον γιουγκοσλαβικό λαό. Θυμάστε ότι καθυστέρησαν οι επιχειρήσεις τους για έναν μήνα εξαιτίας της αντίστασης και παρεμπόδισης που ασκήσαμε εδώ στην περιοχή. Με τη στάση μας δείξαμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σαν λαός, δεν επιτρέψαμε να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου η επέμβαση των ΝΑΤΟικών στη γειτονική χώρα, συμβάλαμε στο να γενικευτεί το κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα».