Με μια πλατιά πολιτική εξόρμηση σε χώρους δουλειάς και εργατογειτονιές, οι Οργανώσεις Χαλκίδας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προετοιμάζουν μια μεγάλη εργατική γιορτή στην πόλη, στο Πάρκο Δέλτα στη Νεάπολη. Εκεί όπου το ερχόμενο Σάββατο, 1 Ιούλη, στο Εργατικό Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, Ελληνες και μετανάστες εργάτες και εργάτριες θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν για τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων τους και για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Αλλά και να διασκεδάσουν, να χορέψουν, να τραγουδήσουν για όλα αυτά που τους ενώνουν.

Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πλούσιο πρόγραμμα εξορμήσεων, περιοδειών και συσκέψεων, για να φτάσει παντού το κάλεσμα στο Φεστιβάλ. Ανακοινώσεις γραμμένες στα Ελληνικά, στα Ινδικά, στα Πακιστανικά και στα Αραβικά διακινούνται αυτές τις μέρες από μέλη, οπαδούς και φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ μέσα και έξω από χώρους δουλειάς, όπως στον «Νηρέα», στην «Παλίρροια», στην «Αλλατίνη», στον «Μιμίκο», στη «Σάμπο» και αλλού.

Ο χώρος που θα γίνει το Φεστιβάλ δεν επιλέχτηκε τυχαία, αφού στη Νεάπολη ζουν και εργάζονται χιλιάδες εργάτες και εργάτριες. Στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκίδας λειτουργούν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, όπως του Ομίλου Φιλίππου («Μιμίκος», «Αλλατίνη»), η θυγατρική της «Siemens» «Eviop - Tempo», το Ναυπηγείο Αυλίδας, ιχθυοκαλλιέργειες, η ΣΟΓΙΑ κ.ά.

Καθημερινά, επίσης, οι «πιάτσες» πλημμυρίζουν από εργαζόμενους που μετακινούνται με λεωφορεία στη γειτονική βιομηχανική ζώνη Οινοφύτων - Σχηματαρίου, την τρίτη μεγαλύτερη στην Ελλάδα. Ενδεικτικά, στην περιοχή λειτουργούν βιομηχανικές μονάδες από τον κλάδο του Μετάλλου, όπως του Ομίλου Στασινόπουλου (ΧΑΛΚΟΡ, ΕΛΒΑΛ), του Φαρμάκου (π.χ. ΦΑΜΑΡ, «Σαράντης»), των Τροφίμων - Ποτών, όπως η Coca Cola, της χημικής βιομηχανίας και πολλές άλλες, όπως η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, με περίπου 1.500 εργαζόμενους.

Χαρακτηριστική επίσης είναι η έντονη παρουσία μεταναστών σε όλους τους κλάδους της βιομηχανίας, καθώς και χιλιάδων εργατών γης. Στον υποκλάδο της πτηνοτροφίας, στα γνωστά «κοτοπουλάδικα», οι μισοί τουλάχιστον εργαζόμενοι στις περισσότερες μονάδες είναι μετανάστες από την Ινδία και το Πακιστάν. Πρόκειται για εργαζόμενους που βιώνουν τις χειρότερες εργασιακές συνθήκες, με κάποιους από αυτούς να ζουν ακόμα και μέσα στα εργοστάσια, δίπλα στα κοτόπουλα.

Αντιπροσωπευτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι το παράδειγμα της επιχείρησης «Κώστας Γεωργίου», που βρίσκεται στη βιομηχανική περιοχή του Αυλώνα και κατασκευάζει πλαστικές σακούλες.

Οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, στην πλειοψηφία τους μετανάστες, προχώρησαν τις προηγούμενες μέρες σε απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, για να καταγγείλουν τον αυταρχισμό της εργοδοσίας σε απολυμένο συνάδελφό τους, αλλά και τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον εργασιακό τους χώρο, όπου δεν υπάρχουν κανονικές τουαλέτες, παρά μόνο ένα παράπηγμα, δεν υπάρχει χώρος που να λειτουργεί ως τραπεζαρία, αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να κάνουν διάλειμμα και να τρώνε δίπλα στις μηχανές.

Παράλληλα, δεκάδες κάμερες τους παρακολουθούν συνεχώς, ώστε η εργοδοσία να εξασφαλίζει ότι οι μηχανές δεν σταματάνε ποτέ. Μάλιστα, οι παρατηρήσεις για την όποια «καθυστέρηση» διαπιστώσει το «άγρυπνο μάτι» της εργοδοσίας γίνονται από τα μεγάφωνα. Θυμίζουμε τέλος ότι στην ευρύτερη περιοχή, σε Ριτσώνα και Οινόφυτα, βρίσκονται και δυο καταυλισμοί προσφύγων από τη Συρία και το Αφγανιστάν

Το σύνθημα του Φεστιβάλ είναι «Οταν ο πόλεμος γκρεμίζει ό,τι αφήνει όρθιο η ειρήνη τους... Ελληνες - μετανάστες - πρόσφυγες εργάτες ενωμένοι ενάντια στον καπιταλισμό. Η λύση στον αγώνα για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό».

Το σύνθημα συνοψίζει τη συζήτηση που ανοίγει για τις εξελίξεις στη χώρα μας και στην ευρύτερη περιοχή. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του μιλάνε για ειρήνη και κρύβουν τον πόλεμο που εξαπολύει η εργοδοσία, οι κυβερνήσεις της, το κράτος της και οι διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις στην εργατική τάξη και στο λαό, στο όνομα της αύξησης των καπιταλιστικών κερδών.

Πρόκειται για «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, με θύματα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, τους νεκρούς και ακρωτηριασμένους εργάτες από εργατικά «ατυχήματα», τους ανέργους από τα κλειστά εργοστάσια της ΣΕΛΜΑΝ, της ΝΕΟΣΕΤ, της «Plexaco», του πρώην «Τσαούσογλου», των «Τσιμέντων Χαλκίδας» κ.λπ.

Στο όνομα αυτής της «ειρήνης» και της «σταθερότητας», η κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων, μπλέκει το λαό βαθύτερα σε ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και επικίνδυνους ανταγωνισμούς, διεκδικώντας την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας και την ανάδειξή της σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο, για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Οι πολεμικές συγκρούσεις που μαίνονται σε Συρία, Ουκρανία και αλλού, η αστάθεια στα Βαλκάνια, η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, η προώθηση νέων διχοτομικών σχεδίων στην Κύπρο, συνδέονται με αντιθέσεις και ανταγωνισμούς ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων Ενέργειας.

Οι εργάτες και οι εργάτριες της περιοχής πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα για το ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, σε ειρήνη και πόλεμο: Η αστική τάξη, το κυνήγι του κέρδους, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.

Ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή, χρώμα και θρησκεία, όλοι οι εργαζόμενοι ζουν την ίδια βαρβαρότητα. Στα «κοτοπουλάδικα», στα εργοστάσια του μετάλλου, στις εργολαβίες, σε άλλους χώρους δουλειάς, η εκμετάλλευση «πάει σύννεφο». Η εντατικοποίηση, τα εργατικά «ατυχήματα», η απληρωσιά, η ανασφάλιστη εργασία, η πληρωμή με κουπόνια, είναι η καθημερινότητα των εργατών και εργατριών και δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε Ελληνες και μετανάστες.

Η εργοδοσία αξιοποιεί το δράμα των μεταναστών για να επιτεθεί συνολικά στους εργάτες. Βρίσκει πάτημα και ασκεί πιέσεις για να μειώνει μισθούς και μεροκάματα σε όλους. Απόδειξη είναι η επιχείρηση που στήνεται στον καταυλισμό της Ριτσώνας, απ' όπου οι εργοδότες της περιοχής «ψαρεύουν» φτηνά εργατικά χέρια απελπισμένων προσφύγων, με μεροκάματο ακόμα και 5 ευρώ. Την ίδια ώρα, τα μαντρόσκυλα των αφεντικών, η εγκληματική ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, χύνει ρατσιστικό δηλητήριο και προσπαθεί να φέρει εργάτες απέναντι σε εργάτες, «βγάζοντας λάδι» τους εκμεταλλευτές.

Η ελπίδα βρίσκεται στον κοινό αγώνα Ελλήνων και ξένων εργατών και εργατριών, ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, ενάντια στον καπιταλισμό που γεννά φτώχεια, ανεργία, κρίσεις και πολέμους. Οι Κομματικές και ΚΝίτικες Οργανώσεις εντείνουν τη συζήτηση μπροστά στο Εργατικό Φεστιβάλ, για τη διέξοδο, τη λύση που προτείνει το ΚΚΕ και είναι προς όφελος κάθε εργάτη και εργάτριας. Είναι ο αγώνας για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.

Η ελπίδα δεν βρίσκεται ούτε στη σημερινή, ούτε σε καμία άλλη κυβέρνηση που υπόσχεται «ανακούφιση» τάχα του λαού μέσα από τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τη συμμετοχή της χώρας στις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Διέξοδος υπάρχει μόνο όταν οι εργάτες πάρουν από τα χέρια των καπιταλιστών τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες, τα μέσα μεταφοράς, τον ορυκτό πλούτο και οργανώσουν την παραγωγή με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Γι' αυτό χρειάζεται να ενισχυθεί το ΚΚΕ στα εργοστάσια και τους άλλους χώρους δουλειάς. Για να γίνουν θαρρετά βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, που θα παλεύει για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.