«Φτώχεια - Ανεργία - Υποβάθμιση - Ανταγωνισμοί - Επεμβάσεις. Αυτό είναι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημά τους. Μόνη λύση η ανατροπή, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ»: Με αυτό το σύνθημα κάλεσε εργαζόμενους, ανέργους, νέους και νέες να συμμετάσχουν στην εκδήλωσή της η ΤΟ Μενιδίου - Φυλής Αττικής του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 28 Απρίλη στην αίθουσα ΠΟΚΕΝ στον Κόκκινο Μύλο.

Η εκδήλωση, που εντάσσεται στο πλαίσιο του εορτασμού των 100χρονων του Κόμματος, αποτέλεσε μια κορύφωση παρεμβάσεων των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τα μεγάλα εργατικά - λαϊκά προβλήματα της περιοχής (βλ. και σελ. 14 - 15).

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων ανέδειξε το «κόκκινο νήμα» που συνδέει την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την υποβάθμιση της ζωής τους, με την όλο και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή. Οπως εξήγησε, «πίσω από τους στόχους της γεωστρατηγικής αναβάθμισης και το λεγόμενο νέο παραγωγικό μοντέλο βρίσκεται η ίδια αιτία, υπηρετείται κοινός στόχος», που είναι η ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας της αστικής τάξης.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα από το συγκρότημα της ΤΟ Δυτικών Συνοικιών του ΚΚΕ.

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Κ. Παπασταύρου σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, και τη διέξοδο που προτείνει στα εργατικά - λαϊκά στρώματα το ΚΚΕ.

«Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της περιοχής μπορούν να θυμηθούν, να αντλήσουν πείρα, με κριτήριο τα μεγάλα εργατικά - λαϊκά προβλήματα που συνεχίζουν να τους ταλανίζουν, από την ανάπτυξη που προηγήθηκε της κρίσης.

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

-- Την περίοδο της ανάπτυξης των δεκαετιών του 1990 και του 2000 διαμορφώθηκαν εδώ μεγάλες βιομηχανικές και επιχειρηματικές ζώνες που συγκεντρώνουν χιλιάδες εργαζόμενους και οι οποίοι μετακινήθηκαν μαζικά και ως κάτοικοι σε αυτές τις περιοχές. Την ίδια περίοδο, χιλιάδες απασχολήθηκαν στα μεγάλα έργα. Αττική Οδός, Προαστιακός, ΣΚΑ, Κέντρο Διαχείρισης Υλικού του ΟΤΕ στην Πάρνηθος, Ολυμπιακό Χωριό κ.ά. αποτέλεσαν μεγάλα εργοτάξια στην περιοχή. Οι χιλιάδες αυτοί εργαζόμενοι έζησαν μαζικά την περίοδο της ανάπτυξης βήμα το βήμα την υποχώρηση δικαιωμάτων, κατακτήσεων, μισθολογικών δικαιωμάτων, μια διαδικασία που είχε προηγηθεί πολύ πριν από την κρίση. Εζησαν το "βάλτε πλάτη για το καλό της επιχείρησης, για να έχουμε όλοι δουλειά, για να αντιμετωπίσουμε τον ανταγωνισμό των Κινέζων, των Ινδών, των Βιετναμέζων", το "κάντε υπομονή", το "είμαστε μια οικογένεια", το "μη ζητάτε πολλά για να προστατέψουμε τις δουλειές μας", το "κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα και αν όλα πάνε καλά θα βγούμε όλοι κερδισμένοι"... Εζησαν δηλαδή την ένταση της εκμετάλλευσης, η οποία προβαλλόταν με όμορφο, ελπιδοφόρο τρόπο, με την ψευδαίσθηση ότι όλοι θα βγούμε κερδισμένοι από αυτήν τη διαδικασία. Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι σε τούτα εδώ τα μέρη, με τη δουλειά χιλιάδων εργαζομένων "ανατράφηκαν" μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και όχι ψιλικατζήδες: "Coca-Cola", "Κατσέλης", "Ρήγας", "Φειδάς", "Φαράν" - και ο κατάλογος δεν τελειώνει - διεκδίκησαν αγορές στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Από τον ιδρώτα και τον κόπο χιλιάδων εργαζομένων μεγαλόσχημοι μέτοχοι, γόνοι μεγάλων οικογενειών έζησαν στη χλιδή και στον πλούτο, αποτέλεσμα των μεγάλων κερδών. Ομως, όλες αυτές οι θυσίες της περιόδου της ανάπτυξης κανέναν δεν προστάτεψαν την περίοδο της κρίσης. Ας ρωτήσουμε τους εργαζόμενους του "Κατσέλη", του "Ρήγα", τους απολυμένους της "Coca-Cola"... Τότε αποδείχθηκε πόσο "κοινή οικογένεια" είναι οι εργαζόμενοι και οι επιχειρηματίες. Οι μεν πετάχτηκαν στο δρόμο, οι δε πήραν τα κέρδη τους και τα έκαναν άλλες μπίζνες, πιο κερδοφόρες...

-- Την περίοδο της ανάπτυξης επεκτάθηκε άναρχα ο οικιστικός ιστός της περιοχής, φτιάχτηκαν νέοι οδικοί άξονες, Αττική Οδός, προαστιακός κ.λπ. Μπαζώθηκαν ρέματα, δεν υπήρξε κανένα σχέδιο αντιπλημμυρικής προστασίας, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζουν με το παραμικρό δρόμοι και σπίτια, να καταστρέφονται περιουσίες, να γίνονται μόνιμα αξεσουάρ των εμπορομάγαζων και των λαϊκών σπιτιών οι σάκοι με την άμμο, με αποτέλεσμα να θρηνούμε και νεκρούς... Και την ίδια στιγμή ολόκληρες περιοχές στο Μενίδι και στα Λιόσια να βρίσκονται ακόμα και σήμερα εκτός αποχετευτικού δικτύου...

-- Την περίοδο της ανάπτυξης έγινε ο μεγάλος σεισμός της Πάρνηθας, που αποκάλυψε δραματικά τις σοβαρές ελλείψεις αντισεισμικής προστασίας, τόσο σε κατοικίες όσο και σε εργασιακούς χώρους. Αποκαλύφθηκαν τα μεγάλα εγκλήματα μεγαλοεργολάβων και επιχειρηματιών. Ολοι θυμόμαστε νεόκτιστες πολυκατοικίες να σωριάζονται σαν χαρτόκουτα στη μέση του δρόμου. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους νεκρούς του εργοδοτικού εγκλήματος στη "Ρικομέξ" και τη "Φαράν"... Τους χιλιάδες σεισμόπληκτους της περιοχής την περίοδο της ανάπτυξης, που βίωσαν έναν πολυετή Γολγοθά αποκατάστασης ζημιών και διεκδίκησης αποζημιώσεων. Ούτε όσα λαϊκά νοικοκυριά για αρκετά χρόνια ζούσαν μέσα στα κοντέινερ.

-- Η εκτεταμένη οικιστική ανάπτυξη της περιοχής των τελευταίων δεκαετιών έφερε τεράστια κέρδη στις τράπεζες, που κέρδισαν απ' τα δάνεια, στο κατασκευαστικό κεφάλαιο και τους μεγαλεμπόρους δομικών υλικών. Εγινε με άναρχο τρόπο, χωρίς σχεδιασμό. Χιλιάδες από εμάς αναγκαστήκαμε να χτίσουμε όπου μπορούσαμε, γιατί δεν υπήρχε κανενός είδους ουσιαστική κρατική πρόνοια για την εξασφάλιση λαϊκής στέγης. Τώρα έρχονται, με τους πλειστηριασμούς και με τη βία, να μας πάρουν όλο το βιος, όταν με κόπους και θυσίες κάθε λαϊκή οικογένεια προσπάθησε να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της.

-- Τα εκτεταμένα οδικά έργα, που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται στην περιοχή, μελετήθηκαν, κατασκευάστηκαν και λειτουργούν με κριτήριο πόσο κερδίζει ο επενδυτής. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, που κατασκεύασαν τους οδικούς άξονες. Αυτά προέκυψαν απ' τα αβάσταχτα διόδια που πληρώνουμε για τις μετακινήσεις μας, απ' τους όλο και μικρότερους μισθούς και τις απλήρωτες υπερωρίες όσων δουλεύουν στα έργα. Εβγαλαν και απ' τις ελλείψεις σε αναγκαία συμπληρωματικά αντιπλημμυρικά έργα, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, απ' τις μελέτες που δεν υπολόγισαν σκόπιμα όλες τις παραμέτρους της περιοχής και μετέτρεψαν τους δρόμους σε φράγματα και κάθε διάβαση, από όπου περνάει το νερό, σε χείμαρρο.

-- Την ίδια περίοδο, η χωματερή των Λιοσίων, η μεγάλη χαβούζα της Αττικής, που σκορπά μόλυνση και καρκίνο, αποτέλεσε σύμβολο της ανάπτυξης και της ευημερίας με κριτήριο το κέρδος. Πόσοι δήμαρχοι, εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές δεν προπαγάνδιζαν τα "οφέλη" για τα Λιόσια και το Ζεφύρι από τη δραστηριότητα της χωματερής, διαπραγματευόμενοι κουτοπόνηρα ανταλλάγματα για την παραμονή της; Το αποτέλεσμα ήταν όλο να κλείνει και όλο να ζει και να βασιλεύει. Και τώρα, που και τα ανταλλάγματα αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός, το μόνο που έμεινε για τους εργαζόμενους της περιοχής είναι ο βρώμικος αέρας και το μολυσμένο υπέδαφος.

-- Την περίοδο της ανάπτυξης ξεκίνησαν τα μεγάλα σχέδια και σενάρια για την εμπορική εκμετάλλευση της Πάρνηθας, του φυσικού της πλούτου, για την αξιοποίηση των παλιών βασιλικών κτημάτων στο Τατόι, ενώ ταυτόχρονα υλοποιούνταν σχέδια για την επέκταση της δραστηριότητας του Μον Παρνές. Η πυρκαγιά που ξέσπασε στην Πάρνηθα πριν από 11 χρόνια αποκάλυψε τη γύμνια της αντιπυρικής προστασίας ...παρ' όλη την ανάπτυξη και τα μεγάλα κέρδη. Το αστικό κράτος αδυνατούσε να προστατέψει το μεγαλύτερο πνεύμονα φυσικής ομορφιάς και οξυγόνου της Αττικής, την ίδια ώρα που βήμα το βήμα είχε ανοίξει την όρεξη σε οικοπεδοφάγους και σε επιχειρηματικά συμφέροντα για την αξιοποίησή του. Η οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών έγινε με την παράδοση τεράστιων εκτάσεων γης στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι συνεχείς φωτιές και οι κατοπινές "αλλαγές χρήσης" δεν είναι τυχαίες, γίνονται για να προχωρήσουν αυτοί οι σχεδιασμοί.

-- Η ανάπτυξη αυτή στηρίχτηκε στη δουλεμπορική εκμετάλλευση χιλιάδων μεταναστών από την Αλβανία, την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, που συγκεντρώθηκαν στην περιοχή μας σε δύσκολες συνθήκες, βιώνοντας την ένταση της εκμετάλλευσης ως εργαζόμενοι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας στα γιαπιά των μεγάλων έργων, στις οικοδομές, στα εργοστάσια μετάλλου και χημικής βιομηχανίας. Πολλές φορές βίωσαν το ρατσισμό, την ξενοφοβία, χρεώθηκαν την εγκληματικότητα που είναι αυξημένη στην περιοχή. Τα ίδια βίωσαν και τα προηγούμενα χρόνια οι χιλιάδες Ελληνες Πόντιοι από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, που αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται ως εργαζόμενοι και πολίτες β' κατηγορίας, πιο φτηνοί εργάτες. Τα μεγάλα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και των επιχειρηματιών σε άλλους κλάδους δημιουργήθηκαν και από την ένταση της εκμετάλλευσης αυτής της κατηγορίας των εργαζομένων.

-- Παιδί αυτής της ανάπτυξης, του ξέφρενου κυνηγιού του κέρδους και εκδήλωση του παρασιτισμού της είναι η εγκληματική δραστηριότητα που αναπτύσσεται στην περιοχή, με αιχμές το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων και το λαθρεμπόριο γενικά. Πρόκειται για μια σημαντική καπιταλιστική δραστηριότητα, πίσω από την οποία βρίσκονται πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, βρίσκονται διασυνδέσεις με μηχανισμούς του αστικού κράτους. Είναι μια δραστηριότητα που αποτελεί θερμοκήπιο όλης της εγκληματικής δράσης που ζούμε εδώ και χρόνια, ιδιαίτερα στις περιοχές μας, και γεννά ανασφάλεια και φόβο, πολέμους συμμοριών, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ναρκωτικά και σφαίρες στα σχολεία. Ολη αυτή η εγκληματική δραστηριότητα δεν είναι αποκλειστικότητα καμιάς κατηγορίας του πληθυσμού, δεν είναι ιδιότητα κάποιας ράτσας, όσο βέβαια και αν αγγίζει πολύ περισσότερο τμήματα του πληθυσμού που ζουν στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Από εκεί στρατολογούν οι εγκληματικές ομάδες και συμμορίες. Η λογική και η αντίληψη που αντί να στρέφει την προσοχή στην πραγματική αιτία ψάχνει ρατσιστικές ερμηνείες, πέρα από το ότι αφήνει στο απυρόβλητο τον πραγματικό ένοχο, είναι βούτυρο στο ψωμί διαφόρων εγκληματικών, ναζιστικών ομάδων που εμφανίζονται με το προσωπείο του αγανακτισμένου πολίτη. Την ίδια στιγμή στρατολογούν νέους, όπως αποδείχτηκε με την περίπτωση της ναζιστικής συμμορίας Compat 18 - δίδυμο αδελφάκι της Χρυσής Αυγής - οι οποίοι εμφανίστηκαν πέρυσι με δράση ενάντια στους Ρομά με αφορμή τον τραγικό θάνατο του 11χρονου μαθητή.

Αυτή λοιπόν η ανάπτυξη, της εκμετάλλευσης, της υποβάθμισης της ζωής εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, των διακρίσεων, της έλλειψης υποδομών κρίσιμων για τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, της αναρχίας, του παρασιτισμού, που στη σκιά της αναπτύσσονται εγκληματικές κερδοφόρες δραστηριότητες ...αυτή η ανάπτυξη που στον έναν πόλο είχε όλα αυτά και στον άλλο τα μεγάλα κέρδη, τις επενδύσεις, τις σαμπάνιες των επιτυχιών ...αυτή η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου οδήγησε στην κρίση. Η κρίση, αν θέλετε, ξεσκέπασε με ωμό τρόπο το επιμελώς φτιασιδωμένο πρόσωπό της, έδειξε κατάματα στους εργαζόμενους, που τους έσυρε μαζικά στη φτώχεια, στην ανεργία, τον πραγματικό χαρακτήρα της οικονομίας που κινείται με κριτήριο το κέρδος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Στην ξέφρενη κούρσα των κερδών οι εργαζόμενοι μοιάζουν πραγματικά με στυμμένες λεμονόκουπες, που δεν απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν, που η δουλειά τους δεν φέρνει ως αποτέλεσμα σταθερή και ριζική βελτίωση, εξασφάλιση υποδομών, κάλυψη των αναγκών τους. Και αυτό το ζήτημα το γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι στις περιοχές μας... Το γνωρίζουν όμως και οι μικροί επαγγελματίες που δουλεύουν μόνοι τους μαζί με τις οικογένειές τους. Στην ξέφρενη κούρσα των κερδών και του ανταγωνισμού μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων οι μικροί επαγγελματίες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους, δεν θα τους προστατέψουν ούτε τα διάφορα προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ ούτε θα μπορέσουν πάντα να επιβιώνουν με λίγα κομματάκια από την πίτα της αγοράς, όταν η μερίδα του λέοντος πάει στα μονοπώλια και τελικά θα μετράνε "λουκέτα".

Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μιλάει για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου. Τι είναι το καινούργιο που φέρνει πια η αλλαγή; Αν μπορούμε να πούμε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη των προηγούμενων δεκαετιών στήριξε και στηρίχτηκε στα μεγάλα Ολυμπιακά έργα, στη μεγάλη ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα... σήμερα η καπιταλιστική ανάπτυξη προσαρμόζεται στις κατευθύνσεις που υπηρετούν τον στρατηγικό στόχο της ελληνικής αστικής τάξης για ανάδειξη της Ελλάδας σε κρίσιμο ενεργειακό, μεταφορικό και επικοινωνιακό κόμβο στην ευρύτερη περιοχή. Στόχος που συνδέεται με την περίφημη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας. Αλλάζει δηλαδή η ατμομηχανή της ανάπτυξης, μένει όμως ίδιος ο μηχανοδηγός που οδηγεί το τρένο και η κατεύθυνση του συρμού. Σε αυτόν το σχεδιασμό η Αττική έχει έναν ειδικό πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σύμφωνα με το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής, που ψηφίστηκε το 2014, η περιοχή προβάλλεται ως ένας από τους βασικούς πόλους ανάπτυξης. Χαρακτηρίζεται βιομηχανική - επιχειρηματική ζώνη της περιοχής Αχαρνών - Μεταμόρφωσης. Ταυτόχρονα, είναι περιοχή που διατρέχεται από τον λεγόμενο αναπτυξιακό άξονα Ανατολικής - Δυτικής Αττικής, δηλαδή τον άξονα που συνδέεται με την Εθνική Οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα θα συναντιέται με το Σιδηροδρομικό Κέντρο Αθηνών, που η ολοκλήρωσή του έχει στρατηγική σημασία για τη μεταφορά εμπορευμάτων και προσώπων. Διάφορες παρεμβάσεις που γίνονται στον Δυτικό Οδικό Αξονα και συντομεύουν τις μετακινήσεις προς την περιοχή του Θριασίου και άλλων Δυτικών συνοικιών της Αττικής εντάσσονται σε αυτόν το σχεδιασμό. Αποτελούν μεταφορικά έργα που κυρίως ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κερδοφορίας και όχι τα απαραίτητα για τη διασφάλιση φτηνής, ασφαλούς, ποιοτικής μετακίνησης, χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Αυτό τον προσανατολισμό επιβεβαίωσαν και οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στα "αναπτυξιακά" συνέδρια της Αττικής. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στο εμπόριο, στα Logistics, στις μεταφορές είναι αυτοί που θα δουν τα κέρδη τους να αυγατίζουν από την περιβόητη ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, θα διευρύνεται η δραστηριότητα στον κλάδο του επισιτισμού συγκεντρώνοντας την επιχειρηματική δραστηριότητα σε όλο και λιγότερα χέρια.

Δηλαδή, το επόμενο διάστημα σε όλη την περιοχή θα συνεχιστούν η επέκταση βιομηχανικών και επιχειρηματικών ζωνών κυρίως σε κλάδους Logistics, αποθήκευσης εμπορευμάτων, η επέκταση οδικών δικτύων, οι αλλαγές χρήσης γης προς όφελος επιχειρηματικών επενδυτικών σχεδίων. Ολα αυτά θα συνεχίσουν ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο όπως πριν... Κέρδη για το κεφάλαιο ενώ την ίδια στιγμή μια σειρά από αναγκαία έργα, απαραίτητα για τις λαϊκές ανάγκες, δεν θα προωθούνται. Εργα αντιπλημμυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης των κτιρίων, στέγασης δημόσιων υγειονομικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών, θα συνεχίζουν να υποχρηματοδοτούνται συστηματικά ή ό,τι υλοποιείται θα γίνεται καθαρά με επιχειρηματικά κριτήρια και προτεραιότητες.

Η περιοχή θα συνεχίσει να επιβαρύνεται περιβαλλοντικά, πνεύμονες, όπως το Πάρκο Τρίτση, που βρίσκεται στα σύνορα της ευρύτερης περιοχής, είτε θα παραμείνουν εγκαταλειμμένοι είτε θα αξιοποιηθούν εμπορευματικά. Ενώ ο σχεδιασμός μετακίνησης του καζίνο της Πάρνηθας τα επόμενα 2 χρόνια ίσως ανοίξει εκ νέου το ζήτημα της εμπορικής εκμετάλλευσης του δασικού πλούτου που έχει μείνει στο βουνό.

Χωματερές θα συνεχίζουν να μολύνουν τον αέρα που αναπνέουμε και το υπέδαφος.

Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι το κέντρο της Αθήνας (η περιοχή γύρω από τις πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας) συνιστά, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, βασικό πόλο ανάπτυξης, και ειδικά οι σχεδιασμοί για το άνοιγμα της αγοράς real estate, οδηγούν να αποκεντρώνεται μια εγκληματική δραστηριότητα που συγκεντρωνόταν εκεί και να σπρώχνεται προς τα εδώ.

Ουσιαστικά, δεν αλλάζει τίποτα ως προς το χαρακτήρα, τον προσανατολισμό της ανάπτυξης και βεβαίως ως προς τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Το "νέο παραγωγικό μοντέλο" είναι παλιό στην πραγματικότητα. Είναι η γνωστή καπιταλιστική ανάπτυξη με τις μεγάλες ανισότητες, τις ανισομετρίες, την αδιαφορία για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες όταν αυτές δεν δίνουν κέρδος, τον παρασιτισμό... Και μάλιστα μια ανάπτυξη που οικοδομείται πάνω στα συντρίμμια εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι σήμερα και αύριο να βρίσκονται πολύ πιο πίσω από τους εργαζόμενους πριν από 10 και 12 χρόνια.

Το Κόμμα μας, οι κομμουνιστές, μέσα στους εργατικούς - λαϊκούς φορείς, στο κίνημα, όλο το προηγούμενο διάστημα, στήριξαν τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν ενάντια στην πολιτική και το δρόμο ανάπτυξης που υποβαθμίζουν τη ζωή των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της περιοχής μας, που οδηγούν χιλιάδες στην ανεργία, στην εργασιακή ανασφάλεια, που συντηρούν την εγκληματική δράση. Κόντρα στις προσπάθειες άλλων δυνάμεων, ιδιαίτερα κύκλων της ΝΔ, της δημοτικής αρχής αλλά και δυνάμεων που βρήκαν ευκαιρία να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο με αφορμή τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού, οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν να μην περάσει ο ρατσισμός, να ιδωθεί το πραγματικό πρόβλημα, η πραγματική αιτία της εγκληματικής δράσης. Οι πρωτοβουλίες αυτές ανέδειξαν ότι τα προβλήματα που βιώνουμε στην περιοχή μας είναι συνδεδεμένα με την πάλη ενάντια στην αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, ότι χρειάζεται η εργατική - λαϊκή δράση γι' αυτά να αποτελέσει μέρος της συνολικής πάλης ενάντια στην αντεργατική πολιτική, για τις ΣΣΕ, την προστασία των ανέργων, τη διεκδίκηση αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, της πάλης ενάντια στους πλειστηριασμούς και στη φοροληστεία.

Σήμερα, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα μπορούν και πρέπει με τον αγώνα τους να διεκδικήσουν την άμεση κάλυψη των επιτακτικών αναγκών τους και στον τομέα της αντιπλημμυρικής προστασίας, απαιτώντας κατάργηση του αντιλαϊκού πλαισίου χρήσεων γης, που την παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο, δασικά οικοσυστήματα προς όφελος των εργαζομένων, με κατάργηση των αντιδασικών νόμων, ουσιαστική αύξηση της χρηματοδότησης της αντιπλημμυρικής προστασίας, φορολογώντας το μεγάλο κεφάλαιο, αντιπλημμυρικά τεχνικά έργα που να καλύπτουν συνδυασμένα τις λαϊκές ανάγκες, ενίσχυση του προσωπικού, των μέσων και της εκπαίδευσης των φορέων Πολιτικής Προστασίας.

Για να μπορέσει το τρένο όμως της ανάπτυξης να μπει πραγματικά σε φιλολαϊκές ράγες πρέπει να αλλάξει ο μηχανοδηγός, πρέπει να αλλάξει και η ατμομηχανή, να αλλάξει και η κατεύθυνσή του.

Ατμομηχανή πρέπει να γίνουν οι διευρυνόμενες σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, οι ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό πρέπει να κινεί την ανάπτυξη, την παραγωγή, τις υπηρεσίες, όλη την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό πρέπει να μπει στο επίκεντρο του αναπτυξιακού σχεδιασμού. Σχεδιασμός που δεν θα υπηρετεί το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, σχεδιασμός που θα μπορεί να συνδυάζει με επιστημονικό τρόπο τις γενικές κατευθύνσεις με τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε περιοχής. Θα συνδυάζει τους στόχους της παραγωγής με τον αναγκαίο αντισεισμικό, αντιπλημμυρικό σχεδιασμό, την προστασία του περιβάλλοντος, την οικιστική ανάπτυξη που θα δομείται σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.

Μηχανοδηγοί της ανάπτυξης πρέπει να γίνουν οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη, οι άλλες λαϊκές, κοινωνικές δυνάμεις. Εκείνοι πρέπει να τη διευθύνουν μέσα από τα όργανα της δικής τους εργατικής - λαϊκής εξουσίας, να συγκροτούν έναν Κεντρικό Επιστημονικό Σχεδιασμό που θα έχει ως στόχο να οργανώσει όλη την οικονομική δραστηριότητα, που θα αναπτύσσεται με ισότιμο και αναλογικό τρόπο σε κάθε κλάδο της οικονομίας, σε κάθε περιοχή της χώρας. Οι εργαζόμενοι που θα έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θα έχουν στον έλεγχό τους την οικονομία.

Στον αντίποδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης βρίσκεται, λοιπόν, η εργατική - λαϊκή εξουσία. Η λύση του κεντρικού σχεδιασμού, με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.

Με αυτό το κριτήριο οι κομμουνιστές, τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος διαμορφώνουμε συγκεκριμένες προτάσεις για τα οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα και την επίλυσή τους, με αυτό το κριτήριο προτείνουμε σήμερα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα διεκδικήσεις και στόχους πάλης που δεν κινούνται στη λογική να διαλέξουμε το τι θα κόψουμε από τις ανάγκες μας, ποια ανάγκη θα υποβαθμίσουμε και ποια θα αγνοήσουμε, αλλά στη λογική που θα ανεβάζει πιο ψηλά τον πήχη. Εξάλλου, ακόμα και για τα πιο συγκεκριμένα ζητήματα υπάρχουν προτάσεις, για το πώς να οργανωθούν ο οικιστικός σχεδιασμός, ο αντιπλημμυρικός σχεδιασμός, η αντισεισμική προστασία. Ομως, δεν είναι ζήτημα τεχνικό και τεχνοκρατικό το πώς θα υλοποιηθούν. Είναι ζήτημα πολιτικό, και εδώ κρίνονται και οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές που υλοποιούν ως όργανα της εξουσίας κατευθύνσεις με βάση το συνολικότερο αστικό σχεδιασμό, με προτεραιότητες αυτά που θέλει το κεφάλαιο και όχι αυτά που έχει ανάγκη ο λαός. Αρα λοιπόν πρέπει να συζητήσουμε πιο πλατιά, πιο ουσιαστικά τις πολιτικές προϋποθέσεις για πολιτικές επίλυσης οξυμένων λαϊκών προβλημάτων. Δεν υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται επειδή δεν μπορούν, δεν είναι τεχνικά ζητήματα. Τα πάντα είναι ζητήματα συσχετισμών.

Ενα μεγάλο εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα βάζει στο στόχαστρο την καρδιά των προβλημάτων, θα ανοίγει μέτωπο στη στρατηγική του κεφαλαίου, δεν θα συζητά πώς να διαχειριστεί τη φτώχεια, τη μιζέρια, μπορεί και σήμερα να επιβάλει λύσεις προς όφελος του λαού, να δυσκολέψει τους αντιλαϊκούς αστικούς αναπτυξιακούς σχεδιασμούς. Κυρίως μπορεί να ανοίξει το δρόμο από σήμερα για μια ανάπτυξη για το λαό, από το λαό, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Να ανοίξει δηλαδή το δρόμο για τη ριζική επίλυση των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων».