Με τη σύμβαση για την παράδοση της εκμετάλλευσης του λιγνιτωρυχείου της Βεύης στην Ανώνυμη Τεχνική Εταιρεία «ΑΚΤΩΡ», που υπογράφτηκε στις 24/10, συνεχίζεται η παραχώρηση του ορυκτού πλούτου στους μονοπωλιακούς ομίλους. Σύμφωνα με την απόφαση του ΥΠΕΚΑ και με τη σύμβαση που θα κατατεθεί στη Βουλή για κύρωση, η διάρκεια της μίσθωσης θα είναι 15ετής, με δικαίωμα παράτασης ύστερα από μονομερή δήλωση του μισθωτή ανά 5ετία μέχρι τα 50 χρόνια.

Στο διάστημα των 15 ετών η «ΑΚΤΩΡ» προβλέπει ότι η ελάχιστη παραγωγή λιγνίτη θα ξεκινήσει από 100.000 τόνους τον πρώτο χρόνο και θα κλιμακωθεί σε 5 εκατομμύρια από το 13ο έτος της σύμβασης. Επίσης, αναφέρεται ότι κατά την πρώτη τριετία υποχρεούται να δημιουργήσει 456 θέσεις εργασίας (244 στην εταιρεία και 212 σε υπεργολάβους).

Με αφορμή τις εξελίξεις, η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Η πρόσφατη απόφαση του ΥΠΕΚΑ για παραχώρηση προς εκμετάλλευση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης στην Ανώνυμη Τεχνική Εταιρεία ΑΚΤΩΡ αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο στην παραχώρηση του ορυκτού πλούτου της χώρας στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Υπενθυμίζουμε ότι το 49% της ΔΕΗ AE και επομένως και των ορυχείων που εκμεταλλεύεται ανήκουν σε ιδιώτες (36% σε αμερικανικά funds), ενώ ήδη η "ΑΚΤΩΡ" εκμεταλλεύεται το Ορυχείο Αχλάδας. Ταυτόχρονα έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ (η μόνη ευρωπαϊκή εταιρεία που παράγει νικέλιο από αυτόχθονες πηγές), στην ιδιοκτησία της οποίας είναι το λατομείο της Ιεροπηγής Καστοριάς και το Ορυχείο στα Σέρβια, ενώ πριν από λίγο διάστημα ψηφίστηκε στη Βουλή η πώληση της "μικρής ΔΕΗ", στην ιδιοκτησία της οποίας θα περιέλθει το ορυχείο Αμυνταίου και άλλα κοιτάσματα.

Επίσης, στην περιοχή μας ο μοναδικός χουντίτης εκμεταλλεύεται από τη "Λευκά Ορυκτά ΑΕ", θυγατρική του ομίλου "Ankerpoort", και ο ελαφροβαρύς άργιλος στα Γρεβενά από τη "ΓΕΩΕΛΛΑΣ ΑΜΜΑΕ", ενώ είναι σε διαδικασία εκχώρησης σε ιδιώτες κοίτασμα χαλαζία στην περιοχή της Μελίτης και ολιβίνη στο Χρώμιο.

Η παραχώρηση του ορυκτού πλούτου σε μονοπωλιακούς ομίλους αποτελεί διαχρονικά πάγια πολιτική όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), που εκπορεύεται από την ΕΕ και στόχο έχει την υπεράσπιση της κερδοφορίας τους. Μια κερδοφορία που περνάει σε πολλές περιπτώσεις μέσα από την υπερεκμετάλλευση των κοιτασμάτων χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, με καταστροφή των οικιστικών ζωνών, με καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων κ.ά.

Η συγκεκριμένη παραχώρηση έρχεται σε μια περίοδο που είναι σε εξέλιξη ανταγωνισμοί μονοπωλιακών ομίλων στον κλάδο της Ενέργειας, όπως εκφράστηκαν και με την πώληση της "μικρής ΔΕΗ", για το ποιος όμιλος θα πλασαριστεί καλύτερα στο φαγοπότι του ορυκτού πλούτου και της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και που εκφράζονται και με πολεμικά μέσα σε διάφορες περιοχές (Ουκρανία, Ιράκ, Συρία, Κύπρος κ.α.).

Είναι υποκριτική η στάση διαφόρων "αντιμνημονιακών" δυνάμεων, όπως ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, που μιλάνε για σκάνδαλο, επικεντρώνουν την κριτική τους στο τίμημα της παραχώρησης, ενώ συμφωνούν με το ευρωενωσιακό πλαίσιο για την απελευθέρωση/ιδιωτικοποίηση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου από ιδιώτες. Στην ίδια ρότα και εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση (π.χ. Καρυπίδης, Βοσκόπουλος) που αντιδρούν για τη διαδικασία πώλησης ενώ διαπραγματεύονται τους όρους, π.χ. προτείνοντας να αναλάβει το ορυχείο η ΔΕΗ και να το δώσει υπεργολαβία στην "ΑΚΤΩΡ" ή να γίνει η παραχώρηση με περισσότερα ανταλλάγματα.

Μόνη διέξοδος υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας είναι η δημιουργία ενός Ενιαίου Κρατικού Φορέα Ενέργειας και Ενιαίου Κρατικού Φορέα Εξορυκτικής Βιομηχανίας στο πλαίσιο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, που στόχο θα έχουν την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς εξαρτήσεις από το εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο, να τεθεί η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, να προστατευτούν η δημόσια υγεία και το περιβάλλον κ.ά.

Καλούμε την εργατική τάξη και το λαό να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Η ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών απαιτεί διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, κάτι που δεν είναι εύκολο ούτε μονόπρακτο έργο. Απαιτεί ένα κίνημα που δεν θα υπηρετεί την κυβερνητική εναλλαγή και θα καλλιεργεί αυταπάτες ενός καπιταλισμού με "ανθρώπινο πρόσωπο" και θα στηρίζει τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου.

Απαιτεί την προώθηση της ενότητας της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τα λαϊκά στρώματα, την προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που θα ανοίξει το δρόμο για την εργατική - λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τον ορυκτό πλούτο και θα τον θέσει στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών».