Απ' όπου και να το πιάσεις το κατάπτυστο νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων, βρωμοκοπάει με άρθρα και διατάξεις που βάζουν στο στόχαστρο τον «εχθρό λαό». Δεν είναι τυχαίο ότι στο ίδιο νομοσχέδιο με το οποίο ποινικοποιείται η λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση, περιλαμβάνεται και η δημιουργία, με το άρθρο 19, της «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που στόχο έχει - σύμφωνα με το κείμενο - την αντιμετώπιση της «ιδεολογίας της βίας» και «την πρόληψη των διαφόρων μορφών και εκφάνσεων της βίας», στις οποίες κατατάσσουν τη «ριζοσπαστικοποίηση», τον «βίαιο εξτρεμισμό», ακόμα και την «ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία»! Ούτε λόγος βέβαια για την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, τη βία των απολύσεων, της ανεργίας και της αναδουλειάς. Τη βία που υφίσταται ο μεροκαματιάρης που δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, την καταπίεση στον συνταξιούχο που μετά από δεκαετίες δουλειάς φτάνει να ζει με επιδόματα φτώχειας.

Σε κάθε περίπτωση, τη νέα υπηρεσία που συστήνεται με το κυβερνητικό νομοσχέδιο, είχε προαναγγείλει πριν από ένα εξάμηνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, λέγοντας ότι φτιάχνει «ειδικό επιτελείο», με «πεδίο δράσης που θα απλώνεται παντού (!), από τα σωφρονιστικά καταστήματα μέχρι τις οργανώσεις φιλάθλων», για να αντιμετωπιστεί η περιβόητη «ριζοσπαστικοποίηση», η οποία έχει την τιμητική της σε ένα σωρό «αντιτρομοκρατικές» διακηρύξεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης, στην ίδια εκδήλωση ο πρωθυπουργός έλεγε χαρακτηριστικά, εξηγώντας την πορεία της «ριζοσπαστικοποίησης» και τα ...επίπεδα της βίας, ότι «η γροθιά γίνεται εύκολα ρόπαλο, το ρόπαλο μολότοφ και η μολότοφ καλάσνικοφ» (!). Πρόκειται για χυδαίο ανακάτεμα «μήλων με πορτοκάλια», σε μια προσπάθεια να ταυτιστεί η λαϊκή πάλη με προβοκατόρικες πρακτικές μηχανισμών που κατά καιρούς έχει αποδειχθεί η διασύνδεσή τους με κρατικές υπηρεσίες και άλλα κέντρα. Και μέσα από τέτοιες ταυτίσεις να συκοφαντηθούν οι λαϊκοί αγώνες, προετοιμάζοντας το έδαφος για ένταση της καταστολής.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρωτοτυπεί βέβαια με τις νομοθετικές αυτές πρωτοβουλίες, καθώς βασίζονται σε σχετικές Οδηγίες και εκθέσεις της ΕΕ που στηρίχτηκαν και από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτική ως προς αυτό είναι η έκθεση της ΕΕ τον περασμένο Γενάρη, όπου για πρώτη φορά καταγραφόταν σε επίσημο κείμενο ότι ανάμεσα στους υπόλοιπους «κινδύνους ασφαλείας» που αναγνωρίζει η ιμπεριαλιστική ένωση, είναι και η «εμφάνιση λαϊκών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας»! Μάλιστα, όπως κάνει και η κυβέρνηση της ΝΔ, στο κείμενο αυτό η ΕΕ τσουβάλιαζε τις διαδηλώσεις με την «εμφάνιση αυταρχικών ηγετών και βίαιων μη κρατικών παραγόντων». Με τον τρόπο αυτό, δίπλα σε όλα τα «βίαια» που απασχολούν τους ...φιλήσυχους ιμπεριαλιστές, προστέθηκε επίσημα πια και η λαϊκή πάλη. Σημειώνεται ότι την έκθεση αυτή υπερψήφισαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ενώ οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν λευκό, βρίσκοντας προφανώς και ...θετικά σημεία στις κατευθύνσεις που περιέχει.

Με άλλη παρόμοια έκθεσή της, η ΕΕ, τον Δεκέμβρη του 2018, καλούσε τα κράτη - μέλη να συμπεριλάβουν στη θεώρησή τους περί «τρομοκρατίας» οτιδήποτε εκτιμούν ότι στοχεύει στην «ανατροπή των δημοκρατικών αξιών και του συστήματος που διέπεται από το κράτος δικαίου στην ΕΕ», αφήνοντας την πόρτα ορθάνοιχτη για να μπουν στο στόχαστρο οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες που αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου και την πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του, που είναι η μοναδική «αξία» της ΕΕ. Φαίνεται δηλαδή καθαρά πως η έννοια της «ριζοσπαστικοποίησης» έχει «διασταλεί» τόσο, όσο χρειάζεται για να δικαιολογεί την προληπτική ένταση των μηχανισμών παρακολούθησης και καταστολής του λαϊκού κινήματος, ακόμα κι αν στις μέρες μας δεν αποτελεί ακόμα πραγματική απειλή για το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτό κάνει και το άρθρο 19 του άθλιου νομοσχεδίου της κυβέρνησης, εισάγοντας μηχανισμούς καταστολής και χειραγώγησης, με στόχο κάθε ριζοσπαστική σκέψη. Ομως κι εδώ η κυβέρνηση, το κράτος, η ίδια η ΕΕ λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί η ταξική πάλη, όπως κι αν αποφασίσουν να τη χαρακτηρίσουν για να την «απαγορεύσουν», δεν πρόκειται να σταματήσει. Η ριζοσπαστικοποίηση του λαϊκού κινήματος, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να συκοφαντηθεί και να ξορκιστεί από το κεφάλαιο και την εξουσία του, είναι εικόνα από το μέλλον που δεν κατάφερε, ούτε θα καταφέρει να το σταματήσει καμιά εκμεταλλευτική εξουσία.