Οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν πέρα επίσης όλες εκείνες τις δυνάμεις, αστούς και οπορτουνιστές, που μετά από κάθε εργοδοτικό έγκλημα σπεύδουν να εκφράσουν υποκριτικά τη λύπη τους, για να βάλουν τους εργάτες να διεκδικούν ...έναν ανθρώπινο καπιταλισμό. Η ανακοίνωση της ΕΕ για την κατάσταση στο Μπαγκαλντές δεν προέρχεται από νοιάξιμο για τους εργάτες. Ξεκινάει από το φόβο μην τυχόν διακοπεί η παραγωγή και τα κέρδη των μονοπωλιακών της ομίλων. Το ίδιο υποκριτικές είναι και οι ανησυχίες διαφόρων διεθνών οργανισμών σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, αφού στηρίζουν την καπιταλιστική ανάπτυξη κριτικάροντας δήθεν τα «ματωμένα» προϊόντα της. Στην ίδια ρότα του «κοινωνικά δίκαιου καπιταλισμού» κινήθηκε χθες και το μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου, που χαρακτήρισε τα 38 ευρώ το μήνα που παίρνουν οι εργάτες στο Μπαγκλαντές «σύγχρονη σκλαβιά».
Ως άξιο στέλεχος της αστικής τάξης της χώρας του, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Μπανγκλαντές διευκρινίζει με ποιανού τη μεριά στέκεται κι αυτός και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι: με τη μεριά των μεγαλοπαραγωγών που όχι μόνο συνεχίζουν να έχουν απλήρωτους τους πάνω από 200 εργάτες γης από το Μπανγκλαντές αλλά και τους πυροβολούσαν γιατί ζητούσαν το μεροκάματό τους και βεβαίως στη συνέχεια απέλυσαν κιόλας. Ετσι, σπεύδει στις απαραίτητες ... διευκρινίσεις, μη τυχόν και δημιουργηθούν παρεξηγήσεις: «Ηρεμήστε παιδιά, ούτε "ζητάμε τα ρέστα" για την άθλια εκμετάλλευση των μεταναστών από τη χώρα μας, ούτε πρόκειται να ζητήσουμε και τίποτα για τους εργάτες... Ούτε και είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι πήγαν να τους φυτέψουν και μερικές σφαίρες επειδή ξεσηκώθηκαν και ζήτησαν τον ιδρώτα τους». Αυτή είναι η - «ελεύθερη» μεν, καθαρή δε, μετάφραση των δημοσιευμάτων και όσων προκύπτουν από τις συναντήσεις και δηλώσεις. Για να λέμε τα πράγματα και με το όνομά τους. Οταν οι μετανάστες εργάτες έχουν τέτοιους προστάτες από τη χώρα τους γιατί να μην τους έχουν σκλάβους οι καπιταλιστές αγρότες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες στην Ελλάδα;
Ευκαιρία για κρίσιμα συμπεράσματα πρέπει να αποτελέσουν για το σύνολο της μικρομεσαίας αγροτιάς της χώρας οι συλλήψεις και απαγγελίες κατηγοριών στο επταμελές διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου Κτηνοτρόφων Νομού Χανίων. Είχε προηγηθεί δυναμική κινητοποίηση των κτηνοτρόφων του νομού έξω από το σούπερ μάρκετ του «Μαρινόπουλου» στα Χανιά, αντιδρώντας με αυτόν τον τρόπο στην πρακτική της εμπορικής αλυσίδας τροφίμων να πουλά αμνοερίφια ενόψει εορτών του Πάσχα κάτω του κόστους, συμπιέζοντας έτσι την τιμή παραγωγού σε εξευτελιστικά επίπεδα. Πρόκειται για συνηθισμένη μονοπωλιακή πρακτική που συχνά την αξιοποιούν οι μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες ώστε να κυριαρχήσουν στην αγορά, αφού την όποια πρόσκαιρη «χασούρα» την ισοσταθμίζουν και με το παραπάνω όταν θα βγάλουν από τη μέση κάθε ανταγωνιστή.
Οι κτηνοτρόφοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με δεκάδες άνδρες των ΜΑΤ οι οποίοι προχώρησαν σε μαζικές προσαγωγές και περί τους 50 κτηνοτρόφους οδηγήθηκαν στο αστυνομικό μέγαρο Χανίων, για να απαγγελθούν τελικά κατηγορίες για «απειλή και διατάραξη οικιακής ειρήνης» σε τέσσερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου τους. Είναι προφανές ότι ακόμη και αν με διάφορα τερτίπια η εμπορική αλυσίδα «αποδείξει» ότι δεν πούλαγε κάτω του κόστους ντόπια αμνοερίφια, το ίδιο το σύστημα της παρέχει όλες τις δυνατότητες για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις της με άλλα μέσα. Διότι, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής «ελεύθερης» αγοράς η επιχείρηση έχει το νόμο με το μέρος της: Αγοράζει απ' όπου θέλει και άμα θέλει, κι αν οι Κρητικοί και ευρύτερα οι Ελληνες παραγωγοί δε συμφωνούν με τις προσφερόμενες τιμές, τότε η επιχείρηση βρίσκει από αλλού προμηθευτές...
Νομιμότατα - ελέω ελεύθερης διακίνησης προϊόντων στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωενωσιακής αγοράς - προμηθεύεται αμνοερίφια από γειτονικές χώρες που οι εκεί κτηνοτρόφοι έχοντας πολύ χαμηλότερο κόστος παραγωγής σε σχέση με τον Ελληνα «καλοδέχονται» μια τέτοια προσφορά μαζικής πώλησης. Μπορεί να ακούγεται κυνικό, όμως βαθύτατα κυνική είναι η σημερινή πραγματικότητα που βιώνει συνολικά ο εργαζόμενος λαός σε μια οικονομία που κυριαρχούν τα μονοπώλια σε ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων. Και επειδή κάποιοι, καλοπροαίρετα, μπορεί να υποστηρίξουν διάφορα «δίκτυα άμεσης διάθεσης» των προϊόντων, να υπενθυμίσουμε ότι σε αυτήν ακριβώς την οικονομία που περιγράψαμε νωρίτερα, μια προσπάθεια μαζικής σφαγής και διάθεσης αρνιών στον καταναλωτή του αστικού κέντρου θα συναντούσε αυτομάτως όλο το μηχανισμό του κράτους απέναντί του, κατ' αρχήν για παράβαση της «υγειονομικής νομοθεσίας» και... βλέπουμε τι άλλο θα περιελάμβαναν οι σχετικές δικογραφίες. Γιατί είπαμε σε τίνος το πλευρό στέκονται οι αστικοί νόμοι, τίνος τα συμφέροντα υπερασπίζονται οι «υγειονομικές διατάξεις», ασχέτως αν έχουμε φάει ντοπαρισμένα άλογα του ιπποδρόμου με τη σέσουλα... Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που θα επιμείνουν σε τέτοιου είδους «δράσεις», αποπροσανατολίζοντας τους κτηνοτρόφους ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα επιζήσουν, αποσιωπώντας το κύριο. Οτι στην εποχή των μονοπωλίων το «πάνω χέρι» στην αγορά το έχουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που με τον καθορισμό των τιμών και άλλα μέσα, εκβιάζουν τους μικροπαραγωγούς να υποταχτούν με τους όρους των μεγαλοεπιχειρηματιών. Δηλαδή στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Επομένως για τους κτηνοτρόφους είναι μονόδρομος αυτό που υποστηρίζει το ΚΚΕ και από το πιο «μικρό» μέχρι το πιο μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, ανακύπτει ως άμεση ζωτική ανάγκη, να έρθει δηλαδή ο λαός σε αγωνιστική ρήξη με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό και να θέσει την οικονομία σε διαφορετική βάση, για την εξυπηρέτηση των δικών του αναγκών.
Είχε βάλει και χρονικό όριο η συνδικαλιστική πλειοψηφία, την περασμένη Δευτέρα. Η Δευτέρα πέρασε και οι τραπεζίτες δεν απάντησαν αλλά και η πλειοψηφία δεν αντέδρασε. Κλεισμένη στα γραφεία της προσπαθούσε να βρει τρόπο για μια σύμβαση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των τραπεζιτών. Τελικά αναγκάστηκε, μετά από παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων, να ορίσει συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας για την παραμονή της Πρωτομαγιάς.
Ομως και η Τρίτη πέρασε χωρίς να ληφθεί κανένα μέτρο για την οργάνωση των αγώνων των εργαζομένων, έστω για «τα μάτια του κόσμου». Οι τραπεζίτες πρόσταξαν και αυτοί υπάκουσαν. Τους είπαν να γίνει συνάντηση το πρωί της Πρωτομαγιάς και αυτοί είπαν «ναι». Δέχθηκαν να συναντηθούν την ώρα της απεργίας, τη μέρα - σύμβολο και εφαλτήριο των ταξικών αγώνων ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια και στους τραπεζίτες.
Από αυτούς οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν. Τα δικαιώματα ούτε είναι «δώρα» των εργοδοτών, ούτε κατακτώνται με παρακάλια αλλά με ανειρήνευτη ταξική πάλη.