Με το σημερινό αντεργατικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν όλες οι κυβερνήσεις και το νέο αντεργατικό έκτρωμα, το κεφάλαιο παίρνει στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας! Η εργοδοσία θα καθορίζει πότε, πόσο και πώς θα δουλεύουμε, αν θα έχουμε ελεύθερο χρόνο! Για να διεκδικήσουμε θα ζητάμε πρώτα την ...άδεια του εργοδότη!
Η αναγνώριση της σημερινής εργασιακής ζούγκλας με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι νέοι εργαζόμενοι (10ωρα, ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες κ.λπ.) και αποτελεί έργο όλων των κυβερνήσεων, δεν μπορεί να οδηγεί στον συμβιβασμό με αυτήν την κατάσταση αλλά να αποτελεί αιτία αποφασιστικής αναμέτρησης με τον εργασιακό μεσαίωνα, που ενισχύεται και θωρακίζεται νομικά.
Παίρνουμε θέσεις μάχης γιατί έχουμε μια ολόκληρη ζωή να κερδίσουμε! Το πραγματικό δίλημμα είναι: Μπορούμε να αποδεχτούμε να δουλεύουμε μια ζωή 10ωρα, με απλήρωτες υπερωρίες; Να αποδεχτούμε ότι θα είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, χωρίς να γνωρίσουμε εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα από τις προηγούμενες γενιές; 'Η, στον αντίποδα, θα παλέψουμε μαζί με τους εργαζόμενους γονείς μας για να κερδίσουμε τη ζωή που μας αξίζει, που «ταιριάζει» στα όνειρά μας για το μέλλον;
Οι ανατροπές στους όρους εργασίας δεν είναι άσχετες με τις προωθούμενες αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Στον πυρήνα κάθε νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση διαχρονικά βρίσκεται η επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων να «χτίσουν» ένα πανεπιστήμιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, που θα διαμορφώνει ένα ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό, να προχωρά η αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος. Μάλιστα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση, μιλώντας για «αυταξία της γνώσης, ανεξαρτήτως του αν αυτός που θα πάρει ένα δίπλωμα από το πανεπιστήμιο θα έχει τη δυνατότητα να βρει μετά εργασία» (ομιλία πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στη Βουλή, 23/11/2018).
Ολα τα μέτρα που παίρνονται, όπως η ενίσχυση της κατηγοριοποίησης των Ιδρυμάτων, οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, που αποσπούν γνώσεις από τις προπτυχιακές σπουδές, συγκλίνουν τελικά στο να κυνηγάει κάθε απόφοιτος πιστοποιήσεις και καταρτίσεις προκειμένου να διαμορφώσει τον «ατομικό φάκελο προσόντων» του, ξεμοναχιασμένος και σε ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους. Εκεί στοχεύει και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα Εργασιακά, γενικεύοντας την ατομική διαπραγμάτευση εργαζόμενου - εργοδότη, υπονομεύοντας ακόμα περισσότερο τις ήδη χτυπημένες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Στόχος είναι οι εργαζόμενοι να είναι μόνοι τους και να διαπραγματεύονται ατομικά τους όρους εργασίας τους, εύκολη «λεία» για τα αρπακτικά.
Παρά τα μεγάλα λόγια για νομοσχέδιο που θα δώσει «δύναμη στον εργαζόμενο», η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ δεν απαντάει στις ανησυχίες των νέων για την εργασιακή τους προοπτική, για το αν θα βρουν δουλειά στο αντικείμενο που σπουδάζουν και με τι όρους. Αντίθετα, όσα προβλέπει το νομοσχέδιο, η απελευθέρωση των απολύσεων, τα ωράρια - λάστιχο, θέτουν επιπρόσθετα εμπόδια στην εύρεση εργασίας με δικαιώματα.
Από την επιδείνωση των όρων εργασίας δεν ξεφεύγουν ούτε οι απόφοιτοι Τμημάτων που συνδέονται με «δυναμικούς» κλάδους της οικονομίας, όπως το Φάρμακο, τα logistics, η Πληροφορική κ.ά. Το νομοσχέδιο προβλέπει για αυτούς τους κλάδους κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. «Θέλουμε να κάνουμε την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική. Δεν μπορεί να λέμε ότι θέλουμε ο Πειραιάς να είναι το πρώτο λιμάνι στην Ευρώπη και την Κυριακή τα logistics να είναι κλειστά στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει για την Πληροφορική, τα data centers. Δεν μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε διεθνείς επενδύσεις και εμείς μόνοι μας να είμαστε κλειστοί», δήλωσε ο υπουργός Εργασίας, επιβεβαιώνοντας κυνικά τα παραπάνω (συνέντευξή του στην τηλεοπτική εκπομπή «Αταίριαστοι», 7/5/2021). Ο δρόμος είχε ανοίξει με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που κατήργησε την αργία για 32 Κυριακές στο Εμπόριο.
Το παραμύθι των «καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας με δικαιώματα» για τους εργαζόμενους σε δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, που προβάλλεται έντονα μέσα στα πανεπιστήμια από καθηγητές - στελέχη επιχειρήσεων και κομμάτων, καταρρέει με πάταγο, αφού η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης, του απλήρωτου χρόνου εργασίας, αύξηση της ψαλίδας μεταξύ μισθού και παραγωγικότητας της εργασίας.
Εκεί που η πρόκληση ...απογειώνεται είναι στην προσπάθεια του υπουργού Εργασίας να παρουσιάσει ότι το νομοσχέδιο διευκολύνει τους εργαζόμενους φοιτητές! Οι εργαζόμενοι φοιτητές βιώνουν ήδη την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες διαδοχικά ενσωμάτωσαν τις Οδηγίες της ΕΕ για τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές».
Για τους εργαζόμενους φοιτητές πλέον η κυβέρνηση αφήνει μόνο μία «επιλογή»: Να σταματήσουν να είναι φοιτητές προκειμένου να είναι εργαζόμενοι! Ποιος φοιτητής θα μπορεί να συνεχίσει να σπουδάζει με την επιβολή της 10ωρης εργασίας, με τη «δαμόκλειο σπάθη» των διαγραφών, της έλλειψης φοιτητικής μέριμνας και μέτρων στήριξης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του; Αντίθετα, αυτό που θα αντιμετωπίζει καθημερινά θα είναι τα διλήμματα της εργοδοσίας, να δουλεύει απλήρωτες υπερωρίες προκειμένου να μην απολυθεί!
Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι έχουμε τη δύναμη να της χαλάσουμε τα σχέδια, γι' αυτό σταθερά στον προσανατολισμό της είναι το χτύπημα του συλλογικού αγώνα, η συκοφάντηση του κινήματος. Αποδεικνύεται ότι η ένταση της καταστολής δεν είναι μια εμμονή ή ιδεοληψία της κυβέρνησης, αλλά έχει ως στόχο να χτυπηθεί το οργανωμένο κίνημα, τόσο το φοιτητικό όσο και το εργατικό, προκειμένου να ξεδιπλωθεί ανεμπόδιστα η αντιλαϊκή επίθεση. Για αυτό αποτελεί διαχρονικά επιλογή όλων των αστικών κυβερνήσεων. Ενδεικτικό είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το πόρισμα Παρασκευόπουλου άνοιξε το δρόμο στην ποινικοποίηση των φοιτητικών αγώνων, ενώ έθεσε σημαντικά εμπόδια στην προκήρυξη απεργίας με τον απεργοκτόνο νόμο του 2018, που αποτελεί τη βάση για τις χειρότερες αλλαγές που νομοθετούνται τώρα.
Ολα όσα θεσπίζονται για τα εργατικά σωματεία, το χτύπημα των συλλογικών διαδικασιών, της ζωντανής συζήτησης, τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα σωματεία και το ηλεκτρονικό φακέλωμα, οι φοιτητές θα τα βρούμε μπροστά μας στους φοιτητικούς μας συλλόγους.
Εξάλλου, ήδη η κυβερνητική παράταξη «δίνει ρέστα» στην προσπάθεια διάλυσης και εκφυλισμού των φοιτητικών συλλόγων, ενώ η κυβέρνηση διαμορφώνει τους όρους χτυπήματος της συλλογικής διεκδίκησης με την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, την κατάργηση του ασύλου, και προετοιμάζει νόμο για την άμεση παρέμβαση του κράτους στις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και τα ενιαία ψηφοδέλτια των φοιτητικών εκλογών.
Εχουμε μπει πλέον στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και του ανθρώπινου μόχθου, για τον ποιοτικό ελεύθερο χρόνο. Ομως οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση μας ζητούν να αποδεχτούμε να γυρίσουμε σε εποχές... προ Σικάγο 1886! Επιβεβαιώνεται από τις ίδιες τις εξελίξεις ότι η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας στα χέρια του κεφαλαίου δεν τίθεται στην υπηρεσία της κάλυψης των λαϊκών αναγκών, αλλά στην υπηρεσία της κερδοφορίας των λίγων.
Μπροστά στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης για τα Εργασιακά, οι φοιτητές παίρνουμε θέσεις μάχης δίπλα στους εργαζόμενους! Οι νέοι κομμουνιστές και κομμουνίστριες στα πανεπιστήμια πρωτοστατούμε στην ενημέρωση των φοιτητών για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, απαντάμε στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, μερίδας καθηγητών, των άλλων πολιτικών δυνάμεων, βγαίνουμε μπροστά ώστε οι φοιτητικοί σύλλογοι να κλιμακώσουν τον αγώνα τους δίπλα στα εργατικά σωματεία για να μην κατατεθεί το αντεργατικό νομοσχέδιο, να ξηλωθεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα ήρθε η ώρα να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η συμπόρευση των φοιτητικών συλλόγων με τα εργατικά σωματεία. Να δυναμώσει η συμπόρευση των νέων με το ΚΚΕ, που έχει αποδείξει ότι έχει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να ηγηθεί στην αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική, με στόχο τη συνολική ανατροπή του σημερινού βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος!