© Corbis. All Rights Reserved

Η παράσταση, σε κείμενα Μπρεχτ μουσικά έχει τη μορφή της μοντέρνας όπερας, με πρόζες, διάφορα δρώμενα και τραγούδια μπαλάντες, με ροκ ηλεκτρονικά και χιπ-χοπ στοιχεία. Αποτελείται από 3 μέρη: Την κοσμογονία: Τη δημιουργία του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τον πόλεμο: «Ο πόλεμος γεννιέται από την ειρήνη τους σαν το παιδί από τη μητέρα», όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Μπρεχτ. Την αμφισβήτηση: Τη συνειδητοποίηση για την ανάγκη απαλλαγής της ανθρώπινης κοινωνίας από το σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση και την καταπίεση του ανθρώπου.

Μουσική: Τάσος Γκρους. Ενορχήστρωση - μουσική εκτέλεση: KollektivA. Τραγουδούν: Καλλιόπη Βέτα, Τάσος Γκρους, Θανάσης Χουλιαράς, Μαρία Κώμη - Παπαγιαννάκη. Σκηνοθεσία: Γιώργος Αντωνακάκης. Συμμετέχει η παιδική χορωδία του Ελληνικού Ωδείου (παράρτημα Πειραιά) υπό τη διεύθυνση της Ανθής Γουρουντή. Κίνηση: Βαγγελιώ Κυριαζίδου. Βίντεο: Αγγελος Σιδέρης.

Παίζουν: Μαργαρώνης Φάνης: ηλεκτρική κιθάρα. Θεοφάνους Γιώργος: ηλεκτρική κιθάρα. Κρέτσης Μάκης: κρουστά. Γιανούχος Δημήτρης: ντραμς. Παύλου Γιώργος: ηλεκτρικό μπάσο. Καλτσούνης Γιώργος: τρομπέτα. Σαρρής Νίκος: τρομπέτα.

Από τη θεατρική ομάδα «Αλέκα Παΐζη» και τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ συμμετέχουν: Ελεάννα Γρηγορίου, Λένια Μαργαρώνη, Δώρα Χάγιου, Στελίνα Χαιρέτη, Ζωή Χειρουλάκη.

Ο μπολιασμένος με το όραμα «των κολασμένων της Γης», για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, λόγος του Μπέρτολτ Μπρεχτ αναβλύζει από το πρόσφατο βιβλίο- cd του Τάσου Γκρους «Γενιές σημαδεμένες», σε ενορχήστρωση Γιάννη Ιωάννου, όπου βασίζεται και η παράσταση.

Για την παράσταση μιλάνε σήμερα στο «Ριζοσπάστη» ορισμένοι από τους συντελεστές της.

Θα τραγουδάμε ακόμα;

Ναι, θα τραγουδάμε:

Το τραγούδι της φρίκης.

Και ο Μπρεχτ μέχρι την τελευταία του στιγμή δε σταμάτησε ποτέ να τραγουδάει, να καταγγέλλει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, να πολεμάει με το έργο του για την ανατροπή του, ν' ανοίγει νέους πρωτοποριακούς δρόμους στην τέχνη. Σαν ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, θεωρητικός και δημιουργός του επικού θεάτρου, σκηνοθέτης αλλά και μουσικός ταυτίστηκε και στρατεύτηκε στην κομμουνιστική κοσμοθεωρία και το κίνημα της εργατικής τάξης και λειτούργησε συνειδητά σαν δάσκαλος και μαθητής συγχρόνως.

Μα συχνά έλεγε: μονάχα ο τάφος

Δε θα χει πια να μου διδάξει

«Αυτός που μαθαίνει»

Είναι γι' αυτό το λόγο που σήμερα ιδιαίτερα μετά την οπισθοδρόμηση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, το έργο του είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Στην εποχή του σύγχρονου μεσαίωνα ο λόγος του στροβιλίζεται σαν σίφουνας στα καλντερίμια της ανθρώπινης ιστορίας, αποδομεί το σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και συμβάλλει με τον τρόπο αυτό στην τελική προσπάθεια για την έφοδο στον ουρανό.

Η πολυετής μαθητεία μου στο έργο του, με οδήγησε, με τη συμβολή των συνεργατών μου στη δημιουργία ενός σύνθετου έργου που έχει αποκλειστικά σαν κορμό του τον αιχμηρό και διαυγή του λόγο.

Είναι ευτυχής συγκυρία για μένα το γεγονός ότι το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και η Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ στο πλαίσιο του Β' μέρους του κύκλου πολιτιστικών εκδηλώσεων αφιερωμένων στον Μπ. Μπρεχτ μού δίνει την ευκαιρία να παρουσιάσω ολοκληρωμένα το έργο μου αυτό. Ενα μεγάλο ευχαριστώ. Ενα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους τους συντελεστές της παράστασης αυτής. Θεωρώ απαραίτητο να θυμόμαστε πάντοτε την προτροπή του μεγάλου επαναστάτη διανοητή.

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι

Είμαστε χαμένοι.

.... Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.

Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συνέδριο για τον Μπρεχτ. Η μέχρι τώρα ανταπόκριση του κόσμου δείχνει την αναγκαιότητα για διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων. Η ποίηση του Μπρεχτ, όταν χρειάζεται γίνεται σύνθημα, κάλεσμα για αγώνες. «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει».

Ακριβώς σε αυτές τις συνθήκες είναι που η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για τη διοργάνωση ενός επιστημονικού συνεδρίου για τον Μπρεχτ και το έργο του, με όλες τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που το πλαισίωσαν και μάλιστα λίγο μετά το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Ευχαριστούμε το ΚΚΕ και το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ για την πρόσκληση να συνεισφέρουμε κι εμείς σ' αυτήν την προσπάθεια.

Το θεωρήσαμε μια πολύ ευχάριστη πρόκληση, όταν μας έγινε η πρόταση να ενορχηστρώσουμε και να εκτελέσουμε επί σκηνής το, ομολογουμένως, πολύ φιλόδοξο όσο και απαιτητικό μουσικό έργο «Γενιές Σημαδεμένες» του Τάσου Γκρους. Ενα θεματικό μουσικό έργο σε στίχους του Μπρεχτ που αξιοποιώντας ένα μεγάλο εύρος μουσικών επιρροών, αναδεικνύει το σκληρό, αλλά τόσο μεστό λόγο του Μπρεχτ. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε εξαρχής τον συνθέτη για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε, καθώς και για τη διάθεσή του να πειραματιστούμε και να προσεγγίσουμε το έργο του με τη δική μας οπτική. Βαδίζοντας πάνω στη χαρακτηριστική μπρεχτική αντίληψη για τη χρήση ανατρεπτικών εκφραστικών μέσων και μορφών και ακολουθώντας το σχήμα σκληρός στίχος - σκληρός ήχος, καταλήξαμε σε μια πρωτότυπη μουσική ανάγνωση των στίχων του Μπρεχτ. Σ' αυτήν αποτυπώνεται και η δική μας αντίληψη για μια «αιχμηρή» τέχνη σε «αιχμηρές» εποχές. Το αποτέλεσμα είναι στην κρίση σας...