Αυτή η αντικειμενική αντίφαση της εποχής που διανύουμε βάζει το Κόμμα μπροστά σε μεγάλες απαιτήσεις: Στην καθημερινή ιδεολογική και πολιτική πάλη, στον καθημερινό μαζικό αγώνα, στην οργανωτική του πολιτική.

Στην καθοδηγητική δουλειά για την παρακολούθηση και οργάνωση της πάλης για τις εξελίξεις με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, για την πορεία της οικονομίας, την πολιτική της κυβέρνησης, των αστικών κομμάτων, γενικότερα της αστικής τάξης και της ΕΕ. Για την εξειδίκευση του Προγράμματος κατά τομέα και κλάδο της οικονομίας, για τη διαμόρφωση πλαισίων πάλης που θα διευκολύνουν την ανάπτυξή της στο κίνημα, με κατεύθυνση τη ρήξη με τους πραγματικούς υπεύθυνους - τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Δεν πρέπει να υποτιμάται, να αδυνατίζει η σημασία της αυτοτελούς ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος για το κύριο ζήτημα, της αναγκαιότητας και της δυνατότητας ανατροπής του καπιταλισμού. Χρειάζεται να χτυπιέται ο αντικομμουνισμός. Να χτυπιέται η ηττοπάθεια.

Λόγω αυτών των μεγάλης και κρίσιμης σημασίας καθηκόντων για την προοπτική της πάλης του λαού, το Κόμμα είναι υποχρεωμένο, χωρίς εσωστρέφεια, να εξετάζει συστηματικά και απαιτητικά τη δουλειά του, ώστε να γίνεται όλο και πιο ικανό στην πάλη του.

Η ΚΕ, σχεδιασμένα και συστηματικά, σε τακτά χρονικά διαστήματα, εξετάζει τη δουλειά του Κόμματος, πιο συνολικά ή κατά τομέα, φέρνοντας τα βασικά συμπεράσματα και τις εκτιμήσεις, μαζί με τα κύρια καθοδηγητικά καθήκοντα για συζήτηση μέσα σε όλο το Κόμμα. Μια τέτοια διαδικασία ολοκληρώθηκε πρόσφατα, με τη συζήτηση της Απόφασης της ΚΕ για τις εξελίξεις και τα καθήκοντα μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου του 2019, τις εκτιμήσεις και τα βασικά συμπεράσματα από τη δράση μας.

Από αυτή τη θετική και ουσιαστική εσωκομματική διαδικασία αναδεικνύονται σημαντικά συμπεράσματα.

Επιβεβαιώνεται ένα βασικό συμπέρασμα: Οι απαιτήσεις της καθοδηγητικής δουλειάς όλου του Κόμματος αυξάνονται διαρκώς, λόγω των πολύπλοκων και σε ορισμένες φάσεις επικίνδυνων για το λαό εξελίξεων. Μεγαλώνει η απαίτηση για το ξεπέρασμα καθυστερήσεων, αδυναμιών και προβλημάτων. Αλλά και εκεί που γίνονται βήματα προόδου, αυξάνονται οι απαιτήσεις στην καθοδηγητική δουλειά. Απαιτούνται μέτρα που θα βοηθάνε ώστε να ανεβαίνει η ικανότητα παρέμβασης του Κόμματος. Ιδιαίτερα μπροστά στο 21ο Συνέδριό μας, μπορούμε να κάνουμε μετρήσιμα βήματα αντιστοίχησης της καθοδηγητικής δουλειάς, της λειτουργίας και δράσης του Κόμματος, με τις απαιτήσεις των καιρών.

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν κάθε φορά. Πατάμε πάνω σε ό,τι με σκληρή δουλειά καταφέραμε, και συνεχίζουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, έχουμε τις δυνατότητες.

Οι δυνατότητες όμως, για να φέρουν αποτελέσματα, απαιτούν ορισμένες καθοριστικές προϋποθέσεις ανόδου της καθοδηγητικής δουλειάς στο ύψος των απαιτήσεων.

Πιο συγκεκριμένα, ορισμένες προϋποθέσεις που πρέπει να υπηρετήσουμε από πάνω μέχρι κάτω στο Κόμμα:

• Προτεραιότητα αποκτά, στις δύσκολες και σύνθετες συνθήκες, το καθημερινό καθήκον της οργάνωσης και της ανάπτυξης της ιδεολογικής - πολιτικής αντεπίθεσης και διαπάλης παντού. Πρόκειται για καθήκον που απαιτεί την αναβάθμιση της καθοδηγητικής δουλειάς, ώστε να εξειδικεύεται η διαπάλη σε κάθε χώρο και να προσαρμόζεται στη μεταβολή των συνθηκών χωρίς να χάνεται η ταξική κατεύθυνσή της. Απαιτείται συστηματική παρακολούθηση της πολιτικής και τακτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, των άλλων αστικών κομμάτων και οπορτουνιστικών ομάδων. Απαιτείται σωστή εκτίμηση της παρέμβασης της εργοδοσίας, των Περιφερειών, των δήμων που προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, μια τέτοια συνδυασμένη ιδεολογικοπολιτική δουλειά είναι προϋπόθεση για την οργάνωση και συνέχεια της πάλης. Εχουμε κάνει θετικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά αυτός ο προσανατολισμός είναι ακόμα πολύ αδύναμος στα περισσότερα καθοδηγητικά όργανα.
• Να ανέβει η ικανότητα σχεδιασμού και ιεράρχησης της δράσης ώστε να υπηρετούνται αποτελεσματικά οι κύριοι στόχοι του Κόμματος. Απαιτείται, μέσα στην πληθώρα των καθηκόντων, να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο να καταπιανόμαστε πότε με το ένα και πότε με το άλλο καθήκον, ασύνδετα μεταξύ τους, χωρίς αποτελέσματα, με κίνδυνο να μας ξεφεύγουν σοβαρές εξελίξεις.

Ολο το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκε σημαντική δουλειά από τις ΚΟΒ και τα Οργανα, δόθηκαν μάχες. Καταφέραμε να συνδυάζουμε καλύτερα τα διαφορετικά καθήκοντα. Δεν αποφεύγουμε όμως ένα τσαλαβούτημα σε αρκετές περιπτώσεις.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, απαιτείται καλό καθοδηγητικό τιμόνι σε όλους τους κρίκους για να συγκεντρώσουμε την προσοχή στο πώς κάθε δράση, κάθε ενέργεια μπορεί να υπηρετεί την προβολή της πολιτικής πρότασης του Κόμματος, να απαντά στις επιθέσεις του κράτους, της εργοδοσίας, της κυβέρνησης, των άλλων αστικών κομμάτων, των οπορτουνιστικών δυνάμεων, που παρεμβαίνουν συστηματικά ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς και στόχους. Η κάθε δράση να υπηρετεί τη διεύρυνση και αξιοποίηση του περίγυρου. Να βασίζεται στο σχέδιο για να υπάρχουν μετρήσιμα αποτελέσματα στην ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ, στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, στο στήσιμο βάσεων για την Κοινωνική Συμμαχία.

Καλό τιμόνι σημαίνει ότι σε κάθε Οργανο και σε κάθε ΚΟΒ εξειδικεύουμε και συγκεκριμενοποιούμε το σχέδιο και τους στόχους για την επόμενη περίοδο. Δεν φεύγει ούτε στιγμή από το μυαλό μας, από την καθημερινή μας δράση, ότι όρος και προϋπόθεση για την άνοδο της ικανότητας και της ταξικής δυνατότητας, για να παίξει το Κόμμα καθοριστικό ρόλο, σε περίοδο όξυνσης της πάλης, είναι ο συνδυασμός σωστής γραμμής και ύπαρξης οργανωμένων δυνάμεων στους μεγάλους χώρους δουλειάς, στους κλάδους στρατηγικής σημασίας, στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές, και να δρουν πρωτοπόρα μέσα στο κίνημα.

Δυνατότητες υπάρχουν και βρίσκονται στην αξιοποίηση όλου του δυναμικού του Κόμματος και της ΚΝΕ. Βρίσκονται στον περίγυρο του Κόμματος, στους ανθρώπους που συσπειρώνονται μαζί του από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία. Το ζήτημα είναι πόσο εμείς δουλεύουμε καθημερινά για να αξιοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες, εντάσσοντας τους πιο δραστήριους στο σχεδιασμό δράσης του Κόμματος. Να τους αναθέτουμε ευθύνες, να τους ενημερώνουμε συστηματικά, να τους προετοιμάζουμε ιδεολογικοπολιτικά για ένταξη στο Κόμμα.

• Απαιτείται να συνειδητοποιηθεί σε όλα τα επίπεδα ότι οι εξελίξεις γίνονται αντικειμενικά πιο αντιφατικές και σύνθετες, τόσο στην οικονομία όσο και σε όλα τα άλλα ζητήματα. Αυτό δεν πρέπει να μας δυσκολεύει, να μας δημιουργεί αμηχανία, καθυστερήσεις στο να μελετάμε την κατάσταση και να την κατανοούμε, όπως διαμορφώνεται αντικειμενικά και συγκεκριμένα. Εμείς δεν βλέπουμε με δέος τις εξελίξεις. Εχουμε εργαλεία για την ανάλυσή τους και τη σωστή εκτίμησή τους.

Ωστόσο, εμφανίζεται ένα πρόβλημα που δεν πρέπει να το υποτιμήσουμε. Δηλαδή, υπάρχει μια υστέρηση στο να παρακολουθούμε τις εξελίξεις κυρίως στην οικονομία, και να συμβάλλουμε έγκαιρα στο να αφομοιωθούν από τις ΚΟ τα νέα στοιχεία τους, οι αλλαγές που φέρνουν σε κλάδους, στα δικαιώματα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, στους κλάδους, στους τόπους δουλειάς αλλά και τοπικά.

Η εκτίμηση που κάνει εδώ και αρκετό καιρό η ΚΕ είναι ότι η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας έχει περάσει σε φάση ανάπτυξης, που ωστόσο δεν εκφράζεται συνολικά, σε όλους τους κλάδους. Δεν εμφανίζεται μέχρι στιγμής κάποιος κλάδος που να μπορεί να παίξει το ρόλο της «ατμομηχανής», γι' αυτό χαρακτηρίζεται «αναιμική». Επίσης, η ΚΕ εκτιμά ότι η ανάπτυξη αυτή είναι «επισφαλής», γιατί για διάφορους λόγους, όπως αυτοί της «εξωστρέφειάς της», αλλά και του μεγάλου ανταγωνισμού, επηρεάζεται από τις οικονομίες άλλων καπιταλιστικών κρατών, που εμφανίζουν σημάδια στασιμότητας και ύφεσης.

Πού βρίσκεται το δικό μας πρόβλημα μη κατανόησης αυτής της κατάστασης; Βρίσκεται στο ότι λανθασμένα ορισμένοι σύντροφοι ταυτίζουν την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη, που από τη φύση της είναι αντιφατική και αντεργατική - αντιλαϊκή, με το επίπεδο και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Θεωρούν δηλαδή ότι εφόσον το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης συνεχίζει να πέφτει, δεν υπάρχει ανάπτυξη. Παραγνωρίζουν αυτό που λέμε και που γίνεται αντικειμενικά: Οτι μετά την καπιταλιστική κρίση, η ανάπτυξη προϋποθέτει ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης, με αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Οτι δεν αλλάζει ουσιαστικά η συνολική θέση της εργατικής τάξης από το γεγονός ότι ανοίγουν θέσεις εργασίας σε ορισμένους κλάδους (π.χ. Τουρισμός, Μεταφορές, Κατασκευές, Ενέργεια, Πληροφορική, Τηλεπικοινωνίες κ.λπ.), γιατί οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα χειροτερεύουν, ακόμα και γι' αυτούς που βρίσκουν δουλειά.

Ο κυριότερος όμως κίνδυνος είναι, λόγω μιας τέτοιας λανθασμένης θεώρησης των εξελίξεων σε συνδυασμό με τη μη παρακολούθηση των μεγάλων αλλαγών που συντελούνται στους βασικούς κλάδους της οικονομίας, να βρεθείς εκτός πραγματικότητας, να μη βλέπεις τι γίνεται μπροστά, να μην μπορείς να παρέμβεις από τη σκοπιά των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού. Να βρεθούμε ως Κόμμα το επόμενο διάστημα εντελώς έξω από κλάδους και χώρους δουλειάς όπου συγκεντρώνονται νέα τμήματα της εργατικής τάξης.

Για παράδειγμα: Στον κλάδο της Ενέργειας, σήμερα με τις εξαγγελίες για το πέρασμα στη λεγόμενη «μεταλιγνιτική εποχή», καταστρέφεται ένα μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό δεν γίνεται για να προστατευτεί το περιβάλλον, αλλά για να επικρατήσουν και να κυριαρχήσουν τα μονοπώλια του εισαγόμενου φυσικού αερίου, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που αναπτύσσονται ραγδαία και αλλάζουν όλο το ενεργειακό τοπίο. Αυτή η πολιτική φέρνει μεγάλες συνέπειες για τους εργαζόμενους στην παλιά ΔΕΗ, στα λιγνιτωρυχεία της Δυτικής Μακεδονίας, στη Μεγαλόπολη, στους κατοίκους των περιοχών, σε όλο το λαό, που θα πληρώνει ακόμα πιο ακριβά το ρεύμα.

Δεν είναι σωστό να μη βλέπουμε σε αυτές τις εξελίξεις αυτό που συντελείται αντικειμενικά, γιατί τότε δεν μπορούμε να ιεραρχήσουμε σωστά τους στόχους, το σχέδιο δράσης μας και τα συνθήματα πάλης και συσπείρωσης δυνάμεων. Το να διατηρούμε ως κύριο στόχο «να μην περάσει η απελευθέρωση της ηλεκτρενέργειας» αποσπασμένα από τις εξελίξεις, δηλαδή ότι η «απελευθέρωση» έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, δεν απαντά σε αυτό που γίνεται σήμερα. Η σύγκρουση των ενεργειακών ομίλων οδηγεί στο κλείσιμο εργοστασίων και ορυχείων απαραίτητων και αναγκαίων, οδηγεί στη μεγαλύτερη ενεργειακή εξάρτηση από τα μονοπώλια της Ενέργειας. Ταυτόχρονα, δεν δείχνουμε ότι η «απελευθέρωση» προχώρησε με βασικό μοχλό την κρατική ΔΕΗ, που οι υποδομές της - κυρίως τα δίκτυα μεταφοράς - παραχωρήθηκαν στις ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής ηλεκτρενέργειας και η ΔΕΗ αγοράζει το ρεύμα από αυτές πιο ακριβά απ' ό,τι παράγει η ίδια. Μεγάλο μέρος των εργασιών στη ΔΕΗ πραγματοποιούνται με εργαζόμενους σε εργολαβίες και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Είναι χιλιάδες πλέον οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας. Πρέπει να εκτιμούμε αντικειμενικά ότι ο κλάδος της Ενέργειας βρίσκεται σε νέα φάση. Εχει διαμορφωθεί νέα κατάσταση, με κύριο γνώρισμά της τη δημιουργία νέων παραγωγικών επιχειρήσεων, τη μεταφορά του ενεργειακού κέντρου της χώρας στη Νότια Ελλάδα, την πιο ισχυρή διασύνδεση ντόπιων με ξένα μονοπώλια.

Τώρα είναι αναγκαίο και απαραίτητο να προβληθεί πιο αποφασιστικά και ολοκληρωμένα η θέση του Κόμματος να γίνει όλος ο κλάδος της Ενέργειας δημόσια περιουσία, κοινωνική ιδιοκτησία υπό κρατικό έλεγχο, ώστε να είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, αξιοποιώντας όλες τις εγχώριες πηγές Ενέργειας στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας και επιστημονικά σχεδιασμένης οικονομίας.

Μόνο με αυτή τη γραμμή μπορούν οι κομμουνιστές να παλέψουν με αποτελεσματικότητα στο κίνημα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων στη ΔΕΗ, για να μην προχωρήσει παραπέρα η ιδιωτικοποίηση, να μην κλείσουν οι λιγνιτικές μονάδες, να μη γίνει ούτε μια απόλυση εργαζόμενου. Μόνο έτσι μπορείς να υπερασπιστείς ταυτόχρονα τα συμφέροντα του συνόλου των εργαζομένων στην Ενέργεια, να βάλεις ισχυρές βάσεις ενότητας με την υπόλοιπη εργατική τάξη, να οικοδομήσεις γερά θεμέλια εκεί που γίνονται οι νέες μονάδες παραγωγής, να δημιουργήσεις προϋποθέσεις συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Τέτοια ζητήματα και ανάγκες υπάρχουν για την προσαρμογή της δουλειάς μας και σε άλλους κλάδους της οικονομίας.

Βασική προϋπόθεση είναι επίσης να αναπτυχθεί αποφασιστικά η καθοδηγητική βοήθεια και η βελτίωση της παρέμβασης του Κόμματος στο κίνημα.

Είναι ορατοί οι κίνδυνοι παραπέρα ενσωμάτωσης του κινήματος, σε συνθήκες παρατεταμένης υποχώρησης, έντασης των φαινομένων εκφυλισμού, πιο βαθιάς επίδρασης των μειωμένων απαιτήσεων, του συμβιβασμού.

Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να βλέπουμε και την άλλη πλευρά: Οτι η κατάσταση είναι τέτοια λόγω της όξυνσης των προβλημάτων, που όμως δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάπτυξης της λαϊκής πάλης γι' αυτά. Αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό με το ότι εδώ υπάρχει το ΠΑΜΕ, που δρα ως συσπείρωση αγωνιστικών - ταξικών συνδικάτων, μπορεί να γίνει ο βασικός μοχλός για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του κινήματος συνολικότερα. Οι σημαντικές πρωτοβουλίες που πήρε το ΠΑΜΕ αμέσως μετά τις εκλογές, ενάντια στο πολυνομοσχέδιο, ενάντια στους πλειστηριασμούς, για τις ΣΣΕ, για το Ασφαλιστικό, είναι στο σωστό δρόμο, αναγκαίες και επιβεβαιωμένες. Εχουν γενικότερα θετική επίδραση.

Ωστόσο, τώρα στην καθοδηγητική ευθύνη και δουλειά του Κόμματος, ξεκινώντας από την ΚΕ, τα πιο κάτω καθοδηγητικά όργανα, μέχρι τις ΚΟΒ και τις Κομματικές Ομάδες, υπάρχει ανάγκη να δουλεύουμε πιο συστηματικά πάνω σε δύο ζητήματα: Στη διαμόρφωση των πλαισίων πάλης και στο σχεδιασμό της τακτικής μας για την ανάπτυξη των αγώνων.

Πρέπει να ξεπεράσουμε μια υποτίμηση της σημασίας που έχουν αυτά τα δύο ζητήματα. Να μην τα αντιμετωπίζουμε με βιαστικό και πρόχειρο τρόπο, όταν έρχονται τα αντιλαϊκά μέτρα στη Βουλή, χωρίς να υπολογίζουμε επαρκώς την παρέμβαση της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των άλλων δυνάμεων. Χωρίς να εξαντλούμε τις υπαρκτές δυνατότητες κάθε φορά ώστε ο αγώνας αντίστασης και διεκδίκησης να γίνεται υπόθεση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους των εργαζομένων.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια απλούστευση που υπάρχει στις γραμμές μας και λέει ότι αφού η κυβέρνηση κάνει γενική πολιτική επίθεση, π.χ. ότι προπαγανδίζει πως η λύση για το Ασφαλιστικό βρίσκεται στην πλήρη ανταποδοτικότητα και στα ιδιωτικά επαγγελματικά ταμεία, εμείς απέναντι σ' αυτήν την προπαγάνδα αρκεί να αντιπαρατεθούμε σε αυτά προβάλλοντας τη θέση μας για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Δεν αρκεί αυτό, παρότι είναι η σημαντικότερη προϋπόθεση. Γιατί η κυβέρνηση δεν κάνει μόνο προπαγάνδα και ζύμωση, ταυτόχρονα παίρνει συγκεκριμένα μέτρα. Π.χ. εμφανίζει το ζήτημα της μείωσης των εισφορών ως ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, κάνει και αυτή πολιτική κατηγοριοποίησης με βάση το ύψος των αποδοχών και των συντάξεων, τάζει π.χ. στους συνταξιούχους ότι θα επιστρέψει πίσω ένα μέρος των κλεμμένων, για να υπονομεύσει τη συνοχή του κινήματος, να το διασπάσει.

Επομένως, θα πρέπει να κάνουμε και ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση στην πολιτική της κυβέρνησης αλλά και στο κίνημα να γινόμαστε συγκεκριμένοι, τόσο στην αποκάλυψη του τι φέρνουνε τα μέτρα όσο και στα πλαίσια διεκδίκησης σε κάθε κλάδο. Δηλαδή να μιλάμε παίρνοντας υπόψη τη συγκεκριμένη κατάσταση σε κάθε κλάδο και χώρο. Για παράδειγμα, δε βοηθάει την ανάπτυξη της πάλης σε κλάδους όπου θερίζει η μερική και εποχιακή δουλειά, η προκήρυξη του συνδικάτου να μη λέει ότι κανένας εργαζόμενος δεν συμπληρώνει τώρα, πολύ περισσότερο ούτε πρόκειται με τα νέα μέτρα να συμπληρώσει τις προϋποθέσεις πλήρους συνταξιοδότησης. Να παραλείπει να θέτει ότι ο χρόνος ανεργίας των εποχιακά ή μερικώς απασχολούμενων εργαζομένων πρέπει να ασφαλίζεται. Σε κάθε περίπτωση, το διεκδικητικό πλαίσιο που προωθούμε, με βάση τις ανάγκες του λαού, μπορεί να γίνει υπόθεση της διεκδίκησης και της πάλης του μόνο όταν αυτό εξειδικεύεται και πατάει, χωρίς να υποτάσσεται, στην πραγματική κατάσταση κάθε κλάδου. Οι στόχοι πάλης να παίρνουν υπόψη τη συγκεκριμένη κατάσταση, τις εργασιακές σχέσεις, το επίπεδο μισθών - συντάξεων, τις συνθήκες δουλειάς και μια σειρά άλλα κριτήρια.

Οσον αφορά την τακτική στο κίνημα, ήταν πάντα και παραμένει ένα κρίσιμο και δύσκολο πρόβλημα, που συνδέεται άμεσα κάθε φορά με τα πλαίσια της πάλης. Συνδέεται επίσης με τη δυνατότητα και ικανότητα οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις να έχουν την πρωτοβουλία αλλά και την υπομονή, την αντοχή να δουλεύουν με τέτοιον τρόπο ώστε ο αγώνας να γίνεται όσο το δυνατόν από πιο πλατιά τμήματα των εργατών - υπαλλήλων, των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Στις συνθήκες που δουλεύουμε, θα βρισκόμαστε όλο και πιο συχνά μπροστά στο εξής πρόβλημα: Να οξύνονται απότομα τα προβλήματα σε επιχειρήσεις, σε χώρους δουλειάς, σε χώρους κατοικίας για ζητήματα π.χ. Υγείας, Παιδείας, περιβάλλοντος κ.λπ. Εμείς, ανεξάρτητα αν είμαστε στο κίνημα από θέσεις πλειοψηφίας, μειοψηφίας, αρνητικών συσχετισμών, σε κάθε περίπτωση πρέπει να παρέμβουμε με θέσεις και πρωτοβουλίες οργάνωσης της πάλης που θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, να ηγούμαστε ουσιαστικά στους αγώνες. Να αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα την υπονομευτική δράση των άλλων δυνάμεων. Να επιδρούμε, μέσα στην πάλη, στην αλλαγή των συσχετισμών.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι σημαντική η πείρα από τους αγώνες του σωματείου στο λιμάνι του Πειραιά στην εταιρεία COSCO, η πείρα από την πάλη για την υπογραφή ΣΣΕ από το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας. Ηταν σωστή η πρόσφατη πρωτοβουλία του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας να ανοίξει πλατιά το ζήτημα της προστασίας της ζωής των εργαζομένων και της παρεμπόδισης των κυβερνητικών μέτρων για την εκποίηση ή το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, την ώρα που το επιχειρησιακό συνδικάτο αδρανούσε και καλλιεργούσε εφησυχασμό.

Η πρωτοβουλία αυτή υποχρέωσε τη συγκεκριμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου να πάρει μέρος, έστω και την τελευταία στιγμή, στη σύσκεψη που έγινε στη Λάρυμνα την Κυριακή 8 Δεκέμβρη, όπου τέθηκε η ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα μπροστά στις αρνητικές εξελίξεις.

Η πρωτοβουλία οργάνωσης αυτής της σύσκεψης, η ίδια η διεξαγωγή της, με τη συμμετοχή φορέων στους οποίους ηγούνται διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, είναι στη σωστή κατεύθυνση για να δημιουργηθούν δυνατότητες συσπείρωσης και κινητοποίησης δυνάμεων στη βάση, από τα κάτω. Συμβάλλει θετικά στη στήριξη του αγώνα μέσα στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ. Αναδεικνύει το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας ως συνεπή φορέα οργάνωσης του αγώνα. Υποχρεώνει τη συνδικαλιστική πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου να δεσμευτεί, έστω στα λόγια, ότι θα πάρει μέτρα οργάνωσης του αγώνα.

Η επιτυχία αυτής της σύσκεψης είναι αποτέλεσμα σωστής τακτικής στη συγκεκριμένη φάση του αγώνα, σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση σωστού πλαισίου πάλης.

Από εδώ και πέρα η προσπάθεια αυτή μπαίνει σε νέα φάση, με τις συγκεκριμένες δυνατότητες και δυσκολίες.

Τώρα ο αγώνας πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αναπτυχθεί η πρωτοβουλία και η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και οι προσπάθειες εκβιασμού - εκφοβισμού των εργαζομένων, καθώς και κάθε προσπάθεια υπονόμευσης του αγώνα.

Από όλα τα παραπάνω ζητήματα, προκύπτει το συμπέρασμα ότι έχουμε τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε στο καθήκον να αντιστοιχείται η καθοδηγητική δουλειά και η δράση του Κόμματος στις ανάγκες της πάλης του λαού και στους στόχους που έχουμε θέσει.

Θα απαιτηθεί όμως, το επόμενο διάστημα, χωρίς να κλειστούμε, να βρούμε τον αναγκαίο χρόνο ώστε να δυναμώσει η συζήτηση και να βελτιωθεί αποφασιστικά η εσωτερική δουλειά στα καθοδηγητικά όργανα και στις ΚΟΒ, πάνω σε συγκεκριμένα καθήκοντα:

• Στη στελέχωση του ιδεολογικού τομέα και στο πρόγραμμα ιδεολογικής δουλειάς.
• Στη στελέχωση των Βοηθητικών Επιτροπών στο πλάι των καθοδηγητικών οργάνων. Αμεσο καθήκον η παρακολούθηση και σωστή εκτίμηση των εξελίξεων στους κλάδους, στις Περιφέρειες, στις πόλεις. Η εξειδίκευση και ο εμπλουτισμός των επεξεργασιών του Κόμματος.
• Στην ύπαρξη σχεδίου και ελέγχου για να αναβαθμιστεί το περιεχόμενο δουλειάς στις ΚΟΒ. Να διαμορφωθεί σε κάθε ΚΟΒ ένας προγραμματισμός και σχεδιασμός για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, με στόχο την ενίσχυση των γραμμών τους. Να γίνει συγκεκριμένη διάταξη και καθοδήγηση των κομματικών μελών και του δραστήριου περίγυρου στο κίνημα. Να ενισχυθεί και ενθαρρυνθεί η πρωτοβουλία τους.

Απαιτείται καθημερινά να ανεβαίνει η απαιτητικότητα, να χτυπιέται η ρουτίνα, η επανάπαυση. Να ανεβαίνει η μαχητικότητα και η πρωτοβουλία. Να ενθαρρύνεται η φιλοδοξία ο κάθε κομμουνιστής να είναι λαϊκός ηγέτης στο χώρο που εργάζεται, που σπουδάζει, που κατοικεί.