Την παρουσίαση του βιβλίου «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο» του Αρίστου Καμαρινού, αξιωματικού της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, έκανε ο Ντίνος Μακρόπουλος, πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Μεσσηνίας, καθώς λόγοι υγείας κράτησαν μακριά από την εκδήλωση τον Αρίστο Καμαρινό. «Η αληθινή ιστορία είναι ο αψευδής μάρτυρας του παρελθόντος, ο πολύτιμος δάσκαλος για το παρόν και ο σοφός σύμβουλος για το μέλλον. Χωρίς την αληθινή γνώση του χτες, δεν μπορείς να καταλάβεις το παρόν και να χαράξεις σωστή πορεία για το μέλλον. Ο Αρίστος Καμαρινός, όταν πήρε την απόφαση να γράψει το βιβλίο "Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο 1946-1949", ένα στόχο είχε: Να γράψει την αληθινή ιστορία για τον εμφύλιο πόλεμο στην Πελοπόννησο με προεκτάσεις που αγγίζουν όλη τη χώρα».

«Οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές - συνέχισε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Ντίνος Μακρόπουλος - καθοδήγησαν τις κυβερνήσεις της χώρας, το παρακράτος της Δεξιάς, τους προδότες και συνεργάτες των Γερμανών, με στόχο να οδηγήσουν την Ελλάδα σε εμφύλια σύρραξη. Οπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας, μόνο σε τέσσερις μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, δολοφονήθηκαν 560 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και στις φυλακές κλείστηκαν πάνω από 30.000 στελέχη του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής. Συνολικά, οι πολιτικοί κρατούμενοι στην περίοδο του Μονόπλευρου Εμφυλίου έφτασαν τους 85.000. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος.

Στο βιβλίο αυτό, ο Αρίστος Καμαρινός μάς δίνει πλήρη στοιχεία της συγκρότησης και ανάπτυξης του ΔΣΠ κατά στάδια, ανάλογα με την οργανωτική δομή και την αριθμητική δύναμη του ΔΣ. Σε κάθε περίοδο, ανάλογα με τις συνθήκες, κάνει ειδική αναφορά στη στρατηγική και τακτική του ΔΣΠ, αλλά και σε αυτήν των κυβερνητικών δυνάμεων. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η πλήρης καταγραφή κάθε επιχείρησης του ΔΣΠ με όλες τις λεπτομέρειες, που είναι απαραίτητες για να βγάζει ο αναγνώστης τα συμπεράσματά του».

Αμέσως μετά, το λόγο πήρε ο Φώτης Ρηγανάκος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Ανατολικής Πελοποννήσου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε: «Ηρθαμε σήμερα σύντροφοι να τιμήσουμε τους επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές, που έδωσαν τη ζωή τους και πάλεψαν για το δίκιο του λαού, για τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Οσον αφορά στη δράση του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο, παρά τη δυσκολία που είχε στον ανεφοδιασμό, η κύρια πηγή του ήταν ο αντίπαλος - στις γραμμές του συσπειρώθηκαν πάνω από 3.000 μαχητές. Το καλοκαίρι του 1948, το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου είναι ελεύθερο, ενώ λειτουργεί μέχρι και λαϊκό Διδασκαλείο. Στα τέλη του 1948, ξεκίνησαν μεγάλες επιχειρήσεις του στρατού και ύστερα από μάχες μέχρις εσχάτων και αφού είχε προηγηθεί η εκτόπιση των κατοίκων της υπαίθρου και οι συλλήψεις 5.500 πολιτών, η οργανωμένη αντίσταση του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο έπαψε να υπάρχει στις αρχές Αυγούστου του 1949.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα, φάνηκαν οι αστείρευτες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας, η αυτενέργεια, η πρωτοβουλία, ο ηρωισμός, η ανιδιοτέλεια, η ένταξη της προσφοράς του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο. Ανάμεσα στους λαϊκούς αγωνιστές που ανέδειξε ο αγώνας ήταν οι: Γκιουζέλης, Ρογκάκος, Κ. Κανελλόπουλος, Γιαννούκος, Πρεκεζές, Κονταλώνης, Κωνστανταράκος, Καμαρινός, Νικηταράς, Μπασακίδης, Ξυδέας, Σταθάκης, Σαρήγιαννης, Πέρδικας, Γιαννούσης, Γεωργόπουλος, Κούτρας, Σφακιανός, Σταυρόπουλος, Παναγόπουλος, Κώνστας, Αντζακλής, Δημόπουλος, Μουλόπουλος, Δασκαλοπούλου, Τσουκόπουλος κ.ά.

Εμείς οι νέοι της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας - κατέληξε ο ομιλητής - καλούμε τους νέους και τις νέες να στρατευτούν μαζί μας στην ομορφιά της οργανωμένης πάλης, του αγώνα για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό. Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για ένα σοσιαλιστικό αύριο της νεολαίας και του λαού μας, για να βρουν ανάπαυση οι νεκροί μας».

Στη συνέχεια, ακολούθησε γλέντι με εκλεκτούς μεζέδες, χορούς και τραγούδια, αντάξιο των αντάρτικων παραδόσεων του λαού μας, που αποτέλεσε και το επιστέγασμα της εκδήλωσης.

Την τελευταία του πνοή «άφησε» πριν από λίγες μέρες ο παλαίμαχος κομμουνιστής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Γιάννης Γούσης (Ξάνθος), σε ηλικία 86 χρόνων. Ο Γιάννης Γούσης μέχρι το τέλος της ζωής του, όχι μόνο παρέμεινε πιστός στις αρχές και στην ιδεολογία του ΚΚΕ, αλλά ήταν και μάχιμος αγωνιστής για τα δίκαια της Εργατικής Τάξης και του λαού.

Ο Γιάννης Γούσης γεννήθηκε το 1915 στο Βελεστίνο Μαγνησίας από φτωχή αγροτική οικογένεια και έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1934. Το 1941, γυρνώντας από το Αλβανικό Μέτωπο, συνδέθηκε με την Κομματική Οργάνωση Μαγνησίας του Κόμματος. Το Φλεβάρη του 1942, αφού «χτυπήθηκε» η ΚΟ Μαγνησίας, συνελήφθη και υπέστη φρικτά βασανιστήρια, για πάνω από δύο μήνες, στα μπουντρούμια της ιταλικής Ασφάλειας, μαζί με άλλα στελέχη του Κόμματος, μεταξύ τους και η Βασιλεία Καραντώνη - Παπαρήγα. Το Φλεβάρη του 1943, τοποθετήθηκε καπετάνιος στην Περιφερειακή Επιτροπή Αλμυρού - Φαρσάλων - Βελεστίνου του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια, διατέλεσε μέλος της Διοίκησης Μεραρχιών Θεσσαλίας του εφεδρικού ΕΛΑΣ και με την απελευθέρωση των Τρικάλων τοποθετήθηκε υπασπιστής στο Φρουραρχείο. Το Φλεβάρη του 1945, συνδέθηκε με τη στρατιωτική ΚΟ Μαγνησίας του ΚΚΕ και τον Απρίλη συνελήφθη με την κατηγορία του «ενόχου για δεκάδες φόνους» και αποφυλακίστηκε το καλοκαίρι του 1946. Εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Λήμνο, στη Μακρόνησο και στον Αϊ - Στράτη και μετά μετεκτοπίστηκε έως το 1962 στην Αθήνα. Στη συνέχεια, διατέλεσε στέλεχος της ΕΔΑ. Μετά το 1990 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βόλο, όπου, παράλληλα με την κομματική δραστηριότητά του, έδωσε όλες του τις δυνάμεις μέσα από τα όργανα της ΠΕΑΕΑ. Στην Κομματική Οργάνωση Μαγνησίας του ΚΚΕ, ο Γιάννης Γούσης ήταν μέλος της ΚΟΒ Νέας Ιωνίας και διατέλεσε μέλος της ΝΕ και της Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου του Κόμματος στο νομό.

Η κηδεία του Γιάννη Γούση έγινε από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στο Βόλο και παραβρέθηκαν πολυμελής αντιπροσωπεία της ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, ο Ν. Γκατζής, βουλευτής του ΚΚΕ, το ΔΣ του Παραρτήματος Μαγνησίας της ΠΕΑΕΑ κ.ά. Εκ μέρους του ΚΚΕ και του Παραρτήματος Μαγνησίας της ΠΕΑΕΑ, τον Γιάννη Γούση αποχαιρέτησε ο συναγωνιστής του, Κώστας Θώμος.

Στεφάνια κατέθεσαν, μεταξύ των άλλων, η ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, η ΚΟΒ Νέας Ιωνίας, το Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας της ΠΕΑΕΑ, το Παράρτημα Μαγνησίας της ΠΕΑΕΑ, ο Σύλλογος Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων κ.ά.

Τη διαδρομή των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού από την Καλαμάτα προς τις κορυφές του Ταϋγέτου, περπάτησαν οι νέοι κομμουνιστές για να δουν ένα από τα πολλά «μονοπάτια της ελευθερίας» και να φέρουν στη μνήμη τους τον επικό αγώνα που έκαναν οι αντάρτες του ΔΣ για τη λευτεριά και την προκοπή της χώρας. Κατά τη διαδρομή, έλεγαν ιστορίες εκείνης της εποχής και τραγουδούσαν αντάρτικα τραγούδια. Φτάνοντας στη θέση ξυλουργικό εργοστάσιο Αρτεμισίας, όπου τους περίμενε πλήθος κόσμου, αντιλάλησε στον Ταΰγετο από τους νεολαίους το σύνθημα «Οχτώ δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Μέσα σε κλίμα ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης και συγκίνησης, διαβάστηκαν αντιπροσωπευτικά τα βιογραφικά σημειώματα του Στέφανου Γκιουζέλη, της Ασπασίας Δασκαλοπούλου, του Βαγγέλη Ρογκάκου και της Αθηνάς Μπενέκου.