Eurokinissi

Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού είχε χαρακτήρα «πολεμικού διαγγέλματος», με βασικό στίγμα ότι η εμπλοκή δεν έχει ταβάνι, αφού η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να στείλει στρατιωτικό υλικό και ό,τι άλλο χρειαστεί! Κι απ' την άλλη ο Αλ. Τσίπρας συμπλήρωνε ότι η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη, αρκεί όλα να γίνονται με «εθνική σύνεση» και την έγκριση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρωθυπουργός εξέφρασε την ικανοποίησή του «για το γεγονός ότι και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το ΚΙΝΑΛ υπήρξε μία ξεκάθαρη και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις καταδίκη της απρόκλητης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, και μία συμφωνία στο γεγονός ότι η ΕΕ έπρεπε, επιβαλλόταν να εγκρίνει ένα αυστηρό πλαίσιο κυρώσεων». Λίγο πριν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει λόγο για «ένα μίνιμουμ κοινής στάσης», το οποίο εξηγούσε το πώς πρέπει να γίνει ...πιο σωστά η επικίνδυνη εμπλοκή.

Ξεχωριστό στιγμιότυπο της συζήτησης ήταν η υπεράσπιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της συμφωνίας των Πρεσπών ως απόδειξη της προσήλωσής του στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, σε βαθμό που να διαφημίζει την απέλαση Ρώσων διπλωματών, «όταν οι ελληνικές υπηρεσίες μάς έφεραν στοιχεία (ότι) υποκινούσαν με διάφορα μέσα κινητοποιήσεις και αντιδράσεις», απαντώντας σε κατηγορίες της ΝΔ ότι ο Π. Καμμένος, τότε κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, επευφημεί σήμερα τις διαδικτυακές αναρτήσεις της ρώσικης πρεσβείας.

- Ο πρωθυπουργός μίλησε για την «αξία των συμμαχιών» και την «αξία του ΝΑΤΟ», και αναρωτήθηκε «αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη σήμερα σε μία χώρα που δέχεται ένοπλη επίθεση από έναν εχθρό της δημοκρατίας και των ελευθεριών, με ποιο ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε αύριο - αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί - αλληλεγγύη από τον δυτικό κόσμο;».

Κι αυτό το είπε ενώ το ΝΑΤΟ και η ΕΕ καλύπτουν πλήρως την κατοχή της Κύπρου και το γκριζάρισμα του Αιγαίου, ενώ με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από τη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν, μέχρι τη Λιβύη και τη Συρία, έχουν κάνει φύλλο και φτερό ότι απέμεινε ακόμα και απ' αυτό το αποκαλούμενο «Διεθνές Δίκαιο», που διαμορφώθηκε βέβαια κάτω από άλλο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.

- Ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε την ανησυχία του για το ότι όπως είπε η «έμπρακτη αλληλεγγύη», δηλαδή η αποστολή στρατιωτικού υλικού, έγινε «χωρίς να υπάρξει, απ' ό,τι είδα, κάποια εισήγηση ή συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, χωρίς συνεννόηση ή έστω ενημέρωση των πολιτικών δυνάμεων, αποφασίσατε να στείλετε όπλα στην Ουκρανία, όχι στο πλαίσιο αποφάσεων των διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχουμε, της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή του ΝΑΤΟ, αλλά μονομερώς»!

Στην ουσία δηλαδή πρόσφερε κάλυψη στην κλιμάκωση της εμπλοκής αν αυτή γίνει υπό την ομπρέλα της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ!

- Ο Κυρ. Μητσοτάκης ανέδειξε τον γεωστρατηγικό ρόλο της ΕΕ, η οποία όπως είπε «στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων», παραπέμποντας στις επιβληθείσες κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά και στις ανακοινώσεις για νέους εξοπλισμούς ως «υπέρτατη εθνική αλλά και πανευρωπαϊκή ανάγκη», με στόχο «τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης» ώστε να αντιπαρατίθεται με δικά της μέσα και αποτελεσματικότερα ενάντια σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Με στόχο, επίσης, «την προώθηση της στρατηγικής διάστασης της Ευρώπης μέσω αμυντικών σχέσεων μεταξύ των χωρών της», παρέπεμψε ως παράδειγμα τη σχετική Συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία ως «πρότυπο μιας τέτοιας πορείας», που σημειωτέον προβλέπει ανάπτυξη ελληνικών δυνάμεων μέχρι και στο Σαχέλ της Αφρικής.

- Ο Αλ. Τσίπρας για μια ακόμα φορά φρόντισε να ξεπλύνει την ΕΕ, χρεώνοντάς της «λάθη» και «αδυναμία να έχει έναν ισχυρό ρόλο, μια ισχυρή γεωπολιτική παρουσία, παρεμβατική στις διεθνείς εξελίξεις», «παθητικότητα σε μια σειρά από παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου στο παρελθόν», καλώντας την να διδαχτεί απ' αυτά ώστε «να αποκτήσει πραγματική στρατηγική αυτονομία»! Παραπέρα, την αναγόρευσε σε παράγοντα της λύσης του προβλήματος, κλείνοντας τα μάτια στο ότι συμμετέχει ενεργότατα στην πρόκλησή του, και την κάλεσε «να μεσολαβήσει στις συνομιλίες Ρωσίας - Ουκρανίας, με στόχο να σιγήσουν τα κανόνια του πολέμου και να υπάρξει διπλωματική διέξοδος».

- Ο Κυρ. Μητσοτάκης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας συνάντησης με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν, λέγοντας ότι ποτέ δεν έκλεισε την πόρτα του διαλόγου και ότι τώρα η συγκυρία αυτή ίσως δικαιολογεί περισσότερο μια τέτοια συνάντηση, προκειμένου να αναδειχθεί πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας το νοτιοανατολικό σχήμα του ΝΑΤΟ.

- Ο Αλ. Τσίπρας επανέφερε την πρόταση για ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία, «με σκοπό τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο» και με «την αξιοποίηση των όποιων πιέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Τουρκία», των ίδιων δηλαδή που ενθαρρύνουν την επιθετικότητά της. Εκλεισε δε το μάτι στην κυβέρνηση, διαμηνύοντάς της ότι μπορεί να προχωρήσει και σε νέους εξοπλισμούς, αλλά ...με διαφάνεια και προγραμματισμό.

- Ο Κυρ. Μητσοτάκης ανέφερε πως «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δρόμος τον οποίο επιλέγει να ακολουθήσει ο δυτικός κόσμος είναι δύσκολος», προετοιμάζοντας τον λαό για νέες θυσίες, βάζοντας μπροστά «την ενεργειακή διάσταση της κρίσης (...) Συμφωνήσαμε, όμως, ότι αυτό είναι το πρόσκαιρο τίμημα που θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί για την υπεράσπιση των αξιών που αποτελούν τα θεμέλια της ηπείρου μας». Αμέσως μετά, δίνοντας το στίγμα των «ευκαιριών» για την αστική τάξη, έθεσε ως στόχο την «απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά και από τους υδρογονάνθρακες γενικότερα», όχι μόνο για «την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αλλά (...) και για γεωπολιτικούς λόγους πια», παραπέμποντας ξανά στην επέκταση των υποδομών ΑΠΕ και στη μετατροπή της χώρας «σε κόμβο διασύνδεσης Ενέργειας και μεταφοράς πράσινης ενέργειας σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο».

«Θέλουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερη διείσδυση των ΑΠΕ. Είναι κάτι το οποίο δρομολογούμε με μεγάλη ταχύτητα», είπε, ετοιμάζοντας κερδοφόρα πεδία για τα αρπακτικά της «πράσινης» Ενέργειας, και στη συνέχεια παρουσίασε το «όραμά» του «να ενισχύσουμε τη γεωπολιτική θέση της χώρας ως προς τη δυνατότητά μας να καταστούμε πύλη εισόδου - σε πρώτη φάση φυσικού αερίου, σε δεύτερη φάση ηλεκτρικής ενέργειας, σε τρίτη φάση ενδεχομένως υδρογόνου για την ευρωπαϊκή ήπειρο», αποσιωπώντας ότι στον κόσμο του κεφαλαίου τέτοια σχέδια βρωμάνε μπαρούτι, όπως αποδεικνύει περίτρανα ο πόλεμος στην Ουκρανία, χώρα - βασικό ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης.

- Ο Αλ. Τσίπρας από την πλευρά του ανέφερε ότι «μετά τον πόλεμο απαιτείται πλήρης ανασχεδιασμός της πολιτικής ενεργειακής επάρκειας», περιγράφοντας το ίδιο ακριβώς σχέδιο και επισημαίνοντας για την ανάγκη μέτρων που θα ενσωματώνουν τις αντιδράσεις από τις συνέπειες αυτής της πολιτικής ότι «ο συνδυασμός ακρίβειας, πανδημίας και κλιματικής κρίσης οδηγεί σε πρωτοφανή κοινωνική κρίση, απαιτούνται γενναίες αποφάσεις».

Ο πρωθυπουργός «έντυσε» τους ισχυρισμούς του με ανιστόρητο αντικομμουνισμό για τον ρόλο της πρώην ΕΣΣΔ, μιλώντας για «μία περιοχή που γνώρισε τον πιο φονικό λοιμό του 20ού αιώνα με τη βίαια κολεκτιβοποίηση της γης από τα Σοβιέτ», αναπαράγοντας τα άθλια ψέματα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας και των αστικών επιτελείων και βεβαίως αποκρύπτοντας ότι στα σημερινά θέατρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου ζούσαν για χρόνια αδελφωμένοι, οικοδομώντας τη δική τους κοινωνία, οι λαοί που σήμερα γίνονται σάκοι του μποξ στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Αλλος άξονας της τοποθέτησής του το όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας, με επίκληση μάλιστα «εθνικών δικαίων» και του κινδύνου που συνιστά η «αναθεωρητική» Τουρκία. Χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης χαρακτήρισε τη «στάση της πατρίδας μας» «προϊόν και των μεγάλων γεωπολιτικών μας επιλογών. Γιατί ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα», παραπέμποντας και στο «Ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κων. Καραμανλή, αλλά και στη «διεθνή νομιμότητα», επικαλούμενος την «ανοιχτή πληγή της Κύπρου» και τις τουρκικές αιτιάσεις για τα νησιά του Αιγαίου.

Ακρως ανησυχητική ήταν και η αποστροφή του λόγου του για εγρήγορση ενάντια στην «παραπληροφόρηση η οποία διοχετεύεται έντεχνα στον δημόσιο δημοκρατικό διάλογο», προσθέτοντας ότι «η υπεράσπιση της ελευθερίας και της έκφρασης» είναι «ασύμβατη και ασυμβίβαστη με φωνές που έχουν σκοτεινά κίνητρα και δηλητηριάζουν την ανοιχτή δημόσια συζήτηση», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για απόπειρες λογοκρισίας και φίμωσης, όπως ήδη αποφασίστηκε κεντρικά στην ΕΕ για ΜΜΕ που έχουν αναφορά στη Ρωσία.