Τα αστικά ΜΜΕ συνεχίζουν να ασχολούνται με το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Και συνεχίζουν να ασχολούνται στην ίδια ρότα, με το ίδιο ουσιαστικά περιεχόμενο, όπως και προσυνεδριακά, ανεξάρτητα αν βρίσκουν τώρα άλλες αφορμές, όπως την εκλογή των νέων καθοδηγητικών οργάνων του. Πράγματι, πριν το Συνέδριο, με αφορμή τον προσυνεδριακό διάλογο, έκαναν ανοιχτή παρέμβαση στη στρατηγική του ΚΚΕ, επεξεργασμένη και εκπορευόμενη από ενιαίο κέντρο αφού σχεδόν πανομοιότυπα ήταν τα ρεπορτάζ και η αρθρογραφία προβάλλοντας με ενιαίο τρόπο την ανάγκη να ακολουθήσει το ΚΚΕ μια στρατηγική που ωθεί στην ενσωμάτωση. Τέτοια ήταν η τότε επίθεση στο νέο σχέδιο Προγράμματος.

Τώρα, με τον ίδιο τρόπο, αναπαράγουν την ίδια ουσιαστικά προπαγάνδα, με δεδομένο ότι ξέρουν πως τα προσυνεδριακά ντοκουμέντα υπερψηφίστηκαν, τα δε ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου, η Πολιτική Απόφαση, το Πρόγραμμα και το Καταστατικό, ψηφίστηκαν ομόφωνα. Ποια ζητήματα θέτουν; Αν το ΚΚΕ θα ανακάμψει εκλογικά, αν θα συμβάλει στη σωτηρία της χώρας και, κυρίως, αν το Κόμμα μας αποφασίσει να αλλάξει γραμμή και να κάνει πολιτικές συνεργασίες, διαφορετικά το ίδιο μένει απομονωμένο και ο λαός ανυπεράσπιστος στη λαίλαπα της αστικής πολιτικής και των συνεπειών της κρίσης. Εφτασε μάλιστα μια εφημερίδα, «Η Ελλάδα αύριο», να κάνει αναφορές στο πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη στον πόλεμο του '40, για να αναρωτηθεί: Αφού τότε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καλούσε το λαό να πολεμήσει ενάντια στους Ιταλούς φασίστες εισβολείς στον πόλεμο που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά, τώρα, μετά το Συνέδριό του, το ΚΚΕ θα συμβάλει στη σωτηρία της χώρας για να σωθεί ο λαός; Συνδέουν δε αυτά τα ερωτήματα με την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής και του Γενικού Γραμματέα της.

Βεβαίως, είναι φανερό ότι δεν απευθύνονται στο ΚΚΕ. Ξέρουν τη στρατηγική του, ξέρουν ότι αυτή η στρατηγική αποτελεί θεμέλιο για τη συγκέντρωση δυνάμεων με την οργάνωση της λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και στόχο την οριστική διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, με την εργατική εξουσία, την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και την κοινωνικοποίησή τους, ως μονόδρομο για τη σωτηρία του λαού που ήδη καταστρέφεται ανεπανόρθωτα. Ξέρουν ότι την παλεύει ενιαία όλο το ΚΚΕ. Απευθύνονται επομένως στην εργατική τάξη, στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα - συμμάχους της, προκειμένου να τους καλλιεργούν άλλα κριτήρια, τάχα προς το συμφέρον τους, με τα οποία πρέπει να προσεγγίζουν τη γραμμή του ΚΚΕ, την οποία εμφανίζουν ως αδιέξοδη για το λαό. Γι' αυτό και τα ερωτήματα γύρω από την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ, τη συμβολή του στη σωτηρία της χώρας και τις πολιτικές συνεργασίες. Ξέρουν ότι η αντικειμενική πραγματικότητα, δηλαδή η δράση των μονοπωλίων σε συνθήκες κρίσης και η αντιμετώπισή της από την αστική πολιτική, ενισχύει το υπόβαθρο ανάπτυξης αγώνων.

Καλούν, λοιπόν, το λαό να κρίνει με αστικά κριτήρια το ΚΚΕ, τη στρατηγική του, τα καθοδηγητικά του όργανα, προκειμένου να ορθώνουν εμπόδια στη συσπείρωση δυνάμεων σ' αυτή τη στρατηγική και στην ανάπτυξη της ταξικής πολιτικής πάλης με πρωτοπορία το ΚΚΕ. Καλλιεργούν αρνητικούς συνειρμούς για τα καθοδηγητικά του όργανα, τον ΓΓ της ΚΕ, με τον ίδιο πάντα στόχο και σκοπό την υπονόμευση του ΚΚΕ. Και οι αστοί και οι του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν ότι ενιαία το ΚΚΕ, τα καθοδηγητικά του όργανα, τα στελέχη και τα μέλη του, συσπειρωμένα στις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου και εξοπλισμένα μ' αυτές, γινόμαστε ολοένα και πιο ικανοί και αποτελεσματικοί να αντεπεξέλθουμε στις προσδοκίες του λαού. Ξέρουν ότι βγήκαμε από το 19ο Συνέδριο με μεγάλη αισιοδοξία, ενθουσιασμό και μαχητικότητα, με στέρεο ιδεολογικό - πολιτικό υπόβαθρο και σιγουριά για το σκοπό της πάλης του ΚΚΕ. Την επίδρασή τους στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις νομίζουν πως θα ακυρώσουν. Αυτή η προπαγάνδα είναι ενταγμένη στα πλαίσια της στρατηγικής των αστών και του ΣΥΡΙΖΑ, ως μέρος της προσπάθειας χειραγώγησης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στα στενά όρια της διαχείρισης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Είναι γεγονός ότι θα συνεχίζουν με ακόμη μεγαλύτερη επιθετικότητα τον ταξικό τους πόλεμο στο λαό. Αλλά η χειροτέρευση της κατάστασης για το λαό δε σημαίνει ότι νομοτελειακά θα πισωγυρίσει και το κίνημα. Και εδώ είναι που φοβούνται το ΚΚΕ. Μπορεί ο λαός να κάνει έκπτωση στις ανάγκες του για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης, αλλά η φτώχεια και η εξαθλίωση μπορεί, με τη δράση του ΚΚΕ, να μετατρέπονται σε οργάνωση και πάλη, σε αντεπίθεση. Ακόμη και ο φόβος της σύγκρουσης μπορεί να ξεπεραστεί. Ξέρουν, επίσης, ότι οι τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση της κρίσης, η αποκάλυψη του ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ, ως δύναμης ενταγμένης στο αστικό πολιτικό σύστημα και έτοιμης να αναλάβει ακόμη και κυβερνητικό ρόλο στη διαχείριση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, δεν τους δίνουν ακόμη τη σιγουριά της επούλωσης των ρωγμών στο σύστημά τους. Σε όλα αυτά η δράση του ΚΚΕ μπορεί να γίνει καταλύτης σε όφελος του λαού. Γι' αυτό και η επίθεση στην πολιτική του, στα στελέχη του. Δε θα τους περάσει.