Ο αγορητής του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος ξεκίνησε την ομιλία του επισημαίνοντας ότι πράγματι ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται σκληρά με τους εταίρους, αλλά πρέπει να δούμε για ποιο λόγο και για ποιο σκοπό:

«Η διαπραγμάτευση την οποία κάνει η κυβέρνηση, αποτελεί τμήμα της γενικότερης διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις αστικές τάξεις της ΕΕ για τη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών καθώς και για το συνολικότερο μέλλον της Ευρωζώνης.

Η άρχουσα τάξη της Ιταλίας, της Γαλλίας, αλλά και άλλων υπερχρεωμένων κρατών επιθυμεί να απελευθερωθούν περισσότεροι κρατικοί πόροι, για να στηριχθούν οι εγχώριοι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι επενδύσεις τους, για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητά τους. Διεκδικούν, δηλαδή, να περιοριστεί το μέγεθος της κρατικής χρηματοδότησης που σήμερα δεσμεύεται για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους και να χαλαρώσουν οι αυστηροί όροι σχετικά με το μηδενισμό των ελλειμμάτων στους ετήσιους προϋπολογισμούς.

Η στήριξη των ΗΠΑ στις πιέσεις προς τη γερμανική κυβέρνηση αφορά τη γενικότερη διαπάλη για το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα ηγεμονεύσει την επόμενη περίοδο στην Ευρώπη.

Το θέμα δεν είναι να επιλέξει ο λαός στρατόπεδο, με τις ΗΠΑ ενάντια στη Γερμανία ή το αντίστροφο, να επιλέξει δηλαδή ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.

Τι σημαίνει επιλογή με το γερμανικό κέντρο το έχουμε βιώσει. Να δούμε τι σημαίνει επιλογή με τις ΗΠΑ. Αναφέρω αυτά τα οποία έγραφαν τα δημοσιεύματα, που ζήτησε η αμερικανική πρεσβεία στις συναντήσεις που είχε με την κυβέρνηση: Σημαντική συνεισφορά της Ελλάδας στη σταθερότητα στην περιοχή της Μεσογείου και στο ΝΑΤΟ, δηλαδή στο να συμμετέχει πιο ενεργά η Ελλάδα στους σχεδιασμούς για επαναχάραξη των συνόρων, στη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επιδρομές. Αποδοχή των σχεδιασμών των ΗΠΑ για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο.

Δεύτερο ζήτημα το οποίο έθεσε η αμερικανική πρεσβεία είναι η σύσταση και συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της άσκησης μιας συνετούς δημοσιονομικής πολιτικής, ώστε να καταστεί η Ελλάδα πιο ελκυστική για τις ξένες επενδύσεις. Δηλαδή, να συνεχίζει να θυσιάζεται ο λαός στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Σε αυτόν, αλήθεια, τον δρόμο καλεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον λαϊκό παράγοντα να συστρατευθεί;

Οσο παραμένει ο στόχος - και αυτόν τον στόχο η κυβέρνηση δεν τον αμφισβητεί - της αύξησης του κέρδους των μονοπωλίων, τόσο θα συνεχίζονται οι θυσίες των κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων. Καπιταλιστική ανάπτυξη χωρίς αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και φθηνή εργατική δύναμη και δημιουργία νέων πεδίων υψηλής κερδοφορίας για τα μονοπώλια δεν μπορεί να υπάρξει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ. Η κυβέρνηση αποδέχεται την πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις με αναπτυξιακούς νόμους, που θα δίνουν νέα κίνητρα στο κεφάλαιο, με άλλες μορφές τις ιδιωτικοποιήσεις, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας για να στηριχθούν με αυτόν τον τρόπο και με την κρατική παρέμβαση οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Γι' αυτό ακριβώς η κυβέρνηση απαιτεί να χαμηλώσει ο πήχης και καλεί σε λιτό βίο το λαό, δηλαδή την άλλη όψη της λιτότητας. Απ' αυτήν την άποψη, αποτελεί πρόκληση, κατά τη γνώμη μας, για το λαό το ότι σήμερα το "πατριωτικό" καθήκον είναι να βάλουν "πλάτη" στην εφαρμογή αυτής της αντιλαϊκής ταξικής πολιτικής. Ο πραγματικός αντίπαλος για το λαό δεν είναι η τρόικα, είναι το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες, καθώς και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις που συμμετέχει η χώρα μας, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, αλλά και η πείρα για να μην παγιδευθεί ο λαός στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων. Σήμερα, περηφάνια και αξιοπρέπεια για το λαό σημαίνει ότι πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του, στην ελπιδοφόρα διέξοδο της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να στηρίξουμε ή να δείξουμε ανοχή στην κυβέρνηση. Θα αποτελούσε αυτό προσβολή στην Ιστορία του ΚΚΕ, προσβολή στην ιστορική του αποστολή, δηλαδή στην απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το ΚΚΕ καταψηφίζει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης».

Η κυβέρνηση λέει ότι ο λαός αισθάνεται ότι είναι αξιοπρεπής τώρα γιατί υπάρχουν «περήφανες» και «αγωνιστικές» διαπραγματεύσεις. Υπάρχει ένα τέτοιο αίσθημα στο λαό, το βλέπουμε και εμείς. Είναι καθαρό, όμως, για εμάς ότι η λαϊκή αξιοπρέπεια δεν μπορεί να ταυτίζεται με καμία κυβερνητική επιλογή, πολύ περισσότερο με τις «αγωνιστικές» διαπραγματεύσεις που κάνετε στην ΕΕ. Η λαϊκή αξιοπρέπεια είναι ανεξάρτητη με το πόσο υποφέρει ο λαός; Οχι, ο λαός δεν χάνει την αξιοπρέπειά του λόγω λιτότητας. Την κατακτά, την επανακατακτά στο βαθμό που συνειδητοποιεί πως ό,τι παράγεται και ό,τι υπάρχει σε αυτόν τον τόπο, του ανήκει και πρέπει να το πάρει, πρέπει να βάλει προοπτική να το πάρει. Σε αυτόν το δρόμο κατακτά ο λαός την αξιοπρέπειά του. Δεν μπορεί να κατακτά την αξιοπρέπειά του είτε γεμίζοντας τις πλατείες με τυφλή διαμαρτυρία είτε γεμίζοντας τις πλατείες ως χειροκροτητής της κυβέρνησης.

Δεν θα σας κατηγορήσουμε ότι κάνετε κωλοτούμπες. Το πρόγραμμά σας προεκλογικά ήταν καθαρό. Εμείς το είχαμε χαρακτηρίσει αντεργατικό, αντιλαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό σε συνθήκες κρίσης και προσπάθειας η διέξοδος να γίνει υπέρ του κεφαλαίου, υπέρ των καπιταλιστών, επενδυτών, κ.λπ. Βεβαίως, το είχατε περιβάλει με ορισμένα συνθήματα εμπορίας ελπίδων, λαϊκής παραπλάνησης. Τώρα το απογυμνώσατε από τα συνθήματα, αλλά με συνέπεια παλεύετε το πρόγραμμά σας.

Εχει λάθος η ΝΔ που σας κατηγορεί για κρατισμό. Κρατική παρέμβαση χρειάζεται σε συνθήκες διεξόδου από την κρίση, γιατί πρέπει να ρυθμίσει την κατανομή της χασούρας ή της νέας κερδοφορίας ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Παραδείγματος χάρη, δεν θα μας κάνει καθόλου εντύπωση αν αυξήσετε την κρατική παρέμβαση στον ΟΛΠ και μοιράσετε σε περισσότερους καπιταλιστές τα μερίδια ή αν αυξήσετε κατά κάτι τα τέλη διέλευσης στον αγωγό του αζέρικου φυσικού αερίου. Τέτοιες οριακές μεταβολές με τη βοήθεια της κρατικής παρέμβασης μπορείτε να πετύχετε. Δεν αλλάζει, όμως, σε τίποτα την πολιτική σας, αυτή που είναι και την έχουμε πει.

Ηταν πολύ φτωχές οι Προγραμματικές Δηλώσεις της κυβέρνησης όσον αφορά τη στρατηγική του ΝΑΤΟ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην περιοχή Μαγκρέμπ, στη Μέση Ανατολή, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ακούσαμε μόνο ότι οι ανθρωπιστικές αποστολές που κάνει το ΝΑΤΟ και ο στρατιωτικός βραχίονας της ΕΕ δεν είχαν αποτελέσματα. Αυτό είναι το πρόβλημα; Δεν ήταν ιμπεριαλιστικές; Δεν ήταν επιθετικές, εκβιαστικές, τρομοκρατικές και στρατιωτικές;

Η ΕΕ - λέει - πρέπει να αποκαταστήσει τις αρχές της ίδρυσής της. Με αυτές τις αρχές πρωτοστάτησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με αυτές σήμερα ευρωπαϊκά στρατεύματα - δεν έχει σημασία αν πήρε απόφαση η Γαλλία ή αν η ΕΕ έδωσε την ευχή της - πρωτοστατούν στην ακόμα βαθύτερη διείσδυση στην Αφρική. Η πολιτική αυτή, πέραν του ότι είναι ταξικά αντιλαϊκή και αντεργατική, είναι απολύτως επικίνδυνη.

Εσείς νομίζετε ότι αν στηριχτείτε στη Γαλλία, στην Ιταλία και τις ΗΠΑ, θα πάρετε κάτι παραπάνω από αυτό που θα έπαιρνε η ΝΔ. Συνήθως, τέτοιες κυβερνήσεις, όταν πηγαίνουν στις πλάτες είτε του ενός είτε του άλλου ιμπεριαλιστή, μετατρέπονται σε κυβερνήσεις - πιόνια, ανεξαρτήτως αν ήταν αυτή η επιλογή τους. Πείτε μου. Ολη η Ιστορία του 20ού αιώνα έχει ή δεν έχει κυβερνήσεις - πιόνια; Οχι αποικίες, όπως λέτε, αλλά κυβερνήσεις - πιόνια. Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεστε.

Ο κ. Καμμένος έκλαψε για τους δύο νεκρούς πιλότους, που πέθαναν άδικα, βέβαια, στη Μαδρίτη, γιατί - λέει - έπεσαν στο καθήκον της υπεράσπισης της άμυνας της χώρας. Πήγε για την άμυνα της Ελλάδας στη Μαδρίτη ή πήγε για τη συνεκπαίδευση για επιθέσεις στην Αφρική; Γιατί να μη σας συνδράμει ο Ομπάμα; Μήπως του είπατε ότι δεν θέλετε τη Σούδα, το Ακτιο και τον Αραξο, που ξέρουμε ότι αυτά κάνουν την Ελλάδα προγεφύρωμα ακόμα και κατά των Παλαιστινίων, ότι μέσα από εκεί και στα χωρικά ύδατα επανεξοπλίζονται οι Ισραηλινοί και άλλες δυνάμεις που επιτίθενται;

Ολοκληρώνω, λέγοντας ότι αισθάνθηκα μεγάλη αγανάκτηση το πρωί όταν ο Μανώλης Γλέζος βγήκε και είπε ότι η ομιλία Τσίπρα είναι το γράμμα του Ζαχαριάδη του 1940. Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι «η μυλωνού βάζει τον άντρα της στην ίδια μοίρα με τους πραματευτάδες».