Συγκεκριμένα, στον απόηχο της υπογραφής, προχτές στο Παρίσι, της λεγόμενης «αμυντικής συμφωνίας» Γαλλίας - Ελλάδας, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε χτες το πρωί ανταπόκριση από την Ουάσιγκτον, σύμφωνα με την οποία «οι ΗΠΑ χαιρετίζουν τις συνεχείς επενδύσεις που πραγματοποιεί η Ελλάδα για την αναβάθμιση των αμυντικών της δυνατοτήτων και το γεγονός ότι εκπληρώνει τις ΝΑΤΟικές της δεσμεύσεις για τις προβλεπόμενες αμυντικές δαπάνες» (τη ΝΑΤΟική νόρμα κάθε κράτος - μέλος να δαπανά ετησίως το 2% του ΑΕΠ του για εξοπλισμούς), καθώς κοντά στην αναβάθμιση των αμερικανικών αεροσκαφών «F-16» και «P3», την αγορά αμερικανικών ελικοπτέρων «Romeo», την αγορά γαλλικών «Rafale», έκλεισε και η αγορά 3+1 γαλλικών φρεγατών «Belharra», συν άλλα πλοία αργότερα.

Παρατίθεται και δήλωση εκπροσώπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ που, επιβεβαιώνοντας ότι οι εξοπλισμοί και οι συμφωνίες αυτές αφορούν τα επιθετικά ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή και τον ρόλο της Ελλάδας σε αυτά, σημειώνει πως «υποστηρίζουμε σθεναρά τον ρόλο της Ελλάδας στη δημιουργία σταθερότητας στην περιοχή και ανυπομονούμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά με την Ελλάδα για την προώθηση των κοινών μας στόχων...».

Γι' αυτούς ακριβώς τους στόχους αναφέρεται και στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις (MDCA) που «επικαιροποιήθηκε το 2019 προς αμοιβαίο όφελος των δύο εθνών μας και της περιφερειακής ασφάλειας».

Στο παζάρι που γίνεται τώρα ώστε η Συμφωνία να «επικαιροποιηθεί» εκ νέου πάνω στους στόχους των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με πολυετή ανανέωση - αντί της ετήσιας που γίνεται έως τώρα - και διεύρυνση της παρουσίας αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη χώρα, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισημαίνει ότι «έχει επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στην αναζήτηση κοινού εδάφους για την πιθανή αναβάθμιση της Συμφωνίας», υπογραμμίζοντας ότι «μια νέα επικαιροποίηση θα συμπεριλαμβάνει την επ' αόριστον χρονική παράταση της Συμφωνίας», προς προώθηση, όπως χαρακτηριστικά τονίζει, των «στόχων άμυνας και ασφάλειας μεταξύ στενών συμμάχων του ΝΑΤΟ».

Αυτά ενώ ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, όλο το τελευταίο διάστημα επαναλαμβάνει ότι οδεύουμε σε 5ετή ανανέωση, με δέλεαρ, όπως προβαλλόταν, ότι έτσι οι Αμερικανοί θα έχουν την άνεση να απελευθερώσουν πρόσθετα κονδύλια για την αναβάθμιση των στρατιωτικών τους υποδομών στην Ελλάδα, χρήση των οποίων κάνουν και οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Αλλωστε υπάρχει και η πληροφορία ότι ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, την προηγούμενη Παρασκευή στη Ν. Υόρκη, μετά την «ιδιωτική» συνάντησή του με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Β. Νούλαντ, στο περιθώριο της παρουσίας τους στη ΓΣ του ΟΗΕ, επιβεβαίωσε σε ανθρώπους του ότι συνομίλησε με την Αμερικανίδα και για τη MDCA, καλώντας «να μην θεωρούμε τίποτε δεδομένο από όσα ακούγονται».

Ερωτηθείς χτες τι ισχύει τελικά, ο εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ, Αλ. Παπαϊωάννου, αρκέστηκε να πει ότι υπάρχει «πρόοδος» στις διαπραγματεύσεις» που «συνεχίζονται» και γίνονται σε «εξαιρετικό και εποικοδομητικό κλίμα», «όπως γίνεται μεταξύ στρατηγικών συμμάχων». Για τη διάρκειά της, παρέπεμψε στα λεγόμενα Μητσοτάκη, ενισχύοντας πάντως την αίσθηση ότι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας συζητάνε τα πάντα.

Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαίωσε ότι στις 14/10 ο Δένδιας μεταβαίνει στις ΗΠΑ για συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του, Α. Μπλίνκεν, αλλά και την έναρξη του γ' γύρου Στρατηγικού Διαλόγου μεταξύ των δύο κυβερνήσεων (εγκαινιάστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ το 2018), με εκπροσώπους μιας σειράς υπουργείων καθώς πιάνει θεματικές που ενδιαφέρουν το κεφάλαιο, όπως μπίζνες, Ενέργεια κ.ά., όπως και την υπογραφή της επικαιροποιημένης MDCA.

Στο μεταξύ, ο Μητσοτάκης πήγε χτες στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο πλαίσιο των τακτικών μηνιαίων συναντήσεών τους, βρίσκοντας εκεί ευκαιρία να αναπαραγάγει όλους τους μύθους του τύπου ότι «έχουμε μια συμφωνία με μια πολύ ισχυρή ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, η οποία πηγαίνει πέρα και πάνω από τις δεσμεύσεις συλλογικής υποστήριξης που υπάρχουν και στο ΝΑΤΟ αλλά και στις Συνθήκες της ΕΕ».

Στην πράξη η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει την εν λόγω ρήτρα ως δήθεν «ασπίδα» απέναντι στην προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, όταν η πραγματικότητα δείχνει πως τέτοιες «δεσμεύσεις» γίνονται «φτερό στον άνεμο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, όπως άλλωστε αποδεικνύει «πανηγυρικά» και η περίπτωση της στάσης του ΝΑΤΟ στα Ελληνοτουρκικά, και βέβαια το ευρωτουρκικό παζάρι «εφ' όλης της ύλης».

Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε πως οι Ενοπλες Δυνάμεις αποκτούν «υπερσύγχρονες γαλλικές φρεγάτες», «τα καλύτερα πλοία στην καλύτερη δυνατή τιμή», «μια επιλογή που (...) θα μας δώσει πολύ σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες στο θέατρο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά όχι μόνο», επιβεβαιώνοντας πως τα χρυσοπληρωμένα από τον λαό εξοπλιστικά προγράμματα έχουν στόχο όχι τις ανάγκες της άμυνας και της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά την προσπάθεια της αστικής τάξης να πρωταγωνιστήσει στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, ανταγωνιστικά και προς την Τουρκία.

Παραπέρα, εμφάνισε τη συμφωνία ως «πρόπλασμα για μια πιο συστηματική συνεργασία ευρωπαϊκών κρατών ώστε να κάνουμε πράξη το ζητούμενο της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας σε μία εποχή όπου η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να ευθυγραμμίσει την γεωπολιτική της ισχύ με την οικονομική της δύναμη», ζητούμενο για το κεφάλαιο που σημαίνει νέες πολεμικές περιπέτειες και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τους λαούς.

Εσπευσε άλλωστε να διαβεβαιώσει ότι «η συμφωνία αυτή δεν μπορεί κατά οποιονδήποτε τρόπο να ερμηνευτεί ως υπονόμευση της θέσης της Ελλάδος στην Ευρωατλαντική Συμμαχία. Το αντίθετο μάλιστα. Πιστεύω ότι όσο οι ευρωπαϊκές χώρες ενισχύουν τους αμυντικούς τους προϋπολογισμούς, όσο η Ευρώπη αποκτά ενισχυμένη δυνατότητα καλύτερης συνεργασίας στον τομέα της άμυνας, τόσο ενισχύεται το ΝΑΤΟ και ο διατλαντικός δεσμός».

Αλλά και στο ΥΠΕΞ, ο Παπαϊωάννου, τονίζοντας επί λέξει ότι «η Ελλάδα επιμένει ΝΑΤΟικά, σε αντίθεση με άλλους συμμάχους», «καρφώνοντας» την Τουρκία για το ποιος είναι ο πιο πιστός ΝΑΤΟικός στη γειτονιά, ανέπτυξε τα υποτιθέμενα οφέλη της στρατιωτικής ενδυνάμωσης του «ευρωπαϊκού πυλώνα» εντός ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση ο Μητσοτάκης ενημέρωσε την ΠτΔ για την πρόθεσή του να φέρει την ελληνογαλλική συμφωνία προς κύρωση στη Βουλή την επόμενη βδομάδα, «εάν αυτό είναι εφικτό», όπως και ότι «προσβλέπει» σε «μία διακομματική στήριξη μίας συμφωνίας, η οποία (...) ξεπερνά τα στεγανά της κομματικής αντιπαράθεσης και δίνει τη δυνατότητα στη χώρα να παίξει, όπως σας είπα, πρωταγωνιστικό ρόλο πια όχι μόνο στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά συνολικά στη συζήτηση για την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία», θέμα όπου ομονοούν, βέβαια, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στοιχισμένες στα «θέλω» των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Προς επιβεβαίωση άλλωστε της εκκωφαντικής αυτής «ομοφωνίας» για τους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης, και με χτεσινές δηλώσεις στελεχών του ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να διεκδικήσει την πατρότητα της συμφωνίας, θυμίζοντας ότι οι βάσεις της «θεμελιώθηκαν» επί των ημερών του, ενώ παράλληλα με την υποτιθέμενη «κριτική» του περί του «ύψους του τιμήματος» και «ανταλλαγμάτων», έριχνε νερό στον μύλο του ευρωατλαντικού παραμυθιού ότι οι εξοπλισμοί για τα ΝΑΤΟικά προτάγματα συμβάλλουν στην «αμυντική θωράκιση» της χώρας.

«Η κυβέρνηση κινείται σπασμωδικά και με αυτό τον τρόπο φουσκώνει το λογαριασμό για τον ελληνικό λαό», δήλωσε για παράδειγμα χτες ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, ενώ αντίστοιχα σε ό,τι αφορά την ανανέωση της Συμφωνίας για τις βάσεις με τις ΗΠΑ, ισχυρίστηκε πως η επ' αόριστον ανανέωση «διαφέρει από το να έχεις μια συμφωνία που ανανεώνεται ετήσια, γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική μας δύναμη».