«H ζωή μου είναι να τραγουδάω, να μελετάω, να ενημερώνομαι, να προσπαθώ να κατανοήσω τον κόσμο»... Η «κόκκινη» Μίλβα στη μακρά δημιουργική της πορεία ευτύχησε να διακριθεί σε πολλά μουσικά είδη, που απέχουν το ένα από το άλλο, χάρη στο μοναδικό ταλέντο της. Ηχογράφησε 173 δίσκους σε εφτά γλώσσες και έδωσε χιλιάδες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις σε πολλές χώρες του κόσμου. Συνεργάστηκε με μεγάλους δημιουργούς, ανάμεσά τους οι Αστορ Πιατσόλα, Ενιο Μορικόνε, Φράνκο Μπατιάτο, Τζόρτζιο Στρέλερ, Μίκης Θεοδωράκης, Θάνος Μικρούτσικος και Βαγγέλης Παπαθανασίου. Κατάφερε να αναδειχθεί σε μια από τις ιδανικές ερμηνεύτριες σε έργα των Μπ. Μπρεχτ, Κουρτ Βάιλ και Χανς Αϊσλερ.

Γεννήθηκε στις 17 Ιούλη 1939 στο χωριό Γκόρο της επαρχίας Εμίλια Ρομάνια στη Βόρεια Ιταλία. Το ταξίδι της στη μουσική ξεκίνησε, όταν στα 20 της χρόνια αναδείχθηκε πρώτη ανάμεσα σε 7.600 διαγωνιζόμενους σε έναν διαγωνισμό νέων φωνών της RAI και ηχογράφησε τον πρώτο της δίσκο. Το 1961 εμφανίζεται στη σκηνή του Φεστιβάλ Σαν Ρέμο και το 1962 εμφανίζεται στο Παρίσι ερμηνεύοντας τραγούδια της Εντίθ Πιάφ.

Κομβικό σημείο στην καριέρα της στάθηκε η γνωριμία της, στα 26 της χρόνια, με τον μεγάλο σκηνοθέτη Τζ. Στρέλερ και η απόφασή της να θητεύσει στο πλευρό του στο Piccolo Teatro. Οπως έχει αναφέρει ο Θ. Μικρούτσικος σε πολλές παραστάσεις, «έκανε το "κοντάρι", δηλαδή έπαιζε δευτερεύοντες ρόλους με εμφανίσεις που διαρκούσαν ελάχιστα λεπτά. Ομως έτσι διδάχτηκε πλήρως τη χειρονομία του Piccolo Teatro». Το 1972 επέστρεψε στο τραγούδι και εμφανίστηκε στην Οπερα του Παρισιού στην παράσταση «Milva canta Brecht». Μνημειώδης είναι και η συμμετοχή της στην «Οπερα της πεντάρας». Εκπληκτική είναι και η ερμηνεία της σε τραγούδια της ιταλικής Αντίστασης.

Με τον Θ. Μικρούτσικο στην απονομή του χρυσού δίσκου

Το 2010 αποφάσισε να αποσυρθεί, μετά από 50 χρόνια αδιάκοπης δραστηριότητας.

Σε ανακοίνωσή του για το θάνατο της Μίλβα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Αποχαιρετούμε μια κορυφαία προσωπικότητα του θεάτρου και του τραγουδιού, τη διάσημη Μίλβα (Μαρία Ιλβα Μπιολκάτι) που για χρόνια θριάμβευε στις διεθνείς σκηνές, ειδικά στην Ιταλία και τη Γερμανία, έχοντας παράλληλα εκδώσει δίσκους σε πολλές χώρες, καθώς και στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με κορυφαίους δημιουργούς, όπως ο Ενιο Μορικόνε, ο Αστορ Πιατσόλα, ο Τζιόρτζιο Στρέλερ, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Θάνος Μικρούτσικος από τη χώρα μας, όντας εκλεκτική στις επιλογές των έργων που ερμήνευε, συνήθως έξω από τους εμπορικούς κανόνες.

Το όνομά της συνδέεται άρρηκτα με τη σκηνική κυριαρχία, την ποικιλία, τη φλόγα και τη φινέτσα στο τραγούδι της. Υπήρξε πολυεδρική καλλιτέχνιδα, με ικανότητα να περνά από το ελαφρό τραγούδι στη λυρική όπερα και από το ελαφρό θέατρο στο πιο απαιτητικό. Θρυλικές ήταν οι ερμηνείες της σε έργα του Μπρεχτ. Για την καλλιτεχνική προσφορά της, σε πολλές χώρες τής έχουν απονεμηθεί τιμητικοί τίτλοι.

Ηταν γνωστή και ως "La Rossa" (Η κόκκινη), όχι μόνο για το χρώμα των μαλλιών της, αλλά και για τις πολιτικές της πεποιθήσεις και επιδόσεις στο πολιτικό τραγούδι.

Παλιότερα υπήρξε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Kόμματος».

• Το δικό του «αντίο» είπε με μια ανάρτησή του στο twitter και την ερμηνεία της στο πολυαγαπημένο τραγούδι «Lungo la strada» (Κατά Μήκος του Δρόμου) το ΠΑΜΕ, γράφοντας:«"La Rossa". Η φωνή της Μίλβα θα μας συντροφεύει στους σεισμούς του μέλλοντος. Lungo la strada».

Το χαρακτηρισμό του κτιρίου του ΕΟΜΜΕΧ στον Ταύρο ως νεότερου μνημείου και την παραχώρησή του στον δήμο Μοσχάτου - Ταύρου ζητά το ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή προς τους υπουργούς Εσωτερικών, Πολιτισμού και Οικονομικών.

Αναλυτικά, στο κείμενο της Ερώτησης σημειώνει:

«Με την κυβερνητική απόφαση (ΦΕΚ Β' 2317/19-6-18) στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην εκχώρηση στο λεγόμενο Υπερταμείο - ΤΑΙΠΕΔ ακόμη 10.199 ακίνητων του Δημοσίου, συνολικής έκτασης περίπου 511.357 στρεμμάτων. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και το ακίνητο του ΕΟΜΜΕΧ στον Ταύρο, στην οδό Θράκης.

Το κτήριο "των πρώην αποθηκών του ΕΟΜΜΕΧ" αποτελεί ένα τοπόσημο για την περιοχή, καθώς από τη δεκαετία του 1920 διετέλεσε σημαντικό ρόλο στην παραγωγική αναδιάρθρωση και οργάνωση της ευρύτερης περιοχής, μιας και σχετίζεται με τις παραγωγικές δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν, κυρίως μετά την εγκατάσταση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Επίσης, κατά τη διάρκεια των χρόνων της Κατοχής (1941-1947) υπήρξε έδρα της "Εθνικής Αλληλεγγύης", της οργάνωσης στήριξης του πληθυσμού στην κατεχόμενη Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στεγάζοντας τα κοινωνικά συσσίτια και εξασφαλίζοντας τη γενική συμμετοχή των κατοίκων του Ταύρου. Εχει χτιστεί στο μέσο της συνοικίας με τους προσφυγικούς οικισμούς του Ταύρου και στέγαζε υπηρεσίες σχετικές με τη διαβίωση και καθημερινότητα των προσφύγων μέχρι και τη δεκαετία του 1960, οπότε και μεταφέρθηκαν οι τελευταίοι κάτοικοι των οικισμών στις προσφυγικές πολυκατοικίες.

Τέλος, ο ΕΟΜΜΕΧ αποτέλεσε σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο, αφού έχει στεγάσει τη Σιβιτανίδειο - Δημόσια Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων και μέχρι σήμερα βρίσκεται πλησίον των σχολικών μονάδων του 1ου και 2ου Γυμνασίου Ταύρου.

Την ομόφωνη αντίθεσή του στην πώληση του κτιρίου του ΕΟΜΜΕΧ από το ΤΑΙΠΕΔ και την παραχώρησή του στον δήμο Μοσχάτου - Ταύρου έχει εκφράσει το Δημοτικό Συμβούλιο στη συνεδρίασή του στις 26/2/2019».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, Γιάννης Γκιόκας, Λιάνα Κανέλλη, Διαμάντω Μανωλάκου και Θανάσης Παφίλης, που υπογράφουν την Ερώτηση, ζητούν από τους υπουργούς:

Να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΕΟΜΜΕΧ στον Ταύρο και καμία εκχώρηση δημόσιας περιουσίας. Το εν λόγω ακίνητο να χαρακτηριστεί ως νεότερο μνημείο, να παραχωρηθεί στον δήμο Μοσχάτου - Ταύρου και να αξιοποιηθεί για την κάλυψη των πολιτιστικών και ψυχαγωγικών αναγκών της νεολαίας και των κατοίκων της περιοχής χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση.

Με έμπνευση από τους μύθους του Αισώπου, με τις αλληγορίες και τις παραβολές τους, με τους χαριτωμένους πρωταγωνιστές του ζωικού βασιλείου να αντιπροσωπεύουν διάφορους τύπους ανθρώπου, ο Γιάννης Χαραλαμπάκης παρουσιάζει τραγούδια για όλη την οικογένεια, εκφράζοντας και τη νοσταλγία για τα ακούσματα της δικής του παιδικής ηλικίας.

Το cd δημιουργήθηκε με τη συμβολή περίπου 85 μουσικών, στην πλειοψηφία τους μαθητών και ερασιτεχνών, καθώς κι ο ίδιος ο δημιουργός του είναι ερασιτέχνης μουσικός. Βασικό κίνητρο του Γιάννη Χαραλαμπάκη, που κατοικεί μόνιμα στη Γερμανία, ήταν να προσφέρει πνευματική τροφή στα δικά του παιδιά, στη μητρική του γλώσσα. Η ενθάρρυνση των πρώτων ακροατών των τραγουδιών τον οδήγησε να ηχογραφήσει ολόκληρο το cd, που κυκλοφορεί στις πιο γνωστές μουσικές πλατφόρμες.

Η παραγωγή συντελέστηκε στην Ελλάδα και τη Βαυαρία με μουσικούς από 6 χώρες. Οι στίχοι και η μουσική στα περισσότερα τραγούδια είναι του Γιάννη Χαραλαμπάκη, ενώ περιλαμβάνεται και ένα μελοποιημένο ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου και σε ένα τραγούδι οι στίχοι ανήκουν στον Heinrich Hoffmann von Fallersleben και η μουσική στον Carl Friedrich Zelter.

Συμμετέχουν: Cristina Bledea, Ειρήνη Δερέμπεη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Φιλαρμονική Ορχήστρα Πνευστών από το χωριό της Βαυαρίας Waging am See, Παιδική Χορωδία του Μουσικού Σχολείου Δράμας, Παιδική Χορωδία της Σχολής «Μουσικό Παράθυρο» Ν. Φιλαδέλφεια, Jurgen Hagen, Hans Leonhardt, Stefan Feiks, Αφροδίτη Χαραλαμπάκη, Πάνος Βέργος, Λάζαρος Ακριβόπουλος και ο ίδιος ο συνθέτης.

Η ταινία «Nomadland» της Κλόι Τζάο απέσπασε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, καθώς και Α' Γυναικείου Ρόλου στη Φράνσις Μακ Ντόρμαντ. Ο Αντονι Χόπκινς, 30 χρόνια μετά τη «Σιωπή των αμνών», κέρδισε ξανά το βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «The Father» του Φλόριαν Ζέλερ. Ο Χοπκινς υποδύεται έναν ηλικιωμένο άντρα, «χτυπημένο» από την άνοια, που βλέπει τις νοητικές του δυνάμεις να χάνονται μέρα με τη μέρα. Η Νοτιοκορεάτισα Γιου-Τζουνγκ Γιουν απέσπασε το Οσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία «Minari» και ο Ντάνιελ Καλούγια το βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου για τη συμμετοχή του στην ταινία «Judas and the Black Messiah», υποδυόμενος τον Μαύρο Πάνθηρα Φρεντ Χάμπτον, που δολοφονήθηκε από το FBI.

Ακόμα, το Οσκαρ φωτογραφίας πήγε στον Ερικ Μέσερσμιντ για το «Mank», διασκευασμένου σεναρίου στους Κρίστοφερ Χάμπτον και Φλόριαν Ζέλερ για το «The Father» και πρωτότυπου σεναρίου στην Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman». Η ταινία «Soul» έλαβε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και μουσικής. Το Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας πήγε στο «Another Round» του Τόμας Βίντεμπεργκ από τη Δανία.

Ευελπιστούμε να ανοίξουν σύντομα οι κινηματογράφοι, να απολαύσουμε όλες τις ταινίες στον φυσικό τους χώρο και να επανέλθουμε με κριτική.