Οι ανησυχίες του Ανδριανόπουλου ότι θα 'ρθει από το παράθυρο ο σοσιαλισμός επειδή θα αυξηθεί η φορολογία στα ακίνητα, εκφράζουν μόνο μια επιθετική αστική προπαγάνδα που για να υπερασπίσει το ανεξέλεγκτο των καπιταλιστών προσπαθεί να βρει συμμαχίες στους μικροϊδιοκτήτες.

Αν ο σοσιαλισμός μπορούσε να επιβληθεί μέσα από τη φορολογία δε θα χρειαζόταν η επανάσταση, Εχουν, βέβαια, αντίθετη γνώμη οι οπορτουνιστές που επίσης υπόσχονται ότι με καλύτερη διαχείριση στη φορολογία, αλλά διατηρώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, θα φέρουν «σοσιαλισμό».

Απέναντι στην καρικατούρα σοσιαλισμού στην οποία αναφέρονται οι αστοί υπάρχει προς το παρόν ο εφιάλτης του καπιταλισμού.

Η είδηση από τη Γερμανία σε πρώτη ανάγνωση σοκάρει. Αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη φορά ούτε η τελευταία. Από την ώρα που θεωρούν την πορνεία «εργασία» θεωρούν και αυτονόητο οι «θέσεις εργασίας» να διακινούνται και μέσα από τους αντίστοιχους «ΟΑΕΔ». Στην κοντινή τους Ιρλανδία ανακάλυψαν τώρα ότι μια σειρά εκκλησιαστικά ιδρύματα για διάστημα περισσότερο από έναν αιώνα προωθούσαν στη βιομηχανία για τζάμπα εργασία χιλιάδες τρόφιμους που είχαν την τύχη να περάσουν από τα χέρια τους.

Οι εξελίξεις αυτές δεν πέφτουν σαν κεραυνός, όσο κι αν ξάφνιασαν ανακοινώσεις όπως αυτές για το βρετανικό δημόσιο σύστημα υγείας, που άλλοτε θεωρούνταν παγκόσμιο πρότυπο για τις καπιταλιστικές χώρες. Οτι σ' αυτό το σύστημα πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι από ελλιπή περίθαλψη, σοκάρει μεν, εξηγείται δε.

Σ' όλες αυτές τις ιστορίες ο θεός κέρδος είναι αυτός που έχει βάλει το μαγικό χεράκι του για να βγάλει τα μάτια των άλλων.

Στο θεό κέρδος πρέπει να αναζητηθούν και οι αιτίες της σημερινής φτώχειας. Στην έρευνα που παρουσίασαν οι εκπρόσωποι των εμπόρων ψάχνουν την αιτία με αφορμή το γεγονός ότι λιγότεροι πελάτες ψωνίζουν λιγότερα πράγματα. Κοντή ματιά αλλά αυτό είναι και το όριό τους.

Για μας το ενδιαφέρον στα στοιχεία βρίσκεται στο γεγονός ότι περιγράφουν πλευρές από την κατάσταση της εργατικής τάξης σήμερα. Το γεγονός ότι σχεδόν οι μισές οικογένειες επιβιώνουν γιατί στο σπίτι υπάρχει μια σύνταξη, είναι ένα κακό μαντάτο για το μέλλον που έρχεται, τότε που στο σπίτι δεν θα υπάρχει ούτε αυτή η σύνταξη.

Το γεγονός ότι 8 στους 10 περιορίζουν τη διατροφή τους προαναγγέλλει μια γενιά υποσιτισμένων εργατών. Και το γεγονός ότι ήδη το 50% του πληθυσμού κινείται στο περιθώριο αναγγέλλει τα επίπεδα της βαρβαρότητας.

Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα που δεν τη θεωρούμε αυτονόητη και αιώνια, η ελπίδα χτίζεται καθημερινά στους αγώνες που εξελίσσονται. Οχι γενικά τους αγώνες, αλλά εκείνους που τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά προσθέτουν πείρα στην εργατική τάξη για τις μάχες που έχει να δώσει. Τέτοιος ο αγώνας των ναυτεργατών. Τέτοια πείρα δίνουν και οι διεργασίες για την οργάνωση της απεργίας στις 20 Φλεβάρη. Οπου με πυρήνα τα ταξικά σωματεία, οργανώνεται η εργατική τάξη τόσο μέσα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους με τα συνδικάτα τους, όσο και στη γειτονιά που ζει, εκεί όπου παίρνουν σκυτάλη οι Λαϊκές Επιτροπές.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ το μήνυμα του αγώνα των ναυτεργατών

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Ναυάγιο δημοσίων εσόδων και «κόκκινος συναγερμός»

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ψίχουλα εμπαιγμού, πράξη αλληλεγγύης

ΤΑ ΝΕΑ: Φόρος λάιτ για μικρές ιδιοκτησίες

ΕΘΝΟΣ: Το ταμείον είναι... μείον από έσοδα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Δουλειά αμέσως σε 45.000 ανέργους

Η ΕΛΛΑΔΑ: Χειροπέδες και από το ΙΚΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οι ευκαιρίες του ΕΣΠΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μας κόβουν την ανάσα οι Βρυξέλλες

Η ΑΥΓΗ: Σκληρή λιτότητα και... καραμέλες

6 ΜΕΡΕΣ: Αθήνα 2013

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Λύση για τις τράπεζες «βλέπει» τώρα το Χ.Α.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πύλη για την Ευρώπη ο Πειραιάς

«Αν και επιστρατευμένοι, και μάλιστα τέσσερις φορές από το 2002, οι ναυτεργάτες έχουν πραγματοποιήσει 31 απεργίες, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων στην εξαγγελία, την οργάνωση και την περιφρούρησή τους. Ο απεργιακός αγώνας που έδωσαν τις προηγούμενες μέρες, όπου στα δίκαια αιτήματά τους η κυβέρνηση απάντησε ξανά με επιστράτευση, αποτελεί πηγή πείρας και συμπερασμάτων για τους ίδιους τους εργάτες της θάλασσας και συνολικά την εργατική τάξη (...) Αγώνες έγιναν και γίνονται, αλλά η κυβέρνηση και το κεφάλαιο καταφέρνουν να περνάνε τον πυρήνα των προαποφασισμένων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων, έστω κι αν δεν το κάνουν με τους ρυθμούς που θα ήθελαν. Επιβεβαιώνεται ότι σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης, όπου το κεφάλαιο όχι μόνο δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά επιπλέον η συντριβή κάθε εργατικού - λαϊκού δικαιώματος είναι όρος για την επιβίωσή του στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, περιφερειακό και παγκόσμιο, κανένας κλάδος και κανένας τόπος δουλειάς δεν πρόκειται να τα καταφέρει παλεύοντας μόνος του.

Αυτό που χρειάζεται είναι ενιαία απάντηση στην επίθεση που εξαπολύεται ενιαία, όσο κι αν οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους (...) Χρειάζονται ακόμα αιτήματα που θα διευκολύνουν να κατανοηθεί το κοινό συμφέρον, άρα και η ανάγκη για κοινή πάλη, ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Εδώ το ναυτεργατικό κίνημα και η ταξική του πρωτοπορία έχει να δώσει πλούσια πείρα, για τη διαμόρφωση πλαισίου πάλης που βοηθάει τη συμμαχία των εργαζομένων στα καράβια με τα φτωχά λαϊκά στρώματα των νησιών, με τους μικρούς αγρότες, συνολικά τους εργαζόμενους που έχουν ανάγκη από φθηνές, ασφαλείς και τακτικές συγκοινωνίες στη θάλασσα.

Η εξέλιξη ενός αγώνα δεν είναι ευθύγραμμη. Εχει μπρος - πίσω, εξάρσεις και υφέσεις, νίκες και ήττες. Αυτό όμως που καθορίζει την πορεία των πραγμάτων είναι η οργάνωση από τα κάτω, η ανάδειξη του κάθε εργάτη και εργάτριας σε πρωταγωνιστή των αγώνων που αναπτύσσονται στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο. Είναι η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με αιτήματα που στοχοποιούν το κεφάλαιο σαν τάξη και γι' αυτό πολλαπλασιάζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων, δεν αφήνουν το λαό να ξεγελαστεί από τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή, τις αυταπάτες που σπέρνουν αστοί και οπορτουνιστές στον ανταγωνισμό για τη διακυβέρνηση. Για ένα τέτοιο κίνημα, που μπορεί να "ξαπλώσει" τον αντίπαλο, που τώρα φαίνεται ανίκητος, παλεύει το ΚΚΕ» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).