Ως θεματοφύλακας της ...ισότιμης πρόσβασης των παιδιών στην Εκπαίδευση εμφανίζεται η κυβέρνηση! Με τέτοια επιχειρήματα υπερασπίζεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την επικίνδυνη και αντιπαιδαγωγική τροπολογία, με την οποία επιτρέπεται η απευθείας τηλεμετάδοση των μαθημάτων μέσα από τις τάξεις. Τολμάει μάλιστα να τα λέει αυτά, όταν έχουν ξεσηκωθεί και οι πέτρες για την απαράδεκτη ρύθμιση και πολύ περισσότερο για το πολυνομοσχέδιο που ετοιμάζεται η κυβέρνηση να καταθέσει στη Βουλή, με το οποίο μπαίνουν ακόμα περισσότερα εμπόδια στα μορφωτικά δικαιώματα μαθητών και φοιτητών, το Λύκειο μετατρέπεται ολοκληρωτικά σε εξεταστικό κέντρο και η λειτουργία των πανεπιστημίων εξομοιώνεται με αυτήν των ...Ανώνυμων Εταιρειών. Μετά απ' όλα αυτά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βρήκε το θράσος να απευθυνθεί «στους δασκάλους των παιδιών μας που απέδειξαν μέσα στην πανδημία τι τιμή είναι να είσαι δάσκαλος».
Πράγματι, οι εκπαιδευτικοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να μείνουν δίπλα στα παιδιά την περίοδο έξαρσης της πανδημίας, όταν το κράτος δεν εξασφάλισε στους μαθητές ούτε ένα τάμπλετ για να μπορούν να συμμετέχουν στην τηλεκπαίδευση! Είναι οι ίδιοι εκπαιδευτικοί που τώρα καταγγέλλουν την επαίσχυντη τροπολογία και ζητάνε την απόσυρσή της, όπως και του αντιδραστικού πολυνομοσχεδίου. Είναι γελασμένη η κυβέρνηση αν νομίζει ότι θα ξεμπερδέψει εύκολα με τις αντιδράσεις και τις διεκδικήσεις εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών. Πόσο μάλλον αν νομίζει ότι μπορεί να τους αντιμετωπίσει όπως τα «ευκολάκια» που της βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επικαλείται την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για να αντιπολιτευτεί την απόφαση για τις κάμερες στα σχολεία και δεν έχει διαβάσει ότι πέρα από κάποια αόριστα ευχολόγια, η Αρχή νομιμοποιεί πλήρως την κυβερνητική τροπολογία και την αντιγράφει κατά γράμμα.
Κυνικός εμφανίστηκε ο υπουργός Εσωτερικών, όταν ρωτήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή αν το κράτος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων με την εκ περιτροπής εργασία. Η απάντησή του ήταν: «Δεν μπορώ να εγγυηθώ για τη δραστηριότητα κανενός ιδιώτη επιχειρηματία. Καπιταλισμό έχουμε στην Ελλάδα και οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες καθορίζουν με ποιο τρόπο θα κινηθούν». Σιγά τη διαπίστωση, θα πει κανείς. Η κυβέρνηση όμως έχει βάλει το χεράκι της και μάλιστα χοντρά για να διευκολύνει τους «ιδιώτες» να κινηθούν «με όποιον τρόπο θέλουν», νομοθετώντας ένα σωρό αντεργατικά μέτρα, που το καθένα μόνο του και όλα μαζί συντελούν στο να μειώνονται οι μισθοί, να διευκολύνονται οι απολύσεις, να διαλύονται παραπέρα οι Συλλογικές Συμβάσεις, η οικογενειακή, κοινωνική και προσωπική ζωή. Με βάση αυτήν τη νομοθεσία και το συνολικότερο αντεργατικό πλαίσιο, που φτιάχθηκε απ' όλες τις κυβερνήσεις, και την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι σχεδιάζουν πώς θα περάσουν «άβρεχτοι» από την κρίση, φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους και το λαό. Μπορεί επομένως η κυβέρνηση να λέει ότι «καπιταλισμό έχουμε, τι να κάνουμε», αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν την «ξεπλένει» από το γεγονός ότι κάθε απόλυση, κάθε νέο χτύπημα σε μισθούς και συμβάσεις έχει φαρδιά - πλατιά τη σφραγίδα της πολιτικής που, για να εγγυηθεί τα κέρδη του κεφαλαίου, συνθλίβει τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, επιβεβαιώνοντας και με αυτόν τον τρόπο ότι, πράγματι, ο καπιταλισμός είναι ο πραγματικός ιός.
1773 Γεννιέται ο Αυστριακός πολιτικός και διπλωμάτης πρίγκιπας Κλέμενς Φον Μέτερνιχ. Από τους κύριους εμπνευστές και πρωταγωνιστές της περιβόητης «Ιεράς Συμμαχίας», αντιτάχθηκε στην ελληνική Επανάσταση του 1821, την οποία και θεωρούσε παιδί της Γαλλικής αστικής Επανάστασης και επομένως απειλή για την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων (της φεουδαρχίας).
1786 Γεννιέται ο οπλαρχηγός επαναστάτης του 1821 (και μέλος της Φιλικής Εταιρείας) Δημήτριος Πλαπούτας.
1848 Οι αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις στην Ευρώπη βρίσκονται σε εξέλιξη. Στη Βιέννη, οι εξεγερμένοι απαιτούν τη θέσπιση δημοκρατικότερου Συντάγματος και συστήματος αντιπροσώπευσης.
1854 Γεννιέται ο δημοτικιστής, φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Ψυχάρης.
1891 Γεννιέται ο Σοβιετικός συγγραφέας Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.
1919 Υστερα από απόφαση του Ανωτάτου Συμμαχικού Συμβουλίου του Συνεδρίου των Παρισίων, αποβιβάζονται στη Σμύρνη τα πρώτα αγήματα του ελληνικού στρατού. Ξεκινά η Μικρασιατική Εκστρατεία, η οποία, 3 χρόνια αργότερα, οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.
1935 Πεθαίνει ο Σοβιετικός ζωγράφος και θεωρητικός της Τέχνης Καζιμίρ Μαλέβιτς, δημιουργός των ρευμάτων του σουπρεματισμού και του κονστρουκτιβισμού.
1935 Αρχίζει να λειτουργεί το πρώτο τμήμα του μετρό της Μόσχας (13 σταθμοί), το οποίο μέχρι και σήμερα παραμένει ένα πραγματικό κόσμημα της αρχιτεκτονικής.
1941 Η εθνικοαπελευθερωτική ομάδα «Δημοκράτης» κυκλοφορεί την πρώτη έντυπη προκήρυξή της, με την οποία καλεί τον ελληνικό λαό σε πάλη κατά των κατακτητών. Λίγο αργότερα εκδίδει και έντυπο όργανο με τίτλο επίσης «Δημοκράτης». Στη Θεσσαλονίκη συγκροτείται η εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση «Ελευθερία».
1941 Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας αναγγέλλει με προκήρυξή του την ίδρυση του Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης.
1942 Οργανώνεται το πρώτο παρτιζάνικο σώμα «Σ. Τσαρνένσκι» της Λαϊκής Φρουράς στην Πολωνία.
1946 Το υπουργείο Οικονομικών με ανακοίνωσή του διαβεβαιώνει όσους πλούτισαν την περίοδο της Κατοχής πως δεν πρόκειται να τους επιβληθεί κανένας φόρος «και συνεπώς δύνανται ελευθέρως να προσελθώσιν εις οποιανδήποτε τοποθέτησιν χωρίς να γεννάται δι' αυτούς κίνδυνος ότι θα θεωρηθή αυτό σαν τεκμήριο πλουτισμού».
1950 Σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος μετά τον Εμφύλιο, δημιουργείται το Ενιαίο Συνδικαλιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΕΣΚΕ).
1955 Υπογράφεται Συνθήκη από τους αντιπροσώπους της ΕΣΣΔ, της Αγγλίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας, με την οποία η Αυστρία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος (έως τότε ήταν χωρισμένη σε ζώνες κατοχής, όπως και η Γερμανία).
1957 Η Μ. Βρετανία πραγματοποιεί την έκρηξη της πρώτης της βόμβας υδρογόνου.
1967 Πεθαίνει ο Αμερικανός ζωγράφος Εντουαρντ Χόπερ.
1978 Συνέρχεται το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ (15 - 20/5/1978). Η Ολομέλεια της νέας ΚΕ του Κόμματος εκλέγει στις 21/5 ως Γενικό Γραμματέα τον Χαρίλαο Φλωράκη.
1991 Η Εντίτ Κρεσόν ορκίζεται η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην Ιστορία της Γαλλίας. Αναγκάζεται ωστόσο να παραιτηθεί ένα χρόνο αργότερα λόγω της λαϊκής δυσαρέσκειας που εκφράστηκε εκλογικά με τον καταποντισμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις περιφερειακές εκλογές.