Οι φιλότιμες προσπάθειες της πλειοψηφίας να μετατρέψει το Συνέδριο σε φιέστα και να επιβάλει σιωπή νεκροταφείου δεν απέδωσαν. Εξω από το συγκρότημα του πολυτελούς «Αστέρα» διαδήλωναν εργαζόμενοι του υπό ιδιωτικοποίηση ΟΑΕΔ, ενώ μέσα οι αντιπρόσωποι των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων διαδήλωναν: «Μ' αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση», αποδοκιμάζοντας τον υπουργό Εργασίας Τ. Γιαννίτση και στο πρόσωπό του την κυβερνητική πολιτική.

Μεσούσης μιας περιόδου όπου τα προβλήματα για την εργατική τάξη της χώρας διογκώνονται απειλητικά, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ - στο δρόμο της προηγούμενης τριετίας και δίνοντας δείγματα γραφής για το μέλλον - επιβεβαίωσε ότι παραμένει πιστή στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής και της υπονόμευσης κάθε αγωνιστικής προοπτικής του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας. Αλλωστε επικροτήθηκε γι' αυτό και από τους «εκλεκτούς» προσκεκλημένους στο Συνέδριο.

Από την πρώτη κιόλας μέρα των εργασιών του συνεδρίου η πλειοψηφία έσπευσε να επαναλάβει τους όρκους της στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, στην ΟΝΕ και στα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η «παγκοσμιοποίηση», να υπεραμυνθεί των στημένων «κοινωνικών διαλόγων», να προδιαγράψει την παραπέρα κατρακύλα τους στην ίδια ρότα. Ούτε ίχνος αυτοκριτικής για τον «πάμφτωχο» απολογισμό δράσης της Συνομοσπονδίας, αντίθετα περίσσευε η έπαρση για να παρουσιαστούν οι συνδιαλλαγές με την εργοδοσία και ο κοινωνικός εταιρισμός ως αγωνιστική δράση.

Από τις εργασίες του συνεδρίου στον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης

Η ΔΑΣ, ο μοναδικός συνδυασμός που είχε πραγματικά να παρουσιάσει έναν πλούσιο απολογισμό δράσης, δέχτηκε - ίσως γι' αυτό - την επίθεση όλων, με τα ίδια τετριμμένα «επιχειρήματα». Από κοινού ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Α.Π. ανέσυραν την «παλιατσαρία» περί μετωπικών μη θεσμικών σχημάτων που διασπούν την ενότητα, μαρτυρώντας και μ' αυτό τον τρόπο τον «τρόμο» τους μπροστά στη μαχητική ενωτική και πολύμορφη δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου και αντιτάσσοντας στην ενότητα της εργατικής τάξης τη δική τους αθροιστική αντίληψη περί ενότητας, των συγκολλήσεων στην κορυφή μακριά και έξω από τις αγωνίες και τις προσδοκίες των εργαζομένων.

Και σ' αυτό το συνέδριο δεν έλειψαν τα φαινόμενα αποκλεισμού αντιπροσώπων, προερχόμενων από ταξικά συνδικάτα και νομιμοποίησης «ημετέρων» που εκλέχτηκαν με νόθες διαδικασίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από κοινού ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» συμφώνησαν και απέρριψαν την πρόταση της ΔΑΣ να γίνει ισότιμο μέλος της Συνομοσπονδίας η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ, μια ομοσπονδία με αγώνες και καθημερινή δράση για την υπεράσπιση των συμφερόντων των 800.000 συνταξιούχων της χώρας. Αντίθετα δεν είχαν κανένα πρόβλημα (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) να νομιμοποιήσουν τους «νόθους» αντιπροσώπους της ΠΝΟ.

Ο Γιώργος Μαυρίκος στο βήμα του συνεδρίου

Το πιο ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για να κάνει κάποιος απολογισμό στο έργο της διοίκησης της ΓΣΕΕ, υπογράμμισε ο ομιλητής, είναι η πορεία των εργατικών συμφερόντων στο τρίχρονο που πέρασε, να κρίνει με βάση πραγματικούς δείκτες και όχι εικονικές και ψεύτικες περιγραφές.

Επικεντρώνοντας στους δείκτες αυτούς ο Γ. Μαυρίκος τόνισε: «Να συζητήσουμε ποια ήταν η πορεία των αποδοχών των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ο θεσμός των ΣΣΕ χτυπιέται. Η ΕΓΣΣΕ χάνει το περιεχόμενό της. Απαξιώνεται η αγοραστική δύναμη των μισθωτών. Σήμερα πιο δύσκολα η εργατική οικογένεια αγοράζει τα προς το ζην, τη μόρφωση, την υγεία, αγοράζει τα πάντα».

Να κουβεντιάσουμε για τις εργασιακές σχέσεις, κάλεσε τους συνέδρους ο ομιλητής και αναρωτήθηκε: «Ενισχύεται ή χτυπιέται η πλήρης απασχόληση; Γενικεύεται το 8ωρο ή η κατάργησή του; Θα απασχοληθούμε με τη διάλυση του δημόσιου τομέα, το ξεπούλημα ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, εμπορευματοποίηση υγείας, παιδείας; `Η μήπως όταν ο Μητσοτάκης ξεπούλαγε ήταν έγκλημα και τώρα που ο Σημίτης μοσχοπουλά είναι πανδαισία;

Θα μιλήσουμε για τους 600.000 ανέργους που εξαθλιώνονται; Θα κρίνουμε τη στάση της ΓΣΕΕ στους αγώνες της νεολαίας, μαθητών, φοιτητών; Θα αναλογιστούμε τι γίνεται με τα δημοκρατικά δικαιώματα και το νέο "τρομονόμο" που ετοιμάζουν;».

«Η κατάσταση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα χειροτέρεψε, σημείωσε ο ομιλητής. Η εκμετάλλευση μεγάλωσε. Η επιβίωση μέρα τη μέρα δυσκολεύει.

Και την ίδια ώρα που η ζωή για την τάξη μας γίνεται βραχνάς, η χώρα μας είναι πρώτη στην Ευρώπη στην αύξηση κερδών και δεύτερη στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ. Και μόνο αυτό το στοιχείο του ΟΑΣΑ έφτανε για να αποδείξει πως ό,τι χάνουμε εμείς, το καρπώνεται το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές.

Και μόνο αυτό το στοιχείο έφτανε για να επιβεβαιώσει ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης είναι πολιτικές βαθιά αντεργατικές, βαθιά φιλομονοπωλιακές.

Να, γιατί καταψηφίζουμε τον απολογισμό της διοίκησης».

Συνεχίζοντας τόνισε: «Η αντιπαράθεσή μας με τη γραμμή των ηγεσιών των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Α.Π. εστιάζεται στη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού. Μια γραμμή επικίνδυνη για το συνδικαλιστικό κίνημα και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό οδήγησε και την πλειοψηφία στην αποδοχή θεωριών όπως του "εφικτού και του ρεαλιστικού", του "κοινωνικού διαλόγου", της "ανταγωνιστικότητας - παραγωγικότητας", του "ευρωπαϊκού προσανατολισμού".

Μιλάτε για ενότητα - είπε ο ομιλητής - αλλά η ενότητά σας δεν έχει καμιά σχέση με την ενότητα που έχει ανάγκη ο εργάτης στο εργοστάσιο, στην πραγματικότητα καλούμαστε "όλοι μαζί" να χορέψουμε το χορό του Ζαλόγγου και της διάλυσης του κινήματος, να θυσιαστούμε στους στόχους της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.

Την πρώτη ευθύνη για όλα τα παραπάνω την έχει η ΠΑΣΚΕ, υπογράμμισε, αυτή κρατά τα γκέμια της υποταγής, αλλά δεν είναι έξω από το παιχνίδι η ΔΑΚΕ και η Α.Π., πιστεύουν στον ίδιο θεό με την ΠΑΣΚΕ, είναι ομόθρησκοι και κοινοί προσκυνητές στην Παναγιά των Βρυξελλών».

Οσον αφορά στη δράση της ΔΑΣ δε «ζητάμε να μας κρίνετε από την οξύτητα των καταγγελιών μας», είπε, «αλλά από τη δράση μας και τα αποτελέσματά της» και συνέχισε: «Αναλάβαμε την πρωτοβουλία για τη συσπείρωση δυνάμεων, διαφορετικών στην προέλευση και την ιδεολογία και θέσαμε σαν προτεραιότητα την αναζωογόνηση και την ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Συγκροτήσαμε το ΠΑΜΕ, που ένωσε κάτω από ταξική προοπτική διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτή είναι ενότητα και όχι η προωθούμενη συγκόλληση ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, προκειμένου ο έλεγχος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στις κορυφές του κινήματος να είναι πιο αποπνικτικός».

Στη συνέχεια ο Γ. Μαυρίκος αναφέρθηκε στους μεγάλους σταθμούς της αγωνιστικής διαδρομής του ΠΑΜΕ, όπως συλλαλητήρια για εργασιακές σχέσεις, για ΣΣΕ και τη φορολογία, στη ΔΕΘ, στις καταλήψεις του υπουργείου Εμπορίου και των κεντρικών γραφείων του ΙΚΑ, πρωτοστάτησε στο αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα κ.α.

Αν δεν υπήρχε αυτή η δράση, θα είχαν χαθεί κι άλλες κατακτήσεις, χωρίς αυτούς τους αγώνες η αντεργατική επίθεση θα ήταν πιο θυελλώδης, υπογράμμισε.

«Τώρα μπαίνει μπροστά στο κίνημα η κοινωνική ασφάλιση», σημείωσε με αναφορά και στα προχτεσινοβραδινά συλλαλητήρια και αυτά που έπονται. «Τώρα δε θα κριθούν πολλά. Τώρα θα κριθούν όλα» τόνισε, δείχνοντας έτσι και το χαρακτήρα της μάχης που είναι μπροστά. «Ελάτε, συνέχισε, μαζί να αντισταθούμε, το χρωστάμε σ' αυτούς που μας παρέδωσαν κατακτήσεις, το οφείλουμε στα παιδιά μας», καλώντας τους να πάρουν όλοι τις θέσεις τους, να γυρίσουν την πλάτη τους στην υποταγή και να στηρίξουν τη γραμμή της ταξικής πάλης.

«Είμαστε αισιόδοξοι, αν και δίνουμε αγώνα άνισο - κατέληξε. Είμαστε σίγουροι ότι καμιά δύναμη δε θα καταφέρει να εκφυλίσει το κίνημα της εργατικής τάξης. Το κίνημα της Φεντερασιόν, του Μάη του '36, του Παπαρήγα, το κίνημα των 115, της αντιδικτατορικής πάλης δεν παραδίνεται. Δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει! Δεν μπορεί κανείς να το μετατρέψει σε άβουλο, ασπόνδυλο, υπάκουο συνομιλητή.

Σταθείτε όρθιοι! Αποκρούστε τους εκβιασμούς! Ψηφίστε Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία».

Χρειάστηκαν 28 ολόκληρες σελίδες, για να αποδώσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος «ομολογία πίστεως» στο σύστημα και να εκφράσει τις υψηλές του προσδοκίες για συνδιαχείρισή του από κοινού με την κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο. Δίνοντας διαπιστευτήρια του ρόλου που είναι έτοιμη να παίξει η πλειοψηφία στα επόμενα τρία χρόνια αρκέστηκε σε ευχολόγια και διαπιστώσεις, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και κριτικής προς τις αιτίες πρόκλησης και διόγκωσης των προβλημάτων της εργατικής τάξης.

Στη λογική αυτή υποστήριξε πως το συνδικάτο «οφείλει να ξεπερνά το στενό διεκδικητικό, εισοδηματικό πλαίσιο, να υπερβαίνει το χώρο της αμοιβής και της εσωστρεφούς ζύμωσης», για να παρεμβαίνει στα ζητήματα της ανάπτυξης.

Σε μια αποθέωση της λογικής του «εταιρισμού» υποστήριξε την ανάγκη της αναζήτησης «νέων μορφών κοινωνικού διαλόγου και συμφωνιών ανάμεσα στους κοινωνικούς ανταγωνιστές»!

Επιχειρώντας να προκαταλάβει τις αντιδράσεις αυτής του της τοποθέτησης έσπευσε να συμπληρώσει πως ο «διάλογος δεν είναι διαδικασία ενσωμάτωσης», δίνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο και άφεση αμαρτιών στα «κοινωνικά τραπέζια» της προηγούμενης τριετίας που έπαιξαν αυτόν ακριβώς το ρόλο.

Επί της ουσίας εκείνο που ανερυθρίαστα επιχειρούσε επί ώρα ήταν να αντικαταστήσει την ταξική πάλη και τον εκ φύσεως αγωνιστικό χαρακτήρα των συνδικάτων με «καλύτερη συνεννόηση και συνεργασία των παραγωγικών φορέων στην κοινή εθνική προσπάθεια».

Οσο για το μεγάλο θέμα των ημερών, την Κοινωνική Ασφάλιση, αρκέστηκε στην απαρίθμηση κάποιων προτάσεων, χωρίς την παραμικρή - έστω για τα προσχήματα - αναφορά στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και βέβαια δεν έκανε κουβέντα για τους αγώνες που απαιτούνται για την αναχαίτιση της επίθεσης.