Πιο συγκεκριμένα, στο νέο σχέδιο νόμου της ΝΔ περιλαμβάνεται η τροποποίηση του άρθρου 191 του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα.

Το ισχύον άρθρο 191 προβλέπει:

«Οποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις με αποτέλεσμα να προκαλέσει φόβο σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή σε ορισμένο κύκλο ή κατηγορία προσώπων, που αναγκάζονται έτσι να προβούν σε μη προγραμματισμένες πράξεις ή σε ματαίωσή τους, με κίνδυνο να προκληθεί ζημία στην οικονομία, στον τουρισμό ή στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή να διαταραχθούν οι διεθνείς της σχέσεις, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή. Οποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος της πράξης της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας».

Σύμφωνα λοιπόν με τη νέα διάταξη:

«Το άρθρο 191 του ΠΚ αντικαθίσταται ως εξής:

1. Οποιος δημόσια ή μέσω διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του Τύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις των προηγούμενων εδαφίων.

2. Οποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή».

Η προσθήκη των λέξεων ή φράσεων όπως «ανησυχίες», «κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού», «εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του Τύπου ή του διαδικτύου», στην ουσία διαμορφώνουν ένα πλαίσιο - «λάστιχο» που κυριολεκτικά χωρά τα πάντα! Και αυτό οδηγεί στην επιβολή ποινικών κυρώσεων, απλά και μόνο για δημόσιες αναφορές ή δημοσιεύματα στο διαδίκτυο που, για παράδειγμα, εκφράζουν αντίθετη άποψη στην κυβερνητική πολιτική, στις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης κ.λπ.

Ετσι, σύμφωνα με όσα προβλέπει το συγκεκριμένο άρθρο, θα μπορούσαν να συμβούν τα εξής:

- Εάν υπάρξει δημοσίευμα ή αναφορά που αποκαλύπτει ότι η πολιτική της κυβέρνησης σε σχέση με τα «κόκκινα» δάνεια πριμοδοτεί τις τράπεζες και θα οδηγήσει σε σωρεία πλειστηριασμών σπιτιών λαϊκών οικογενειών, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προκαλεί ...φόβο στον λαό και ...κλονίζει την εμπιστοσύνη στην εθνική οικονομία. Και άρα να διώκεται ποινικά.

- Εάν υπάρξει δημοσίευμα που αποκαλύπτει ότι η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ θέτει σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητά της, τότε αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ...κλονισμός στην αμυντική ικανότητα της χώρας και να διωχθεί ποινικά. Εάν κάποιος δημοσιοποιήσει τη θέση ότι η Συμφωνία Ελλάδας - Γαλλίας για την αγορά γαλλικών φρεγατών «φωτογραφίζει» νέα επιθετικά σχέδια και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί φόβο ή ανησυχία και να διωχθεί ποινικά.

- Εάν υπάρξει δημοσίευμα ότι η πολιτική στον τομέα της Υγείας οδηγεί χιλιάδες χρονίως πάσχοντες να διακόπτουν τη θεραπεία τους και να χάνουν τη ζωή τους, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προκαλεί φόβο ή ότι κλονίζει την εμπιστοσύνη για την πολιτική της κυβέρνησης στη δημόσια Υγεία και να διωχθεί ποινικά!

Η παραπάνω διάταξη έρχεται να κάνει ακόμη πιο ασφυκτικό ένα νομοθετικό οπλοστάσιο που πλαισιώνεται και από άλλες διατάξεις.

Θυμίζουμε ότι σε νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνονταν συμπληρώσεις των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, αυτών δηλαδή που θεσπίστηκαν με τους «τρομονόμους» το 2001 και το 2004 και είχαν τον τίτλο «διατάξεις που αφορούν τη στρατολόγηση τρομοκρατών». Οι συμπληρώσεις αυτές ήταν προς το χειρότερο, αφού ποινικοποιούσαν τη «με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση σε συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση». Δηλαδή, ποινικοποιούσε τον δημόσιο λόγο που διεγείρει «στη συγκρότηση οργάνωσης που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων». Ηταν η πρώτη φορά που εισήχθη διάταξη για τους λεγόμενους «δημόσιους υποκινητές», καθώς το «αδίκημα» αφορά αποκλειστικά και μόνο την εκφορά δημόσιου λόγου και κριτικής, που ενδεχομένως κάποιες φορές μπορεί να έχουν στοιχεία πρόκλησης. Τελικά, αυτό που έγινε ήταν να υιοθετηθεί ο «τρομονόμος» με ποινές φυλάκισης από 3 σε 5 χρόνια για «δημόσια απειλή» μέσω διαδικτύου.

Τον Φλεβάρη του 2021 η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε τον περιβόητο νόμο που είχε χαρακτηριστεί «τρομονόμος στην Τέχνη» (στην πραγματικότητα το περιεχόμενο και η εμβέλειά του ήταν μεγαλύτερα) με τον οποίο ενσωμάτωσε στην ελληνική νομοθεσία την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (την είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ στην Ευρωβουλή) «σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων», η οποία με τα γνωστά προσχήματα και τις έννοιες - «λάστιχο» περί «υποκίνησης σε βία» κ.τ.λ. προβλέπει τη φίμωση κάθε ριζοσπαστικού και προοδευτικού έργου, επί ποινή μάλιστα βάσει των διατάξεων που προβλέπονται στον «τρομονόμο» που επικαιροποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο όνομα λοιπόν της υποκίνησης σε βία ή μίσος και πρόσκλησης σε τρομοκρατικό έγκλημα έρχονται να απαγορεύσουν στο διαδίκτυο κάθε έργο με προοδευτικό, ριζοσπαστικό περιεχόμενο, επισύροντας βαριές ποινές φυλάκισης για τους καλλιτέχνες δημιουργούς του, ακόμη και για τους χρήστες που το αναρτούν, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Με αυταρχισμό, αγωγές και δικαστήρια επιχείρησε η κυβέρνηση να υλοποιήσει τα αντιδραστικά της σχέδια για την επιβολή της «αξιολόγησης» και των άλλων αντιλαϊκών μέτρων στα σχολεία, απέναντι στις καθολικές συλλογικές αποφάσεις άρνησης των εκπαιδευτικών. Η απεργία - αποχή από την «αξιολόγηση» είναι μάχη για την υπεράσπιση του ενιαίου χαρακτήρα του σχολείου, μάχη ενάντια σε όλους τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους που κάνουν το σχολείο χειρότερο.

Η «αξιολόγηση» στα χέρια της κυβέρνησης είναι ένα εργαλείο καθυπόταξης των εκπαιδευτικών για την επιβολή του σχολείου της κατηγοριοποίησης, της αποθέωσης των δεξιοτήτων, του σχολείου που όλο και πιο πολύ θα εμπορευματοποιεί τις υπηρεσίες και τις υποδομές του, αναζητώντας χορηγούς, οι πρώτοι από τους οποίους θα είναι οι γονείς που θα καλούνται να βάζουν πολύ πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Η κυβέρνηση θέλει οι εκπαιδευτικοί να πρωτοστατήσουν στην υλοποίηση όλων των παραπάνω και αυτό ακριβώς θέλει να μετράει και να ελέγχει με την «αξιολόγησή» τους.

Ωστόσο έχει εισπράξει ήδη την απάντηση, με το εμβληματικό ποσοστό του 95% στην απεργία - αποχή που προκήρυξαν οι συνδικαλιστικές Ομοσπονδίες τον περασμένο χειμώνα και την επίσης μαζική συμμετοχή τους τώρα, στη δεύτερη φάση της «αυτοαξιολόγησης» των σχολικών μονάδων.

Η κυβέρνηση επανέρχεται τώρα και απειλεί με ποινές όσους αρνούνται να συμμετάσχουν στη διαδικασία. Κλιμακώνει την επιθετικότητά της όσο βλέπει ότι δεν πιάνουν τόπο τα ψέματα, όπως ότι η «αξιολόγηση» αποτελεί τάχα «μια διαδικασία εκπαιδευτικής ανατροφοδότησης προς το συμφέρον πρωτίστως των εκπαιδευτικών, των μαθητών/τριών, της εκπαιδευτικής κοινότητας», ή ότι «στοχεύει στην αναβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου και έχει βελτιωτικό χαρακτήρα», όπως ισχυρίζεται ο γγ του υπουργείου Παιδείας, Αλέξανδρος Κόπτσης.

Γι' αυτό στο ίδιο έγγραφο... θυμίζει ότι «σε περίπτωση μη συμμόρφωσης ενεργοποιούνται οι προβλεπόμενες από τον νόμο διαδικασίες», όπως περικοπή μισθού, στέρηση της δυνατότητας ανάδειξης σε στελεχικές θέσεις για 8 χρόνια και πειθαρχικές διώξεις. Θυμίζουμε ότι και ο αντίστοιχος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ προέβλεπε ποινές αποκλεισμού από στελεχικές θέσεις για όσους αρνούνται την εφαρμογή της «αξιολόγησης».

Ομως, ούτε η απειλή των ποινών στάθηκε ικανή να σταματήσει τους εκπαιδευτικούς γι' αυτό την περασμένη Πέμπτη επιστρατεύτηκαν τα δικαστήρια προκειμένου να σταματήσουν την απεργία - αποχή.