«Από εκεί και πέρα, βέβαια, η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα και της απουσίας ενός νόμου περί πολιτικών κομμάτων. Γιατί, δηλαδή, μας σοκάρει ότι ο Ν. Μιχαλολιάκος χλευάζει το δημοκρατικό πολίτευμα από τις Θερμοπύλες, όταν η Αλέκα Παπαρήγα δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι το κόμμα της δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα; Ειλικρινά, δεν βλέπω σε τι διαφέρει, επί της ουσίας, ένα φασιστικό κόμμα που αναλαμβάνει αυθαιρέτως αστυνομικά καθήκοντα στα πανηγύρια από ένα λενινιστικό που εμποδίζει την είσοδο της τρόικας στο υπουργείο Εργασίας - και τα δύο περιφρονούν εξίσου τη νομιμότητα. Αν μας ενοχλούν παρόμοια φαινόμενα, είναι ίσως καιρός να σκεφθούμε μήπως πρέπει να θεσπισθεί νόμος περί κομμάτων, στο πρότυπο του γερμανικού, που θα θέτει τον σεβασμό του δημοκρατικού καθεστώτος (του χειρότερου, αν εξαιρέσει κανείς όλα τα υπόλοιπα, για να θυμηθούμε τον Τσόρτσιλ) ως προϋπόθεση για τη νόμιμη λειτουργία οιουδήποτε κόμματος. Εκτός αν προτιμάμε να περάσουμε πρώτα από τη φάση της Βαϊμάρης». Αυτά γράφει ο Κασιμάτης στη χτεσινή «Καθημερινή».

Ο γνωστός για τον αντικομμουνισμό του αρθρογράφος, δεν διεκδικεί βέβαια την πατρότητα του αντιδραστικού ιδεολογήματος περί ταύτισης του ναζισμού με τον κομμουνισμό. Απλά το αναπαράγει, θέλοντας να πετύχει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Από τη μια να κουκουλώσει το γεγονός ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι γέννημα - θρέμμα του αστικού συστήματος, το οποίο και ο ίδιος υπηρετεί και θέλει να θωρακίσει. Από την άλλη, να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, το οποίο τους κάθεται στο στομάχι επειδή είναι το μόνο κόμμα που οργανώνει με ταξικούς όρους την άμυνα των εργαζομένων στα βάρβαρα μέτρα και λέει ότι για να δει χαΐρι ο λαός πρέπει να κατευθύνει τη μαζική πολιτική πάλη του στην ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή» δε λένε ότι για τη δράση τους οι Χρυσαυγίτες επικαλούνται τους αστικούς νόμους και το Σύνταγμα, την ίδια την αστική νομιμότητα, καταγγέλλοντας το επίσημο κράτος ότι δεν μπορεί να την επιβάλει. Στη βάση αυτή προσπαθούν να παρουσιάσουν απαξιωμένο το σημερινό αστικό πολιτικό σύστημα (εξ ου και οι φανφάρες του Μιχαλολιάκου για το κοινοβούλιο από τις Θερμοπύλες), για να στρέψουν την προσοχή του λαού μακριά από τις αιτίες των δεινών του και για να νομιμοποιήσουν την αντιδραστική θωράκισή του, με ένταση της καταστολής, χτύπημα του κινήματος κ.ά.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει αυτή τη «νομιμότητα», επειδή κάνει κόλαση τη ζωή του λαού και τον καλεί με όρους κινήματος να την ανατρέψει. Γι' αυτό έχει απέναντί του όλο το αστικό πολιτικό σύστημα και τους Χρυσαυγίτες, οι οποίοι είναι τα καλύτερα σκυλάκια του. Οχι μόνο επειδή συγκροτούν δύναμη κρούσης σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, στο όνομα τάχα της επιβολής της «νομιμότητας», αλλά και επειδή δίνουν το άλλοθι στους κάθε είδους Κασιμάτηδες να χυδαιολογούν σε βάρος του ΚΚΕ και με ύπουλο τρόπο να ζητάνε μέτρα περιορισμού της δράσης του. Να γιατί οι Χρυσαυγίτες είναι σάρκα από τη σάρκα του συστήματος, για τη σωτηρία και τη διάσωση του οποίου πασχίζει ο κάθε Κασιμάτης.