ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Γενάρη 2015
Σελ. /40
ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΕΝΑΡΗΣ 2015
Η «ιστορική ευκαιρία» ή «ο αγωνας τώρα (ξανά) δικαιώνεται»(!)

«

Μα η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση αποτελεί μοναδική ευκαιρία για την αριστερά στην Ελλάδα, είναι δυνατόν το ΚΚΕ να απέχει;»

Το ερώτημα αυτό με παραλλαγές διαδίδεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους αριστερούς, ριζοσπάστες, σε οικογένειες με «ρίζες» στο εργατικό κίνημα, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στον αγώνα του ΔΣΕ, στους αγώνες της μετεμφυλιακής περιόδου, στον αντιδικτατορικό αγώνα, στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Μάλιστα λένε, μα καλά, είναι «ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με διαδρομή στην αριστερά, το κίνημα, με αναφορά στις ιστορικές παραδόσεις, με τα στελέχη της ΝΔ, γνωστούς γόνους αστικών οικογενειών, πολλούς με ακροδεξιά καταγωγή»;

Σε σχέση με το πρώτο ερώτημα, πρέπει να σημειώσουμε ότι αποτελεί σημερινή εκδοχή τού «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται» που πρόβαλλε το ΠΑΣΟΚ όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 1981, προσπαθώντας να συνδέσει τη διακυβέρνησή του με τους πόθους του λαού και της εργατικής τάξης που πάλευε πάνω από 5 δεκαετίες ενάντια σε φασιστικές δικτατορίες, σε διώξεις, φυλακίσεις, πάλεψε και με τα όπλα να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του.

Το τι «δικαιώθηκε» όλοι το ξέρουμε. Με «χαρτί» στο χέρι την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, μια αναγνώριση που ήρθε δικαιωματικά ως αποτέλεσμα 40 χρόνων αγώνα και δε χαρίστηκε από κανέναν, προσπάθησε το ΠΑΣΟΚ να χειραγωγήσει τη γενιά του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ και της πολιτικής προσφυγιάς. Με «χαρτί» τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος προώθησε την ενσωμάτωση πλατιών εργατικών στρωμάτων. Με αυτά και με εκείνα κατάφερε να εξαπατήσει και να εκμαυλίσει κόσμο εργατικό - λαϊκό. Την ίδια ώρα, έβαζε πιο βαθιά τη χώρα στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, στήριζε με κάθε τρόπο το κεφάλαιο, προωθούσε το πρώτο κύμα αντεργατικών μέτρων, δε δίσταζε να επιβάλει πραξικοπηματικά ηγεσία στη ΓΣΕΕ κ.ά.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει το ίδιο έργο και χωρίς μάλιστα τα ριζοσπαστικά και αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα του ΠΑΣΟΚ του 1981. Σήμερα η «ιστορική ευκαιρία» για την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει: Ανοιχτά δήλωση ότι δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί η παρουσία της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, ότι θα στηρίξει τους επιχειρηματίες, το κεφάλαιο, την εργοδοσία με διευκολύνσεις, με κρατικό χρήμα για να κάνουν επενδύσεις, ότι δε θα εξασφαλίσει την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων της περιόδου της κρίσης, ούτε καν θα καταργήσει τους απαράδεκτους έμμεσους φόρους που βαραίνουν τη λαϊκή οικογένεια. Γι' αυτά, άραγε, πολέμησε η γενιά του 1940, βγήκαν αντάρτες στα βουνά, γι' αυτά, άραγε, δόθηκε ο 3χρονος αγώνας του ΔΣΕ. Γι' αυτά υπομείνανε εξορίες, βασανιστήρια, διώξεις χιλιάδες λαού; Γι' αυτά πήραν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς; Για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και να πει ότι δικαίωση των αγώνων του λαού είναι να δώσει λίγα ψίχουλα που πέφτουν απ' το τραπέζι των κεφαλαιοκρατών σε όσους «ζουν» με οικογενειακό εισόδημα κάτω από 800 ευρώ το μήνα; Για να τους τάξει αύξηση στη χιλιοτσακισμένη σύνταξη 1,28 ευρώ την ημέρα; Δηλαδή, ξανά μία από τα ίδια; Ομως, γι' αυτά βγήκαν στο δρόμο και χιλιάδες που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις την προηγούμενη πενταετία, όσοι αντέδρασαν στα μνημόνια; Γι' αυτά τα ψίχουλα απέργησαν, συγκρούστηκαν με την εργοδοσία, κινδύνεψαν με απολύσεις. Γι' αυτά κατέβηκαν χιλιάδες τον περασμένο Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας απ' όλη την Ελλάδα;

Σε σχέση με το δεύτερο ερώτημα. Ο λαός μας λέει, και σωστά, ότι τα «στερνά τιμούν τα πρώτα». Η στράτευση στο κίνημα, στα δίκια της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στην υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, στο κομμουνιστικό κίνημα δεν είναι «εισιτήριο διαρκείας», ούτε σημαία ευκαιρίας. Το ποιος, λοιπόν, είναι αριστερός, ριζοσπάστης δεν κρίνεται απ' ό,τι έκανε στα νιάτα του, αλλά από το τι κάνει τώρα και, κυρίως, τι στάση κρατά απέναντι στο ερώτημα: «Με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο ή με το λαό και την εργατική τάξη». Και με τα δύο δε γίνεται. Κριτήριο, επίσης, είναι η στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Πολλοί απ' αυτούς, ήδη απ' τις αρχές της δεκαετίας του 1990, επέλεξαν διαδρομές συμβιβασμού με το σύστημα. Δεν μπορεί να θέλεις να λέγεσαι αριστερός ή ριζοσπάστης, ότι τιμάς την Ιστορία του εργατικού κινήματος και, ταυτόχρονα, να συναγελάζεσαι με τα γεράκια του ιμπεριαλισμού και των πολυεθνικών στο Κόμο, στο Τέξας, στις Βρυξέλλες, να δίνεις υποσχέσεις ότι δεν αμφισβητείς το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ και να υπόσχεσαι στο λαό ψίχουλα, τα ίδια και χειρότερα απ' αυτά που έταζε ο Γ. Α. Παπανδρέου το 2009, προκειμένου να κρύψει την αντιλαϊκή πολιτική που έφερνε. Ναι, λοιπόν, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαφορετική ιστορική, ιδεολογική, πολιτική καταγωγή από τα στελέχη της ΝΔ, αυτό, όμως, δεν τα εμποδίζει να συντρώγουν μαζί με υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, με στενούς συνεργάτες του Σημίτη, με εθνικιστές, με στελέχη Ινστιτούτων του ιμπεριαλισμού (π.χ., Ιδρυμα Λεβί), με πουλημένους συνδικαλιστές που κατακλύζουν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαφορές τους με τα στελέχη της ΝΔ δεν τους εμποδίζουν να συγκλίνουν στους ίδιους αντιλαϊκούς στόχους, να κραυγάζουν για την ανάγκη σωτηρίας της ΕΕ και του ευρώ, να καθησυχάζουν ότι το πρόγραμμά τους είναι ρεαλιστικό εντός του πλαισίου της ΕΕ, να αναγνωρίζουν ότι το χρέος πρέπει να το πληρώσει ο λαός, να παίρνουν τα συγχαρητήρια από τον ΣΕΒ και επιχειρηματικούς ομίλους για τις θέσεις τους!

Οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες, οι άνθρωποι που έχουν δώσει χρόνια στο κίνημα, οι νέοι που έκαναν τα πρώτα τους αγωνιστικά βήματα τα προηγούμενα χρόνια, δεν πρέπει να την ξαναπατήσουν, δεν πρέπει να ξεγελαστούν. Οχι πάλι «ο αγώνας δικαιώνεται»! Ο λαός μόνος του θα δικαιώσει τους αγώνες του. Από κανένα σωτήρα δεν πρέπει να περιμένει τίποτα. Με την οργάνωσή του, την πάλη του σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, με τη Λαϊκή του Συμμαχία, την πάλη του για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσουν το ΚΚΕ και με την ψήφο τους στις 25 του Γενάρη.


Πατριδογνωμόνιο
Αστικά φύκια για ευρωαριστερές κορδέλες...

Προσοχή, ψηφοφόροι, σύντροφοι, φίλοι, ακόμη κι οχτροί! Ηρθε η ώρα του γέλιου και του γελοίου στην προεκλογική εκστρατεία. Μπαίνουμε στο πιο επικίνδυνο, πονηρό και χυδαίο κομμάτι της... δημοκρατικής κατηφόρας. Με σποτάκια και δηλώσεις πυροτεχνήματα. Με βρισιές και συγνώμες. Με αναγωγή των εννοιών σε εργαλεία μιας αφόρητης προπαγάνδας. Τη λένε νέα. Σε ήθος και ύφος. Μπα! Παμπάλαιο το πες πες κάτι θα μείνει. Μπουκώνεις, απαυδίζεις, βαρυγκομάς, κάπου κάπου ογκώνεις με τη μοντερνιά της ξετσιπωσιάς. Αλλά όταν έχεις και διμέτωπο με τα ψεύτικα και τα κάλπικα, ας έχουμε το σφυρί και το δρεπάνι μας καθαρά κι έτοιμα να θερίσουν τα ζιζάνια της αυταπάτης, τα μάτια ορθάνοιχτα και τα δόντια σφιγμένα. Γιατί μες στη θολούρα και τις κραυγές των ημερών, μονοκαλλιέργεια την πήραν την αυταπάτη και τη σκορπάνε σα χρυσόσκονη πάνω απ' τα στέρφα χωράφια της πραγματικότητας, αυτοί που έρχονται ως μεσσίες να μας ταΐσουν ψιχουλάκια σαν τα τουίτερ ψηφαλάκια, για να μετατραπούμε σε αγαθά συριζοπουλάκια.

Αμα ακούς τον επερχόμενο πρωθυπουργό, τον παράκλητο της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ευρώ, να σου λέει πως άμα τους ψηφίσεις, θα αποκτήσεις θετική ψυχολογία σαν κι αυτή που χρειάζεται η αγορά και το χρηματιστήριο για να στην πέφτουν, ε! από Γιάννης γίνεσαι Γιαννάκης, πολύχρωμος αριστερός. Αμα ακούς και τις δεξιές φωνές που γίνανε αριστερές επειδή τώρα μπορούν να σου τυπώσουν τα λεφτά που δεν έχεις... Αμα γενικώς ακούς φωνές πως σου κλήρωσε να σώσεις την Ευρώπη, το κοινό σου σπίτι, καίγοντας το δικό σου, τότε ανάμεσα στην πλάκα και τα ιντερνετικά αστειάκια, την πατάς. Θαρρείς πως δε θα ξημερώσεις κοψοχέρης, που λέγανε παλιά. Δεν παίρνεις πρέφα πως έχεις βάλει και τα δυο σου χέρια στη νέα μηχανή του εκλογικού κιμά...

Το Κόμμα και τα μάτια μας κι αυτή τη φορά πιο αποφασιστικά, σε πονηρότερους από το '12 καιρούς. Με τα χρυσαύγουλα να φέρονται ξαφνικά σα λύκοι του καναπέ, θηρία - κατοικίδια που τρέφονται μόνο με την ξηρά τροφή της ψήφου των ξεχασμένων αγανακτισμένων. Με τους οπορτουνιστές κάθε λογής και κοπής να κάνουν κωλοτούμπες, και να σου ζητάνε να το δεις σα νέο άθλημα, αυτό της συνενοχής, αν θες να διαχειριστείς τη φτώχεια σου και να διακριθείς. Απ' το πάρ' τα όλα στο δώσ' τα όλα, ειδικά οι νέοι με το σύνδρομο στέρησης ονείρων, που η αντικομμουνιστική ευρωαριστερά θεραπεύει με κουπόνια εργασίας - κατανάλωσης, εμπορευματοποιώντας το δικαίωμα στη δουλειά, κινδυνεύουν να πέσουν στο φωταγωγό της απογοήτευσης, ζαλισμένοι απ' το ιδεολογικό «παρκούρ» (εκείνο το θεαματικό σανιδοτρέξιμο και άλμα στα άθλια τσιμέντα των ξεφτισμένων πόλεων που πνίγουν τα νιάτα).

Αυτή η εκλογική αναμέτρηση μοιάζει με καρναβάλι εντυπώσεων που σκάνε σα βαρελότα και πυροτεχνήματα σε κατάμαυρο για το λαό ουρανούς. Μας είπαν να πάμε μαζί τους, για να γίνει πιστευτό ότι έρχεται ανάσταση κι άλλη τάξη στην εξουσία!!! Να γίνουμε το άλλοθι πορφύρα στη διαχειριστική αρχομανία που πουλάει αστικά φύκια για ευρωαριστερές κορδέλες... Θα μας πουν κι άλλα πιο επικίνδυνα κι ενδεχομένως και ψιθυριστά όπου χρειάζεται. Το θάρρος μας απάντηση στο θράσος όλων εκείνων που φοβούνται πιο πολύ κι απ' τον καιρό το Κόμμα παντός καιρού, το ΚΚΕ. Ο... φιλικός αντικομμουνισμός είναι πλέον ξεσκεπασμένος και ορατός. Και... επαρκώς αντι-αριστοφανικός όταν μπλέκει όρνιθες με κουτορνίθια. Ως την κάλπη, την ερχόμενη Κυριακή, απτόητοι στη μάχη τη δυνατή. Για ψήφο συνειδητή, αγωνιστική, απαιτητική, κομμουνιστική, καλόν αγώνα πέρα κι έξω απ' τα ίδια με τους ίδιους και τα ίδια με τους άλλους!


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ