Οι αναλύσεις στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου γίνονται στη βάση «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Ετσι και με τον «Economist», που ψάχνει νέο μοντέλο διαχείρισης. Οπου ανακαλύπτει τη διαφορά στους πλούσιους συνταξιούχους και τους φτωχούς νέους. Το θέμα είναι υπονομευμένο από τη στιγμή που η συζήτηση γίνεται για την ανισότητα στο εισόδημα ανάμεσα σε λαϊκούς ανθρώπους και όχι για το κύριο, την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, εδώ και η πραγματική ταξική ανισότητα.

Οι αναλύσεις των αστών που ανακαλύπτουν τον Μαρξ στο τμήμα της υπερσυσσώρευσης αλλά τον θάβουν στην επαναστατική διέξοδο, προσπαθούν να περάσουν σαν αυτονόητο το αιώνιο του καπιταλιστικού συστήματος, εξαφανίζουν κάθε πράξη αμφισβήτησής του, αφήνουν περιθώρια μόνο για διαχείριση της φτώχειας.

Και αυτός, όμως, ο δρόμος, της διαχείρισης δηλαδή της φτώχειας, είναι υποχρεωμένος να αποτύχει. Η αναζήτηση του σωτήρα πολιτικού που θα εμπνεύσει με νέο όραμα εκφράζει μόνο την αγωνία της αστικής τάξης να περάσει τον κάβο. Η παράλληλη προσπάθεια να αναδειχτεί σαν αιτία του κακού αυτός ή εκείνος ο φοροφυγάς, αποπροσανατολίζει, κρύβει επίσης τη βάση του προβλήματος, που είναι η καταλήστευση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.

Απέναντι σ' αυτή τη μεθόδευση, να πιάνουμε πάντα το νήμα της αφήγησης απ' την αρχή. Από την εκμετάλλευση των εργατών, την υπερσυσσώρευση των κερδών, το μπλοκάρισμα της μηχανής της κερδοφορίας, την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων για να υπάρξει επανεκκίνηση, τις δύο επιλογές που παρουσιάζονται: Παραμονή στη βαρβαρότητα ή ανατροπή και λαϊκή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό.

Τώρα, την ώρα που μπλοκάρει το σύστημα, πρέπει να προβάλλεται η εργατική διέξοδος. Ετσι που να μην επιτρέπεται σε σκερβελέδες να μιλούν για αριστερή διαχείριση και να ζητάνε από τους εργάτες να δώσουν χρόνο στον καπιταλισμό να πάρει ξανά το πάνω χέρι.

Εδώ είμαστε. Στην πάλη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να εμποδιστούν στην εφαρμογή τους, να γίνεται κοινό κτήμα ανάμεσα στους εργάτες το αίτημα για άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Ενα το κρίσιμο: Ποιο κίνημα θα αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Οι κομμουνιστές έχουν ήδη καταθέσει την πρότασή τους. Φροντίζουν, μάλιστα, να την κάνουν πράξη. Οργανώνοντας την εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς, συσπειρώνοντας λαϊκά στρώματα στις επιτροπές στις γειτονιές.

Σ' αυτή την προοπτική η Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ που βρίσκεται μπροστά αποκτά χαρακτηριστικά μόνιμης εξόρμησης. Ετσι που να εξασφαλίζεται στο διηνεκές η πλήρης δυνατότητα του επαναστατικού κινήματος ώστε να μπορεί να τα βγάζει πέρα απέναντι σε όλο και περισσότερο αυξημένες ανάγκες. Η μέχρι τώρα εμπειρία από το πώς η εργατική τάξη αγκαλιάζει το ΚΚΕ μπορεί να μας δώσει πολλά. Νέα εμπειρία συγκεντρώνεται σήμερα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει συνολικά ο λαός. Σ' αυτή τη μάχη τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος, που πρέπει με τα ελάχιστα να τα βγάλουν πέρα, αναλαμβάνουν ξεχωριστό ρόλο. Οχι καταγράφοντας μόνο, ούτε κύρια την επικαιρότητα, αλλά αναλύοντας σε βάθος τις εξελίξεις στο σύστημα και, το σημαντικό, προβάλλοντας τη διέξοδο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ολα θα κριθούν στη Βουλή

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ρώσικη ρουλέτα, θρίλερ οι ψηφοφορίες στη Βουλή

ΕΘΝΟΣ: Ολα για όλα την Τετάρτη στο Eurogroup

ΤΑ ΝΕΑ: Διπλή εμπλοκή με την τρόικα

Η ΕΛΛΑΔΑ: Διπλή εμπλοκή με Φώτη και τρόικα

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Πάτε στον Φώτη για τη δόση

RealNews: Συμφωνία στο παρασκήνιο για το ελληνικό χρέος

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Κολασμένο 48ωρο

Η ΑΥΓΗ: Απελευθέρωση από τα δεσμά του Μνημονίου

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Τυφώνας για τη «λίστα Λαγκάρντ»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μειώσεις φόρων για εισοδήματα έως 25.000 ευρώ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Διπλασιάστηκαν οι ουρές

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σύνταξη με πλασματικά για να προλάβετε τα νέα όρια

«Η περίοδος που διανύουμε σημαδεύεται από τη γενικευμένη επίθεση της τρόικας, της ΕΕ και της κυβέρνησης. Τα νέα μέτρα που θέλουν να ψηφίσουν τώρα, αλλά και αυτά που έχουν σχεδιάσει να φέρουν τους επόμενους μήνες, αποτελούν ταφόπλακα στις όποιες κατακτήσεις, τα όποια δικαιώματα έχουν μείνει όρθια. Στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, στις δαγκάνες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, στην απάνθρωπη εξουσία των μονοπωλίων, στους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο φτωχός αγρότης είναι καταδικασμένοι σε βαθιά φτώχεια, σε εξαθλίωση.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πρωτοστατούν σε κάθε χώρο δουλειάς για να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων ενάντια στη βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση, συμβάλλουν στην προσπάθεια συσπείρωσης και οργάνωσης του λαού να βάλει μπλόκο στα αντιλαϊκά μέτρα και το μνημόνιο. Αυτή η πρωτοπόρα στάση αναγνωρίζεται από λαϊκό κόσμο που ανήκει σε άλλα πολιτικά κόμματα και δε μας ψήφισε στις εκλογές. Γι' αυτό το ΚΚΕ έχει κύρος, αναγνώριση, αποδοχή, εκτίμηση. Οι εργαζόμενοι και άλλα λαϊκά στρώματα ξέρουν ποιοι είμαστε, τι παλεύουμε και είναι πρόθυμοι να στηρίξουν τη δράση μας. Εχουν στηρίξει διαχρονικά το Κόμμα σε ακόμα πιο δύσκολες στιγμές. Το ίδιο θα κάνουν πρόθυμα και σήμερα, γνωρίζοντας ότι ενισχύοντας το ΚΚΕ από το υστέρημά τους δυναμώνουν τη δική τους φωνή, τη δική τους αγωνιστική, ταξική παρέμβαση.

Γιατί ξέρουν ότι το ΚΚΕ τα οικονομικά του τα αξιοποιεί στις αναγκαίες δραστηριότητες για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, για την εκλαΐκευση της πολιτικής του στο λαό. Είναι δαπάνες που αξιοποιούνται για να αναδείχνονται - μέσα από τον "Ριζοσπάστη" και ενημερωτικά φυλλάδια - τα προβλήματα του λαού, να κάνει πιο ουσιαστική τη συμβολή του στην οργάνωση και δράση του για τα λαϊκά προβλήματα, να συμβάλλει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να προωθεί την κοινωνική συμμαχία και την ταξική λαϊκή αλληλεγγύη» (από το άρθρο του Γιάννη Χώτου στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).