Φυσικά, στις εξελίξεις θα επιδράσουν και πιθανές ανακατατάξεις σε παλιές και νέες συμμαχίες, υπό το φως και νέων δεδομένων στη Συρία, στο Κουρδικό κ.τ.λ.

Ενδεικτική της ρευστότητας αλλά και της συνθετότητας των διεργασιών είναι η αρθρογραφία, που φιλοξενούν μεγάλα τουρκικά ΜΜΕ, ειδικά μετά τις ανακοινώσεις Τραμπ για τη Συρία.

Στις 28 Δεκέμβρη, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Σαμπάχ» φιλοξένησε ανάλυση με τίτλο «Η Αγκυρα (είναι) στρατηγικής σημασίας για τη στρατηγική επανεξισορρόπηση (στην περιοχή)», αντανακλώντας πολύ χαρακτηριστικά την αποφασιστικότητα με την οποία το κεφάλαιο στην Τουρκία προσπαθεί να αξιοποιήσει προτερήματα που του δίνει η σχέση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ αλλά και η σχέση της με τη Ρωσία, όπως και την αποφασιστικότητα με την οποία αξιολογεί όλα τα ανταλλάγματα από μια επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεών της με διάφορους «εταίρους», αναγνωρίζοντας μάλιστα ότι αυτή η επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να προκύψει ως δική της επιλογή, μπορεί και όχι.

Εκφράζοντας - όπως και πολλά άλλα τουρκικά άρθρα των τελευταίων ημερών - συμπάθεια για τους τελευταίους χειρισμούς της κυβέρνησης Τραμπ και την προσπάθεια που καταβάλλει για «αποκατάσταση» των σχέσεών της με την Τουρκία, η «Σαμπάχ» υποστήριξε ότι με τις τελευταίες ανακοινώσεις για τη Συρία, ο Τραμπ διευκόλυνε τη «γοργή εξομάλυνση» των σχέσεων με την Τουρκία και αποδίδει στις ΗΠΑ «κίνηση που τους επιτρέπει να δημιουργήσουν μια νέα ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στους παραδοσιακούς τους συμμάχους, περιλαμβανομένων του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Τραμπ καθίσταται ικανή να παρέμβει στην αυξανόμενη σφαίρα της ρωσικής επιρροής στη Μέση Ανατολή».

Αναγνωρίζεται, πάντως, ότι «δεν θα είναι εύκολο για την Αγκυρα να χειριστεί τους κινδύνους από την απόσυρση των ΗΠΑ (από τη Συρία)», αλλά και ταυτόχρονα διακρίνονται θεματικές παζαριών που θα φουντώσουν, εκφράζοντας και προσδοκίες του τουρκικού κεφαλαίου ότι θα αντλήσει οφέλη, καταρχήν για την «αντιμετώπιση» απειλών όπως οι Κούρδοι, εκμεταλλευόμενο τη στρατηγική θέση της χώρας του («θα γίνουν συζητήσεις για το καθεστώς των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων και τη χρήση του συριακού εναέριου χώρου», αναφέρεται) και τη διαμόρφωση στοχευμένων συμμαχιών με τμήματα του κουρδικού πληθυσμού. «Το ζήτημα δεν είναι απλά η απομάκρυνση των υπολειμμάτων του "Ισλαμικού Κράτους" από τη Συρία, αλλά η τοποθέτηση μιας στρατιωτικής δύναμης, που θα εμποδίσει την επανεμφάνιση της οργάνωσης, και μιας τοπικής κυβέρνησης που θα προωθήσει τη σταθερότητα...», σημειώνεται.

Την ίδια στιγμή, ενδεικτική είναι η ανησυχία της Αγκυρας για την επίδραση αντιθέσεων που ποτέ δεν εξαλείφθηκαν στις σχέσεις της με «εταίρους». «Στο φόντο αυτών των συνομιλιών, η Ρωσία και το Ιράν θα μπορούσαν να κάνουν νέες κινήσεις», αναγνωρίζεται και γίνεται προσπάθεια να ανιχνευτεί πώς η Αγκυρα μπορεί να παζαρέψει στη βάση και άλλων αντιθέσεων:

«Αν και στη Μόσχα δεν αρέσει η επαναπροσέγγιση Τουρκίας - ΗΠΑ δεν θα πετάξει απλά από το παράθυρο την επιρροή της (στην Τουρκία). Η Ρωσία δεν θα θέσει σε κίνδυνο την προοπτική πώλησης του συστήματος αεράμυνας στην Τουρκία και την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου "TurkStream" απλά για να ικανοποιήσει τον Μπασάρ Ασαντ. Για την ακρίβεια, η Μόσχα θα μπορούσε να συμφωνήσει με την τουρκική παρουσία στη βόρεια Συρία για να ελέγξει τον Ασαντ και για να αντισταθμίσει την επιρροή του Ιράν. Στο τέλος της μέρας, το αληθινό ενδιαφέρον της Ρωσίας για τη Συρία σχετίζεται με τις στρατιωτικές της βάσεις και την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμη πολιτική μετάβαση στη Συρία χωρίς τη βοήθεια της Τουρκίας...».

Εξίσου χαρακτηριστικές είναι και οι εκτιμήσεις για επιλογές που αφορούν στο Ιράν: «Από τη μεριά του, το Ιράν εξαρτάται από την Τουρκία για να βρει καταφύγιο από τις οικονομικές κυρώσεις. Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση Τραμπ διπλασιάσει την πίεσή της στο Ιράν, θα βαθύνει κι άλλο η εξάρτηση της Τεχεράνης από τους Τούρκους. Αναμφισβήτητα, οι Ιρανοί θα κατανοούσαν (τότε) ότι το να παρενοχλήσουν τις τουρκικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία θα έστρωνε το έδαφος για μια μεγάλη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ για το Ιράν...».

Στο τέλος, γίνονται και κάποια χαρακτηριστικά σχόλια όπως ότι «το γεγονός ότι ο Τραμπ διδάχτηκε από τον Πούτιν και βρήκε τρόπο να (συν)εργαστεί με τον Ερντογάν δείχνει τον κρίσιμο ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή», αλλά και ότι «ας ελπίσουμε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και άλλοι θα αντιληφθούν το ίδιο πριν είναι πολύ αργά...».

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω δεν απηχούν παρά εκτιμήσεις τμημάτων του τουρκικού κεφαλαίου, που ως τέτοιες εκφράζουν σκοπιμότητες, γίνονται μεροληπτικές κ.τ.λ. Ωστόσο, είναι ένα μόνο μέρος από επισημάνσεις που φωτίζουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές συμμαχίες και αντιπαλότητες επανακαθορίζονται διαρκώς, διασφαλίζοντας σταθερότητα μόνο για την ένταση των αντιλαϊκών σχεδίων που προχωρούν σε βάρος των λαών. Οι λαοί τίποτα δεν έχουν να περιμένουν από τη μία ή την άλλη λυκοσυμμαχία, το ένα ή το άλλο αλισβερίσι μεταξύ εκπροσώπων μονοπωλίων.

Εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας διοργανώνει η ΕΔΥΕΘ το Σάββατο 5 Γενάρη στις 6 μ.μ., στην αίθουσα «Μανώλης Αναγνωστάκης» του δημαρχείου Θεσσαλονίκης. Καλεί σε συμμετοχή τα μέλη και τους φίλους της, τους εκπροσώπους του ταξικού εργατικού κινήματος, των οργανώσεων της νεολαίας και των γυναικών. Η εκδήλωση περιλαμβάνει καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τους μουσικούς Γιώργο Αετόπουλο και Δημήτρη Αλιστρατινό.