«Οι φοιτητές μέσα από τις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, τα συλλαλητήρια, τις κινητοποιήσεις στέλνουν την απάντησή τους στην κυβέρνηση της ΝΔ και σε όσους υπερασπίζονται την πολιτική της μέσα και έξω από τις σχολές!», τονίζει η «Πανσπουδαστική ΚΣ», που σε ανακοίνωσή της αναφέρεται στη στάση των παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ απέναντι στις συλλογικές και αγωνιστικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων.

Οπως σημειώνει, «αποτελεί πρόκληση από την κυβέρνηση, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ να λένε ότι "οι φοιτητές δεν έχουν λόγο να κινητοποιούνται γιατί η κυβέρνηση σκύβει πάνω από τα προβλήματά τους"..., ενώ την ίδια ώρα υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις στις σχολές, οι φοιτητές και οι οικογένειές τους βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να ανταπεξέλθουν στο κόστος των σπουδών, εκατοντάδες φοιτητές δουλεύουν από το πρώτο κιόλας έτος για να τα καταφέρουν, η δωρεάν φοιτητική στέγαση και η μετακίνηση είναι άγνωστες λέξεις.

Ολα αυτά είναι προβλήματα που προκαλούνται από την εφαρμογή των νόμων του ΣΥΡΙΖΑ, που η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη και υλοποιεί. Δηλαδή, τους νόμους που καθιέρωσαν την υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, που έβαλαν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, πολλαπλασίασαν τους τίτλους σπουδών και την κατηγοριοποίηση πτυχίων - φοιτητών - πανεπιστημίων, που απέσπασαν την παιδαγωγική επάρκεια από τα πτυχία. Και η πολιτική που συνεχίζει η ΝΔ, δημιουργεί και άλλα προβλήματα, καθώς προωθεί περισσότερα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, διαγραφές φοιτητών, ακόμα παραπέρα κατηγοριοποίηση πτυχίων μέσα από την ισοτιμία κολεγίων - πανεπιστημίων».

Η ΠΚΣ αναφέρεται παράλληλα σε προσπάθειες από ΔΑΠ και ΠΑΣΠ να σαμποτάρουν και να συκοφαντήσουν τις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις:

«-- Πρώτα καταψήφισαν τον ορισμό Γενικών Συνελεύσεων στα Διοικητικά Συμβούλια. Και όπου υπερίσχυε η ψήφος τους, μετά οι "οπαδοί της πλειοψηφίας κόντρα στις μειοψηφίες", όπως αυτοαποκαλούνται, δεν αναγνώρισαν ούτε τις εκατοντάδες υπογραφές φοιτητών που απαιτούσαν ορισμό Γενικής Συνέλευσης κόντρα στην απόφαση του ΔΣ.

-- Εφτασαν σε σημείο να λένε ότι "οι φοιτητές έχουν εκπροσώπους στα διοικητικά συμβούλια δεν χρειάζεται να κάνουν Γενικές Συνελεύσεις". Βέβαια, τα Διοικητικά Συμβούλια, που έχουν πλειοψηφία η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, είναι φαντάσματα και έχουν μεγάλες ευθύνες στον εκφυλισμό των διαδικασιών των συλλόγων, όπως σε Πάντειο και Πανεπιστήμιο Πειραιά. Οπου ακόμα και σε αυτά τα ιδρύματα και κόντρα στο συσχετισμό στο ΔΣ διεξήχθησαν μαζικές ΓΣ!

-- Στη συνέχεια, και αφότου οι Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων ορίστηκαν κάτω από τη μαζική απαίτηση των φοιτητών, οι δυνάμεις αυτές - οι θιασώτες της "δημοκρατίας" και της "ελευθερίας" - προσπάθησαν να τις σαμποτάρουν κάνοντας συνεννοήσεις με καθηγητές και προέδρους για να βάλουν μαθήματα την ώρα που είχε οριστεί η ΓΣ ή ακόμα και τρομοκρατώντας καθηγητές πως "εάν δεν μπουν να κάνουν μάθημα θα έχουν να κάνουν μαζί τους"...

-- Αφού και αυτή η προσπάθεια για σαμποτάζ έπεσε στο κενό και οι Γενικές Συνελεύσεις διεξάγονται με μαζικούς όρους και συμμετοχή χιλιάδων σε αυτές, οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ είτε απείχαν από αυτές, είτε συμμετείχαν μόνο και μόνο για να υπερασπιστούν την πολιτική της κυβέρνησης, να μην παρθεί αγωνιστική απόφαση, να μην οργανωθεί ο αγώνας ενάντια στην κυβερνητική πολιτική», αναφέρει η ΠΚΣ.

Σημειώνει επίσης πως «στις λιγοστές Γενικές Συνελεύσεις που συμμετείχαν οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να υπερασπιστούν την κυβερνητική πολιτική κατέθεσαν "αποφθέγματα παγκόσμιας και διαχρονικής σοφίας" όπως:

-- οι διαγραφές φοιτητών και τα δίδακτρα είναι προς όφελος των ...φοιτητών (!)

-- ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά δεν είναι... προβλήματα (!) αλλά το σύγχρονο πανεπιστήμιο...

Αποκορύφωμα όλων το εξής: "Οι σχολές πρέπει να μείνουν ανοιχτές γιατί οι οικογένειές των φοιτητών πληρώνουν και χάνουν οι φοιτητές γνώση"!», τονίζει η ΠΚΣ θέτοντας το ερώτημα «πότε η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ ασχολήθηκαν με το τι πληρώνουν οι οικογένειες των φοιτητών;» και προσθέτοντας: «Ασχολήθηκαν ποτέ για το αν είναι όντως ανοιχτές οι σχολές για τους φοιτητές που περιμένουν μετεγγραφή και που κινδυνεύουν να πεταχτούν εκτός σπουδών; Για τους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα και δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο στήριξής τους; Ποιος βάζει εμπόδια στη γνώση των φοιτητών όταν προγράμματα σπουδών αλλάζουν γιατί δεν υπάρχουν καθηγητές, όταν δεν υπάρχουν υποδομές και εργαστήρια;

Η αλήθεια είναι πως αυτή η κυβέρνηση όπως και η προηγούμενη είναι που έχουν κλείσει τις σχολές και τη γνώση στους φοιτητές, που έχουν φορτώσει με ατελείωτα οικονομικά βάρη τις οικογένειές μας. Οι αγώνες των φοιτητών με τις μορφές πάλης που επιλέγουν, μαζικά και συλλογικά, είναι αγώνας για ανοιχτές σχολές για όλους τους φοιτητές, αγώνας για τις σπουδές, τη μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή που έχουμε ανάγκη».

Η ΠΚΣ αναφέρεται και στην προσπάθεια στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής από συγκροτήματα του Τύπου, διοικήσεις σχολών και διάφορους «ανεξάρτητους» που «στηρίζουν ανοιχτά την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, και της σημερινής, και μιλούν για κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων, των Γενικών Συνελεύσεων και αντικατάστασή τους με ηλεκτρονική ψηφοφορία, για κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων».

«Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι τους ενοχλεί οι φοιτητές να συζητούν, να καταδικάζουν την πολιτική και τις κυβερνήσεις των κομμάτων που μας έφεραν ως εδώ, να ψάχνουν να βρουν λύσεις έξω από τα όρια της πολιτικής παλιών και νέων κυβερνήσεων, μέσα από τη δύναμη του αγώνα, της συλλογικής δράσης και διεκδίκησης», τονίζει η ΠΚΣ που καταλήγει:

«Οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές με τα ψηφοδέλτια της "Πανσπουδαστικής ΚΣ" πρωτοστατούν με κάθε τρόπο ώστε να μαζικοποιηθούν οι διαδικασίες των φοιτητών, να δυναμώσουν οι φοιτητικοί σύλλογοι, να συντονιστεί η δράση των φοιτητών πανελλαδικά για να ανοίξει δρόμος αντεπίθεσης στο φοιτητικό κίνημα, να ενισχυθεί η μαχητική δύναμη μέσα σε αυτό, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών.

Παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να δυναμώσει η αμφισβήτηση ενάντια στην πολιτική παλιών και νέων κυβερνήσεων και τα συμφέροντα των λίγων που υπηρετεί, πιο πολλοί νέοι να πιστέψουν στην αστείρευτη δύναμη του αγώνα, της αλληλεγγύης, της συλλογικής δράσης, να μπουν στο επίκεντρο της συζήτησης οι πραγματικές μας ανάγκες για μόρφωση, δουλειά και ζωή και για τις οποίες αξίζει να παλέψουμε».