Χωρίς να αποκαλύπτει κάποια στοιχεία που θα μπορούσαν να διαφωτίσουν, αλλά και με ιδιαίτερα καυστικό έως και ειρωνικό ύφος, ο συγγραφέας του βιβλίου η «Μεγάλη Σκακιέρα», καθηγητής του Πανεπιστημίου John Hopkins και πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ξεδίπλωσε, σχετικώς πάντα, τις απόψεις του για τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα, όπως παρουσιάζονται αυτή τη στιγμή τώρα που το τιμόνι της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες το κρατά ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους, σε συνέντευξή του προς το ραδιοσταθμό «Φλας 96,1».

Κατ' αρχάς, ο Μπρεζίνσκι επιβεβαίωσε αυτό που όλοι συνειδητοποιήσαμε τις τελευταίες μέρες με τον πλέον ειδεχθή τρόπο, τους βομβαρδισμούς, ότι το «βλέμμα της αμερικανικής πολιτικής» μονοπωλεί πια το Ιράκ, η ευρύτερη Μέση Ανατολή και η Υπερκαυκασία, «εγκαταλείποντας» πια τα Βαλκάνια, αλλά όχι ολοσχερώς.

Παραδεχόμενος ότι οι διεθνείς κυρώσεις κατά του Ιράκ καταρρέουν, αφού «όχι μόνο στον αραβικό κόσμο αλλά και σε δυτικές χώρες υπάρχει όλο και λιγότερη διάθεση να διατηρηθούν οι κυρώσεις» και διατηρώντας τις επιφυλάξεις του ως προς την αποτελεσματικότητά του για τις προαναγγελθείσες εκ μέρους των ΗΠΑ και Βρετανίας «νέες έξυπνες κυρώσεις», διατυπώνει την πολύ «αφηρημένη άποψη» ότι ακριβώς «επειδή δεν υπάρχουν τελικές λύσεις σε τέτοιου είδους προβλήματα» και δεδομένου ότι «οι κυρώσεις δε λύνουν το πρόβλημα», το ζήτημα θα πρέπει να τύχει «μίας ευρύτερης και πολύπλοκης στρατηγικής προσέγγισης», με τον όρο πάντα ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να είναι αυτές που θα εμπλακούν μόνες σε αυτή την προσπάθεια, όπως και δεν το έπραξαν στον παρελθόν κατά τον πόλεμο του Κόλπου, «προκειμένου να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες συνολικά για τη Μέση Ανατολή».

Αντίστοιχες ήταν και οι απόψεις του για τα Βαλκάνια. «Δεν υπάρχει μία άμεση πιθανή λύση». Ούτε αποχώρηση και ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου, ούτε του Κοσσυφοπεδίου, αλλά ούτε και επιστροφή του ελέγχου αυτών των περιοχών στο Βελιγράδι. Τα πιόνια στη σκακιέρα είναι καλά στημένα... «Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ο βασικός άξονας για το μέλλον της περιοχής», που η προοπτική είναι «η ένταξη των Βαλκανίων σε ένα ευρύτερο πολιτικό και στρατιωτικό πλαίσιο που θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας στην περιοχή».

Ανάλογου ύφους και «καθαρότητας» ήταν οι απόψεις του και για τα υπόλοιπα ζητήματα, όπως για τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα, την οποία ποτέ δεν την «άγγιξε» πραγματικά, αλλά μόνο μέσω «τρίτων χωρών». Εξάλλου, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του είναι η «κατάκτηση της μεγάλης νήσου», που σημαίνει τη Ρωσία, που μάλλον προτιμά διά της διείσδυσης παρά διά της σύγκρουσης. «Νομίζω ότι τελικά η Ρωσία θα πρέπει να ενταχθεί σε μία διευρυμένη ευρωατλαντική κοινότητα» ...«αν θέλει να είναι ένα βιώσιμο κράτος», τόνισε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Μπρεζίνσκι και πρόσθεσε ότι δεδομένου πως «πιστεύει ότι η Ευρώπη θα παραμείνει σύμμαχος με τις ΗΠΑ», συνεπώς «οι επιλογές της Ρωσίας είναι είτε να συμμετάσχει σε ένα εταιρικό σχήμα με αυτή τη συνεχώς αναπτυσσόμενη κοινότητα ή να βρει τον εαυτό της απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, δεχόμενη συνεχώς απειλές για την εδαφική της ακεραιότητα από τα νότια και τα ανατολικά», διευκρινίζοντας ότι εννοεί τα εκατοντάδες εκατομμύρια μουσουλμάνους και δισεκατομμύρια Κινέζους.

Οσο για τις τελευταίες μάλλον ανησυχητικές εξελίξεις μεταξύ των ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας, εξαιτίας του «υιού του πολέμου των άστρων», ο Μπρεζίνσκι δε δείχνει να ανησυχεί και δε δίνει βαρύνουσα σημασία στις εκατέρωθεν κορωνίδες, αφού «το γεγονός ότι η Μόσχα κάνει προτάσεις συνεργασίας δείχνει πως η αντίδρασή της στην Εθνική Αντιπυραυλική Αμυνα έχει ήδη εκτονωθεί».

Ο Μπρεζίνσκι δεν ανησυχεί ούτε για μία ενδεχόμενη κοινή ευρωπαϊκή αμυντική και εξωτερική πολιτική και κατά συνέπεια και μία συνεργασία με τη Ρωσία, αφού «για να ληφθεί μία τέτοια απόφαση δεν πρέπει να υπάρχει μόνο πολιτική βούληση», αλλά και «κοινωνική βούληση». Οπως πολύ χαρακτηριστικά τόνισε, μέχρι «η Ευρώπη να ενωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να λαμβάνονται και να υλοποιούνται σοβαρές αποφάσεις για την άμυνα και την εξωτερική πολιτική»... όλα «τα υπόλοιπα είναι θέμα φαντασιώσεων». Ενώ προειδοποιεί ότι «μία αντιπαράθεση με τον Μπους δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγική για την Ευρώπη».

Δεν ανησυχεί και δε βλέπει «σύννεφα πολέμου» ούτε στη Μέση Ανατολή. Οπως υποστηρίζει, «το γεγονός ότι ο Μπαράκ και ο Αραφάτ ήρθαν κοντά σε μία συμφωνία, θέτει κάποια όρια τα οποία ο Αριέλ Σαρόν δε θα μπορέσει να διαγράψει». Επιπλέον έχει γίνει κατανοητό ότι «θα πρέπει να αναγνωριστεί πως πρέπει να υπάρχει ένα παλαιστινιακό κράτος» ...«θα πρέπει να υπάρξει μία θεωρητική επιστροφή των προσφύγων». Συνεπώς, «τα θεμελιώδη αυτά ζητήματα έχουν πια αναγνωριστεί, παρά το ότι υπάρχουν πάρα πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες που μένουν να διευκρινιστούν».

ΛΟΥΤΟΝ.-

Χιλιάδες απεργοί της αυτοκινητοβιομηχανίας Vauxhall - θυγατρικής της General Motors Corp. - πραγματοποίησαν χθες συγκέντρωση έξω από δύο εργοστάσιά της, επιτυγχάνοντας να σταματήσουν τις εργασίες στο ένα και παραλύοντας το δεύτερο.

Το μεγαλύτερο συνδικάτο της εταιρίας οργάνωσε τη μονοήμερη κινητοποίηση σε διαμαρτυρία για τα σχέδια της εταιρίας να κλείσει το 2002 το εργοστάσιο στο Λούτον, απολύοντας και τους 2.000 εργαζομένους του.

Η εταιρία υπολόγισε τις «απώλειές» της σε 400 αυτοκίνητα, ανακοίνωσε εκπρόσωπός της. Η διοίκησή της πάντως ...γενναιόψυχα δέχτηκε να δει εκπροσώπους των εργαζομένων, οι οποίοι καλούν για αναθεώρηση του σχεδίου. Ο συνδικαλιστής ηγέτης Μπιλ Μόρις θύμισε, πριν τη συνάντησή του με τον πρόεδρο του ΔΣ της Vauxhall, ότι το 1998 είχε υπάρξει συμφωνία μείωσης των μισθών (!) των εργαζομένων και αναδιάταξης των ωραρίων, με αντάλλαγμα να μην κλείσουν τα εργοστάσια. Παρά το ότι αυτή η συμφωνία είχε εφαρμοστεί, η εταιρία δεν τήρησε την υπόσχεσή της...

Περίπου 30.000 εργαζόμενοι είχαν συμμετάσχει στην πανευρωπαϊκή κινητοποίηση την 25η Ιανουαρίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις απολύσεις και σε άλλα εργοστάσια της GM.