Πολύ ωραία τα είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, μετά τη συνάντηση που είχε χτες με συνδικαλιστές από νοσοκομεία της Αττικής που καταργούνται. Ωραία λόγια, αλλά και προσεκτικές διατυπώσεις, για να μην υπάρξουν και παρεξηγήσεις με τους «εταίρους» - ΣΕΒ, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΔΝΤ, Ομπάμα και λοιπούς...

«Βασικός μας στόχος είναι όλοι οι πολίτες, ανεξάρτητα οικονομικής, κοινωνικής ή ασφαλιστικής κατάστασης, να έχουν ισότιμη πρόσβαση στη φροντίδα Υγείας (...)». Απλή απορία: Πώς πετυχαίνεται η ισότιμη πρόσβαση όλων όταν υπάρχουν πληρωμές στην Υγεία; Διότι σε αυτήν την περίπτωση ο καθένας ανάλογα με τι έχει να πληρώσει, αυτό παίρνει. Πάντως, ότι θα καταργηθούν οι πληρωμές στην Υγεία, δεν το είπε. Προς το τέλος το άλλαξε προς το χειρότερο - φαίνεται σκέφτηκε τους «εταίρους»: «Το χρέος μας είναι κάθε πολίτης να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας και να έχει ουσιαστική και αξιοπρεπή περίθαλψη». «Αξιοπρεπή» περίθαλψη μπορεί να είναι και ένα ελάχιστο πακέτο στοιχειωδών παροχών στους πιο εξαθλιωμένους, στους άνεργους, στους χαμηλόμισθους. Κι από κει και πέρα ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του να έχει κι άλλες δυνατότητες στο δημόσιο νοσοκομείο - επιχείρηση και στις ιδιωτικές δομές. Και στις ΗΠΑ αυτό έγινε.

«Στόχος μας είναι, σε πρώτη φάση, η επιβίωση του συστήματος Υγείας, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες και φυσικά, μακροπρόθεσμα, η αναδιοργάνωσή του», είπε σε άλλο σημείο. Η επιβίωση πάντως του υπάρχοντος συστήματος κάθε άλλο παρά αντεπεξέρχεται στις ανάγκες, αφού αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνουν κλειστά τα νοσοκομεία που έκλεισαν και θα κλείσουν άμεσα, θα παραμείνουν τα συγχωνευμένα τμήματα, οι πληρωμές, οι συμμετοχές κλπ.

Τέλος, καλές οι διαπιστώσεις για βαρβαρότητα και αναλγησία, όμως δεν μας είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ποιος κερδίζει από τα μέτρα περικοπών στην Υγεία; Για ποιο λόγο παίρνονται; Είναι διεστραμμένοι όλοι οι υπουργοί Υγείας; Δεν έχουν σχέδιο; Είναι άσχετοι με το αντικείμενο; Τα έχουν πει κι αυτά... Δεν υπάρχει κανένας στόχος ΕΕ και κυβερνήσεων για ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση και μέσα από επενδύσεις στην Υγεία; Δεν πετυχαίνεται η μείωση του μη μισθολογικού κόστους, ώστε μεγαλύτερο μέρος του κρατικού χρήματος να δίνεται για επενδύσεις και κίνητρα στην επιχειρηματικότητα; Δεν είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης μεγάλων επιχειρηματιών σε Υγεία και Φάρμακο;