Για ένα μεγάλο μέρος από τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους που έχουν ήδη γονατίσει από το βάρος των αδιεξόδων που τους έχουν φορτώσει οι φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια, με αποκορύφωμα τη δραματική μείωση του τζίρου τους, λόγω κρίσης, την τελευταία τριετία, η σχεδιαζόμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας θα σηματοδοτήσει το μαζικό τους ξεκλήρισμα.

Στην πραγματικότητα, η συγκυβέρνηση, έχοντας αναλάβει να προωθήσει μέχρι κεραίας τις αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων και του μεγάλου κεφαλαίου, για την εξασφάλιση της κερδοφορίας τους στις νέες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, ικανοποιεί μία από τις αξιώσεις που βάζουν επιτακτικά δεκαετίες τώρα τα μεγάλα εμπορικά συγκροτήματα, τα πολυκαταστήματα και τα μονοπώλια του εμπορίου: την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ως βασικού μοχλού για τη βίαιη περιθωριοποίηση των μικρεμπόρων και των μικρότερων καταστημάτων, μέσα από την οικονομική εξόντωση των αυτοαπασχολούμενων.

Η απόφαση αυτή, που θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε χιλιάδες μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, είναι μέρος του πακέτου των μέτρων βίαιης ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, κατάργησης κεκτημένων δικαιωμάτων σε όλα τα επίπεδα, που επιβάλλονται στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης και της «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας». Ανοίγει το δρόμο σε μια μερίδα μονοπωλίων να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους μέσα από το βάθεμα της εκμετάλλευσης και τη χρεοκοπία των λαϊκών στρωμάτων. Είναι ένα ακόμα χτύπημα με στόχο να ξεμπερδέψουν σε μικρό χρονικό διάστημα με ένα μεγάλο αριθμό μικρών και αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες της ολοκληρωτικής επικράτησής τους στην αγορά.

Κάνοντας τις σχετικές ανακοινώσεις ο Κ. Χατζηδάκης ήταν αρκούντως σαφής όσον αφορά τις κυβερνητικές προθέσεις: «(...) για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ύφεσης πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα απελευθέρωσης, να αναδιατάξουμε τα πράγματα (...) προσπαθούμε να αλλάξουμε το γήπεδο». Το ξαναμοίρασμα της πίτας, δηλαδή, και μάλιστα ανάμεσα σε μια χούφτα μονοπώλια. Αυτός είναι ο στόχος τους, που για να υλοποιηθεί χρειάζεται εργαζόμενους δούλους και υποταγμένους στις κερδοσκοπικές ορέξεις της μεγαλοεργοδοσίας και μαζικό αφανισμό των μικρών επιχειρήσεων.

Τα επιχειρήματά τους είναι τουλάχιστον χυδαία και προκλητικά: «δίνουμε τη δυνατότητα στους μικρούς να δουλέψουν περισσότερο» για να... αυξήσουν τάχα το τζίρο τους. Σ' αυτούς που περνάνε ολόκληρες μέρες χωρίς να κάνουν σεφτέ, από καταναλωτές εργαζόμενους ή άνεργους που πλέον δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις καθημερινές τους ανάγκες, αλλά κατά τα άλλα θα... συνδυάζουν την «κυριακάτικη βόλτα τους» με «τις αγορές τους»! Και ακόμη, δε διστάζουν να κοροϊδεύουν ανοιχτά ότι δήθεν με τον τρόπο που επιβάλλεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας «προστατεύονται» τα μικρά μαγαζιά, επειδή στο σχέδιο της νομοθετικής ρύθμισης ειπώθηκε ότι θα «απαγορεύεται» να ανοίγουν τα «shops in a shop», τύπου «Notos Gallery», τα πολυκαταστήματα, τύπου «mall», τα μαγαζιά που ανήκουν σε αλυσίδες. Αυτό είναι απλώς το «τυρί στη φάκα». Είναι ολοφάνερο ότι όταν θελήσουν να ανοίξουν και αυτοί τις Κυριακές, καθότι υπεράνω όλων είναι οι νόμοι του «ανταγωνισμού» και της «ελεύθερης οικονομίας» στους οποίους υποτάσσεται η κυβέρνηση, απλά θα το κάνουν.

Στη μακρόχρονη προσπάθεια των κυβερνώντων και των επιχειρηματικών ομίλων να κλιμακώσουν τα μέσα της μαζικής οικονομικής εξόντωσης των μικρών και των αυτοαπασχολούμενων, με αιχμή την απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, καθοριστικό ρόλο συνεργού έπαιξαν κατά καιρούς οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ. Καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις γύρω από τα «οφέλη» της «ελεύθερης αγοράς» και του «ελεύθερου ανταγωνισμού», τη μήτρα της γιγάντωσης των μονοπωλίων και του ξεκληρίσματος των μικρεμπόρων, βάζοντας πλάτες στις πολιτικές επέκτασης και γιγάντωσης των εμπορικών κέντρων και των «mall» με τη σιωπηρή ανοχή τους, συμμετέχοντας στα τραπέζια των «κοινωνικών διαλόγων» για το «πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς», προωθώντας από κοινού με τους μεγαλοεργοδότες τα αντεργατικά μέτρα, το ωράριο λάστιχο και τις μειώσεις μισθών στο χώρο του εμπορίου, βάζοντας φαρδιά - πλατιά τις υπογραφές τους κάτω από ρυθμίσεις που έδειχναν κατά πού πάει το πράγμα, είναι υπόλογοι σήμερα απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ, στις εκατοντάδες χιλιάδες αυτών που δέχονται το καθοριστικό πλήγμα που προωθεί η κυβέρνηση για το ίδιο τους το μεροκάματο.

Οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι έμποροι ένα δρόμο έχουν: κοινό μέτωπο, κοινή δράση με τους εργαζόμενους στο εμπόριο, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους απέναντι στον κοινό εχθρό, που δεν είναι άλλος από τα μονοπώλια και τους συμμάχους τους. Να αντιπαλέψουν κάθε προσπάθεια κατάργησης της αργίας της Κυριακής, να διεκδικήσουν νομοθετική κατοχύρωση ωραρίου εθνικού, υποχρεωτικού για όλους.

Τις καταστροφικές επιπτώσεις που έχουν για τους εργαζόμενους, αλλά και τους επιχειρηματίες του μεροκάματου, οι ρυθμίσεις που καταργούν την αργία της Κυριακής, δεν μπορούν να τις κρύψουν ούτε καν οι θιασώτες παρόμοιων μέτρων. Αναγκάζονται και το ομολογούν μάλιστα και φορείς που κατά τ' αλλά υπάρχουν για να στηρίζουν το κεφάλαιο.

Στην έκτη Εκθεση του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις αναφέρεται: «Η απελευθέρωση του ωραρίου των λιανεμπορικών καταστημάτων φαίνεται να επιταχύνει τη μείωση του μεριδίου αγοράς των ΜΜΕ, ελαττώνοντας την κερδοφορία τους (το κ όστος αυξάνει περισσ ότερο από τις πωλήσεις). Οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι πιο ικανές να εκμεταλλευτούν το συνεχές ωράριο μια και είναι σε θέση να προσλάβουν εργαζόμενους μερικής απασχόλησης και να οργανώσουν εναλλαγές βάρδιας. Τα μικρά καταστήματα δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν έναν επιπλέον εργαζόμενο...».

Σε σχετική παλιότερη έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ που ενσωματώνει στοιχεία από ευρωπαϊκές έρευνες στις αρχές του 2000 σχετικά με τις συνέπειες της διεύρυνσης του ωραρίου επιβεβαιώνεται ότι όχι μόνο δεν έγιναν προσλήψεις όπου εφαρμόστηκε η απελευθέρωση αλλά στα μεν μικρά καταστήματα -για όσο άντεξαν να λειτουργούν «απελευθερωμένα»- οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν. Στα δε μεγάλα η πλήρη και σταθερή εργασία «χτυπήθηκε» από τη μερική απασχόληση. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, σύμφωνα σχετική έρευνα, μετά την εφαρμογή των διευρυμένων ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων, έδειξε ότι ο συνολικός αριθμός των υπαλλήλων πλήρους απασχόλησης μειώθηκε κατά 11,1%, ο αριθμός των μερικώς απασχολούμενων κατά 5,2%. Το συνολικό ποσοστό μείωσης της απασχόλησης στο λιανικό εμπόριο άγγιζε το 5,8%. Η σχετική μελέτη έδειξε πως η επιμήκυνση των ωρών λειτουργίας όχι μόνο δε σταθεροποίησε την απασχόληση αλλά ότι υπήρξε μεγάλη απώλεια θέσεων εργασίας στον τομέα του λιανικού εμπορίου.

Στη Γερμανία, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, προέκυψε ότι ένας στους δυο εργαζόμενους (46,8%) πλήρους απασχόλησης με βάση τα διευρυμένα ωράρια εργασίας των καταστημάτων (και με αντίστοιχη ευελιξία στο ωράριο εργασίας) δήλωσε ότι δυσκόλεψε ο συμβιβασμός προσωπικής ζωής και εργασίας (46,8%). Περίπου ένας στους δύο (41,7%) δήλωσε ότι χειροτέρευσε ο χρόνος που περνάει με την οικογένειά του και το 35,2% ότι μειώθηκε ο χρόνος χαλάρωσης.