Στην αρχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τον έλεγαν «έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές», στη συνέχεια τον βάφτισαν «επώδυνο συμβιβασμό». Και τώρα τον λένε «λογικό συμβιβασμό». Μιλώντας στο συνέδριο του «Economist», την περασμένη Παρασκευή, ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, είπε ότι αν δεν έχουμε έναν «λογικό συμβιβασμό» με τους «θεσμούς», θα καθυστερήσει η «έναρξη του ενάρετου κύκλου για την οικονομία» και ότι εικόνα δείχνει περισσότερο ευοίωνη σε σχέση με το παρελθόν. Ολα αυτά τα είπε με αφορμή το θέμα του πότε θα κλείσει η περίφημη «αξιολόγηση» από τους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών κέντρων, το πότε δηλαδή θα κριθεί πως όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί έχουν φέρει το ποθητό αποτέλεσμα προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οπως και να τον πουν τον «συμβιβασμό», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ευθύς εξαρχής είχε κάνει καθαρό ότι δουλεύει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και η αλήθεια είναι ότι αυτά τα κολπάκια περί συμβιβασμού - όπως κι αν τον ονομάζει - τα απευθύνει προς το λαό, που τον καλεί να συμβιβαστεί με την αντιλαϊκή πολιτική, στη λογική ότι τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει. Είπαμε, η δουλειά που έχουν αναλάβει είναι πολύ βρώμικη...

Στη συγκέντρωση των αγροτών στη Θεσσαλονίκη, ξεχώρισε ένα μεγάλο πανό στερεωμένο στον βραχίονα ενός αγροτικού μηχανήματος, το οποίο απευθυνόταν στην κυβέρνηση και έγραφε: «Μας στέλνετε στη Βουλγαρία». Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται ένας μικρομεσαίος αγρότης να σκέφτεται να μεταναστεύσει στη Βουλγαρία, αν δεν εξασφαλίζει εισόδημα στην Ελλάδα, αφού δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη γη, ενώ άμα ήθελε να φύγει ως εργάτης, προφανώς θα διάλεγε μια πιο ανεπτυγμένη οικονομικά χώρα, όπως κάνει και η πλειοψηφία των μεταναστών. Το συγκεκριμένο σύνθημα, όμως, δεν αφορά τους μικρομεσαίους αγρότες, αλλά μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες της μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων. Αυτοί, όπως και άλλες ομάδες επιχειρηματιών, θεωρούν ότι θίγονται υπέρμετρα από τα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης και σκέφτονται να μεταναστεύσουν τις επιχειρήσεις τους για να έχουν μικρότερο κόστος (μικρότερη φορολογία και φτηνότερη εργατική δύναμη). Αλλοι το έχουν ήδη κάνει, αναπτύσσοντας τις μπίζνες τους εδώ και χρόνια σε χώρες των Βαλκανίων και αλλού. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα δικά τους συμφέροντα καμιά σχέση δεν έχουν με την αγωνία της επιβίωσης που κυριεύει τη συντριπτική πλειοψηφία της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αυτή είναι η βασική διαχωριστική γραμμή που αντικειμενικά κυριαρχεί σήμερα στα μπλόκα, ακόμα κι αν το αίτημα για απόσυρση του σχεδίου - λαιμητόμου έχει υιοθετηθεί πλέον από όλους τους αγρότες. Και είναι ζήτημα της διαπάλης να πειστεί ο μικρομεσαίος αγρότης ότι πρέπει να διαχωρίσει τον αγώνα του από τους «μεγάλους» που ευνοούνται από την ΚΑΠ και περιμένουν να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι όταν οι «μικροί» πεταχτούν από τη γη τους με τα μέτρα που έρχονται.

Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ερωτάται από ευρωβουλευτή του ΚΚΕ για το πού ορίζονται τα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας στα οποία θα περιπολεί η Frontex, απαντάει ότι «δυστυχώς, δεν μπορώ να απαντήσω», γκριζάροντας με παχιά μπογιά τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Ο υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου διακινεί - «στο χαλαρό και όχι επίσημα», όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη - πρόταση για να γίνει η Ελλάδα... στρατόπεδο συγκέντρωσης, 300.000 - 400.000 μεταναστών, με αντάλλαγμα ίσως μια απομείωση του χρέους. Πρόταση που σε μια πιο λάιτ εκδοχή έχει προτείνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που αντιμετωπίζει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ως «διαπραγματευτικό χαρτί» για περισσότερα ανταλλάγματα. Ο πρόεδρος της Κομισιόν διακινεί σχέδιο «σφραγίσματος» των συνόρων Ελλάδας - ΠΓΔΜ. Που με τη σειρά του αποτελεί, θα έλεγε κανείς, όχι «κατάργηση» της Σένγκεν, όπως «κλαίγονται» κυβερνητικοί και άλλοι από τα αστικά κόμματα, αλλά το «απόγειο» της Σένγκεν και της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ που οδηγεί χιλιάδες μετανάστες να εγκλωβίζονται στην Ελλάδα. Κι όμως, οι αμετανόητοι υπερασπιστές της ΕΕ μιλάνε ακόμα για το «απάνεμο λιμάνι» της ΕΕ...