Ο κουρνιαχτός που σήκωσε η κυβέρνηση με τις προκλητικές θριαμβολογίες για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, αποσκοπούσε στο να κρύψει ότι το «επίτευγμα» οφείλεται στην αιμορραγία που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Συγχρόνως στο να κρύψει ότι νέα μέτρα βρίσκονται προ των πυλών στο όνομα της διατήρησης αυτή τη φορά και μεγέθυνσης του πλεονάσματος, προκειμένου να προχωρήσει η «δημοσιονομική προσαρμογή» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Η ιστορία έχει επαναληφθεί στο παρελθόν, όταν κάθε στόχος της αστικής τάξης και του κράτους της, βαφτιζόταν «εθνικός», επιβάλλονταν θυσίες για την επίτευξή του και στη συνέχεια νέες θυσίες για τη διατήρησή του. Εξάλλου είναι πλέον πανθομολογούμενο - ακόμα κι απ' όσους ελεεινά κορόιδευαν το λαό - ότι τα αντιλαϊκά μέτρα ήρθαν, ώστε να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των καπιταλιστών και θα μείνουν, ώστε να διασφαλίσουν ότι η φάση της αναιμικής ανάκαμψης θα είναι όσο το δυνατόν αποδοτικότερη για τα κέρδη τους.

Τα σενάρια για σύναψη νέου δανείου άρα και νέου μνημονίου ανατροφοδότησε το περιοδικό «Spiegel» που επικαλείται έγγραφο της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας για το υπουργείο Οικονομικών και το ΔΝΤ, σύμφωνα με το οποίο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «σίγουρα θα συμφωνήσουν σε νέο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα το αργότερο στις αρχές του 2014», το οποίο υπολογίζεται σε τουλάχιστον 12 δισεκατομμύρια ευρώ (κατ' άλλους 14 δισ. ευρώ)! Η Bundesbank εκτιμά ακόμα ότι οι κίνδυνοι που διατρέχει το τρέχον πρόγραμμα είναι «πολύ μεγάλοι», ενώ κατακρίνει την έγκριση της τελευταίας δόσης των 5,8 δισ. ευρώ σαν «απόφαση με πολιτικά κίνητρα». Επικρίνει ακόμα και τις επιδόσεις της κυβέρνησης στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων σαν «ελάχιστα ικανοποιητική», δίνοντας μια γεύση των σαρωτικών ανατροπών που μένουν ακόμα να συντελεστούν. Ενισχύοντας το συγκεκριμένο σενάριο και ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Μ. Φράτσερ, δηλώνει ότι «σύντομα η Ελλάδα θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια».

Καλά προετοιμασμένος πρέπει να βρεθεί το φθινόπωρο ο λαός, με δεδομένα όλα τα παραπάνω, αλλά και τα νέα μέτρα με τα οποία ετοιμάζεται η κυβέρνηση να υποδεχτεί την τρόικα το Σεπτέμβρη. Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, ενδεχομένως και ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, όχι μόνο δε σηματοδοτεί την ανακοπή της επίθεσης σε βάρος του λαού αλλά ακριβώς το αντίθετο, την κλιμάκωσή της. Η κρίση είναι πολύ βαθιά, η διαχείρισή της δύσκολη υπόθεση, μαίνονται οι ανταγωνισμοί για το ποιας χώρας τα μονοπώλια θα ζημιωθούν λιγότερο και η κόντρα για το ποιο μείγμα είναι κατάλληλο να επισπεύσει την έξοδο και το πέρασμα σε αναιμική ανάκαμψη. Μέσα σ' αυτό το αξεδιάλυτο κουβάρι το μόνο βέβαιο είναι ότι η επίθεση στους λαούς θα ενταθεί, η χρεοκοπία τους θα επιταχυνθεί. Αλλωστε και με το ευρωενωσιακό μείγμα διαχείρισης και με το αμερικανικό, οι λαοί στενάζουν. Ο τερματισμός της λιτότητας, για τον οποίο πολλή συζήτηση γίνεται, δεν αφορά στη φτωχολογιά αλλά στα μονοπώλια, η ενίσχυση των οποίων με παραδάκι έχει μπει στον πάγο στο πλαίσιο της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής που προκρίνει η ΕΕ, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.

Οταν μιλάνε για «τέλος της λιτότητας» δεν εννοούν άλλο από το να μπορέσει το κράτος να δαπανήσει περισσότερα χρήματα για το κεφάλαιο. Με δημόσιες επενδύσεις για υποδομές που έχουν ανάγκη οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις για να κάνουν όμιλοι επενδύσεις. Γι' αυτό και καίγονται, νυν και επίδοξοι διαχειριστές, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για διευθέτηση του χρέους που θα επιτρέψει στο αστικό κράτος να ενισχύσει τα μονοπώλια.

Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, τα παιδιά τους, οι γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν να πιαστούν παρά μόνο από τη δύναμη της συσπείρωσης, της οργάνωσής τους σε μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία. Με την αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή της πάλη μπορεί να ανοίξει δρόμο, να διαμορφώσει όρους εξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού και προϋποθέσεις μιας ανάπτυξης που στο κέντρο της θα έχει τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του και όχι την πλουτοκρατία και τα κέρδη της.