Το «ναι σε όλα», με το οποίο οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ψήφισαν τον κρατικό προϋπολογισμό του 2001 και η αναβάθμισή του σε νόμο του κράτους, καθόλου δεν υποβαθμίζει τον ακραία αντιλαϊκό του χαρακτήρα και το γεγονός ότι για μια ακόμα φορά επιστρατεύεται ένας μηχανισμός άγριας ανακατανομής εισοδημάτων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι κυβερνητικές επιλογές για τον πρώτο «εντός ΟΝΕ» εποχής κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και γενικότερα η εφαρμοζόμενη πολιτική βρέθηκαν στο επίκεντρο της κριτικής που άσκησε η ΓΓ της ΚΕ και οι βουλευτές του Κόμματος, κατά την πενθήμερη συζήτηση στη Βουλή. Με σαφή επιχειρήματα και μιλώντας επί της ουσίας οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ αποκάλυψαν όχι μόνο την ουσία του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά τις γενικότερες επιπτώσεις που θα έχει για τους εργαζόμενους της χώρας η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της ΟΝΕ.

Ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα ένα μικρό μέρος από τις τοποθετήσεις του γενικού εισηγητή του Κόμματος βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης Αγγελου Τζέκη και του ειδικού εισηγητή, βουλευτή Αχαΐας Παναγιώτη Κοσιώνη.

«Και ο Προϋπολογισμός του 2001 -τόνισε αρχίζοντας την τοποθέτησή του ο Παναγιώτης Κοσιώνης- κινείται στην κατάθεση των προηγούμενων και χαρακτηρίζεται από την ίδια συλλογιστική και τον ίδιο ιδεολογικό στόχο: Την εξυπηρέτηση των λίγων σε βάρος των πολλών και τη μεγαλύτερη εξάρτηση της χώρας μας από ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα! Από τα διάφορα «σταθεροποιητικά Προγράμματα» της δεκαετίας του 1980 μέχρι το Πρόγραμμα Σύγκλισης για την ένταξη στην ΟΝΕ, από το κλείσιμο τεράστιων βιομηχανικών μονάδων, με παράδοση και με βασικό μοχλό τον «επαναστατικό» μηχανισμό του Οργανισμού Ανασυγκρότησης (!!!) Επιχειρήσεων μέχρι τους αντεργατικούς νόμους, τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και την ανάδειξη των «νέων τζακιών» του '80 σε βασικούς εκπροσώπους της πρωτοφανούς συγκέντρωσης κεφαλαίων, πολιτικής επιρροής και δυνατοτήτων παρέμβασης στην πληροφόρηση.

Μελετώντας τον Προϋπολογισμό για το 2000, τον προηγούμενο, δηλαδή, που είχε στόχο την ένταξη στην ΟΝΕ και τη «σύγκλιση οικονομιών και βιοτικού επιπέδου» με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κρίνοντας από τα αποτελέσματα βλέπουμε ότι η κυβέρνηση πέτυχε «άθλο»:

• Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τόσο μεγάλη συγκέντρωση πλούτου σε τόσο λίγα χέρια,
• Ποτέ άλλοτε το χάσμα μεταξύ κεφαλαίου και μικρομεσαίων και κάτω δεν υπήρξε τόσο μεγάλο,
• Ποτέ άλλοτε η ανεργία δεν είχε φτάσει 12%,
• Ποτέ άλλοτε δεν έκλεισαν σε τόσο μικρό διάστημα τόσα πολλά μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις,
• Ποτέ άλλοτε η ανισόμετρη ανάπτυξη δεν είχε τόσο κοινωνικό βάθος και τόσο γεωγραφικό πλάτος (7 Περιφέρειες της χώρας μας οι φτωχότερες της Ευρωπαϊκής Ενωσης).

Ο μύθος της «σύγκλισης οικονομιών και βιοτικού επιπέδου» στηρίζεται στην πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας σε σχέση με την πραγματική κατάσταση, με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Πρόκειται για έναν μύθο, που αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται οι «θριαμβολογίες» της κυβέρνησης για τον Προϋπολογισμό του 2001.

Οι δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού στη συζήτηση για το Γ` Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, ότι «επί πολλά χρόνια, όλοι (!) κάναμε θυσίες για τη σύγκλιση και ένταξη στην ΟΝΕ και τώρα επιτέλους έχουμε έναν πλεονασματικό Προϋπολογισμό, ώστε ν' αποδίδουμε στο κοινωνικό σύνολο», καταρρίπτονται με την πρώτη ανάγνωσή του.

Πολύ περισσότερο που κατά την ίδια χρονική περίοδο παίρνονται αποφάσεις με τη μορφή των «αναδιαρθρώσεων» σε όλα τα επίπεδα και κύρια στις εργασιακές σχέσεις, που στόχο έχουν να εξασφαλίσουν στο μεγάλο κεφάλαιο, όχι μόνο τα γνωστά και πολλά κίνητρα, αλλά και φτηνή εργατική δύναμη. Και αυτό το ονομάζει ανακατανομή του πλούτου. Πρόκειται για Προϋπολογισμό με σκληρότερο αντιλαϊκό - αντικοινωνικό πρόσωπο, με καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά.

Στον τομέα Υγεία - Πρόνοια, π. χ., έναν τομέα που αποτελεί κατ' εξοχήν τον καθρέφτη της κοινωνικής πολιτικής μιας κυβέρνησης, οι προβλεπόμενες δαπάνες είναι εντελώς ανεπαρκείς, σε περίοδο μάλιστα που οι λαϊκές ανάγκες οξύνονται και μεγαλώνουν. Οι δαπάνες του υπουργείου Υγείας & Πρόνοιας προϋπολογίζεται να φτάσουν μόλις στο 6,8% του συνόλου των δαπανών του Κρατικού Προϋπολογισμού, ενώ για την Πρόνοια οι τακτικές δαπάνες θα φτάσουν στο φοβερό ποσοστό του 1,57% των δαπανών του Τακτικού Προϋπολογισμού.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεχίζεται με εντονότερο τρόπο η προσπάθεια ολοκληρωτικής απομάκρυνσης από τον κοινωνικό της ρόλο, με στόχο τη μετατροπή της σε παράρτημα της κυβερνητικής πολιτικής και μέσω του Προϋπολογισμού, αλλά και πολιτικών αποφάσεων χειραγώγησης. Βασική επιδίωξη «η απεξάρτηση των ΟΤΑ από τους πόρους κεντρικής διοίκησης». Οικονομική ασφυξία από τη μια, παρεμβάσεις αποδυνάμωσης του ρόλου της από την άλλη μεριά, είναι αυτά που επιφυλάσσει η κυβέρνηση για το δεύτερο «βάθρο της δημοκρατίας»!!

Στην Παιδεία τα πράγματα είναι το ίδιο στάσιμα ή και χειρότερα, αν υπολογίσει κανείς ότι βιολογικά η νεολαία είναι η ελπίδα του σήμερα, η δύναμη του αύριο. Οι δαπάνες γι' αυτήν χαρακτηρίζονται από στασιμότητα με κύρια κατανομή στις ανελαστικές δαπάνες. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι από το ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ το 75% των δαπανών κατευθύνονται στην ενίσχυση της «κατάρτισης» στα πλαίσια της εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης» με καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά.

Στον τομέα του Περιβάλλοντος ο Προϋπολογισμός βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης. Σε μια εποχή που τα μηνύματα για το μέλλον του πλανήτη είναι τρομακτικά, η κυβέρνηση ακολουθεί σε όλα τα επίπεδα -οικονομικά και πολιτικά- πολιτική ασάφειας, σύγχυσης, χωρίς φαινομενικά προσανατολισμό και πάντως οι δαπάνες για το Περιβάλλον περικόπτονται άγρια στον Προϋπολογισμό του 2001...

Απεναντίας, απλόχερη είναι στη χρηματοδότηση εξοπλιστικών προγραμμάτων, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος της «νέας τάξης πραγμάτων». Ανεξάρτητα από το αν ο επιμερισμός των δαπανών σε διάφορα υπουργεία και χρονικό ορίζοντα μέχρι και 10 ετών, συγκαλύπτει τα τεράστια κονδύλια για εξοπλισμούς σε μια εποχή, μάλιστα, που υποτίθεται ότι είμαστε όλο αγκαλιές και φιλιά με την Τουρκία. Απλόχερη, επίσης, είναι η κυβέρνηση και όσον αφορά την ενίσχυση των κρατικών και διακρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, αφού αυτή είναι η κύρια κατεύθυνση των δαπανών του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, την ώρα που δεν προσανατολίζονται οι σχετικές πιστώσεις για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας ή για τη βελτίωση των συνθηκών στο Πυροσβεστικό Σώμα».

Τον κίνδυνο να πάει χαμένος ο κόπος των ελαιοπαραγωγών, εξαιτίας των εξευτελιστικών τιμών στο λάδι, που όχι μόνο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο κέρδους, αλλά και δεν καλύπτουν ούτε το ίδιο κόστος της ελαιοσυλλογής, επισημαίνει η ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της, προς τους ελαιοπαραγωγούς του νομού.

Ως κύριο υπεύθυνο της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί, η ΝΕ Λέσβου καταγγέλλει την πολιτική που ακολουθά η κυβέρνηση. «Η κατάργηση της παρέμβασης, το άνοιγμα της αγοράς της χώρας μας στην εισαγωγή λαδιών από τρίτες χώρες, η ανυπαρξία - σκόπιμη - μέτρων προστασίας των παραγωγών από την κερδοσκοπική μανία των μεγαλεμπόρων και των μεγαλοκαταστηματαρχών, αποτελούν ορισμένες πλευρές της βαθιάς αυτής αντιελαϊκής πολιτικής, που αν δεν ανατραπεί, όχι μόνο θα οδηγήσει στην παραπέρα αφαίμαξη του εισοδήματος, αλλά και στην ίδια την καταστροφή τής τόσο σημαντικής για τον τόπο μας καλλιέργειας», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.

Απευθυνόμενη η ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ, προς τους ελαιοπαραγωγούς της Λέσβου, υπογραμμίζει ότι «αυτός ο αγώνας πρέπει να γίνει δική σας υπόθεση. Ενώστε τις δυνάμεις σας, δημιουργήστε το δικό σας μέτωπο της κυβέρνησης, της ΕΕ και των ξεπουλημένων ηγεσιών του συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος και διεκδικήστε τα δίκαια αιτήματά σας».

Τους καλεί να διεκδικήσουν μια άλλη πολιτική που θα ανταμείβει τον κόπο τους και θα τους προστατεύει από την ασύδοτη δράση των μεγαλεμπόρων. «Που θα εγγυάται τιμές που θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής και θα αφήνουν ένα λογικό κέρδος σε εσάς, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα συνεχώς αυξανόμενα έξοδα διαβίωσης και να συνεχίσετε τις καλλιεργητικές σας προσπάθειες. Που θα εγγυάται, επίσης, ένα επίπεδο ζωής στην ύπαιθρο που να αξίζει στον άνθρωπο στις αυγές της νέας χιλιετίας. Που θα παρέχει υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη και θα διασφαλίζει το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης των παιδιών».

Τέλος, η ΝΕ εκφράζει τη συμπαράστασή της στον αγώνα των ελαιοπαραγωγών και προσθέτει ότι «η ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη της, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος θα βρεθούν όπως πάντα στην πρώτη γραμμή».

«Κρίσιμο για την πραγματική σύγκλιση», χαρακτηρίζει το νέο έτος με «εορταστική» του δήλωση ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας (ΕΒΕΑ) Γ. Καπράλος, και, μέσα από τις ευχές, βρίσκει την ευκαιρία να επαναδιατυπώσει τα αιτήματα των εμποροβιομηχάνων. Υπό αυτά, χαρακτηρίζει τα βήματα της κυβέρνησης στον «μέτωπο» ξεπουλήματος του δημοσίου τομέα «διστακτικά». Δίνει όμως, σε ένα βαθμό... άφεση αμαρτιών στην κυβέρνηση, αφού τα «διστακτικά» βήματα, απαλύνονται από την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής και την αύξηση των εξαγωγών, απαιτεί όμως την άμεση «απελευθέρωση» αγορών και την «ελάφρυνση της φορολογίας των επιχειρήσεων», προκειμένου να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα». Βέβαια, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ «αναγνωρίζει» τις καλές προθέσεις της κυβέρνησης στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, σημειώνοντας πως «μικρά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση από το Κράτος έγιναν, αλλά περιμένουμε περισσότερα και μεγαλύτερα». Εκτός των παραπάνω, οι εμποροβιομήχανοι εκφράζουν τη δυσφορία τους και για τη ληστρικά επιτόκια, και αιτούνται προς τις τράπεζες «να αναθεωρήσουν την απόφασή τους για τα διαφορετικά "σταθμά" των καταθέσεων και χορηγήσεων που οδηγεί στη μείωση της ανταγωνιστικότητας, λόγω της διαφοράς των τόκων χορηγήσεων συγκριτικά με τους αντίστοιχους των Ευρωπαϊκών τραπεζών». Με τη συγκεκριμένη στάση της η ηγεσία του ΕΒΕΑ, επιβεβαιώνει - για μια ακόμη φορά- τη λαϊκή παροιμία ότι «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη»...