ΕΡΩΤΗΣΗ:Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προπαγανδίζουν ότι έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα της ανάπτυξης και ο ΣΥΡΙΖΑ την πισωγύρισε. Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι παρέλαβε καμμένη γη εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής των προηγούμενων. Τι ισχύει;

Οπως προκύπτει από τη χρονολογική σειρά που δημοσιοποίησε η στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ), η βύθιση του ΑΕΠ στην Ελλάδα στη διάρκεια της εξαετίας 2008 - 2013 έφτασε στο 26,3%. Για το 2014 καταγράφηκε ρυθμός αναιμικής ανάκαμψης μόλις 0,8%, με αποτέλεσμα η κατρακύλα για την περίοδο 2008 - 2014 να διαμορφώνεται στα επίπεδα του 25,5%. Για το 2015, σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις (Κομισιόν κ.ά.), από το Β' εξάμηνο του έτους αναμένεται η επανεμφάνιση ρυθμών υποχώρησης.

Και οι δύο, καθένας από τη σκοπιά του, εμπαίζουν το λαό και τον αποπροσανατολίζουν. Η κρίση είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, αποτελεί αντικειμενική εξέλιξη, μπορεί να επανέλθει, χωρίς να έχει ξεπεραστεί η προηγούμενη φάση του οικονομικού κύκλου, όπως άλλωστε συμβαίνει σήμερα. Σε κάθε περίπτωση, οι φάσεις του οικονομικού κύκλου όχι μόνο υπερβαίνουν, αλλά παράλληλα, αργά ή γρήγορα, θα προσδιορίσουν και τα όποια μείγματα της πολιτικής που εφαρμόζεται «εντός των τειχών» και για λογαριασμό του κεφαλαίου. Διαχείριση, λοιπόν, της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου, με στόχο την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, έκαναν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό ψήφισαν και υλοποίησαν μνημόνια. Σε αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία προσαρμόστηκε απόλυτα και ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό έφερε το τρίτο, ακόμη σκληρότερο, μνημόνιο, που βέβαια έρχεται να προστεθεί πάνω σε όλα τα προηγούμενα.

Σε κάθε περίπτωση, οι απώλειες σε εισόδημα και δικαιώματα που επέφερε το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, δεν πρόκειται να αποκατασταθεί σε οποιοδήποτε ορατό προβλέψιμο μέλλον. Την ίδια ώρα, η προεκλογική διαμάχη των κομμάτων της αστικής διαχείρισης γυροφέρνει στο ζήτημα της ικανότητας που διαθέτει καθένας απ' αυτούς, έτσι ώστε να επέλθουν ρυθμοί ανάκαμψης της οικονομικής δραστηριότητας και του παραγόμενου ΑΕΠ.

Το ΚΚΕ τονίζει ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, αναιμική ή όχι, θα συνδυάζεται με αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα, με μνημόνια διαρκείας, προκειμένου να εμπεδωθεί και να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Η σημερινή πραγματικότητα, για μια ακόμη φορά, έρχεται να επιβεβαιώσει το Κόμμα μας. Με φόντο και τις πρόσφατες εξελίξεις, τα λαϊκά στρώματα της χώρας και μπορούν και πρέπει να κατασταλάξουν σε συμπεράσματα πολύτιμα για την οργάνωση της πάλης τους και βέβαια για το κριτήριο της ψήφου τους, σε αυτές τις εκλογές. Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, τη ραγδαία διόγκωση της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουριστικού κλάδου και μάλιστα εν μέσω της οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης. Η συγκεκριμένη εξέλιξη περιόρισε τις απώλειες που θα είχε σε διαφορετική περίπτωση το παραγόμενο ΑΕΠ, ωστόσο συνδυάστηκε, με απόλυτη αρμονία, τόσο με τη διάλυση των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων στον κλάδο, όσο και με την αδυναμία των λαϊκών οικογενειών έστω και για ολιγοήμερες διακοπές.

Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΣΕΒ ομολογεί ότι το τρίτο μνημόνιο αποτελεί εφαλτήριο «ανταγωνιστικής ανάπτυξης». Σε αυτό το πλαίσιο, οι Ελληνες βιομήχανοι, για λογαριασμό και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, τονίζουν: «Το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας».

Για το λαό, λοιπόν, ξεπροβάλλει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, χωρίς τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους, με εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, για την αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων και πλεονεκτημάτων της χώρας.