Με το νέο γύρο συζητήσεων στην Αθήνα, κυβέρνηση και τρόικα αναζωπυρώνουν την αντιλαϊκή επίθεση, βήμα βήμα χτυπούν τα εργασιακά δικαιώματα χειροτερεύοντας τη θέση των λαϊκών στρωμάτων, ανοίγουν το δρόμο προς την ανάκαμψη για τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, ετοιμάζουν τα νέα πεδία καπιταλιστικής κερδοφορίας. Το στόχο αυτό έρχονται να υπηρετήσουν τα μέτρα, που υπό τη μορφή πολυνομοσχεδίου προωθούνται τις επόμενες μέρες στη Βουλή, θέτοντας σε εφαρμογή παλιότερες αποφάσεις και βάζοντας σε λειτουργία νέες, στο πλαίσιο πάντα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και με σημαία την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Αιχμή του δόρατος στην επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτή τη φορά είναι:

• Απολύσεις στο Δημόσιο και κλείσιμο δημόσιων οργανισμών και υπηρεσιών. Στα σχέδιά τους είναι η απόλυση, μέσα στο 2013, 10.000 αναπληρωτών εκπαιδευτικών, 4.000 - 6.000 δημοσίων υπαλλήλων, κυρίως από τον κλάδο των ΟΤΑ, που παραμένουν στη θέση τους με δικαστικές αποφάσεις, η συγχώνευση και κατάργηση δεκάδων οργανισμών που μετά την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου μπορεί να γίνεται με απλές υπουργικές αποφάσεις. Με ανεργία απειλούνται επίσης εκπαιδευτικοί που με την αύξηση του ωραρίου εργασίας των εκπαιδευτικών και τις συγχωνεύσεις σχολείων και τάξεων θα εμφανίζονται πλέον υπεράριθμοι. Γενικά, μέσω των συγχωνεύσεων και καταργήσεων κατασκευάζονται πλεονάζοντες εργαζόμενοι, οι οποίοι αρχικά θα τεθούν σε «κινητικότητα-διαθεσιμότητα» - σε πρώτη φάση γίνεται λόγος για 12.500 εργαζόμενους - για να καταλήξουν στο τέλος στην ανεργία. Μπροστά στο φάσμα της ανεργίας κινδυνεύουν να βρεθούν και οι εργαζόμενοι στην αμυντική βιομηχανία. Περίπου 2.500 εργαζόμενοι σε ΕΑΣ, ΕΑΒ και ΕΛΒΟ είναι στον «αέρα» καθώς σχεδιάζεται η συγχώνευση των τριών εταιρειών.

• Διαλύουν κοινωνικές υπηρεσίες και δομές. Οι συνέπειες από τις απολύσεις και τα μέτρα ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων δεν περιορίζονται μόνο στους εργαζόμενους. Ανεπανόρθωτο θα είναι το πλήγμα που θα δοθεί σε όλες τις λαϊκές οικογένειες αφού οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές θα αφήσουν έξω από τους παιδικούς σταθμούς χιλιάδες παιδιά, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» οδεύει προς κατάργηση περνώντας στις λεγόμενες «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» και ουσιαστικά 100.000 και πλέον ηλικιωμένοι κινδυνεύουν να μείνουν αβοήθητοι. Ανυπόφορη κατάσταση θα δημιουργηθεί και στα σχολεία, με μαθητές να στοιβάζονται σε πολυάριθμα τμήματα, αλλά και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, από το ΙΚΑ, μέχρι τον ΟΑΕΔ και τα νοσοκομεία που θα απομείνουν σε λειτουργία. Με μια κουβέντα, συγκροτείται ένα «δημόσιο» και ένα κράτος όλο πιο εχθρικό προς τα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους, βαθιά ταξικό στη λειτουργία του και ολοένα πιο προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση των στόχων και επιδιώξεων του κεφαλαίου.
• Στη μέγκενη των αναδιαρθρώσεων μπαίνει ο ΕΟΠΥΥ. Εκδηλώνεται και εδώ η προγραμματισμένη και διαχρονική επίθεση στο δικαίωμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης εκατομμυρίων εργαζομένων - συνταξιούχων και των οικογενειών τους. Με πρόσχημα το ταμειακό έλλειμμα του Οργανισμού που οι ίδιες οι αστικές κυβερνήσεις προκάλεσαν, βασικά λόγω της κρατικής υποχρηματοδότησης και της αιχμαλωσίας, που σκόπιμα τον παρέδωσαν απέναντι στα συμφέροντα των πολυεθνικών του κλάδου, ετοιμάζονται νέες περικοπές στις παροχές. Η λειτουργία του ΕΟΠΥΥ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κρύβει ανεπανόρθωτους κινδύνους για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη της λαϊκής οικογένειας.

• Απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Στην τελευταία επίσκεψη της τρόικας στο υπουργείο Εργασίας έγινε καθαρό ότι το επόμενο δώρο προς τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους είναι όχι απλά η αύξηση του αριθμού των απολύσεων αλλά η κατάργηση κάθε περιορισμού, με την απλή επίκληση ότι οι επιχειρήσεις προβαίνουν σε «αναδιάρθρωση». Ετσι, σχεδιάζεται η κατάργηση της προϋπόθεσης για έγκριση από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας που ισχύει σήμερα, στην περίπτωση απολύσεων που ξεπερνούν το 5% και πάντως όχι πάνω από 30 εργαζόμενους σε μηνιαία βάση.

Αν και το υπουργείο Εργασίας επιχείρησε να εμφανίσει το ζήτημα ως διαδικαστικό και πως έτσι ακολουθούνται τα πρότυπα της ΕΕ, το σίγουρο είναι ότι με τον τρόπο αυτό προετοιμάζεται η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων, αφού κανένας μεγάλος όμιλος δεν θα δυσκολεύεται να αποδείξει ότι το κλείσιμο κάποιας μονάδας του ή θυγατρικής του υπηρετεί κάποιο σχέδιο αναδιάρθρωσης!

Μια τέτοια εξέλιξη είναι φανερό πως θα πυροδοτήσει ένα νέο τσουνάμι απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, που μαζί με τις απολύσεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα θα διογκώσουν τις πολυάριθμες στρατιές των ανέργων. Κι όμως, για το κεφάλαιο η διόγκωση της εφεδρικής στρατιάς των ανέργων καθόλου δεν βλάπτει τα σχέδιά του για ανάκαμψη. Το αντίθετο, διαθέτει ένα επιπλέον όπλο, κοντά σε όλα τ' άλλα, να πιέζει μισθούς και μεροκάματα, να επιβάλλει ακόμα μεγαλύτερη «ευελιξία» στις μορφές απασχόλησης, να διαλύει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όσων ακόμα εργάζονται, να διαμορφώνει τα ωράρια εργασίας κατά το δοκούν, να στύβει την εργατική δύναμη μέχρι το πιο φυσικό έπακρο, αποκομίζοντας κέρδη και μέσα στην κρίση και πολύ περισσότερο να έχει στη διάθεσή του ένα τεράστιο φθηνό εργατικό δυναμικό για μετά την κρίση.

Και καθόλου τυχαίο δεν είναι πως αυτό το «μοντέλο απασχόλησης» επιδιώκεται και επιβάλλεται όχι μόνο από τους καπιταλιστές, αλλά συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ελληνική κυβέρνηση. Εκεί ακριβώς αποσκοπεί και η πρωτοβουλία της ΕΕ για τα «Προγράμματα ανεργίας των νέων» που συζητήθηκαν την περασμένη βδομάδα στο Βερολίνο με τη συμμετοχή και του Ελληνα πρωθυπουργού.

• Νέοι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα. Αυτό είναι το μοντέλο που προωθείται απ' άκρη σ' άκρη της Ευρωπαϊκής Ενωσης με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων. Είναι προγράμματα, που, όπως και την περίοδο 2007-2013, όχι μόνο δεν ανέκοψαν τη διόγκωση της ανεργίας σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αλλά, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, έγιναν ο ιμάντας για να επεκταθεί η «ευελιξία», να επιβληθούν μαζικά τα τρίωρα και τετράωρα, η ανασφάλιστη εργασία, η δουλειά χωρίς δικαιώματα, να τροφοδοτηθούν οι επιχειρήσεις με κρατικές ενισχύσεις.

Αυτό είναι το «άλογο» που όχι από ανάγκη, αλλά από μελετημένη επιλογή καβαλάει ο ευρωενωσιακός καπιταλισμός στην κούρσα του σκληρού ανταγωνισμού με τις άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες. Επιλογή που υπαγορεύεται από το στόχο να γίνει η ευρωπαϊκή οικονομία, δηλαδή τα μονοπώλια, η πιο ανταγωνιστική στον κόσμο, όπως διακηρύσσουν και στα επίσημα ντοκουμέντα τους. Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, με μισθούς πείνας για τους εργαζόμενους και ακόμα χειρότερες συνθήκες για τους νέους, δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι κατώτερες συντάξεις των 500 ευρώ φαντάζουν υψηλές. Γι' αυτό και ο στόχος διατυπώθηκε εμμέσως πλην σαφώς:

• Νέα μείωση των συντάξεων. Εκεί αποβλέπει η συζήτηση που άρχισε πλέον να γίνεται στα συναρμόδια υπουργεία για ελλείμματα στα Ταμεία και για «τρύπες» στα οικονομικά τους που πρέπει να καλυφθούν. Πρώτοι που θα δεχτούν την επίθεση θα είναι οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ, για τους οποίους σχεδιάζεται η εκ νέου μείωση της σύνταξής τους, ή η επιβολή 0,2% πρόσθετης εισφοράς επί του τζίρου των επιχειρήσεων των μικρομεσαίων ή και τα δύο μαζί.

Η επίθεση θα κλιμακωθεί και για τ' άλλα Ταμεία καθώς και το ΙΚΑ που λόγω της αύξησης της εισφοροδιαφυγής, της μείωσης των μισθών, της δραματικής επέκτασης της ανεργίας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης χάνει έσοδα και οδηγείται - παρά τις τεράστιες μειώσεις που επιβλήθηκαν ήδη στις αποδιδόμενες συντάξεις - και πάλι σε οικονομική ασφυξία. Και το σπιράλ θανάτου για εργαζόμενους και συνταξιούχους, σε όλα τα μέτωπα, σε μισθούς και συντάξεις, στην Υγεία και στις κοινωνικές δομές, στην απασχόληση και στα εργασιακά δικαιώματα θα συνεχίζεται και θα παίρνει όλο και πιο επικίνδυνες διαστάσεις, μέχρι οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους να βάλουν ένα οριστικό τέλος.