Ετσι, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, η οποία προβλέπει ότι στην περίπτωση που ο δικαιούχος έχει δική του σύνταξη ή εργάζεται, η σύνταξη χηρείας θα μειώνεται στο 70%, ενώ μετά την παρέλευση της τριετίας στο 35%, τώρα μετά την ΚΥΑ, τα ποσοστά αυτά θα υπολογίζονται μόνο πάνω στο κομμάτι της ανταποδοτικής σύνταξης. Δηλαδή, κατά το διάστημα της τριετίας η περικοπή των συντάξεων χηρείας θα φτάσει μέχρι και στα 268,8 ευρώ (70% x 384 ευρώ), ενώ μετά την τριετία η μείωση σε σύγκριση με το ισχύον καθεστώς θα φτάνει μέχρι και στα 134,4 ευρώ (35% x 384 ευρώ)!

Είναι δε προκλητικό αντί να δίνονται αυξήσεις στις συντάξεις, η κυβέρνηση να προχωρά σε τέτοια δραστική περικοπή, μέσα σε συνθήκες ανυπόφορης ακρίβειας που εξανεμίζει το λαϊκό εισόδημα, ενώ η πανδημία προκαλεί νέα ατομικά έξοδα ειδικά στην περίπτωση των ηλικιωμένων και όταν η μέση σύνταξη θανάτου που δίνει ο ΕΦΚΑ είναι μόλις 438,15 ευρώ μεικτά. Αυτές τις συντάξεις βάζει σήμερα στο στόχαστρο η κυβέρνηση.

Μάλιστα, η απόχη των περικοπών δεν περιορίζεται μόνο στις νέες συντάξεις, αλλά περιλαμβάνει εμμέσως και δικαιούχους συντάξεων χηρείας πριν από την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά τον επανυπολογισμό των συντάξεων, το ποσό που λαμβάνει ο δικαιούχος και προέρχεται από εθνικές συντάξεις, εφόσον ξεπερνά τα 384 ευρώ, θα νοείται ως «προσωπική διαφορά». Αυτό σημαίνει πως εφόσον στο μέλλον αποφασιστούν αυξήσεις στις συντάξεις, οι συγκεκριμένοι συνταξιούχοι δεν θα τις λάβουν, παρά μόνο όταν πρώτα μηδενιστούν οι «προσωπικές τους διαφορές», που προκύπτουν από τον νέο υπολογισμό, χωρίς πλέον το κομμάτι της εθνικής σύνταξης. Με τον τρόπο αυτό και στους λεγόμενους «παλιούς συνταξιούχους» επιβάλλεται έμμεση νέα περικοπή.

Η νέα παρέμβαση έρχεται να επιβεβαιώσει επίσης τον αντιδραστικό χαρακτήρα που είχε η πρόβλεψη του νόμου Κατρούγκαλου για τον διαχωρισμό της σύνταξης σε «ανταποδοτική» και «εθνική». Αν και οι συνέπειες ήδη αναδείχτηκαν από την πρώτη στιγμή ψήφισης του νόμου, καθώς προέβλεπε ότι στην περίπτωση σώρευσης κύριων συντάξεων στον ίδιο δικαιούχο δινόταν μόνο μια «εθνική» σύνταξη, ενώ ταυτόχρονα η «εθνική» εξαρτιόταν και από τον χρόνο παραμονής του δικαιούχου στη χώρα μας, τώρα η αντιδραστικότητα απογειώνεται.

Αποδεικνύεται δηλαδή πως η λεγόμενη «εθνική σύνταξη» που θα χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αντιμετωπίζεται από το αστικό κράτος ως «προνοιακό επίδομα» και όχι ως συνταξιοδοτικό δικαίωμα που έχει κατοχυρωθεί από τις εισφορές του ασφαλισμένου. Ετσι γίνεται πιο εύκολο να κόβεται και να ράβεται από τις αστικές κυβερνήσεις και με διάφορα φίλτρα και κρησάρες να αποκλείει συνταξιούχους ακόμα και από αυτό το θεμελιωμένο δικαίωμά τους.

Αξίζει επίσης να υπενθυμιστεί ότι η «εθνική σύνταξη» στο ύψος των 384 ή 360 ευρώ (ανάλογα με τα έτη Ασφάλισης) ήταν το «καρότο» στην προπαγάνδα που είχε αναπτύξει η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογηθούν οι χαμηλοί συντελεστές αναπλήρωσης στην ανταποδοτική σύνταξη, που οδηγούσαν σε συντάξεις πείνας. Τώρα, καθώς η «εθνική σύνταξη» σε πολλές περιπτώσεις περικόπτεται, αυτό οδηγεί ακόμα περισσότερους συνταξιούχους σε κατάσταση εξαθλίωσης.

Ταυτόχρονα, τόσο η ΚΥΑ όσο και ο χρόνος που τέθηκε σε εφαρμογή δείχνουν και την πολιτική υποκρισία της κυβέρνησης που με πολλά ταρατατζούμ διαφήμιζε την έναρξη εφαρμογής του ΤΕΚΑ, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση της Επικουρικής Ασφάλισης, με το επιχείρημα ότι έτσι οι νέοι θα παίρνουν μεγαλύτερες συντάξεις. Και ενώ διαφημίζουν τις μελλοντικές ...«μεγάλες συντάξεις», προχωρούν χωρίς ντροπή στην περικοπή των συντάξεων από σήμερα κιόλας και μάλιστα σε ύψος που ξεπερνά μία ολόκληρη επικουρική σύνταξη.

Επιβεβαιώνεται, τέλος, η εκτίμηση ότι το Ασφαλιστικό δεν έχει κλείσει, αντίθετα είναι μόνιμα στο στόχαστρο των κυβερνήσεων, στο πλαίσιο της ενιαίας στρατηγικής τους για διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης και μετατροπής της σε «ατομική υπόθεση», μέσω της σταδιακής απόσυρσης του κράτους από την υποχρέωση παροχής συντάξεων.