Από την κινητοποίηση στα μέσα Σεπτέμβρη για την Ειδική Αγωγή. Τα προβλήματα παραμένουν άλυτα

Ειδικότερα, αναφέρονται στο σχολείο για τα αυτιστικά παιδιά στον Πειραιά, που μόνο τα 30 από τα 44 παιδιά φτάνουν στο σχολείο λόγω των σοβαρών ελλείψεων στη μεταφορά.

Την ίδια στιγμή, το Ειδικό Σχολείο Δραπετσώνας που δε λειτούργησε ακόμη λόγω των συντριπτικών ελλείψεων.

Στο ειδικό σχολείο Περάματος, σχολικό δεν υπάρχει και οι 14 μαθητές μεταφέρονται από τους γονείς τους, ενώ λείπει ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό.

Το Ειδικό Γυμνάσιο - Λύκειο στο Ιλιον, που μόλις το 50% των παιδιών φτάνει στο σχολείο, μιας και εδώ δεν εκτελούνται δρομολόγια και λείπουν εκπαιδευτικοί σε βασικά μαθήματα καθώς και μεγάλο μέρος του βοηθητικού και ειδικού προσωπικού.

Ιδια κατάσταση στο 10ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αθήνας, που μόλις το 50% των παιδιών φτάνει στο σχολείο.

Στην Αργυρούπολη, στο σχολείο «Ανοιχτή Πόρτα», λείπουν όλες οι ειδικότητες και δεν εγκρίνονται δρομολόγια.

Στο Ειδικό Δημοτικό στον Αγιο Δημήτριο, παρότι διπλασιάστηκαν τα παιδιά για φέτος από 36 σε 72, λείπουν όλες οι ειδικότητες και 30 παιδιά ήδη δε φτάνουν στο σχολείο.

Στο Ειδικό Δευτεροβάθμιο Σχολείο στο Μενίδι, λείπουν 17 εκπαιδευτικοί και από τα 110 μόνο 25 παιδιά φτάνουν στο σχολείο, μιας και εδώ λείπουν οι μεταφορές, καθώς και κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και λογοθεραπευτές.

Στο 6ο ειδικό σχολείο Ν. Ηράκλειου λείπουν 15 εκπαιδευτικοί και 30 παιδιά μεταφέρονται στο σχολείο με ευθύνη των γονιών.

Το ολοήμερο σχολείο στο ΚΕΑΤ δε λειτουργεί ακόμη.

Επιπλέον, στο ειδικό σχολείο «Ρόζα Ιμβριώτη» στην Καισαριανή οι ελλείψεις στο απαραίτητο ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό φτάνουν τις 9.

Στα δύο Δημοτικά ΕΛΕΠΑΠ στο Παγκράτι, λόγω έλλειψης μεταφοράς και ειδικού προσωπικού, από τα 40 παιδιά σε κάθε σχολείο, έχουν φτάσει να παρακολουθούν τα 5. Αντίστοιχη εικόνα επικρατεί και στα νηπιαγωγεία.

Το Ειδικό σχολείο Βύρωνα παραμένει και φέτος στα χαρτιά, παρά το ότι έχει αποφασιστεί εδώ και χρόνια η ίδρυσή του. Ωστόσο ούτε έχει κτίριο με ευθύνες του Δήμου, ούτε προσωπικό με ευθύνη της κυβέρνησης.

«Η κατάσταση μιλάει από μόνη της και δεν επιδέχεται καμία δικαιολογία από τη μεριά της κυβέρνησης και του αντίστοιχου Υπουργείου», τονίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, σημειώνοντας ότι «η ολιγωρία της κυβέρνησης να πάρει έκτακτα μέτρα ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση που διαμορφώνεται κατ' εξακολούθηση στα ειδικά σχολεία δεν αφορά τόσο τις δημοσιονομικές δυσκολίες, όπως πιθανά θα επικαλεστεί η κυβέρνηση, αλλά την πρόθεση που υπάρχει να αποδυναμωθούν πάρα πέρα οι δημόσιες δομές της ειδικής αγωγής και να πέσει η ευθύνη και το βάρος της αποκλειστικά στους ώμους της οικογένειας που μένει διαχρονικά και μέσα στη δίνη της κρίσης αστήριχτη και αβοήθητη».

Οι βουλευτές καλούν την κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα, ώστε να διασφαλίσει την πλήρη λειτουργία των ειδικών σχολείων και την ασφαλή μεταφορά όλων των μαθητών, καθώς και να καλύψει τις ελλείψεις του προσωπικού.

Οι μαθητές, αψηφώντας τις απειλές των διευθυντών για απουσίες και αποβολές, έδωσαν μαζικό «παρών» στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου (κεντρική πλατεία) των Τρικάλων, επιφυλάσσοντας και την καλύτερη υποδοχή στην επίσκεψη που πραγματοποιούσε ο υπουργός Παιδείας στο νομό, στο πλαίσιο έκτακτης περιοδείας του στη Δυτική Θεσσαλία.

Κρατώντας το πανό του Συντονιστικού, με σύνθημα «Οχι στο νέο Λύκειο», ξεκίνησαν πορεία στο κέντρο της πόλης, με πρώτο σταθμό το Δημαρχείο Τρικάλων. Πολυμελής αντιπροσωπεία του Συντονιστικού συναντήθηκε με 2 αντιδημάρχους, στους οποίους παρέδωσαν γραπτό υπόμνημα.

Στη συνέχεια, με συνθήματα, όπως «Οι μαθητές δε σκύβουν το κεφάλι, παλεύουν για μόρφωση και κοινωνία άλλη» και «Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται, δικαίωμά μας είναι, μ' αγώνες κατακτιέται», πορεύτηκαν στους κεντρικούς δρόμους των Τρικάλων, με κατεύθυνση τα κτίρια της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων και της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Στην ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Τρικάλων, που οι μαθητές μοίραζαν τις προηγούμενες μέρες στα σχολεία αλλά και κατά τη διάρκεια της πορείας, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται:

Για την κατάσταση που ζούμε στο σχολείο και στο σπίτι δε φταίει η "κακή μας τύχη". Το σχολείο που φτιάχνουν οι κυβερνήσεις είναι ακριβό για το λαό, φτηνό για το κράτος. Μετατρέπουν την παιδεία σε εμπόρευμα για όποιον βαστάει η τσέπη του, ενώ ταυτόχρονα χτυπούν ό,τι μορφωτικό δικαίωμα μας είχε απομείνει, πλασάροντας σκόρπιες γνώσεις και δεξιότητες ανάλογα με το τι υπηρετεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες».

«Είναι αλήθεια ότι όλοι οι γονείς έχουμε όνειρα για το παιδί μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών όμως βλέπουμε το όνειρο να απομακρύνεται και προσπαθούμε απλά να καλύψουμε τις στοιχειώδεις ανάγκες μας». «Μην αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα και το παιδί σου. Πρέπει τώρα και εσύ να μπεις στον αγώνα». «Τα παιδιά μας μπορούν και πρέπει να ζήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο, υπάρχουν οι δυνατότητες! Αρκεί εσύ να μην μείνεις μόνος σου, απ' έξω από το συλλογικό αγώνα για ζωή, μόρφωση και δικαιώματα».

Με αυτά τα λόγια, η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας καλεί τους γονείς να δυναμώσουν τους Συλλόγους Γονέων, να τους κάνουν «ζωντανό κύτταρο του σχολείου και της γειτονιάς», καθώς, εκτός των άλλων, φέτος είναι και εκλογική χρονιά για τους συλλόγους.

Η ΑΣΓΜΕ, με μία τετρασέλιδη ανοιχτή επιστολή, απευθύνεται προς τους γονείς, αναφέρεται στο θεσμικό και τον ουσιαστικό ρόλο του Συλλόγου Γονέων, τους καλεί να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτόν.

Καθώς το «νέο» σχολείο που οικοδομείται επιφυλάσσει για τους γονείς και νέο ρόλο, η ΑΣΓΜΕ τονίζει, μεταξύ άλλων: «Οι σύλλογοι γονέων δεν γίνονται εργοδότες με κανένα τρόπο και για κανέναν λόγο! Οι σύλλογοι γονέων δεν είναι εταιρείες να μαζεύουν χρήματα από τους γονείς ή από χορηγούς για να καλύψουν τα κενά του κράτους. Δεν αναπτύσσουν εμπορική δραστηριότητα. Δεν είναι διαφημιστικά γραφεία για να προωθούν ιδιώτες και εμπόρους. Οι σύλλογοι γονέων ενημερώνουν τους γονείς για τις εξελίξεις και διεκδικούν (...) Αναπτύσσουν ποικίλες πολιτιστικές - μορφωτικές δράσεις για να ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ των γονιών χωρίς αποκλεισμούς. Οργανώνουν εκδηλώσεις - συζητήσεις για οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί τη λαϊκή οικογένεια. Στέκουν ασπίδα στα μορφωτικά, αλλά και τα συλλογικά δικαιώματα των μαθητών. Παίρνουν πρωτοβουλίες γνήσιας αλληλεγγύης για την ανακούφιση των πιο αδύναμων οικογενειών με πλήρη διακριτικότητα (...) Διεκδικούν από τους δήμους την πλήρη απόδοση των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα, την κάλυψη των κτιριακών αναγκών των σχολείων, ελέγχουν τις σχολικές και δημοτικές επιτροπές για το λόγο αυτό».

Θυμίζει πως «πολλές φορές χάρη στο πείσμα και τη συλλογικότητα, τον ενωμένο αγώνα γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών, καταφέραμε να αναχαιτίσουμε τα σχέδιά τους, αναγκάσαμε κυβερνήσεις σε αναδίπλωση! ΤΩΡΑ ξέρεις ότι τίποτα δεν κερδίζεται για πάντα. Απαιτείται εγρήγορση και συνέχεια». Και σημειώνει ότι «όλοι όσοι μοχθούμε κάθε μέρα, όλοι όσοι δε φταίμε για την κρίση, όλοι όσοι μείναμε μακριά από τα μεγάλα φαγοπότια, έχουμε κοινό δρόμο. Τον δρόμο του αγώνα. Δεν μπορούμε να καλύψουμε αλλιώς τις ανάγκες τις δικές μας και των παιδιών μας (...) Είναι δύσκολος αλλά και ο μόνος ωραίος δρόμος που έχουμε μπροστά μας. Γιατί μπορεί να μας προστατεύσει από την άγρια επίθεση που δεχόμαστε, γιατί μπορεί να μας κρατήσει Ανθρώπους».