Η άνοδος της Κίνας και ο ανταγωνισμός στο εμπόριο, στις νέες τεχνολογίες και τις «πράσινες» επενδύσεις στο τραπέζι των συζητήσεων
Copyright 2021 The Associated |
Από τις εργασίες της Συνόδου Κορυφής ΗΠΑ - ΕΕ στις Βρυξέλλες |
«Ο κόσμος έχει αλλάξει εντελώς» και η συνεργασία ΕΕ και ΗΠΑ είναι «η καλύτερη απάντηση για την αντιμετώπιση αυτών των αλλαγών», που προκαλούν «μεγάλο άγχος», ανέφερε ο Αμερικανός Πρόεδρος, αποτυπώνοντας με χαρακτηριστικό τρόπο την «ανησυχία» των ΗΠΑ για τις ανακατατάξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. «Είναι συντριπτικά προς το συμφέρον των ΗΠΑ να έχουν καλή σχέση με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ», πρόσθεσε.
Η ίδια η ατζέντα της Συνόδου επιβεβαίωσε αυτό το περιεχόμενο των «αλλαγών του κόσμου» και του «άγχους»: Ανοδος της Κίνας, διεθνές εμπόριο και «μεταρρύθμιση» του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ανταγωνισμός για νέες τεχνολογίες και «πράσινη ανάπτυξη», όπου το Πεκίνο πραγματοποιεί επίσης τεράστιες επενδύσεις, πανδημία, «διπλωματία των εμβολίων» και μελλοντικές «κρίσεις υγείας», ως ένα ακόμα κομβικό επίπεδο εκδήλωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
ΗΠΑ και ΕΕ, στην κοινή δήλωσή τους με τίτλο «Προς μια ανανεωμένη διατλαντική εταιρική σχέση», δεσμεύονται να «συνεργαστούν στενά» απέναντι στην Κίνα, αν και αναγνωρίζουν τις «πολύπλευρες προσεγγίσεις» τους, ενώ προαναγγέλλεται αύξηση των πιέσεων με «μοχλό» τις «κοινές ανησυχίες» για ζητήματα «δικαιωμάτων» (Χονγκ Κονγκ, Ουιγούροι στη Σιντζιάνγκ) και για τις κινεζικές διεκδικήσεις στη Νότια Κινεζική Θάλασσα.
Πίσω από τη διατύπωση περί «πολύπλευρων προσεγγίσεων» απέναντι στην Κίνα βρίσκονται βέβαια οι ενδοαστικές διαφοροποιήσεις συμφερόντων στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Οι ΗΠΑ, παρά τον ανταγωνισμό αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων που αναδείχθηκε ακόμα πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, επιζητούν παραπέρα ενίσχυση της συμμαχίας με την ΕΕ και «συντονισμό» στον βαθμό που αυτό είναι δυνατόν, προκειμένου να επικεντρωθούν στον πρωταρχικό στόχο, δηλαδή τη διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας τους έναντι της Κίνας.
Από την πλευρά της, η ΕΕ - χωρίς να λείπουν βέβαια οι διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της - επιδιώκει να ενισχυθεί μέσα σε αυτό το ρευστό σκηνικό, να διατηρήσει «περιθώρια ελιγμών» στο πλαίσιο της «συμμαχίας» εναντίον της Κίνας, καθώς δεν ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις προτεραιότητες των ΗΠΑ, για οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους. Χαρακτηριστικά, η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, ωστόσο η μεταξύ τους επενδυτική συμφωνία - που θεωρητικά ανοίγει σε ευρωπαϊκά κεφάλαια τομείς της κινεζικής αγοράς με περιορισμένη ή απαγορευμένη πρόσβαση - έχει «παγώσει» μετά την ανταλλαγή κυρώσεων μεταξύ Βρυξελλών και Πεκίνου, χωρίς πάντως να έχει ακυρωθεί.
Σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, ΗΠΑ και ΕΕ δήλωσαν «έτοιμες να αντιδράσουν σθεναρά» αν «επαναληφθούν» οι «βλαπτικές δραστηριότητες» της Μόσχας, ενώ καθιερώνεται ένας «διάλογος υψηλού επιπέδου ΕΕ - ΗΠΑ για τη Ρωσία». «Ταυτόχρονα διατηρούμε κανάλια επικοινωνίας και δυνατότητες επιλεκτικής συνεργασίας σε τομείς κοινού συμφέροντος», αναφέρεται.
Σε αυτό το πλαίσιο, ΗΠΑ και ΕΕ επιδιώκουν «πάγωμα» εμπορικών συγκρούσεων, ώστε να επικεντρωθούν σε «ευρύτερες ατζέντες», όπως η αντιμετώπιση της ανόδου της Κίνας, ο ανταγωνισμός στις νέες τεχνολογίες και μια «συμμαχία» για μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου προς όφελός τους και σε βάρος του Πεκίνου.
Ετσι, ΗΠΑ και ΕΕ συμφώνησαν «ανακωχή» στη σχεδόν 17χρονη διαμάχη τους για τις επιδοτήσεις προς την αμερικανική εταιρεία αεροσκαφών «Boeing» και την ευρωπαϊκή «Airbus», τερματίζοντας για 5 χρόνια δασμούς σε πολλά προϊόντα αξίας 11,5 δισ. δολαρίων.
Επίσης, δεσμεύονται μέχρι το Δεκέμβρη να τερματίσουν τους εκατέρωθεν τιμωρητικούς δασμούς που σχετίζονται με τον χάλυβα και το αλουμίνιο, αν και ειδικά οι δασμοί σε χάλυβα και αλουμίνιο αναμένεται να διατηρηθούν, καθώς έχουν επιβληθεί και σε άλλες χώρες (Κίνα, Ρωσία, Ιαπωνία, Τουρκία κ.ά.), και υποστηρίζονται από την αμερικανική βιομηχανία. Εξάλλου, αναφέρουν ότι θα συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα χάλυβα της Κίνας.
Την ανάγκη ορισμένων συμβιβασμών μέσα στη «μεγάλη εικόνα» περιέγραψε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Το εμπόριο και οι επενδύσεις μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ «είναι απαράμιλλα» και εν μέσω πανδημίας, ανέφερε, καθώς το διμερές εμπόριο άγγιξε το 1 τρισ. ευρώ το 2020. «Για να διατηρηθεί, πρέπει να προσαρμοστούμε σε ένα ακόμη πιο ανταγωνιστικό και πιο διαφοροποιημένο παγκόσμιο περιβάλλον», είπε.
Αντιμέτωπες με τον «ασιατικό γίγαντα» που απειλεί το αμερικανικό ψηφιακό προβάδισμα, ιδρύουν το Συμβούλιο Εμπορίου και Τεχνολογίας ΕΕ - ΗΠΑ για «να αποφεύγουμε αδικαιολόγητα τεχνικά εμπόδια σε τομείς με υψηλή δυναμική, ειδικά στις ψηφιακές τεχνολογίες». Θα είναι ένα «φόρουμ ευθυγράμμισης», από την τεχνητή νοημοσύνη και την κυβερνοασφάλεια μέχρι τις «καθαρές» τεχνολογίες στον περιβαλλοντικό τομέα.
Αρχικά ΕΕ και ΗΠΑ θα επικεντρωθούν στην επείγουσα αντιμετώπιση της παγκόσμιας έλλειψης σε ημιαγωγούς (τσιπς), που φρενάρει την παραγωγή σε αυτοκινητοβιομηχανίες, τεχνολογικούς ομίλους κ.ά,, ενώ η Κίνα έχει προβάδισμα στην παραγωγή τους.
Επίσης, με κριτήριο την ανεύρεση πρόσθετων πόρων για τα μεγάλα πακέτα συνολικότερης στήριξης των καπιταλιστικών οικονομιών, θα επιδιωχθεί συμβιβασμός και στο θέμα της διεθνούς φορολόγησης των ομίλων τεχνολογίας και πληροφορικής, προσπαθώντας να εφαρμόσουν την απόφαση των υπουργών Οικονομικών του G7 για φόρο 15% και στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ.
Στο όνομα, εξάλλου, της «καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής», η πρόεδρος της Κομισιόν, «φωτογραφίζοντας» τα συσσωρευμένα κεφάλαια που αναζητούν κρατική στήριξη για νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων, υπογράμμισε ότι «και στις δύο πλευρές υπάρχουν πολλά ιδιωτικά κεφάλαια εκεί έξω που αναζητούν αληθινές πράσινες επενδύσεις». Σε αυτό το πλαίσιο, θα ακολουθήσουν διαπραγματεύσεις για Διατλαντική Συμμαχία για την Πράσινη Τεχνολογία.
Τα κατά Μπρεχτ καθάρματα, αυτά που θύμισε ο σύντροφος Κατσώτης από το βήμα, δηλαδή οι άνθρωποι που ξέρουν την αλήθεια και τη διαψεύδουν, θ' αποδειχτεί τελικά ότι έχουν, όπως τα ψέματα, πολύ κοντά ποδάρια, για να τρέξουν να μας φτάσουν και να μας πατήσουν στο λαιμό, πιστεύοντας πως οι αλυσίδες στους νέους δούλους του εικοστού πρώτου αιώνα είναι αόρατες και ψηφιακές, και τα συνδικάτα και οι απεργίες κι οι συγκρούσεις είδος για το μουσείο της φρίκης τους.
Παρά το ειρωνικό υφάκι, το διεστραμμένα ευπρεπή λαϊκισμό, τη βαθιά περιφρόνηση για τις λαϊκές ανάγκες και την έννοια λαός αυτή καθαυτή. Παρά την έμμεση παραλλαγμένη, πασπαλισμένη με χρυσόσκονη επιγραφή του Αουσβιτς («η εργασία απελευθερώνει»), που είχε εξαπλωθεί σα βαριά οσμή θανάτου μέσα στο Κοινοβούλιο καπακωμένη από φρου φρου κι αρώματα, φαίνεται για όποιον θέλει να το δει ο πανικός των αφεντικών. Προσπάθησαν να πείσουν διά των αντιπροσώπων τους πως στον καινούριο και ψηφιακό και μεταπανδημικό κόσμο, μοιραζόμαστε επί ίσοις όροις τις ίδιες αγωνίες. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις την τιμή της μετοχής σου να πέφτει και τα κέρδη σου να εξανεμίζονται; Ντρέπεσαι να πας στο γκολφ κλαμπ. Ξέρεις τι είναι να μην έχεις παρά ένα 5ευρώ στην τσέπη, που δε φτάνει για το φαΐ των παιδιών; Ντρέπεσαι να γυρίσεις σπίτι σου μετά από το κάτεργο που πρέπει να το λες και δουλειά. Ισα κι όμοια...
Το πρώτο βήμα για μια οργανωμένη συντριπτική αντίσταση κι αντεπίθεση στη φρικώδη πραγματικότητα που νομίζει πως θα νομιμοποιήσει αυτό το έκτρωμα, είναι η συνειδητοποίηση ότι ήρθε για να μας προλάβει. Για να μη ματαιώσουμε το περαιτέρω μπούκωμα των φουσκωμένων τσεπών και στομαχιών τους με τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης. Φοβούνται τόσο, που νομίζουν ότι θα μας τρομάξουν, και θα λουφάξουμε, και θα υποταχτούμε, και θα συναινέσουμε στο βιασμό και των αναγκών και των ονείρων μας. Η συλλογικότητα κι η μαζική κι οργανωμένη δράση διαθέτει ένα υπερόπλο. Τη μάζα, τον όγκο και τη δύναμη της φαντασίας της να σπάει ρίζες από τα κακά φυτά κι ύστερα να σπέρνει το χωράφι. Τα καθάρματα δεν είναι αθάνατα, και δεν ξέρουν όχι απλώς να περιμένουν, αλλά και τι τους περιμένει.