Χιούμορ με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης προσπάθησε να κάνει ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, στη χτεσινή συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ για το Ασφαλιστικό, λέγοντας μία - κατά τη γνώμη του - «χαριτωμένη» ιστορία: Στην Ιαπωνία, σε κάθε άνθρωπο που έκλεινε τα 100 χρόνια, έδιναν ένα ασημένιο ποτήρι για σάκε (σ.σ. αλκοολούχο ποτό που παράγεται και καταναλώνεται εκεί). Αυτή η συνήθεια καταργήθηκε, γιατί πλέον είναι πολλοί εκείνοι που ζουν πάνω από 100 χρόνια!

Τέτοιες «σοφίες» θα επικαλεστεί και η «Επιτροπή σοφών» για να σβήσει όποιο κοινωνικό χαρακτήρα έχει απομείνει στην Ασφάλιση, για να μειωθούν δηλαδή οι εισφορές κράτους και μεγαλοεργοδοτών και να κοστίζουν ακόμη λιγότερο οι παραγωγοί του πλούτου, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας του υπουργού; Οι συνταξιούχοι, στα 67 τους χρόνια, θα είναι παιδαρέλια σε σχέση με τα 100 χρόνια. Θα είναι, δε, τόσο καλοζωισμένοι, που θα έχουν μπροστά τους καμιά 30αριά χρόνια ζωής. Επομένως, μήπως κι αυτή η σύνταξη - επίδομα που θα δικαιούνται, είναι υπερβολική για το ασφαλιστικό σύστημα; Μήπως να την έβγαζαν «καθαρή» κράτος και εργοδότες με ένα τσιπουράκι κέρασμα σε όσους καταφέρουν να πιάσουν το στόχο συνταξιοδότησης;

«Επαναστατική γυμναστική» χαρακτήρισε το «NewsΙt» τη χτεσινή κινητοποίηση δεκάδων συνδικάτων, ομοσπονδιών, συνταξιουχικών οργανώσεων και της ΠΑΣΕΒΕ έξω από το υπουργείο Εργασίας, την ώρα που συνεδρίαζε η Επιτροπή «σοφών» για τη νέα σφαγή στην Κοινωνική Ασφάλιση. Δυο λόγια, όμως, γι' αυτή την ...«επαναστατική γυμναστική» δε φρόντισε να πει στους αναγνώστες του το σάιτ, γι' αυτό ας τα πούμε εμείς.

Προφανώς, η κατάργηση του ΕΚΑΣ, η νέα μείωση των συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η πλήρης κατάργηση των ΣΣΕ, οι συντάξεις - επιδόματα και άλλα που ετοιμάζονται, δεν είναι λόγος - σύμφωνα με το σάιτ - για να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Αντίστοιχα μέτρα παίρνονται και έχουν παρθεί σε όλες τις χώρες της ΕΕ εδώ και δεκαετίες. Στην Ελλάδα κάποια καθυστέρησαν εξαιτίας και των μεγάλων αγώνων που δόθηκαν για το Ασφαλιστικό, ενώ τα ταξικά συνδικάτα καλούν σήμερα σε παλλαϊκό αγώνα για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών. Πού στοχεύει, λοιπόν, η υποβάθμιση των συλλογικών αγώνων μέσω τέτοιων χαρακτηρισμών; Σίγουρα όχι στην πρωτοτυπία, αφού εκτός από προβοκατόρικοι, τέτοιοι τίτλοι είναι και αρκετά κοινότυποι...

Στα κεραμίδια βγήκε η Λαϊκή Ενότητα, επειδή, λέει, ο Αλ. Τσίπρας, στην ομιλία του στον ΟΗΕ, δεν έθεσε ρητά και κατηγορηματικά θέμα διαγραφής του χρέους και μίλησε γενικόλογα για «αναδιάρθρωση». «Αναδιάρθρωση του χρέους δε σημαίνει μείωση των βαρών για το λαό, αλλά εξασφάλιση ότι οι δανειστές δεν θα βγουν ποτέ χαμένοι. Μόνος δρόμος για την απαλλαγή από το βραχνά του χρέους, η παύση πληρωμών και η διαγραφή του», υποστηρίζει η Λαϊκή Ενότητα. Επιλεκτική μνήμη έχει η ΛΑΕ. Αφενός γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε στη θέση περί αναδιάρθρωσης του χρέους πολύ καιρό πριν, απ' όταν ακόμα ήταν οι ίδιοι στελέχη του και διατηρούσαν πόστα σε κόμμα και κυβέρνηση. Αφετέρου γιατί ο Π. Λαφαζάνης, με το «καλημέρα» του νέου κόμματος που έφτιαξε, έσπευσε να διαβεβαιώσει τα μονοπώλια ότι αυτό δεν θέτει θέμα διαγραφής του χρέους. «Το χρέος μονομερώς δεν μπορείς να το διαγράψεις, γιατί αν δεν το διαγράψει κι αυτός στον οποίο χρωστάς ή υποτίθεται ότι χρωστάς, η απαίτηση είναι υπαρκτή. Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να δηλώσεις αδυναμία αποπληρωμής και να ζητήσεις διαπραγμάτευση για ρύθμισή του», δήλωνε στις αρχές Σεπτέμβρη...