ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θέλει το λαό συνένοχο

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ο ελληνικός λαός πλέον δεν μπορεί να περιμένει να σωθεί από κανέναν σωτήρα και κανέναν ευεργέτη. Εχει καταλάβει ότι μόνο αν πάρει την τύχη στα χέρια του και μόνο με τη δική του πλάτη θα μπορέσει να βγει από το αδιέξοδο. Σήμερα δημιουργείται μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, άνεργων, εργαζόμενων, μισθωτών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, ικανή να οδηγήσει ξανά τη χώρα στην ανάκαμψη. Μια κοινωνική συμμαχία που διεκδικεί να σταματήσει τώρα η καταστροφή (...) Λύση απ' αυτή την καταστροφή δεν μπορεί να υπάρξει με μνημόνιο, παρά μονάχα με δημοκρατία, ανεξαρτησία και δίκαιη ανάπτυξη».

Πρόκειται για απόσπασμα δήλωσης που έκανε, χτες, ο Αλ. Τσίπρας. Η αποκωδικοποίησή του έχει ως εξής: Καμία δύναμη της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να πάει μακριά αν δεν έχει το λαό, όχι απλά στη γωνία, αλλά συμμέτοχο, να βάζει πλάτες στην προσπάθεια για ξελάσπωμα των αστών απ' την κρίση και για το πέρασμα στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Ολο το λαό ενωμένο, να σηκώνει ξένες σημαίες και μάλιστα αυτές των αντιπάλων του. Σε συμμαχία όχι για τα δικά του συμφέροντα, αλλά για τα συμφέροντα των αντιπάλων του. Αυτών που έφεραν την κρίση, αυτών που λυμαίνονται τα κέρδη της όποιας ανάπτυξης, που σήμερα για να έρθει προϋποθέτει το δικό του αλυσόδεμα.

Ο λαός πράγματι δεν έχει να περιμένει τίποτα από σωτήρες, και σαν τέτοιος του παρουσιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Εχει να προσδοκά απ' τη συμμαχία του και την ανάπτυξη της πάλης του αλλά για τα δικά του δίκια, άρα με διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που του υποδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εγκλωβισμένοι στη διαχείριση του καπιταλισμού...

Αναφερόμενος στη συνάντηση Σαμαρά - Ολάντ ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης δήλωσε χτες (ρ/σ «Κόκκινο») μεταξύ άλλων: «Για άλλη μια φορά λοιπόν δεν ακούσαμε να υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά στα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής που και η Γαλλία από την πλευρά της στηρίζει, εννοώ της μνημονιακής πολιτικής (...) Θα περίμενε κανείς από έναν Ελληνα πρωθυπουργό, ο οποίος έχει συνειδητοποιήσει τη δεινή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, να θυμίσει στον κ. Ολάντ αυτά τα οποία έλεγε και αυτός πριν αναλάβει τη θέση του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Θυμόσαστε ότι η τότε ρητορική του ήταν μια ρητορική η οποία έθετε αρκετά ερωτηματικά σε σχέση με την κυρίαρχη οικονομική στρατηγική σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ολα αυτά έχουν ξεχαστεί και από τον ίδιο».

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να απολογηθεί, να ψελλίσει έστω μια λέξη αυτοκριτικής, για το γεγονός ότι τη ρητορική Ολάντ την έκανε παντιέρα στο εσωτερικό της χώρας, κοροϊδεύοντας στην ψύχρα το λαό ότι η εκλογή του θα φέρει «νέο αέρα» στην ΕΕ και θα σηματοδοτήσει αλλαγές προς όφελός του. Είναι γνωστό όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε συνηθίζει την αυτοκριτική. Απεναντίας έχει και το θράσος να δηλώνει δικαιωμένος, παρότι οι θέσεις του για διάφορα ζητήματα έσπασαν τα μούτρα τους στην αμείλικτη πραγματικότητα που διαμορφώνει η εξουσία των μονοπωλίων, εντός της οποίας δεν υπάρχουν περιθώρια για αλλαγές προς όφελος των λαών. Αυτήν την εξουσία υπηρετούν ο Σαμαράς, ο Ολάντ και τόσοι άλλοι, την ίδια θα υπηρετήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

... ζητούν τα ρέστα από τους άλλους διαχειριστές

Οχι γιατί είναι «κακοί άνθρωποι» που δεν τιμούν το λόγο τους - αν και η ψηφοθηρία είναι εγγενές γνώρισμα του πολιτικού προσωπικού των αστών - ή γιατί δε θέλουν να πετάξουν ένα κόκκαλο σε όσους βυθίζονται στη φτώχεια, αμβλύνοντας έτσι και τις αντιδράσεις. Αλλά γιατί δεν μπορούν να παρεκκλίνουν ούτε χιλιοστό από τη στρατηγική που έχουν ανάγκη σήμερα τα μονοπώλια για να τη σκαπουλάρουν από την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος και να περάσουν δυναμικά στη φάση της ανάπτυξης. Αυτή τη στρατηγική από κοινού την έχουν διαμορφώσει στην ΕΕ, ενιαία την εφαρμόζουν τσακίζοντας τα δικαιώματα των λαών. Δεν μπορούν να αγνοήσουν τους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας που πάνω τους σπάει κάθε υπόσχεση, ακόμα και η πιο ανώδυνη για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Απ' αυτήν την άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό όταν ισχυρίζεται ότι ο ίδιος στην κυβέρνηση θα τετραγωνίσει τον κύκλο, θα εξημερώσει τον καπιταλισμό.

Κατ' επανάληψη εμπαιγμός της αγροτιάς

Γρηγοριάδης Κώστας

Να ξαναζεστάνει τη σούπα της κοροϊδίας της αγωνιζόμενης αγροτιάς επιχείρησε, χτες, η τρικομματική κυβέρνηση. Πρωθυπουργός και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων συναντήθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά τίποτα καινούριο δεν ήρθε να προστεθεί. Αυτό που δημοσιοποιήθηκε είναι ότι δόθηκε εντολή από τον πρωθυπουργό να επισπευσθούν οι προγραμματισμένες πληρωμές της επιστροφής του ειδικού φόρου πετρελαίου και της συνδεδεμένης ενίσχυσης στο βαμβάκι, κάτι για το οποίο η ίδια η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει προ ημερών ότι θα γινόταν μέχρι το τέλος Φλεβάρη. Ομως, τα όσα ανακοινώνει και κάνει η τρικομματική κυβέρνηση καμία σχέση δεν έχουν με τα αιτήματα που θέτει η μαχόμενη αγροτιά. Η τρικομματική κυβέρνηση, οι αρμόδιοι υπουργοί της και ο πρωθυπουργός, αφού αρνούνται τον ουσιαστικό διάλογο και την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, επιδίδονται διαρκώς σε επικοινωνιακά τερτίπια κοροϊδίας και αποπροσανατολισμού. Στο πλαίσιο αυτό μέλη του λεγόμενου «Πανελλαδικού» προγραμματίζουν συνάντηση με τους υφυπουργούς Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα και Γ. Μαυραγάνη, ενώ αναμένεται και συνάντηση με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, πιθανότατα και σήμερα, στο πλαίσιο του σχεδίου διάλυσης των μπλόκων πάντα. Η απάντηση, όμως, της μαχόμενης αγροτιάς θα δοθεί σήμερα από τους εκπροσώπους των 35 μπλόκων στη Νίκαια, όπου θα συγκεντρωθούν για να καθορίσουν την περαιτέρω στάση τους. Η αγωνιζόμενη αγροτιά είναι διατεθειμένη να αγωνιστεί μέχρι τη δικαίωση, με εναλλασσόμενες μορφές πάλης και σε κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, που πλήττονται από την ίδια βάρβαρη πολιτική. Ο αγώνας των φτωχών και μικρών αγροτών είναι αγώνας επιβίωσης γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Ούτε στα χωράφια τους δεν μπορούν πλέον να γυρίσουν και να πάνε να καλλιεργήσουν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για την «ηθική αυτουργία»

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να σχολιάσει κανείς με αφορμή την επίθεση των προβοκατόρων στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση προσπάθησε να την αξιοποιήσει και να την ενσωματώσει στην προπαγάνδα της για συκοφάντηση και καταστολή του μαζικού λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση, όμως, και τα επιτελεία της, δεν έμειναν στα λόγια. Προχώρησαν και σε πράξεις, αποδίδοντας κατηγορίες για «ηθική αυτουργία» σε μέλος της Επιτροπής Αγώνα, που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ενάντια στην εγκατάσταση των μεταλλείων χρυσού στην περιοχή. Η εξέλιξη αυτή είναι δηλωτική των προθέσεων της κυβέρνησης να τυλίξει το λαϊκό κίνημα σε μια κόλλα χαρτί, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Ανοίγει επικίνδυνους δρόμους και πρέπει να σημάνει συναγερμό.

Πού οδηγεί η πρακτική της κυβέρνησης, από κοντά και της ταξικής Δικαιοσύνης; Στην ποινικοποίηση ακόμα και της άποψης εκείνου που αντιδρά στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, αφού αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι «ενθαρρύνει» τη διάπραξη ποινικών αδικημάτων και να ενοχοποιηθεί σαν «ηθική αυτουργία». Και αξιοποιούν τις προβοκάτσιες γι' αυτό το σκοπό. Δηλαδή, κάποιος που εκφράζει τη συμπάθεια ή την αλληλεγγύη του σε έναν αγώνα, τον οποίο οι μηχανισμοί του κράτους στοχοποιούν σαν παράνομο, μπορεί να χρεωθεί την κατηγορία της «ηθικής αυτουργίας» και να συρθεί στα δικαστήρια. Πολύ περισσότερο αν στο πλαίσιο μιας μαζικής λαϊκής κινητοποίησης εκδηλωθεί μια προβοκάτσια, οι διοργανωτές και όσοι συμμετέχουν ή στηρίζουν την κινητοποίηση, θα μπορούν να στοχοποιηθούν σαν «ηθικοί αυτουργοί» και μ' αυτήν την κατηγορία να συρθούν σε δίκη.

Σε όποιον τα παραπάνω φαίνονται υπερβολές και σενάρια φαντασίας, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην προσπάθεια που κάνει βήμα το βήμα η ΕΕ για να δημιουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα ποινικοποιεί την ιδεολογία. Οπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» πριν από μερικές εβδομάδες, με ευθύνη της Κομισιόν λειτουργεί στην ΕΕ επιτροπή για την «πρόληψη του ριζοσπαστισμού». Η ΕΕ ταυτίζει αυθαίρετα τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες με τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία. Γι' αυτό ζητάει από τα κράτη μέλη να αυστηροποιήσουν το νομικό πλαίσιο σε βάρος όσων -κατά την άποψή της- προάγουν και υποθάλπουν την «εξτρεμιστική δράση», θεωρώντας ότι αυτή έχει για υπόβαθρο τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Αρα, ποινικοποίηση της ιδεολογίας, αφού μια πράξη που διώκεται από το αστικό Ποινικό Δίκαιο και δεν έχει καμιά σχέση με το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, μπορεί να θεωρηθεί ότι υποκινείται από ριζοσπαστικές ιδεολογίες.

Εδώ είναι το «ζουμί» της υπόθεσης. Θέλουν να βάλουν όσα περισσότερα εμπόδια μπορούν στη δράση του ταξικά προσανατολισμένου κινήματος και της πολιτικής του πρωτοπορίας, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τη δράση του και να μειώσουν την επιρροή του στους εργαζόμενους και το λαό. Στήνουν ένα σφιχτό πλέγμα από αντιδραστικούς νόμους και διατάξεις, που δεν πρέπει να φοβίσουν το λαό. Αντίθετα, πρέπει να τον μαχητικοποιήσουν, να τον πεισμώσουν. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και το κράτος του, περιέχει και το αντιπάλεμα των μηχανισμών που στήνει για να περιορίσει, να ακυρώσει τη λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις. Οσο πιο αποφασισμένο και προσηλωμένο στον αντίπαλο είναι το κίνημα, όσο ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά του και μαζικοποιείται, τόσο οι προσπάθειες των αστών για εκφοβισμό και χειραγώγηση θα πέφτουν στο κενό.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ