Ενα 66% του πληθυσμού της Σουηδίας υποστηρίζει, σύμφωνα με μία πρόσφατη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Γκέτεμποργκ για Κοινωνία, Αποψη, ΜΜΕ (SOM) την παραδοσιακή πολιτική της Σουηδίας στα θέματα ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία η χώρα ακολουθεί, εν καιρώ ειρήνης, μια πολιτική μακριά από συμμαχίες, με στόχο την ουδετερότητα εν καιρώ πολέμου. Μόνο ένα 13% δε συμφωνεί με την παραπάνω άποψη.

Αυτόν τον καιρό, σύμφωνα με την εφημερίδα «Ντάγκενς Νιέτερ», η κυβέρνηση διεξάγει διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση για μία νέα διατύπωση της γραμμής πλεύσης στα θέματα ασφάλειας, όπου ο όρος ουδετερότητα θα εξαφανιστεί. Τόσο το Λαϊκό Κόμμα αλλά και οι Συντηρητικοί και οι Χριστιανοδημοκράτες θέλουν να προχωρήσουν ακόμα παραπέρα και να σβήσουν και τη μη συμμετοχή σε στρατιωτικές συμμαχίες, ως πρώτο βήμα για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Παρά τις συχνές δημόσιες συζητήσεις που γίνονταν στη χώρα υπέρ της ένταξης της χώρας στη βορειοατλαντική συμμαχία, περσινή δημοσκόπηση του Ινστιτούτου SOM του Γκέτεμποργκ έδειξε ότι 45% των Σουηδών δε θέλουν καν να ακούσουν για μία ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, και μόνο 24% θεωρούν ότι είναι μία καλή πρόταση. Ιδιαίτερα μεγάλο είναι το ποσοστό κατά της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ μεταξύ των οπαδών του Αριστερού Κόμματος, 64%. Ομως, και μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών (56%) και των Πρασίνων (49%), το ΝΑΤΟ έχει λίγους υποστηρικτές. Μόνο στους Συντηρητικούς το ποσοστό υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ είναι μεγαλύτερο (44%) από το ποσοστό κατά της ένταξης (28%). Ωστόσο, συμβαίνει και το εξής περίεργο: Στο φιλελεύθερο Λαϊκό Κόμμα, που είναι και το μοναδικό σουηδικό κόμμα που υποστηρίζει ανοιχτά την ένταξη της χώρας στη βορειοατλαντική συμμαχία, μόνο το 19% είναι υπέρ, ενώ το 46% είναι κατά.

Οπως διαπιστώνει ο καθηγητής του SOM-Ινστιτούτου, Ουλφ Μπιέρελντ, η δημοσκόπηση ενίσχυσε την άποψη ότι η πλειοψηφία των Σουηδών είναι σταθερά υπέρ της διατήρησης της μη συμμετοχής της χώρας σε στρατιωτικές συμμαχίες. Τα αποτελέσματα της εν λόγω δημοσκόπησης συμπίπτουν και με τα αποτελέσματα άλλων ερευνών. Ετσι, λοιπόν, στην τελευταία έρευνα του Γραφείου για Ψυχολογική Υποστήριξη 62% των ερωτηθέντων τάχθηκαν υπέρ της μη συμμετοχής της Σουηδίας σε στρατιωτικούς συνασπισμούς και μόνο 24% υπέρ της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Μπορεί να μην υπήρξαν μέχρι τώρα άμεσες αντιδράσεις από πολιτικούς κύκλους της Σουηδίας, όπως αναφέρει ο καθηγητής Μπιέρελντ, ωστόσο η δημοσκόπηση ήρθε στη σωστή στιγμή, όπου η Υπουργός Εξωτερικών Αννα Λιντ επιθυμεί να διαπραγματευτεί με τα αστικά κόμματα μία νέα διατύπωση της πολιτικής της ασφάλειας της χώρας. Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης σίγουρα θα δυσχεράνουν την αναζήτηση μιας φόρμουλας που θα υπέγραφαν όλοι. Για παράδειγμα, για τους Σοσιαλδημοκράτες τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης σχεδόν τους «κλείνει την πόρτα» για ένα συμβιβασμό, ο οποίος, όμως, περιλαμβάνει ένα άνοιγμα προς την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, η δημοσκόπηση έχει επιπτώσεις και για τα κόμματα που υποστηρίζουν την ένταξη της χώρας στη βορειοατλαντική συμμαχία. Το Λαϊκό Κόμμα ναι μεν, με απόφαση του κόμματος, τάχθηκε υπέρ της συμμετοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ, αλλά ακόμα και οι Συντηρητικοί που επιθυμούσαν πιο γρήγορους ρυθμούς στα θέματα σχετικά με το ΝΑΤΟ, σίγουρα τώρα θα βάλουν λίγο «φρένο».

Δύο είναι οι λόγοι, σύμφωνα με τον καθηγητή Μπιέρελντ που η θέση για τη μη συμμετοχή της χώρας σε στρατιωτικούς συνασπισμούς έχει τόση απήχηση στο σουηδικό πληθυσμό: «Πρώτον, πολύς κόσμος συνεχίζει να συνδέει το ΝΑΤΟ με πόλεμο και χρήση στρατιωτικής βίας. Ο πόλεμος στο Κόσσοβο την άνοιξη του 1999 φαίνεται να συνέβαλε στην εδραίωση αυτής της εικόνας. Για πολλούς πολίτες είναι παράλογο, να θέλει η Σουηδία- με την 200 χρόνων περίοδο ειρήνης και με έλλειψη ενδείξεων μιας στρατιωτικής απειλής στον ορίζοντα- ξαφνικά να αλλάξει την πολιτική της ασφάλειας της χώρας και να επιθυμεί την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Από αυτήν την άποψη μία συμμετοχή στο ΝΑΤΟ θα αύξανε πολύ περισσότερο τον κίνδυνο εμπλοκής της χώρας σε πολεμικές ενέργειες, παρά θα τον μείωνε.

Δεύτερον, το δόγμα του ΝΑΤΟ για τα πυρηνικά όπλα παίζει σημαντικό ρόλο. Η πολιτική κουλτούρα της Σουηδίας χαρακτηρίζεται, από τη δεκαετία του '60, από την Αριστερά μέχρι τη Δεξιά, από μία γενική άρνηση στα πυρηνικά. Θα σήμαινε ότι θα πρέπει να περάσει ένα πολύ ψηλό κατώφλι, εφόσον ως πιθανό μέλος του ΝΑΤΟ θα αναγκαζόταν να υποστηρίξει και το δόγμα του για τα πυρηνικά όπλα. Και μόνο η σκέψη ότι η Σουηδία- ενόψει μιας πιθανής ένταξης στο ΝΑΤΟ- θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί την αποθήκευση πυρηνικών όπλων σε σουηδικό έδαφος, είναι για πολλούς ένας σοβαρός λόγος να μην τεθεί καν το θέμα της ένταξης».

Αν και υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στη χώρα που «αλληθωρίζουν» προς την κατεύθυνση του ΝΑΤΟ, ωστόσο μία μεγάλη πλειοψηφία του σουηδικού λαού συνεχίζει να εκτιμάει και να υποστηρίζει τη μεγάλη παράδοση ουδετερότητας της χώρας.

ΝΕΑΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Σύμφωνα με ένα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένο μυστικό ντοκουμέντο του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Λατινοαμερικανοί αξιωματικοί, που μετείχαν στη λεγόμενη Επιχείρηση Κόνδωρ, δηλαδή στην κοινή δράση δεξιών κυβερνήσεων της περιοχής αυτής για την εξόντωση αριστερών αντιπάλων τους, χρησιμοποιούσαν μια εγκατάσταση τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ στη Διώρυγα του Παναμά, για να ανταλλάσσουν μυστικές πληροφορίες.

Ενα τηλεγράφημα, που έστειλε στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ο πρεσβευτής τους στην Παραγουάη, Ρόμπερτ Ε. Ουάιτ, ανέφερε πως ο επιτελάρχης του δικτάτορα Αλφρέντο Στρόεσνερ είχε πει, ότι μια αμερικανική εγκατάσταση στη διώρυγα του Παναμά «χρησιμοποιούνταν για το συντονισμό μυστικών πληροφοριών» ανάμεσα σε χώρες της Νότιας Αμερικής. «Προφανώς», έλεγε το τηλεγράφημα, «αυτό είναι το δίκτυο του Κόνδορα, που όλοι εμείς έχουμε ακούσει γι' αυτό μέσα στα τελευταία λίγα χρόνια».

Ο Ουάιτ έγραφε ότι δεν είχε ανεξάρτητα την ακρίβεια της είδησης από τον Παραγουανό. Ομως, είχε υποδείξει όπως ο υπουργός Εξωτερικών, Σάιρους Ρ. Βανς «εξετάσει αυτή τη ρύθμιση για να βεβαιωθεί ότι η συνέχισή της είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ». Ωστόσο, όπως ο ίδιος δήλωσε πρόσφατα, από ό,τι γνωρίζει, μια τέτοια ενέργεια δεν έγινε ποτέ.

Οπως έγραψαν στις 6/3 οι «Τάιμς Νέας Υόρκης» (ΝΥΤ), το τηλεγράφημα εκείνο φαίνεται να άνοιξε νέες διόδους εξέτασης του ρόλου των ΗΠΑ στον Κόνδορα, «μιας σκοτεινής ενέργειας για την εξόντωση της λατινοαμερικανικής αριστεράς που, μεταξύ άλλων, εξαπέστειλε αποσπάσματα θανάτου, για να σκοτώσουν τους επικριτές τόσο στην πατρίδα τους, όσο και στο εξωτερικό».

Αλλα ντοκουμέντα, που ήδη έγιναν δημόσια γνωστά, έχουν δείξει, ότι το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνας (FBI) των ΗΠΑ βοήθησε από το αρχικό ακόμα στάδιο τις ενέργειες του Κόνδορα, κάνοντας ανακρίσεις αριστερών της Νότιας Αμερικής, που πιάστηκαν και, σε μια τουλάχιστον περίπτωση, βασανίστηκαν.

Το πιο πάνω τηλεγράφημα ανακαλύφθηκε από έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου του Λονγκ Αϊλαντ, περιοχής της Νέας Υόρκης, Πατρίς ΜακΣέρι, ανάμεσα σε χιλιάδες ντοκουμέντα, που είχαν αποχαρακτηριστεί, για τις σχέσεις των ΗΠΑ με τις δικτατορίες της Νότιας Αμερικής.

Ο Πίτερ Κόρνμπλαχ, ένας ανώτερος αναλυτής στο Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας, δήλωσε στους «ΝΥΤ», ότι το τηλεγράφημα υπονοούσε πρόγνωση, συνεργασία και πλήρη πρόσβαση στα σχέδια και στις ενέργειες του Κόνδορα. «Ο βαθμός, που οι ΗΠΑ γνώριζαν και υποστήριζαν αυτές τις ενέργειες», πρόσθεσε, «παρέμεναν μυστικές μέχρι σήμερα. Τα επικαλύμματα του κρεμμυδιού ξεφλουδίζουν εδώ».

Επίσημα, εξηγούσαν οι «ΝΥΤ», «Ο κόνδορας εμφανίστηκε σαν μια άμυνα κατά της κομμουνιστικής έμπνευσης τρομοκρατίας, αλλά τα θύματά της περιλάμβαναν κυβερνητικούς αξιωματούχους, που εκδιώχθηκαν από στρατιωτικά πραξικοπήματα υποστηριζόμενα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, συνδικαλιστές, υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανθρώπους, που υποψιάζονταν, ότι ήταν σοσιαλιστές. Το 1978, ανακριτές συνέδεσαν τον Κόνδορα με το φόνο του πρώην Χιλιανού υπουργού Εξωτερικών Ορλάντο Λετελιέ και της Αμερικανίδας συνοδού του, Ρόνι Μάφιτ, το 1976, όταν το αυτοκίνητό τους με το οποίο κυκλοφορούσαν, ανατινάχτηκε στην Ουάσιγκτον».

Στο τηλεγράφημά του, που αναφέρθηκε αρχικά, ο πρεσβευτής Ουάιτ αναφερόταν σε μια συνάντηση που είχε με έναν Παραγουανό στρατηγό, τον Αλεχάντρο Φρέτες Νταβαλός, λίγο μετά την επίσκεψη ενός Χιλιανού αξιωματούχου στην Παραγουάη, για να συζητήσει την περίπτωση του Λετελιέ. Ο Ουάιτ υπέθεσε ότι λέγοντας σ' αυτόν πως αμερικανικά κανάλια είχαν χρησιμοποιηθεί για τη μετάδοση μυστικών πληροφοριών για τον Κόνδορα, οι στρατηγοί ήλπιζαν, πως θα απόφευγαν ερωτήσεις από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ για το ρόλο τους στις δολοφονίες.

Το τηλεγράφημα έλεγε οι χώρες του Κόνδορα «να διατηρούν επαφή μεταξύ τους διαμέσου της αμερικανικής εγκατάστασης επικοινωνιών στη ζώνη της Διώρυγας του Παναμά, η οποία καλύπτει όλη τη Λατινική Αμερική». Και διευκρίνιζε: «Αυτή η εξυπηρέτηση, που παρέχει η αμερικανική εγκατάσταση επικοινωνιών, χρησιμοποιείται κύρια από ξένους αξιωματικούς να τηλεφωνούν στις οικογένειές τους στη Λατινική Αμερική, αλλά χρησιμοποιείται, επίσης, για να συντονίζεται η μυστική πληροφόρηση ανάμεσα στις χώρες του Νότιου Κώνου. Διατηρούν την εμπιστευτικότητα της επικοινωνίας τους διαμέσου της αμερικανικής διευκόλυνση στον Παναμά, χρησιμοποιώντας διμερείς κώδικες».

Κατά τους «ΝΥΤ», ο Ουάιτ, που σήμερα διευθύνει το Κέντρο Διεθνούς Πολιτικής, έναν οργανισμό έρευνας, είχε στείλει το μήνυμά του απευθείας στον υπουργό Βανς λόγω της ιδιαιτερότητάς του και της δικής του υπόδειξης. Ωστόσο, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του βεβαίωσε, ότι δεν είχε πάρει καμιά απάντηση. «Κανένας, είπε, δεν αντέδρασε με οποιονδήποτε τρόπο ή μορφή. Αυτό με κάνει να εννοήσω, ότι οι άνθρωποι στην κυβέρνηση των ΗΠΑ ενεργά φρόντιζαν να μην έχουν αυτή τη γνώση αυτή τη μαρτυρία, στην πράξη».

Και κατέληξε: «Υπάρχουν χιλιάδες τηλεγραφήματα, που έρχονται κάθε μέρα. Είναι πολύ εύκολο απλά να πετάξεις ένα από αυτά σ' αυτή την τρύπα της μνήμης».

1941- Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς γεννιέται στο Ποζάρεβατς της Σερβίας

1966- Εκλέγεται μέλος του προεδρείου της Ενωσης Κομμουνιστών Σερβίας

1989- Το Μάη εκλέγεται Πρόεδρος της Σερβίας για έναν χρόνο. Δύο μήνες μετά (Ιούλης) εκλέγεται πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας. Το Δεκέμβριο '89 εκλέγεται Πρόεδρος Σερβίας με το 65% των ψήφων.

1995-Το Νοέμβριο συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις του Ντέιτον στο Οχάιο για τον τερματισμό του πολέμου στη Βοσνία με την ιδιότητα του Προέδρου της Σερβίας και μονογράφει τη συνθήκη Ντέιτον.

1997- Τον Ιούλη εκλέγεται Πρόεδρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας από την ομοσπονδιακή Βουλή.

1999- Στις 27 Μάη, μεσούντων των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης απαγγέλλει σε βάρος του Μιλόσεβιτς κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου.

2000- Μετά τις θυελλώδεις εκλογές της 25ης Σεπτέμβρη και τις επακόλουθες διαδηλώσεις των κομμάτων της λεγόμενης σερβικής αντιπολίτευσης, ο Γιουγκοσλάβος Πρόεδρος παραδέχεται, στις 6 Οκτώβρη, τη νίκη του Βόγισλαβ Κοστούνιτσα στις προεδρικές εκλογές και παραιτείται από το αξίωμά του. Στις 25 Νοέμβρη επανεκλέγεται πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας.

2001- Την 1η Φλεβάρη, ο Σέρβος υπουργός Εσωτερικών, Ντούσαν Μιχαήλοβιτς, ανακοινώνει πως ο Μιλόσεβιτς τίθεται υπό διαρκή αστυνομική παρακολούθηση. Στις 28Φλεβάρη, μετά από εντολή της εισαγγελίας της Σερβίας αρχίζει η διενέργεια αστυνομικής έρευνας σε βάρος του Σλ. Μιλόσεβιτς, μετά τα δημοσιεύματα ΜΜΕ πως έχει προχωρήσει στην κατάχρηση μέρους των κρατικών αποθεμάτων χρυσού και τηρεί παράνομους λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού. Στις 31 Μάρτη, γίνονται δύο απόπειρες σύλληψής του ως υπόπτου για τις κατηγορίες της διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας. Τελικώς, συλλαμβάνεται την 1η Απρίλη και μετά την κατάθεσή του στον εισαγγελέα Βελιγραδίου οδηγείται στις κεντρικές φυλακές του Βελιγραδίου. Στις 2 Απρίλη κατηγορείται πως στη διάρκεια της επιχείρησης για τη σύλληψή του υποκίνησε τους σωματοφύλακές του σε αντίσταση κατά της αρχής. Στις 3 Απρίλη, η γενική εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου του ΟΗΕ, Κάρλα Ντελ Πόντε, ανακοινώνει πως ετοιμάζει και νέο ένταλμα σύλληψης κατά του Μιλόσεβιτς με διευρυμένο κατηγορητήριο...