Ημερίδα εργασίας με θέμα «Χρήση Γης: Για ποιον; - Το παράδειγμα το Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής» πραγματοποίησε χτες στην Αθήνα η «Πανεπιστημονική Μηχανικών», με στόχο τη συλλογική συμβολή στην επεξεργασία του θέματος.

Την εισαγωγική τοποθέτηση στην ημερίδα, με θέμα «Καπιταλιστικές Σχέσεις και Χρήση Γης», πραγματοποίησε ο Γρηγόρης Γρηγοριάδης, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ. Αφού αναφέρθηκε αναλυτικά στον τρόπο με τον οποίο οι καπιταλιστικές σχέσεις έχουν ανάγκη και τελικά παράγουν τη σύγχρονη πολιτική γης, τόνισε ότι «η μεγάλη κοινωνική ιδιοκτησία στη γη, σε συνδυασμό με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο είναι αντικειμενικά ο μόνος προοδευτικός δρόμος ανάπτυξης από τη σκοπιά των αναγκών της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας (...) είναι δρόμος απαλλαγμένος από τις εγγενείς αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής. Είναι ο δρόμος που μπορεί να απελευθερώσει τις τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις του ανθρώπου και να τις θέσει στην υπηρεσία της κοινωνίας χωρίς να μεσολαβούν οι παραμορφωτικοί φακοί του κέρδους. Είναι ο δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει την ορθολογική οργάνωση και χρήση των φυσικών και ανθρωπογενών πόρων, εξαλείφοντας τη σπατάλη τους, αλλά και τα τεράστια κενά σε υποδομές, πόρους, αγαθά και υπηρεσίες ικανοποίησης στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, που σήμερα διογκώνονται επειδή δεν είναι τομείς υψηλής κερδοφορίας για τα μονοπώλια, ή προσφέρονται με τεράστιο κόστος για το λαό.

Στο πλαίσιο του δρόμου αυτού, η προστασία του περιβάλλοντος θα συνδυάζεται αρμονικά με την πλήρη αξιοποίηση του ενεργειακού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, με αντιρρυπαντικές τεχνολογίες αιχμής, στο πλαίσιο ισότιμων, αμοιβαία επωφελών διεθνών σχέσεων της χώρας. Η κοινωνική ανάγκη για ασφαλή, φθηνή, ποιοτική, βιοκλιματική λαϊκή κατοικία για όλους, θα συνδυάζεται με αισθητική που δεν προσβάλλει, αλλά σέβεται τη λαϊκή παράδοση, αναδεικνύοντας παράλληλα τα πιο καινοτόμα στοιχεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ο δρόμος της εργατικής λαϊκής εξουσίας μπορεί να συνδυάσει το δικαίωμα στη δουλειά, την επιστημονική συμβολή, την κοινωνική ευθύνη του επιστήμονα, χωρίς εκπτώσεις, γιατί αρχή και τέλος του, κριτήριο ύπαρξής του είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι το κέρδος του κεφαλαιοκράτη».

Ο Γρηγόρης Λιονής, μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, στην κεντρική εισήγηση με θέμα «Οι στόχοι του κεφαλαίου στην Περιφέρεια Αττικής», μιλώντας για τις κλαδικές προτεραιότητες σε επίπεδο Ελλάδας σημείωσε: «Οι βασικοί άξονες που διαρθρώνουν το αναπτυξιακό σχέδιο της άρχουσας τάξης για την Ελλάδα περιστρέφονται γύρω από την αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας για την ανάδειξή της σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, τη ναυτιλία, τον κλάδο της εφοδιαστικής, τον τουρισμό, την εκμετάλλευση εγχώριων ορυκτών πόρων, την αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, καθώς και άλλες συνοδευτικές με αυτές οικονομικές δραστηριότητες, ενώ και ορισμένοι παραδοσιακοί κλάδοι θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο».

Αναφερόμενος στην Αττική, σημείωσε: «Στο πλαίσιο αυτού του γενικού σχεδιασμού, η Αττική διατηρεί και αυξάνει το ρόλο της ως οικονομικό και διοικητικό κέντρο. Κλάδος προτεραιότητας αποτελεί ο κλάδος του τουρισμού, με ιδιαίτερη έμφαση στη Νότια Αθήνα».

Για την Αττική ως κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, σημείωσε: «Η επιλογή της Αττικής ως βασικής πύλης εισόδου κυρίως αφορά το γεγονός ότι ο Πειραιάς αποτελεί το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, με το σχετικό σύμπλεγμα εξειδικευμένων σχετικών δραστηριοτήτων. Επίσης, η Αττική συνδέεται οδικά και σιδηροδρομικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ανάπτυξη των συνδυασμένων μεταφορών και των δραστηριοτήτων αποθήκευσης εμπορευμάτων που την ακολουθούν θα οδηγήσει στην εμφάνιση τελικών μεταποιητικών δραστηριοτήτων, κυρίως λόγω της ευρωπαϊκής πιστοποίησης που θα λαμβάνουν εμπορεύματα, η τελική συναρμολόγηση των οποίων θα γίνεται εντός της ΕΕ, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Κίνα».

Εκλεισε την παρέμβασή του επισημαίνοντας: «Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη γη και στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, παράγουν τον αντιλαϊκό χωροταξικό σχεδιασμό που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση. Η ανάγκη των μονοπωλίων για θωράκιση της κερδοφορίας τους "παράγει" την αντιλαϊκή πολιτική, απαιτεί μέτρα φθηνής εργατικής δύναμης και μέτρα διευκόλυνσης των επενδυτικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων.

Γι' αυτό και η απάντηση του κινήματος δεν μπορεί να δοθεί με αποσπασματικές μάχες που περιορίζονται στην καταψήφιση κάποιων νομοσχεδίων, που συσκοτίζουν τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και την ΕΕ που την στηρίζει».

Η Αφροδίτη Αυγερινού, μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Συλλόγου, στην παρέμβασή της με θέμα «Οι εξελίξεις στο Ελληνικό και στο παράκτιο μέτωπο» αναφέρθηκε στα σχέδια που αναπτύσσονται στο παραλιακό μέτωπο, στη νοτιοανατολική πλευρά της Αττικής, τονίζοντας ότι: «Το επενδυτικό "σχέδιο Ελληνικό" αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου που αφορά συνολικά το "παράκτιο μέτωπο" του Σαρωνικού και το οποίο περιλαμβάνει νέες επενδύσεις, με την ιδιωτικοποίηση στο Λιμένα Πειραιά, την ιδιωτικοποίηση περιοχών προς ανάπλαση σε Φαληρικό Ορμο, Φλοίσβο, Αστέρα Βουλιαγμένης, που μαζί με την εκκλησιαστική περιουσία στη Βουλιαγμένη και φτάνοντας στις Αλυκές Αναβύσσου συνθέτουν ένα τεράστιο παζλ επενδυτικών σχεδίων σε εξέλιξη».

«Στην ουσία», τόνισε, «εξετάζουμε την παράδοση του συνόλου του παραλιακού μετώπου της Αττικής (...) σε μονοπωλιακούς ομίλους, με το Ελληνικό και το Φαληρικό Δέλτα να αποτελούν τις δύο στρατηγικού χαρακτήρα αναπλάσεις που συμπυκνώνουν μια από τις αστικές κατευθύνσεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη των επόμενων δεκαετιών στο Λεκανοπέδιο, με εγκατάσταση μεικτών χρήσεων (εμπορικές, τουριστικές, αθλητικές, πολιτιστικές, πολυτελούς αναψυχής, τεχνολογίας κλπ.)».

Αναφερόμενη στις αυταπάτες που γεννά η λογική του «μικρότερου κακού», εστίασε στο ρόλο δυνάμεων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν αμφισβητούν τους στόχους της ανταγωνιστικότητας και υποκλίνονται στην «υγιή» επιχειρηματικότητα, στο μονόδρομο της ΕΕ, επιχειρώντας να πείσουν τους εργαζομένους ότι μπορούν να συνυπάρξουν τα επενδυτικά σχέδια και τα κέρδη των ομίλων με την ικανοποίηση των αναγκών τους, αρκεί ν' αλλάξει ο κυβερνητικός διαχειριστής.

Κλείνοντας την παρέμβασή της, τόνισε πως: «Η αξιοποίηση για όλο το παραλιακό μέτωπο πρέπει να είναι ενταγμένη σε ένα συνολικό επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της Αττικής, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατικό έλεγχο, στο πλαίσιο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των ομίλων».

Η Δανάη Γκούμα, μέλος της Αντιπροσωπείας του ΣΑΔΑΣ, στην παρέμβασή της με θέμα «Αλλαγή χρήσεων γης στη Νέα Φιλαδέλφεια» τόνισε: «Η σχεδιαζόμενη ανάπτυξη στην πόλη της Νέας Φιλαδέλφειας θα μεταβάλει τη λειτουργία της, σε βάρος των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, με γνώμονα την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Εργα απαραίτητα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δε θα κατασκευαστούν, για προωθηθεί ο νέος πόλος εμπορικών δραστηριοτήτων. Το πρόβλημα στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν αφορά μόνο τα 6 επιπλέον στρέμματα δάσους του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Αυτά είναι πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα. Αφορούν τη διαπάλη για τη γη και τις χρήσεις της υπέρ του λαού ή υπέρ των μονοπωλίων σε μια ευρύτατη περιοχή της Βορειοδυτικής Αθήνας».

Κλείνοντας, τόνισε την ανάγκη οργάνωσης της πάλης: «Τέτοιες προσπάθειες για να προχωρήσουν επενδυτικά σχέδια έγιναν και στο παρελθόν με στόχο το άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας. Στις συνθήκες εκείνες, το λαϊκό κίνημα της περιοχής απάντησε με διάφορες μορφές, με κινητοποιήσεις και αγώνες. Τότε φτιάχτηκε και ο Σύλλογος "Φίλοι του Δάσους" στην ίδρυση και δράση του οποίου πρωτοστάτησαν τα μέλη του ΚΚΕ. Σήμερα συνεχίζουμε τον αγώνα, μέσα από Λαϊκές Επιτροπές και κινητοποιήσεις, μέσα από την πάλη μας και στο δημοτικό συμβούλιο της Νέας Φιλαδέλφειας, για να αποτραπούν εξελίξεις που επιδεινώνουν την κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων».

Ο Αντώνης Ραλλάτος, δασολόγος και μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, στην παρέμβασή του με θέμα «Οι εξελίξεις στη δασική πολιτική» τόνισε: «Η σημερινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα δασικά οικοσυστήματα της Αττικής είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας, της πολιτικής ΕΕ - άρχουσας τάξης. Διαχρονικά τα δασικά οικοσυστήματα της Αθήνας καταστρέφονται από την κάθε φορά επιλογή του κεφαλαίου. Η δράση των εμπόρων γης με τη χρησιμοποίηση των πυρκαγιών, η αμφισβήτηση του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων και της κυριότητας του Δημοσίου, οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, συντελούν στην τεράστιας έκτασης αποδάσωση και στην ανάδειξη του ιδιοκτησιακού προβλήματος.

Η κυβερνητική πολιτική κατά το παρελθόν "εγκαινίασε" μέσω των προεδρικών διαταγμάτων τις ζώνες διαφορετικού βαθμού προστασίας και επεμβάσεων και τους φορείς διαχείρισής τους, στην προσπάθεια να βρεθεί ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης και της εισόδου των επιχειρηματικών ομίλων που, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, πίεζαν με κάθε τρόπο για "απελευθέρωση" της "δεσμευμένης" γης. Αυτό επιδιώκει να ολοκληρώσει με νέα προεδρικά διατάγματα η συγκυβέρνηση».

Αναφερόμενος στο νέο Ρυθμιστικό Αθήνας, σημείωσε: «Στο Ρυθμιστικό της Αθήνας χωροθετούνται χρήσεις γης στα δασικά οικοσυστήματα για να υλοποιηθούν οι επενδυτικοί στόχοι του κεφαλαίου, πεδίο ενδιαφέροντος των ομίλων, εντάσσονται στη λεγόμενη πράσινη οικονομία».

Κλείνοντας την παρέμβασή του, τόνισε: «Τα δασικά οικοσυστήματα της Αττικής θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων και να συμβάλουν στην οικολογική ισορροπία του Λεκανοπέδιου με μια φιλολαϊκή πολιτική γης και περιβάλλοντος, που θα εξασφαλίζει την προστασία, τη διαχείριση, την ανάπτυξη, την οικολογική τους ανόρθωση, μόνο στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, σε αντίθετη κατεύθυνση από την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - άρχουσας τάξης, με κοινωνική ιδιοκτησία στη γη και στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, διαφορετικό κίνητρο και οργάνωση της παραγωγής».