Οι εκτελέσεις από τους αντικαθεστωτικούς στο Χαλέπι προβάλλονται ως τρόπαια

Το ψήφισμα που συντάχθηκε από τη Σαουδική Αραβία και εγκρίθηκε με 133 ψήφους υπέρ, 12 κατά και 31 αποχές, κάνει λόγο για «αποτυχία του Συμβουλίου Ασφαλείας να συμφωνήσει σε μέτρα που θα εξασφαλίζουν τη συμμόρφωση των συριακών αρχών με τις διεθνείς αποφάσεις», ζητώντας από την κυβέρνηση Ασαντ να κάνει το πρώτο βήμα στην παύση των εχθροπραξιών, ενώ ο ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, αναφέρθηκε σε ενδεχόμενα εγκλήματα πολέμου, εν μέσω της κλιμάκωσης των συγκρούσεων, μεταξύ των ενόπλων της «αντιπολίτευσης» και των κυβερνητικών δυνάμεων.

Η Ρωσία και η Κίνα - που ήταν μεταξύ αυτών που καταψήφισαν το νέο ψήφισμα - εξακολουθούν να αντιτίθενται - για τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή - σε μία ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, με τη Μόσχα να δηλώνει ξεκάθαρα αντίθετη σε οποιοδήποτε σχέδιο ψηφίσματος επιχειρείται να περάσει σε θεσμικά όργανα ιμπεριαλιστικών οργανισμών, το οποίο θα καταγγέλλει μονομερώς την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Ασαντ και θα επιβάλει κυρώσεις στη Δαμασκό, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους λεγόμενους «αντικαθεστωτικούς». Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, που υπογραμμίζει ότι «η Μόσχα ανησυχεί σοβαρά για την επικίνδυνη εξέλιξη της κατάστασης, τη συνεχιζόμενη βία και τις προκλήσεις που στοχεύουν στην αύξηση του εύρους της ωμότητας του εμφυλίου πολέμου στη Συρία», σημειώνοντας ότι «τα δεινά του άμαχου συριακού πληθυσμού συνεχίζουν να αυξάνονται».

Παράλληλα η Ρωσία υπογραμμίζει τις πληροφορίες για την ύπαρξη «μουτζαχεντίν» (ισλαμιστών μισθοφόρων) στις τάξεις της λεγόμενης αντιπολίτευσης, κατηγορώντας όσους τη στηρίζουν ότι ενισχύουν την «τρομοκρατία». Επίσης πληροφορίες αναφέρονται σε εκπαίδευση Σύρων αντικαθεστωτικών στο Κοσσυφοπέδιο από στελέχη του ΟΥΤΣΕΚΑ, που στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε την εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η Μόσχα επέρριψε δε σοβαρότατες ευθύνες για την παραίτηση του Κ. Ανάν, στον άξονα ΗΠΑ, Γαλλίας και Βρετανίας, σημειώνοντας ότι πρόκειται για έναν έντιμο απεσταλμένο, «αλλά υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να τον βγάλουν από το παιχνίδι ώστε να είναι ελεύθεροι να χρησιμοποιήσουν βία. Αυτό είναι πλέον ξεκάθαρο». Αντίστοιχη ήταν και η στάση του Ιράν, ενώ το Πεκίνο επίσης δήλωσε τη «λύπη» του για την αποχώρηση Ανάν, σημειώνοντας ότι θα συνεχίσει να προσπαθεί για εξεύρεση λύσης στη Συρία.

Στον αντίποδα βρέθηκαν τόσο ο ΓΓ του ΟΗΕ, εμμέσως, όσο και οι ΗΠΑ, πιο ξεκάθαρα, που έστρεψαν τα πυρά τους στη Μόσχα και το Πεκίνο, τους οποίους έδειξαν ως υπεύθυνους για την παραίτηση Ανάν, λόγω της παρεμπόδισης εκ μέρους τους της ψήφισης των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ο ίδιος ο Κ. Ανάν δήλωσε την παραίτησή του σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους, με πυρά κατά πάντων, υποστηρίζοντας ότι ο ρόλος του και «η προώθηση της ειρήνης» υπονομεύονται από τις διαφορές των δύο πόλων στο Συμβούλιο Ασφαλείας, Κίνας και Ρωσίας - ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας.

Στο πλαίσιο των μεθοδεύσεων για την επιτάχυνση της επιβολής των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στη Συρία, ο Αμερικανός πρόεδρος υπέγραψε και τυπικά - καθώς ουσιαστικά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενισχύουν τους «αντικαθεστωτικούς» εξαρχής - διάταγμα που επιτρέπει να δοθεί μεγαλύτερη στήριξη στους ενόπλους της λεγόμενης «αντιπολίτευσης», δίνοντας απροκάλυπτη εντολή επέμβασης της CIA στη χώρα, στα πρότυπα της Λιβύης. Η CIA εμφανίζεται να παρεμβαίνει για την καλύτερη «οργάνωση» των ενόπλων, τον έλεγχο των ομάδων των αντικαθεστωτικών και το συντονισμό της δράσης τους, με τις ΗΠΑ να θέλουν μεταξύ άλλων να ελέγξουν την κατάσταση, δεδομένων και των πληροφοριών για συμμετοχή «μουτζαχεντίν» στις ένοπλες ομάδες.

Παράλληλα, οι αντικαθεστωτικοί ενισχύονται με πακτωλό χρημάτων, ενώ σε κάθε περίπτωση οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι η βοήθεια που παρέχουν στις αντικυβερνητικές δυνάμεις δεν αφορά όπλα. Το ρόλο του προμηθευτή όπλων για τους αντικαθεστωτικούς έχουν αναλάβει η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία, στο έδαφος της οποίας υποστηρίζεται ότι έχει δημιουργηθεί και υποστηρικτική βάση για τις αντικυβερνητικές δυνάμεις.

Στην Τουρκία, με αφορμή τις συγκεκριμένες πληροφορίες, επιτίθεται με ανακοίνωσή της η κυβέρνηση Ασαντ, κατηγορώντας την Αγκυρα ότι «έχει δημιουργήσει στο έδαφός της στρατιωτικές εγκαταστάσεις όπου πράκτορες των υπηρεσιών ασφαλείας του Ισραήλ, των ΗΠΑ, του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας διευθύνουν τους τρομοκράτες στον πόλεμο που διεξάγουν εναντίον του συριακού λαού».

Παράλληλα με τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τις μεθοδεύσεις στη Συρία, προβάλλουν και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της λεγόμενης «αντιπολίτευσης», για το ποια μερίδα θα αναλάβει την εξουσία, καθώς όλοι παρουσιάζονται ως εκφραστές του συριακού λαού, ενώ το τοπίο παραμένει ακόμα εξαιρετικά συγκεχυμένο αναφορικά με το τι πρεσβεύουν πραγματικά και ποιους εκπροσωπούν. Μεταξύ των ομάδων που δείχνουν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους, προκειμένου να επικρατήσουν ως «ευνοούμενοι» των ιμπεριαλιστικών κέντρων, καταρτίζονται σενάρια για δημιουργία «μεταβατικής κυβέρνησης», στο πλαίσιο των ευρύτερων μεθοδεύσεων για επέμβαση.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του επικεφαλής του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», Ριάν αλ Ασάαντ, ο οποίος εμφανιζόταν μέχρι πρόσφατα να έχει ιδιαίτερες σχέσεις με την Τουρκία, που επιτέθηκε στις προσπάθειες συγκρότησης «Συμβουλίου της Συριακής Επανάστασης», καταδικάζοντας τις δηλώσεις του πρώην δικαστή και στελέχους των «αντικαθεστωτικών» στο εξωτερικό Χαϊτάμ αλ Μάλεχ, για τη δρομολόγηση του σχηματισμού μιας «μεταβατικής κυβέρνησης». Στον ανταγωνισμό μπαίνει και το λεγόμενο «Συριακό Εθνικό Συμβούλιο», στο οποίο υπάρχει σημαντική παρουσία των «Αδελφών Μουσουλμάνων», με τον επικεφαλής Αμπντέλ Μπάσετ Σάιντα, να αντιδρά επίσης στις συγκεκριμένες δηλώσεις υπερασπιζόμενος μία κυβέρνηση η οποία όπως ισχυρίστηκε θα «ικανοποιεί όλα τα μέλη της συριακής κοινότητας».

Εντός των ανταγωνισμών για ένα ρόλο μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία είναι και ο «φυγάς», πρώην διοικητής μεραρχίας στην Προεδρική Φρουρά, στρατηγός Μανάφ Τλας, ο οποίος θέλει κυβέρνηση με στελέχη και της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης Ασαντ. Ο Μ. Τλας φαίνεται να έχει ήδη επαφές με τις ΗΠΑ, που επικροτούν ήδη τις δηλώσεις του περί οδικού χάρτη «εξόδου της Συρίας από την κρίση».

Μία ακόμα πτυχή της συριακής κρίσης είναι η εμπλοκή των Κούρδων και το ενδεχόμενο συνεργασίας των κουρδικών δυνάμεων, που βρίσκονται διάσπαρτες στο Βόρειο Ιράκ, στο Βορειοδυτικό Ιράν και στη Συρία, με το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡΚΚ). Κουρδικές δυνάμεις ήδη δρουν παράλληλα με τους ενόπλους της «αντιπολίτευσης», προκαλώντας «εκνευρισμό» στην Τουρκία, που βλέπει ιδιαίτερα αρνητικά την περίπτωση να καταλήξει η συριακή κρίση με διατύπωση αιτημάτων για περισσότερη αυτονομία ή ακόμη απόσχιση προκειμένου να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη κουρδική οντότητα, κάτι που απεύχονται επίσης Ιράν και Ιράκ.

Σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία έστειλε «μήνυμα σαφές και ξεκάθαρο» στην αυτόνομη κουρδική διοίκηση του Βόρειου Ιράκ, με την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Νταβούτογλου κατά την επίσκεψή του στο Ιρμπίλ και το Κιρκούκ ξεκαθάρισε στον επικεφαλής της κουρδικής διοίκησης του Βόρειου Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί, ότι η Αγκυρα θα συνεχίσει να ενισχύει και να επενδύει στο αυτόνομο Κουρδιστάν, κυρίως στην οικονομική ανάπτυξη και την ενέργεια, τονίζοντας ωστόσο ότι δε θα ανεχθεί καμία προσβολή της εδαφικής της ακεραιότητας ή επιθέσεις στο έδαφός της, ζητώντας να μην υπάρξει καμία συνεργασία με το ΡΚΚ εναντίον της Τουρκίας.

Παράλληλα συνεχίζεται η σύγκρουση για την στρατηγικής σημασίας πόλη Χαλέπι, που οι αντικαθεστωτικοί θέλουν να μετατρέψουν σε προπύργιό τους, ενώ προβάλλουν εκτελέσεις φιλοκυβερνητικών αιχμαλώτων που πρώτα βασανίζουν. Είναι φανερό ότι συριακός λαός βρίσκεται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο μιας περιοχής ιδιαίτερης γεωστρατηγικής και ενεργειακής σημασίας, με άγνωστο το πώς θα καταλήξει η κλιμακούμενη επέμβαση και πόσες χώρες ακόμα θα εμπλακούν.