Στην Αθήνα επανέρχονται τη Δευτέρα τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ για ένα πρώτο «άνοιγμα» των διεργασιών του 4ου κύκλου της «αξιολόγησης» με τα 88 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Μεταξύ αυτών, η διαμόρφωση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2022, στο οποίο ενσωματώνεται η γκάμα των δημοσιονομικών μέτρων και των τριών μνημονίων, καθώς βέβαια και οι προνομοθετημένες παρεμβάσεις για τη διετία 2019 - 2020 με την παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου.

Αν και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να παρουσιάσει ότι ο επόμενος γύρος «προαπαιτούμενων» αποτελεί απλά μια «τυπική υπόθεση», καθόλου δεν μειώνεται το γεγονός ότι στα ήδη υπάρχοντα αντιλαϊκά μέτρα, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη συμφωνηθεί, έρχονται να προστεθούν και νέα όπως ο «επανυπολογισμός συντάξεων», ενόψει της περαιτέρω κατακρεούργησης από το 2019, η υπουργική απόφαση για το νέο συντριπτικό χτύπημα στο ΕΚΑΣ, η πλήρης κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ στα νησιά, η αύξηση των συντελεστών του ΕΝΦΙΑ προκειμένου να εξισορροπηθούν οι αλλαγές στις τιμές ζώνης των ακινήτων (με κατεύθυνση την εξομοίωση με τις εμπορικές τιμές), η εκπόνηση ενός «οδικού χάρτη» για την ενιαία είσπραξη φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Στην «άλλη πλευρά» του ίδιου νομίσματος, που αφορά τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας στο κεφάλαιο, τα αντιλαϊκά «ορόσημα» προβλέπουν επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων (στη λίστα περιλαμβάνονται κρατικά μετοχικά πακέτα σε ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, επέκταση σύμβασης παραχώρησης του «Ελ. Βενιζέλος», Ελληνικό κ.ά.), την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, την προώθηση των αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό όπως η λεγόμενη «αποπολιτικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης», με προκηρύξεις διαγωνισμών σε επιτελικές θέσεις όλων των υπουργείων.

Πάνω στη «στέρεη» βάση της αντιλαϊκής επίθεσης, η ατζέντα της 4ης «αξιολόγησης» περιλαμβάνει ακόμη τις «εκκρεμότητες» αναφορικά με το νέο «εποπτικό πλαίσιο» για την περίοδο μετά το 2018, το λεγόμενο «αναπτυξιακό σχέδιο» για την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, καθώς επίσης και το ζήτημα της διαχείρισης - «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους.

Ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, επισήμανε ότι η κυβέρνηση θα παρουσιάσει «το ελληνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα τον Απρίλιο, μετά το ελληνικό Πάσχα». Οπως χαρακτηριστικά τόνισε, «πρώτος στόχος είναι να μην επιστρέψουμε στο μοντέλο της περιόδου πριν το 2008 και δεύτερος να διαμορφώσουμε ένα ολιστικό πρόγραμμα». Μάλιστα, οι αναπτυξιακές προτεραιότητες της κυβέρνησης για την «επόμενη μέρα» έρχονται να «κουμπώσουν» με τις διαπιστώσεις του ΣΕΒ. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, «πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ποιο είναι το προφίλ της Ελλάδας, ότι δηλαδή έχει πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και μεγάλο αγροτικό τομέα, όπως και άλλες ιδιαιτερότητες της χώρας, και όλα να συγκεραστούν για να οικοδομηθεί ένα καινούργιο μοντέλο».

Να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση έχει στα «σκαριά» νέο νομοσχέδιο περί συγχωνεύσεων και εξαγορών, όπου αναμένεται να περιέχει νέα κίνητρα και «διευκολύνσεις», με κατεύθυνση βέβαια την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ισχυρών επιχειρήσεων και ομίλων καθώς και για τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών με βάση και τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.

Θυμίζουμε ότι η απόφαση της προηγούμενης συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ (22/1), αναφορικά με το λεγόμενο «αναπτυξιακό σχέδιο», «επαναβεβαίωνε» «τη σημασία μιας φιλόδοξης συνολικής στρατηγικής ανάπτυξης με ισχυρή κυριότητα από τις ελληνικές αρχές», την οποία «οι αρχές καλούνται να την ολοκληρώσουν σε συνεργασία με τα θεσμικά όργανα πολύ πριν από το τέλος του προγράμματος».

Η πλευρά του ΣΕΒ, με αφορμή το συνέδριο που διοργάνωσε τις προάλλες για τις «μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα», τονίζει ότι «αναδείχθηκε με έμφαση η ανάγκη να υπάρξει ένα πλαίσιο κανόνων και κινήτρων που να ευνοεί τις συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων, ως εργαλείο εξυγίανσης και μεγέθυνσής τους».

Σε αυτό το φόντο, ο ΣΕΒ στο «εβδομαδιαίο δελτίο» με τίτλο «Ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση συγχωνεύσεων και εξαγορών αντίδοτο στην ακραία υπερφορολόγηση!», μεταξύ άλλων, εστιάζει στους παρακάτω άξονες:

-- Στην «απουσία ενός πλαισίου ευνοϊκών κανόνων και κινήτρων για τις εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων». Η αλλαγή του πλαισίου, όπως λένε, έχει στόχο να «ενθαρρυνθεί η εξυγίανση και μεγέθυνση επιχειρήσεων, να μειωθεί το στοκ των μη εξυπηρετούμενων δανείων, να υπάρξουν οικονομίες κλίμακας και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές».

-- Στην «αδυναμία συμψηφισμού ζημιών με τα κέρδη πέραν της 5ετίας - όταν η κρίση μετράει ήδη 9 χρόνια - η αδυναμία ενοποίησης φορολογικών αποτελεσμάτων και χρήσης των φορολογικών ζημιών στο πλαίσιο εξαγοράς μιας ζημιογόνας από μια κερδοφόρα επιχείρηση».

Πρόκειται για το συμψηφισμό της «χασούρας» με τους φόρους που θα προκύπτουν στα επόμενα χρόνια, στη βάση των επιχειρηματικών κερδών. Ετσι, το σύνολο της εμφανιζόμενης «ζημιάς» θα αναπληρώνεται, σε βάθος χρόνου, μέσω της πλήρους φορολογικής απαλλαγής των επιχειρηματικών ομίλων, ουσιαστικά δηλαδή θα μετατρέπει τη χασούρα της καπιταλιστικής κρίσης σε «αναπτυξιακό εργαλείο» τους για την «επόμενη μέρα».

Τον αντιλαϊκό «τόνο» στη φάση αυτή δίνει το ζήτημα της απρόσκοπτης διενέργειας των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, με επόμενο βήμα την επέκτασή τους σε όλες τις περιοχές της χώρας, που αποτελεί το τελευταίο αντιλαϊκό προαπαιτούμενο του 3ου κύκλου της «αξιολόγησης», σύμφωνα με την απόφαση της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ την περασμένη Δευτέρα.

Σε αυτό το φόντο, από την Τετάρτη 21 Φλεβάρη οι πλειστηριασμοί διενεργούνται αποκλειστικά και μόνο με ηλεκτρονικά μέσα και μάλιστα ανεξάρτητα από το χρόνο επίδοσης της κατάσχεσης, δηλαδή και για τις υποθέσεις που εκκρεμούν στις αίθουσες των δικαστηρίων. Να σημειωθεί ότι από την 1η Μάη 2018, ενεργοποιείται η νομοθετική ρύθμιση για την έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και για «οφειλές» λαϊκών νοικοκυριών προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία για τους αυτοαπασχολούμενους.

Επιπλέον «ξηλώνεται» περαιτέρω ό,τι είχε απομείνει από το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των λαϊκών νοικοκυριών. Πρώτο βήμα είναι αυτό για την «αποσυμφόρηση» των δικαστηρίων από τις εκκρεμείς υποθέσεις, αφού μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης οι τράπεζες δεν μπορούν να προχωρήσουν τη διαδικασία πλειστηριασμού. Ετσι δρομολογείται ένα πρώτο «ξεσκαρτάρισμα» σε εξωδικαστικό πλαίσιο, ενώ και ο ίδιος ο νόμος περί της υποτιθέμενης «προστασίας» έχει ημερομηνία λήξης την 31η Δεκέμβρη 2018.

Στο πλαίσιο αυτό προωθούνται αλλαγές που προβλέπουν πρόσθετες προϋποθέσεις για την αίτηση δικαστικής προστασίας στην πρώτη κατοικία, κάνοντας ακόμα πιο ψιλή την «κρησάρα» για τα λαϊκά νοικοκυριά. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε αυτές θα περιλαμβάνονται:

-- Η άρση του τραπεζικού απορρήτου του οφειλέτη.

-- Η απόρριψη της αίτησης, πριν από τη δικαστική προσφυγή, σε περιπτώσεις όπως είναι η μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων σε συγγενικά πρόσωπα ή η πώληση ακίνητης περιουσίας σε τρίτα πρόσωπα.

-- Η αυτόματη έξοδος από τις διαδικασίες δικαστικής προστασίας, σε περιπτώσεις οφειλετών που αιτούνται και πετυχαίνουν την αναβολή των δικαστικών αποφάσεων.

-- Η ενεργοποίηση της ρύθμισης για αυτόματη αποβολή από το καθεστώς «προστασίας» σε όσους ήδη έχουν ενταχθεί σε αυτό, αλλά αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των δόσεων που προσδιορίζουν τα δικαστήρια με βάση και τις λεγόμενες «εύλογες δαπάνες διαβίωσης».

Αποκαλυπτική για το «νευραλγικό ρόλο» που δίνεται στην αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων και στη στήριξη του τραπεζικού συστήματος, όπως και στα αντίστοιχα μέτρα, είναι η «έκθεση συμμόρφωσης» (Compliance Report) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχετικά με την 3η «αξιολόγηση» του ελληνικού προγράμματος. Οπως αναφέρεται, για το 2018 οι τράπεζες σχεδιάζουν 10.000 πλειστηριασμούς, με περαιτέρω διόγκωση στους 40.000 ετησίως για την προσεχή τριετία, συνολικά δηλαδή βγαίνουν «στο σφυρί» 130.000 ακίνητα.

Την ίδια ώρα, οι τραπεζικοί όμιλοι επαναφέρουν στο τραπέζι την πρόταση για απαλλαγές και εκπτώσεις επί των φόρων στα ακίνητα που θα περάσουν στα χαρτοφυλάκιά τους, είτε μέσω των πλειστηριασμών είτε μέσω της λεγόμενης «εθελοντικής παράδοσης» του ακινήτου από τους σημερινούς ιδιοκτήτες τους στις τράπεζες. Σύμφωνα με τον «κώδικα δεοντολογίας» των τραπεζών, ο δανειολήπτης που αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος, μεταβιβάζει «εθελοντικά» την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και στη συνέχεια, σε συμφωνία με την τράπεζα, «διατυπώνεται σαφώς ο τρόπος διευθέτησης» για τυχόν υπολειπόμενα ποσά.